Ερωτήσεις από Αναγνώστες

● Είναι εσφαλμένο ν’ αφαιρήται η ζωή ενός ηλικιωμένου ή ασθενούς ζώου;

Όχι, διότι η Αγία Γραφή δείχνει ότι οι άνθρωποι έχουν την εξουσία και την ευθύνη να καθορίσουν, πότε και πώς πρέπει ν’ αφαιρεθεί η ζωή ενός ζώου.

Μ’ αυτά τα λόγια οπωσδήποτε δεν ενθαρρύνομε αναισθησία ή σκληρότητα προς τα ζώα. Είναι λυπηρό το γεγονός ότι η ανθρώπινη ιστορία μέχρι σήμερα είναι γεμάτη από παραδείγματα κακεντρεχούς σκληρότητος προς τα ζώα. Αυτό συμφωνεί με το παράδειγμα που έθεσε ο κτηνώδης Νεβρώδ. Αλλά δεν συμφωνεί με το παράδειγμα που έθεσε ο Θεός της αγάπης, του ελέους και της συμπαθείας. (Γέν. 10:9) Ο Λόγος του Θεού συγκεκριμένα συμβουλεύει τους λάτρεις Του να φροντίζουν τα ζώα, ν’ αποφεύγουν να δείχνουν σκληρότητα σ’ αυτά.—Παροιμ. 12:10.

Δεν μπορούμε ν’ αγνοήσωμε, όμως, το γεγονός ότι ο Ιεχωβά Θεός έδωσε στους ανθρώπους κυριαρχία πάνω στα ζώα. (Γέν. 1:26-28) Αργότερα έδωσε στο ανθρώπινο γένος την άδεια να φονεύη ζώα προς τροφή. Και τα Βιβλικά παραδείγματα δείχνουν ότι τα ζώα μπορούν να φονεύονται και γι’ άλλους λόγους, περιλαμβανομένης προστασίας ή αποκτήσεως υλικού για ενδυμασία.a (Γέν. 3:21· 9:3-5· Κριταί 14:5, 6· Εβρ. 11:37) Η Αγία Γραφή δεν εκδίδει κανόνες σχετικά με το πώς πρέπει να φονεύωνται αυτά τα ζώα. Ωστόσο, όπου είναι δυνατόν, ο τρόπος λογικά πρέπει να συμφωνή με όσα λέγουν οι Γραφές για το έλεος και για το ότι πρέπει ν’ αποφεύγωμε να δείχνωμε χωρίς λόγο σκληρότητα στα ζώα.

Μολονότι στους Βιβλικούς χρόνους τα ζώα εθεωρούντο κυρίως από μια ωφελιμιστική άποψι, πολλά άτομα σήμερα έχουν ζώα στο σπίτι ως χαϊδεμένα ζώα. Αυτό συχνά φαίνεται ότι περιλαμβάνει μια επιθυμία για συντροφιά. Πολλοί άνθρωποι αναπτύσσουν ισχυρούς συναισθηματικούς δεσμούς με τα μικρά ζώα τους. Έτσι, μπορεί να προκαλεί συναισθηματικό πόνο η σκέψις της αφαιρέσεως της ζωής ενός ζώου που έχει γεράσει, έχει με κάποιο τρόπο εξασθενίσει ή ίσως αρρωστήσει.

Αλλά είναι γεγονός ότι η Αγία Γραφή δεν λέγει ότι είναι εσφαλμένο να θανατώση κανείς ένα τέτοιο ζώο. Ίσως μάλιστα κανείς συμπεράνει ότι το να φονεύση ένα τέτοιο ζώο μ’ ένα σύντομο και σχετικά ανώδυνο τρόπο είναι καλύτερο από το να παρέχη στο ζώο δαπανηρή θεραπεία που απλώς παρατείνει τα παθήματά του. Το άτομο που έχει την ευθύνη του ζώου, και ασκεί κυριαρχία επάνω σ’ αυτό, είναι εκείνος που θ’ αποφασίση αν και πώς είναι καλύτερο να τερματισθεί η ζωή του ζώου.

● Ποια είναι η σημασία της προφητείας του Αμώς που απευθύνεται εναντίον των ‘δαμάλεων της Βασάν’;

Αυτή η προφητεία βρίσκεται στα εδάφια Αμώς 4:1-3 και λέγει: «Ακούσατε τον λόγον τούτον, δαμάλεις της Βασάν, αι εν τω όρει της Σαμαρείας, αι καταδυναστεύουσαι τους πτωχούς, αι καταθλίβουσαι τους πένητας, αι λέγουσαι προς τους κυρίους αυτών, Φέρετε και ας πίωμεν. Κύριος ο Θεός ώμοσεν εις την αγιότητα αυτού ότι ιδού, ημέραι έρχονται εις υμάς, καθ’ ας θέλουσι σας πιάσει με άγκιστρα και τους απογόνους σας με καμάκια αλιευτικά. Και θέλετε εξέλθει από τας χαλάστρας εκάστη απ’ ευθείας ενώπιον αυτής.»

Αυτές οι «δαμάλεις της Βασάν» ήσαν οι γυναίκες της Σαμάρειας οι οποίες, για να εξακολουθούν να ζουν με πολυτέλεια, παρακινούσαν τους συζύγους των να εξαπατούν και να πιέζουν τους ταπεινούς. Ζητούσαν από τους «κυρίους» των, ή συζύγους των, ν’ αγοράζουν γι’ αυτές τα πράγματα που επιθυμούσαν για μια ζωή αυτοϊκανοποιήσεως. Ο Ύψιστος, όμως, δεν έβλεπε με εύνοια αυτή την αδικία. Είναι άγιος, καθαρός ή αγνός και, συνεπώς, ωρκίσθηκε στην αγιότητά του να ενεργήση εναντίον των ‘δαμάλεων της Βασάν.’ Θα εξεδιώκοντο βίαια από τη Σαμάρεια ως με άγκιστρα και εκείνες που θα έμεναν ως με καμάκια αλιευτικά. Οι εχθροί θα ωδηγούσαν αυτές τις γυναίκες μέσα από τις χαλάστρες που θα υπήρχαν στους τοίχους της ηττημένης πόλεως.

[Υποσημειώσεις]