Τι ο Σοφός Ανήρ Εννοούσε;
Κάνετε Συνετή Χρήσι του Νεανικού Σθένους
Η ζωή μπορεί να είναι ευχάριστη για το άτομο που έχει τη δύναμι και το σθένος της νεότητος. Ο σοφός Βασιλεύς Σολομών έγραψε: «Ευφραίνου, νεανίσκε, εν τη νεότητί σου· και η καρδία σου ας σε χαροποιή εν ταις ημέραις της νεότητός σου· και περιπάτει κατά τας επιθυμίας της καρδίας σου και κατά την όρασιν των οφθαλμών σου· πλην έξευρε, ότι δια πάντα ταύτα ο Θεός θέλει σε φέρει εις κρίσιν. Και αφαίρεσον τον θυμόν από της καρδίας σου, και απομάκρυνον την πονηρίαν από της σαρκός σου· διότι η νεότης και η παιδική ηλικία [το άνθος της ζωής, ΜΝΚ] είναι ματαιότης.»—Εκκλησ. 11:9, 10.
Ο Δημιουργός θέλει ν’ απολαμβάνουν οι νέοι τη ζωή και δεν έχει μια αυστηρώς αρνητική άποψι για τα νεανικά ενδιαφέροντα και για τα πράγματα που ελκύουν τις επιθυμίες της καρδιάς και των οφθαλμών των νέων. Ωστόσο, οι νέοι πρέπει να ενθυμούνται ότι είναι υπόλογοι στον Θεό για τις ενέργειές τους. Μολονότι ο Ύψιστος επιτρέπει ελευθερία εκλογής στους νέους, δεν τους προφυλάσσει από τις πικρές συνέπειες που επιφέρει η επιδίωξις μιας εσφαλμένης πορείας. Οι νέοι, όταν αποφεύγουν τον απερίσκεπτο, διεφθαρμένο τρόπο ζωής, μπορούν να προστατευθούν από κάθε είδους απογοητεύσεις και συμφορές.
Ο Σολομών, κάτω από έμπνευσι, γράφει ότι «η νεότης και το άνθος της ζωής είναι ματαιότης.» Γιατί; Κατ’ αρχήν, ένα άτομο προφανώς δεν μπορεί να παραμείνη πάντοτε νέο. Ομοίως, οι χαρές και τα πλεονεκτήματα του νεανικού σφρίγους και σθένους έχουν αβέβαιη διάρκεια. Ακόμη και οι νέοι αρρωσταίνουν και πεθαίνουν. Οι νεαροί που το αγνοούν αυτό ίσως αποτύχουν να κάνουν συνετή χρήσι των δυνάμεών τους, δαπανώντας τις φυσικές τους δυνάμεις και ικανότητες σ’ ένα τρόπο ζωής που μπορεί να επιφέρη περισσότερες δυσκολίες αργότερα στη ζωή τους ως ενήλικες.
Πολύ κατάλληλα, επομένως, ο Βασιλεύς Σολομών εφιστά την προσοχή στο σημείο που οι νεαροί πρέπει να κάνουν στόχο της ζωής τους. Λέγει τα εξής: «Και ενθυμού τον Πλάστην σου εν ταις ημέραις της νεότητός σου· πριν έλθωσιν αι κακαί ημέραι, και φθάσωσι τα έτη εις τα οποία θέλεις ειπεί δεν έχω ευχαρίστησιν εις αυτά· πριν σκοτισθή ο ήλιος και το φως και η σελήνη και οι αστέρες, και επανέλθωσι τα νέφη μετά την βροχήν.»—Εκκλησ. 12:1, 2.
Δεν υπάρχει καλύτερος χρόνος να σκεφθή το άτομο σοβαρά τον Δημιουργό του από το άνθος της ζωής του, όταν πραγματικά μπορεί να δώση τον καλύτερο εαυτό του στην υπηρεσία του Υψίστου. Αυτή η ικανότης εξασθενεί στις ‘κακές μέρες’ της γεροντικής ηλικίας όταν το σώμα αδυνατή και ασθενή. Ιδιαίτερα όταν το άτομο έχη σπαταλήσει τη νεότητά του, ‘δεν θα έχη ευχαρίστησι’ στα τελευταία χρόνια της ζωής του. Ο Σολομών παρομοιάζει τον καιρό της νεότητος με το καλοκαίρι στην Παλαιστίνη που ο ήλιος, η σελήνη και τα αστέρια έρριχναν το φως τους από έναν ανέφελο ουρανό. Στη γεροντική ηλικία, αυτός ο καιρός εξαφανίζεται και οι ημέρες μοιάζουν με την ψυχρή, βροχερή εποχή του χειμώνα, όταν η μια δυνατή βροχή θλίψεων ακολουθή την άλλη.
Ο Σολομών, περιγράφοντας τα αποτελέσματα της γεροντικής ηλικίας στο ανθρώπινο σώμα, το οποίο παραβάλλει μ’ ένα σπίτι, συνεχίζει: «Ότε οι φύλακες της οικίας [τα χέρια και οι βραχίονες που φροντίζουν το σώμα και ικανοποιούν τις ανάγκες του] θέλουσι τρέμει, και οι άνδρες οι ισχυροί [τα δόντια] θέλουσι παύσει, διότι ωλιγοστεύθησαν, και αι βλέπουσαι δια των θυρίδων [τα μάτια] θέλουσιν αμαυρωθή· και αι θύραι [του στόματος, τα χείλη] θέλουσι κλεισθή εν τη οδώ [διότι οι ηλικιωμένοι σπανίως εκφράζονται δημοσίως], ότε θέλει ασθενήσει η φωνή της αλεθούσης [επειδή ο άνθρωπος που δεν έχει δόντια μασά σιγά και αθόρυβα], και ο άνθρωπος θέλει εξεγείρεσθαι εις την φωνήν του στρουθίου [διότι ο ύπνος του είναι πολύ ελαφρύς], και πάσαι αι θυγατέρες του άσματος ατονίσωσιν [επειδή η ακοή είναι ελαττωματική· επί πλέον, η φωνή είναι αδύνατη και έτσι λέγουν άτονα οποιοδήποτε τραγούδι].»—Εκκλησ. 12:3, 4.
«Ότε θέλουσι φοβείσθαι το ύψος [αναγνωρίζοντας τον κίνδυνο μιας πιθανής πτώσεως] και θέλουσι τρέμει εν τη οδώ [οι δημόσιοι δρόμοι είναι τώρα γεμάτοι κινδύνους γι’ αυτούς λόγω της πτωχής οράσεως και ακοής των, καθώς επίσης και ελαττωματικών ανακλαστικών]· ότε η αμυγδαλέα θέλει ανθήσει [τα μαλλιά ασπρίζουν και πέφτουν όπως τα άσπρα πέταλλα από τα άνθη της αμυγδαλιάς πέφτουν στο έδαφος] και η ακρίς [ένα ηλικιωμένο άτομο, που είναι δύσκαμπτο και καμπουριασμένο, με τους αγκώνες να προεξέχουν προς τα πίσω, μπορεί να μοιάζη με ακρίδα] θέλει προξενεί βάρος [σύρεται, ΜΝΚ] και η όρεξις θέλει εκλείψει [διότι ένα ηλικιωμένο άτομο, του οποίου η όρεξις έχει εξασθενήσει, δεν έχει επιθυμία για τροφή]· διότι ο άνθρωπος υπάγει εις τον αιώνιον οίκον αυτού [στον τάφο] και οι πενθούντες περικυκλούσι τας οδούς· πριν λυθή η αργυρά άλυσος [η σπονδυλική στήλη] και σπάση ο λύχνος ο χρυσούς [το κρανίο, που μοιάζει με λύχνο, και ο εγκέφαλος που περιέχει] ή συντριφθή η υδρία [η καρδιά] εν τη πηγή ή χαλάση ο τροχός εν τω φρέατι [το κυκλοφοριακό σύστημα], και επιστρέψη, το χώμα εις την γην, καθώς ήτο, και το πνεύμα [η δύναμις της ζωής] επιστρέψη εις τον Θεόν, όστις έδωκεν αυτό.» (Εκκλησ. 12:5-7) Το ότι το πνεύμα ή δύναμις της ζωής θα επιστρέψη στον Θεό, υπονοεί ότι ο Ύψιστος είναι εκείνος που έχει τον έλεγχο του πνεύματος. Ο Θεός μόνο μπορεί να επαναφέρη το νεκρό άτομο σε ζωή.
Είναι πράγματι συνετά τα νεαρά άτομα που χρησιμοποιούν τον χρόνο τους και τις δυνάμεις τους στην υπηρεσία του Δημιουργού. Δεν θα μετανοιώσουν γι’ αυτό αργότερα, όταν θα γίνουν ενήλικοι, και θα βρίσκωνται σε μια πολύ καλύτερη θέσι ν’ αντιμετωπίσουν την απώλεια της σωματικής τους δυνάμεως. Εκτός αυτού, αν ζουν σε αρμονία με τις εντολές του Δημιουργού, προστατεύονται από το να χάσουν την υγεία τους και το σφρίγος τους πρόωρα.