Πόσο Εκτιμάτε τη Ζωή;

ΑΡΓΑ ένα καλοκαιρινό βράδυ στη Νέα Υόρκη ένα ηλικιωμένο ζεύγος Χριστιανών επέστρεφαν από μια Γραφική μελέτη. Ξαφνικά τρεις νεαροί πλησίασαν και ο ένας απ’ αυτούς πήγε κοντά στον σύζυγο. Εκείνος, χωρίς να υποπτευθή τίποτα σταμάτησε για ν’ ακούση. Ο άνδρας του έδειξε ένα μεγάλο μαχαίρι και είπε: «Δος μου τα χρήματά σου και δεν θα πάθης τίποτα!» Ο ηλικιωμένος άνδρας προσεφέρθη να του δώση τα περιεχόμενα του πορτοφολιού του, αλλά ο νεαρός ήθελε και το πορτοφόλι επίσης. Κατόπιν, ο ληστής φώναξε στη γυναίκα, η οποία είχε σταθή παράμερα στον δρόμο όταν είδε τι συνέβαινε: «Και τα δικά σου χρήματα!» Εκείνη, σηκώνοντας τα χέρια της, είπε: «Λυπούμαι! Δεν έχω χρήματα. Θέλετε τις Γραφές μας;» Πρέπει επίσης ν’ αναφερθή ότι δύο μέρες αργότερα ο άνθρωπος αυτός έλαβε ταχυδρομικώς όλα τα χαρτιά που είχε στο πορτοφόλι του.

Πόσο ανόητο θα ήταν εκ μέρους του Χριστιανού αυτού ν’ αντισταθή ή να φιλονεικήση μ’ αυτό τον ένοπλο ληστή! Ωστόσο, επανειλημμένως ακούμε για ανθρώπους οι οποίοι φιλονεικούν ή αντιστέκονται στην προσπάθεια ενός ένοπλου ληστού να πάρη τα χρήματά τους, σαν ν’ άξιζε οποιοδήποτε ποσόν χρημάτων τόσο πολύ ώστε να διακινδυνεύσουν αυτά τα άτομα τη ζωή τους. Είναι ιδιαίτερα λυπηρό όταν ένα άτομο δεν αντιλαμβάνεται ότι πραγματικά μπορεί να χάση τη ζωή του ενεργώντας έτσι. Παραδείγματος χάριν, οι Τάιμς της Νέας Υόρκης, στις 24 Δεκεμβρίου 1977, είχαν ένα άρθρο με τον τίτλο «Ένας Παντοπώλης και το Όνειρό Του Φονεύονται από Ληστάς στο Μπρούκλυν.» Γύρω στα μεσάνυχτα, αυτός ο άνθρωπος ειργάζετο μέσα στο παντοπωλείο του σε μια περιοχή του Μπρούκλυν που είναι γνωστή για υψηλό ποσοστό εγκληματικότητος, όταν δύο άνδρες μπήκαν στο μαγαζί, τον πυροβόλησαν και κατόπιν τον λήστεψαν. Οι Τάιμς ανέφεραν ότι η γυναίκα του είπε: «Του έλεγα να μην έχη το κατάστημα ανοιχτό τόσο αργά. . . . Εκείνος έλεγε, ‘Όχι, χρειαζόμεθα τα χρήματα.’ Δύο φορές είχε υποστή στο παρελθόν επίθεσι από ληστές. Μια φορά του έβαλαν (το πιστόλι) στο κεφάλι του και πίεσαν τη σκανδάλη. Αλλά το όπλο δεν εκπυρσοκρότησε.»

Για ν’ αποκτήση λίγο περισσότερα δολλάρια, αυτός ο άνθρωπος ήταν πρόθυμος να διακινδυνεύση τη ζωή του με το να έχη το κατάστημά του ανοιχτό τόσο αργά τη νύχτα. Δεν το έκανε αυτό επειδή χρειαζόταν εκείνα τα περισσότερα δολλάρια, διότι η είδησις έλεγε ότι μέσα σε τρεις μήνες από τότε που άνοιξε το κατάστημα μπόρεσε να εξοφλήση όλα τα χρέη του. Έτσι, με το να είναι πρόθυμος να διακινδυνεύη, δεν έδειχνε στην πραγματικότητα έλλειψι εκτιμήσεως για την αξία της ζωής;

Και άλλοι, λόγω χρημάτων, αναμίχθησαν σε φιλονεικία που απεδείχθη μοιραία. Παραδείγματος χάριν, η Ντέηλυ Νιους, της Νέας Υόρκης, στις 11 Νοεμβρίου 1977, ανέφερε για έναν άνδρα ο οποίος μαχαιρώθηκε μέχρι θανάτου σ’ ένα από τα πιο πολυσύχναστα τμήματα του Μανχάτταν. Η αστυνομία απέδωσε τον φόνο σε μια λογομαχία για χρήματα. Αλλά η πιο δυσάρεστη πλευρά του εγκλήματος ήταν ότι περίπου 150 άτομα εστέκοντο, παρακολουθώντας τον έναν άνδρα να μαχαιρώνη τον άλλο μέχρι θανάτου, σαν να έβλεπαν ένα πρόγραμμα στην τηλεόρασι. Οι αστυνομικοί αναγκάσθηκαν κυριολεκτικά να βγάλουν τα ρεβόλβερ τους για να διαλύσουν το πλήθος από τη σκηνή του εγκλήματος. Μολονότι μερικοί τους ενεθάρρυναν, άλλοι φώναζαν: «Κύττα τη δουλειά σου.» Αυτή η διανοητική στάσις θυμίζει τις μέρες του Ρωμαϊκού κολοσσαίου, όταν οι μονομάχοι φόνευαν ο ένας τον άλλο για τη διασκέδασι του κοινού. Τι λίγο σεβασμό για τη ζωή δείχνουν εκείνοι που βρίσκουν ευχαρίστησι στο να παρακολουθούν ένα άνθρωπο να μαχαιρώνη έναν άλλο μέχρι θανάτου!

Ασφαλώς, όταν ένας ένοπλος ληστής πλησιάση απροσδόκητα ένα άτομο, το άτομο αυτό συνήθως είναι απροετοίμαστο και, σε μια στιγμή φόβου, μπορεί να πανικοβληθή και να φιλονεικήση ή ν’ αντισταθή. Μπορεί εύκολα να πη ή να κάνη κάτι για το οποίο αργότερα θα μετανοήση, αν ζήση για να μετανοιώση. Επειδή αυτά τα πράγματα μπορεί να συμβούν, είναι συνετό να είμαστε αποφασισμένοι να φανούμε ήρεμοι και συνεργατικοί, και να είμεθα ικανοποιημένοι αν μπορέσωμε να σώσωμε τη ζωή μας.

Δυστυχώς, σήμερα υπάρχουν πάρα πολλοί οι οποίοι κάνουν επίσης το σφάλμα να μην εκτιμούν αρκετά τη ζωή τους. Συχνά επιχειρηματίες, λόγω του ότι καθοδηγούνται από άπληστη φιλοδοξία, υποφέρουν από καρδιακές προσβολές, οι οποίες επανειλημμένως αποδεικνύονται μοιραίες. Έτσι, διαβάζομε για ανθρώπους που μόλις έχουν περάσει τα 40 ή 50 χρόνια τους, να πεθαίνουν ενώ κανονικά θα μπορούσαν να ζήσουν μέχρι τα 70 και τα 80 τους. Προφανώς τους απασχολεί τόσο πολύ η ιδέα να γίνουν πλούσιοι, ν’ αναρριχηθούν τόσο πολύ μέχρι το τελευταίο σκαλί της κλίμακος του γοήτρου, ή ν’ αποκτήσουν δύναμι, επιρροή ή φήμη, ώστε είναι πρόθυμοι να διακινδυνεύσουν την υγεία τους, ακόμη και τη ζωή τους, για να πραγματοποιήσουν τη φιλοδοξία τους.

Ασφαλώς, ο Ιησούς Χριστός, ο Υιός του Θεού, έδωσε σοφή συμβουλή όταν είπε: «Επειδή τι ωφελείται άνθρωπος εάν τον κόσμον όλον κερδήση, την δε ψυχήν αυτού ζημιωθή; ή τι θέλει δώσει άνθρωπος εις ανταλλαγήν της ψυχής αυτού;» (Ματθ. 16:26) Αλήθεια, τι αξίζουν τα χρήματα, η ακίνητη περιουσία, τα κοσμήματα ή άλλα υλικά πράγματα όταν πεθάνη ο άνθρωπος;

Ο απόστολος Παύλος δίνει παρόμοια συμβουλή: «Όσοι δε θέλουσι να πλουτώσι πίπτουσιν εις πειρασμόν και παγίδα και εις επιθυμίας πολλάς ανοήτους και βλαβεράς, αίτινες βυθίζουσι τους ανθρώπους εις όλεθρον και απώλειαν.» Όχι τα χρήματα αλλά η ‘ευσέβεια είναι μέγας πλουτισμός μετ’ αυταρκείας.’ Πράγματι, «η ευσέβεια είναι προς πάντα ωφέλιμος, έχουσα επαγγελίαν της παρούσης ζωής και της μελλούσης.»—1 Τιμ. 6:6, 9· 4:8.

Όπως ακριβώς αυτή η παρούσα ζωή πρέπει να εκτιμάται πολύ περισσότερο από οποιοδήποτε υλικό αγαθό, έτσι και η αιώνια ζωή πρέπει να εκτιμάται, όχι μόνο περισσότερο από κάτι υλικής φύσεως, αλλ’ ακόμη και περισσότερο απ’ αυτή την παρούσα ζωή. Απαιτείται πίστις για να δεχθή κανείς αυτά που λέγει ο Λόγος του Θεού σχετικά με την αιώνια ζωή. Λόγω αυτής της πίστεως, οι Χριστιανοί Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι πρόθυμοι να διακινδυνεύσουν τη ζωή τους παρά να συμβιβάσουν τις δικές τους αρχές, όπως έχει σαφώς καταδείξει η πρόσφατη ιστορία. Έτσι, ενεργούν σε αρμονία με τη συμβουλή του Χριστού: «Μη φοβηθήτε από των αποκτεινόντων το σώμα, την δε ψυχήν μη δυναμένων να αποκτείνωσι· φοβήθητε δε μάλλον τον δυνάμενον και ψυχήν και σώμα να απολέση εν τη γεέννη.»—Ματθ. 10:28.

Ο ψαλμωδός είχε μια παρόμοια σκέψι υπ’ όψιν όταν είπε ότι εκτιμούσε την πιστή αγάπη του Ιεχωβά Θεού περισσότερο από την ίδια τη ζωή. Γι’ αυτό έγραψε: «Διότι το έλεός σου είναι καλήτερον παρά την ζωήν· τα χείλη μου θέλουσι σε επαινεί.» Η φιλία του με τον Θεό εσήμαινε γι’ αυτόν περισσότερα από οτιδήποτε άλλο, δείχνοντας έτσι ότι για να διατηρήση την πιστή εύνοια του Θεού ήταν πρόθυμος να δώση την ίδια τη ζωή του.—Ψαλμ. 63:3.

Είναι πράγματι σοφός εκείνος που κατανοεί ότι η παρούσα ζωή πρέπει να εκτιμάται πολύ περισσότερο από τα υλικά αγαθά. Αλλ’ ακόμη πιο σοφός είναι εκείνος που αντιλαμβάνεται ότι πολύ μεγαλύτερης αξίας είναι η αιώνια ζωή που ο Θεός θα δώση σ’ εκείνους που έχουν την εύνοιά του.