Μη Καταφρονείτε τον Άνθρωπο που Έχει Πτωχά Μέσα

ΠΩΣ θ’ αντιδρούσατε αν ένας φίλος σας, ένας μέσος εργαζόμενος με μέτρια εισοδήματα επέστρεφε από τις διακοπές του οδηγώντας ένα αυτοκίνητο πολυτελείας που θ’ άξιζε 20.000 δολλάρια; Ο σύλλογος Εταιριών αυτοκινήτων της Δυτικής Γερμανίας, ήθελε να μάθη πώς οι άνθρωποι θ’ αντιδρούσαν σε μια τέτοια ξαφνική επιδεικτική εκδήλωσι από κάποιον που στην πραγματικότητα, δεν θα μπορούσε να συντηρήση ένα τόσο δαπανηρό αυτοκίνητο. Έτσι, επί τρεις εβδομάδες διέθεσαν ένα αυτοκίνητο αυτού του τύπου σ’ έναν μέσο εισοδηματία που ήταν προγραμματιστής ηλεκτρονικών εγκεφάλων και ο οποίος προηγουμένως ωδηγούσε ένα μικρό αυτοκίνητο. Αυτός ζούσε σε μια γειτονιά της μεσαίας τάξεως στο Μόναχο και στην αρχή δεν έδωσε καμμιά εξήγησι στους γείτονες, στους συγγενείς και στους συναδέλφους του.

Μερικοί από τους φίλους αυτού του ανθρώπου ενοχλήθηκαν. Άλλοι τον κοίταζαν με υποψία. Αλλά υπήρχαν και άλλες αντιδράσεις επίσης. Επί παραδείγματι, ένα ξενοδοχείο που τον είχε ειδοποιήσει τηλεφωνικώς ότι ήταν «εντελώς κλεισμένο», ξαφνικά βρήκε δωμάτιο γι’ αυτούς τους ανθρώπους όταν έφθασαν στο ξενοδοχείο μ’ αυτό το πολυτελές αυτοκίνητο. Επίσης, ένας θυρωρός ο οποίος προηγουμένως είχε μετακινήσει το μικρό τους αυτοκίνητο μακρυά από τον χώρο εκφορτώσεως που ήταν έξω από ένα ξενοδοχείο πολυτελείας, δεν αντέδρασε καθόλου όταν αυτοί εστάθμευσαν το δαπανηρό, επιδεικτικό αυτοκίνητο τους σ’ αυτόν ακριβώς τον χώρο.

Πράγματι, οι άνθρωποι αντέδρασαν με διαφορετικούς τρόπους στη διάρκεια αυτού του πειράματος. Δεν υπάρχει αμφιβολία, εν τούτοις, ότι αρκετοί επηρεάσθηκαν απ’ αυτόν τον φαινομενικό πλούτο. Ήσαν πρόθυμοι να δώσουν ειδική προσοχή σε άτομα που αυτοί πίστευαν πώς ήσαν πλούσια.

ΕΚΤΙΜΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΕΝΟΣ ΑΤΟΜΟΥ

Αλλά σκεφθήτε παρακαλούμε τη δική σας στάσι. Πώς εκτιμάτε την αξία ενός ανθρώπου; Πιστεύετε ότι μπορείτε να εκτιμήσετε την αξία ενός ανθρώπου από όσα αποκτήματα έχει; Προτού απαντήσετε, θέστε τον εαυτό σας σ’ αυτή τη θέσι: Υποθέστε ότι αποτελούσατε μέρος της ευνοημένης γενεάς που ζούσε στη Ρωμαϊκή επαρχία της Ιουδαίας στη διάρκεια του πρώτου αιώνος της Κοινής μας Χρονολογίας. Αυτοί είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν τον Μεσσία που εστάλη από τον Ιεχωβά Θεό για ν’ απελευθερώση το ανθρώπινο γένος από την αμαρτία. (Ιωάν. 3:16) Εκείνοι οι Ιουδαίοι είχαν τον Μεσσία ανάμεσά τους και η ελπίδα τους ν’ αποκτήσουν αιώνια ζωή εξηρτάτο από την ικανότητά τους να διακρίνουν τις ανώτερες ιδιότητες που τον ξεχώριζαν φανερά από όλους τους άλλους ανθρώπους.

Πιθανώς, οι περισσότεροι Ιουδαίοι επίστευαν ότι ο Μεσσίας θα μπορούσε να ήταν μόνο ένας άνθρωπος με μεγάλο πλούτο και εξουσία. Πόσο περιεφρόνησαν τον Ιησού, αυτόν τον ‘κάποιον’ από την Ναζαρέτ! Τον ανεγνώρισαν μόνο ως τον υιό ενός ταπεινού ξυλουργού, του Ιωσήφ, ο οποίος έπρεπε ν’ αγωνίζεται σαν ένας κοινός εργάτης για να προμηθεύση τα αναγκαία στην οικογένειά του. (Ματθ. 13:55) Εν τούτοις, ο Ιησούς εχρίσθη με το άγιο πνεύμα του Θεού στο βάπτισμά του όταν έφθασε σε ηλικία τριάντα ετών. (Ματθ. 3:13-17) Κι εκείνοι που δέχθηκαν τον Ιησού ως τον Μεσσία, ως τον κεχρισμένο του Θεού, έπρεπε να θέσουν την εμπιστοσύνη τους σ’ έναν άνθρωπο που ήταν πτωχός από υλική άποψι. Στην πραγματικότητα, αντί να κατέχη πλούτη, κτήματα και σπίτια, αυτός δεν είχε «πού να κλίνη την κεφαλήν.»—Λουκ. 9:58.

Παρά τις καταπληκτικές αποδείξεις, και τα θαύματα ακόμη που απεδείκνυαν ότι ο Ιησούς ήταν ο Μεσσίας, οι σύγχρονοί του στην πλειονότητά τους δεν βρήκαν τίποτε καλό σ’ αυτόν και τον κατεδίκασαν σ’ ένα περιφρονητικό θάνατο μαζί με τους κοινούς εγκληματίες. (Ιωάν. 12:37) Αυτή ήταν η τελευταία έκφρασις της περιφρονήσεώς τους για έναν άνθρωπο τον οποίο έβλεπαν σαν να μη είχε τίποτε που ν’ άξιζε για το καλό των άλλων. Αν ήσασταν εκεί, θα περιφρονούσατε τον Ιησού, όπως έκανε η πλειονότης; Ή θα διακρίνατε την αξία του και θα θέλατε να συγκαταλεγήτε ανάμεσα στους μαθητάς του;

Χωρίς αμφιβολία, δεν είναι σοφό να εκτιμούμε την αξία ενός ατόμου με βάσι τα υλικά του αποκτήματα. Η απόκτησις πλούτου δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην ότι ένας άνθρωπος έχει αποκτήσει επιδεξιότητα, σοφή κρίσι ή ικανότητα ν’ αναλάβη την ηγεσία. Πολλοί πλούσιοι άνθρωποι απλώς κληρονόμησαν τον πλούτο τους. Έτσι, αυτό δεν λέει τίποτα σχετικά με τις ικανότητές τους ή την πείρα τους. Και πόσες φορές έχετε ακούσει για ανήθικα ή ανέντιμα τεχνάσματα που χρησιμοποιούν ωρισμένα πλούσια άτομα για ν’ αυξήσουν τον πλούτο τους; Πράγματι, πόσο συχνά η χονδροειδής παραβίασις του νόμου περνά ατιμώρητη όταν ο πλούτος χρησιμοποιήται για να εξισορροπήση την πλάστιγγα της δικαιοσύνης! Έτσι, το να υποθέσωμε ότι ένα πλούσιο άτομο πρέπει να τυγχάνη σεβασμού και τιμής απλώς επειδή είναι πλούσιο, οδηγεί στο να έχωμε μια αλλοιωμένη, μη πραγματική άποψι για τους άλλους.

Το αντίθετο είναι επίσης αληθινό. Η έλλειψις πλούτου από έναν άνθρωπο δεν σημαίνει ότι αυτός είναι αποτυχημένος. Μπορεί να προτιμά να ζη με μετριοπάθεια. Μπορεί να έχη εκλέξει ν’ αποφεύγη τις ανησυχίες και τις απογοητεύσεις που συνοδεύουν την επιδίωξι υλικών αγαθών. Ή μπορεί να έχη πτωχή υγεία η οποία περιορίζει τις ικανότητές του. Ίσως ν’ ασκήται σε βάρος του μεροληψία λόγω της φυλής του ή της εθνικότητός του. Το μέτριο εισόδημα του μπορεί ν’ αντανακλά την απροθυμία του να χρησιμοποιή πονηρές ή αμφισβητήσιμες μεθόδους προκειμένου να κερδίση τον ανταγωνισμό. Μπορεί να θέση σαν στόχο την ευημερία της οικογενείας του προτιμώντας να δαπανά χρόνο μαζί τους αντί να κάνη περισσότερα χρήματα για να τα δαπανήση γι’ αυτούς. Έτσι η έλλειψις πλούτου σ’ ένα άτομο δεν αποδεικνύει ότι στερείται ικανότητος ή επιδεξιότητας.

Γιατί, επομένως, οι περισσότεροι άνθρωποι τείνουν να δείχνουν την προτίμησί τους και την τιμή τους στους πλουσίους ανθρώπους όπως ακριβώς συνέβη και στη διάρκεια του πειράματος με το αυτοκίνητο που αναφέρθηκε στην αρχή; Επειδή είμεθα αμαρτωλοί, όλοι οι άνθρωποι έχομε την τάσι της ιδιοτέλειας. Μια Γραφική παροιμία λέγει: «Ο πτωχός μισείται και υπό του πλησίον αυτού· του δε πλουσίου οι φίλοι πολλοί.» (Παροιμ. 14:20) Ο πλούσιος άνθρωπος είναι πρόθυμος να δώση δώρα και εύνοια. Έτσι υπάρχουν πάντοτε αυτοί που θ’ αναζητούν τη συντροφιά του και θα απευθύνωνται σ’ αυτόν με κολακευτικά λόγια, μολονότι μπορεί να μην είναι ειλικρινείς. Αλλά τι θα συμβή αν ο πλούτος του ξαφνικά χαθή; Οι περισσότεροι από τους «φίλους» του σίγουρα θα χαθούν επίσης. Όταν χάση τα χρήματά του, ποιος θ’ αναζητήση τη φιλία του; Έτσι, αν διαπιστώνωμε ότι έχομε την τάσι να συναναστρεφώμεθα μόνον εκείνους που έχουν πολλά υλικά πλούτη, ας ενθυμηθούμε την παλιά αυτή τάσι των ανθρώπων να κολακεύουν τους πλουσίους για ιδιοτελή οφέλη. Το να χρησιμοποιούμε «λόγον κολακείας» ή «πρόφασιν πλεονεξίας» δεν δείχνει ευσέβεια.—1 Θεσσ. 2:5.

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΟΨΙΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ;

Έχει σημασία ο πλούτος στα μάτια του Ιεχωβά Θεού; Μπορούμε να του προσφέρωμε κάτι πολύτιμο που αυτός στην πραγματικότητα, στερείται; Οπωσδήποτε όχι! Εφόσον αυτός «έκαμε τον κόσμον και πάντα τα εν αυτώ,» δικαιολογημένα ισχυρίζεται ότι είναι ο ιδιοκτήτης κάθε πλούτου που υπάρχει. (Ψαλμ. 50:7-12· Πράξ. 17:24) Κάθε απόπειρα να εξαγοράσουμε την εύνοια του Θεού χωρίς να έχωμε έντιμη καρδιά και θεοσεβή έργα δεν είναι τίποτε περισσότερο παρά μια δωροδοκία. Αλλά «δεν είναι αδικία παρά Ιεχωβά τω Θεώ ημών ουδέ προσωποληψία ουδέ δωροδοκία.» (2 Χρον. 19:7 ΜΝΚ) Ο πλούτος δεν μπορεί να κάνη τον Ιεχωβά να μεροληπτήση στην κρίσι του.

Ταυτόχρονα, η πτώχεια δεν αποτελεί εμπόδιο. Ο πτωχός δεν είναι ανάγκη να φοβάται ότι η ταπεινή του κατάστασις τον απομακρύνει από την εύνοια του Θεού. Ο Ψαλμός 69:33 μάς διαβεβαιώνει ότι «ο Ιεχωβά «εισακούει των πενήτων.» Στα μάτια του Θεού δεν υπάρχει τίποτα που να ξεχωρίζη τους πλουσίους από τους πτωχούς. «Πλούσιος και πτωχός συναπαντώνται· ο Ιεχωβά είναι ο Ποιητής αμφοτέρων τούτων.» (Παροιμ. 22:2, ΜΝΚ) Όταν θ’ αποδώση κρίσι, ο Ιεχωβά δεν θα εξετάση βιβλιάρια καταθέσεων. Αυτός εξετάζει την καρδίαν και τους νεφρούς δια να δώση εις έκαστον κατά τας οδούς αυτού.—Ιερ. 17:10.

Ο Ιησούς Χριστός βλέπει τα πράγματα όπως ακριβώς και ο Πατέρας του. Ο Χριστός προσεκάλεσε όλους να έλθουν κοντά του για πνευματική αναψυχή είτε ήσαν πλούσιοι ή πτωχοί, νέοι ή γέροι, δούλοι ή ελεύθεροι. (Ματθ. 11:28) Τόσο πλούσιοι όσο και πτωχοί επωφελήθηκαν από τις διδασκαλίες του και τα θαύματά του. Οι πλουσιώτεροι δεν έλαβαν κάτι περισσότερο ή λιγώτερο από τους πιο πτωχούς. Σε όλους εδόθη η ευκαιρία ν’ ακούσουν και ν’ ανταποκριθούν στα αγαθά νέα, και ο Ιησούς τους εδίδαξε ν’ αγαπούν τον πλησίον τους σαν τον εαυτόν τους.—Ματθ. 22:39.

Εφόσον οι περισσότεροι από τους πλουσίους αγνόησαν τον Ιησού, οι πτωχοί και οι ταπεινοί επωφελήθηκαν περισσότερο από τον χρόνο του και την προσοχή του. Αυτός κατεδίκασε τους υποκριτάς γραμματείς και Φαρισαίους επειδή με απληστία απαιτούσαν να παίρνουν το καλύτερο για τον εαυτό τους. (Ματθ. 23:2-7) Επίσης δεν μπορούσε ν’ ανεχθή καμμιά προσπάθεια από μέρους των μαθητών του ν’ αποκτήσουν υπεροχή έναντι των άλλων.

ΔΕΙΧΝΟΝΤΑΣ ΤΙΜΗ Ο ΕΝΑΣ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟΝ

Αν θέλωμε να κριθούμε ευνοϊκά από τον Ιεχωβά Θεό, θα πρέπει να πολιτευώμεθα με δικαιοσύνη και αμεροληψία απέναντι των άλλων. «Όστις περιγελά τον πτωχόν, ονειδίζει τον Ποιητήν αυτού,» ενώ ο «τιμών αυτόν ελεεί τον πτωχόν.» (Παροιμ. 17:5· 14:31) Ο Ιεχωβά ανταμείβει εκείνους που δείχνουν ενδιαφέρον για τους άλλους που βρίσκονται σε ανάγκη, και όστις δίδει εις τους πτωχούς, δεν θέλει έλθει εις ένδειαν.» (Παροιμ. 28:27) Η λατρεία μας μπορεί να έχη λίγη σημασία αν κάνωμε ‘μεροληπτικές διακρίσεις’ που υποβιβάζουν τους άλλους.—Ιακ. 3:17.

Επομένως, οι Χριστιανοί με ευτυχία μοιράζονται τα αγαθά νέα της βασιλείας του Θεού με όλους τους ανθρώπους που επιθυμούν ν’ ακούσουν. Είναι το ίδιο πρόθυμοι να επισκεφθούν ταπεινά σπίτια στην πιο φτωχή γειτονιά καθώς επίσης και τις επιβλητικές κατοικίες των πλουσίων. Κάθε άτομο θεωρείται σαν ένας άνθρωπος για τον οποίον ο Ιησούς έδωσε την ζωή του. (Ματθ. 20:28) Όσο δείχνουν προβατοειδείς ιδιότητες απολαμβάνουν όλες τις πνευματικές ευλογίες που προσφέρονται από τη Χριστιανική εκκλησία.

Μέσα στην εκκλησία δεν υπάρχει τόπος για πράξεις ευνοιοκρατίας. Στον πρώτο αιώνα μ.Χ. εκείνοι που έδειχναν εύνοια στους πλουσίους δέχθηκαν επίπληξι σαν να έκαμαν κάτι το αμαρτωλό. (Ιακ. 2:1-9) Τόσο οι ταπεινοί όσο και οι πλούσιοι πρέπει να λαμβάνουν πνευματική φροντίδα και προσοχή χωρίς μεροληψία.—Λευιτ. 19:15.

Εκείνοι που έχουν πτωχά μέσα είναι αναπόσπαστο μέρος της εκκλησίας. Έτσι, δεν πρέπει να τους δίδεται η αφορμή να αισθάνωνται ότι είναι ‘έξω’ από την εκκλησία επειδή υπάρχει κάποια ‘κλίκα’ μεταξύ ωρισμένων άλλων. Ο Ιησούς διέταξε να προσκαλέσουν σε μια εορτή τους πτωχούς σαν απόδειξι γνησίας φιλοξενίας. (Λουκ. 14:12-14) Και φυσικά αν μερικοί Χριστιανοί έχουν αποκτήσει υλικά αγαθά τα οποία μερικοί ομόπιστοί των δεν μπορούν ν’ αποκτήσουν, αυτοί που έχουν υλική υπεροχή δεν πρέπει να κάνουν επίδειξι των υλικών των αγαθών.—1 Ιωάν. 2:16.

Έτσι λοιπόν, με βάσι ποιο πράγμα εκτιμάτε την αξία ενός ανθρώπου; Εξετάστε τι είναι αυτός ο άνθρωπος και όχι πόσα έχει. Μετρήστε τον από την επιτυχία του να καλλιεργή τις Χριστιανικές ιδιότητες. Είναι ένας άνθρωπος που φοβάται τον Ιεχωβά; (Ψαλμ. 111:10) Έχει ισχυρή πίστι; (Εβρ. 10:38, 39) Είναι φιλόξενος; (Ρωμ. 12:13) Δείχνει καλωσύνη και προθυμία να συγχωρή τους άλλους; (Εφεσ. 4:32) Είναι γνωστός για ειλικρινή, υγιή ομιλία; (Εφεσ. 4:29· Τίτον 2:6-8) Δείχνει αυτό το άτομο την αγάπη που χαρακτήριζε τους μαθητάς του Ιησού; (Ιωάν. 13:35) Χωρίς αμφιβολία, αυτό είναι το είδος των ατόμων που πρέπει να θέλετε να έχετε φίλους σας!