“Νοούμενα δια των Ποιημάτων”

Αν πρωτόγονα λίθινα εργαλεία αποδεικνύουν την ύπαρξι ενός σχεδιαστού, με πολλή πιο μεγάλη δύναμι δεν διακηρύττουν τα ζώντα πολύπλοκα πλάσματα την ύπαρξι ενός σοφού και ισχυρού Δημιουργού;

ΑΝ ΥΠΑΡΧΗ μια κατολίσθησις βράχων στα βουνά, αναμένομε να δούμε ένα σωρό λίθων στο σημείο όπου σταματούν όλοι οι λίθοι καθώς πέφτουν. Δεν θα πιστεύαμε στα μάτια μας αν όλοι αυτοί οι λίθοι κατέληγαν στο σημείο αυτό και σχημάτιζαν ένα όμορφο πέτρινο σπίτι—διότι ένα σπίτι απαιτεί σχέδιο και σκοπό. Και δεν υπάρχει σχέδιο χωρίς σχεδιαστή, ούτε εργασία με σκοπό, χωρίς ένα νοήμονα εργάτη. Αυτό συμφωνεί με τη δήλωσι της Αγίας Γραφής στο εδάφιο Εβραίους 3:4: «Πας οίκος κατασκευάζεται υπό τινος.»

Ένας επιστήμων σκάβει στις πέτρες της γης και βρίσκει μια στρογγυλή, επιμήκη πέτρα, που είναι λεία και έχει ένα κυκλικό αυλάκι στη μέση. Δεν αμφιβάλλει ότι αυτό διαμορφώθηκε από έναν πρωτόγονο άνθρωπο. Είναι πεπεισμένος ότι αυτή η πέτρα ήταν προσκολλημένη σ’ ένα ραβδί μ’ ένα δερμάτινο λουρί κι εχρησιμοποιείτο σαν σφυρί ή σαν όπλο. Ομοίως, βρίσκει μια επίπεδη πέτρα με κοφτερή άκρη και είναι βέβαιος ότι έχει γίνει από έναν άνθρωπο της «Λιθικής εποχής,» ο οποίος τη χρησιμοποιούσε σαν μαχαίρι ή σαν λεπίδι. Ή ένα μικρό κομμάτι μυτερού πυρόλιθου που έχει το σχήμα μιας κεφαλής βέλους, τον πείθει ότι έχει σχεδιασθή από τον άνθρωπο κι εχρησιμοποιείτο στο άκρο ενός βέλους ή ενός ακόντιου. Τέτοια σκόπιμα, σχεδιασμένα πράγματα, συμπεραίνει ο επιστήμων, δεν είναι προϊόντα τύχης.

Το έργο αντανακλά τον εργάτη. Αυτά τα εργαλεία και τα όπλα είναι πρωτόγονα. Έτσι, οι κατασκευασταί τους θεωρούνται πρωτόγονοι, διότι οι πίθηκοι δεν κατασκευάζουν όπλα και τα όπλα του συγχρόνου ανθρώπου είναι σχεδιασμένα με ευφυή τρόπο. Έτσι, ο επιστήμων τοποθετεί τον άνθρωπο που έκανε τα λίθινα αυτά εργαλεία στη λιθική εποχή και διατυπώνει τη θεωρία ότι η εμφάνισίς του και η ικανότης του εγκεφάλου του πρέπει να ευρίσκετο κάπου μεταξύ πιθήκου και συγχρόνου ανθρώπου. Έτσι, οραματίζεται έναν τριχωτό πιθηκάνθρωπο με γυρτούς τους ώμους, χαμηλά τα φρύδια, που σέρνει τα πόδια του. Τα δημιουργήματα αυτού του ατόμου αντανακλούν περισσότερο σκοπό και σχέδιο από το ραβδί που μπορεί να πάρη ο πίθηκος, αλλά πολύ λιγώτερο σκοπό και σχέδιο από τα πράγματα που κατασκευάζει ο σύγχρονος άνθρωπος. Ο επιστήμων βλέπει τον εργάτη μέσω των έργων του και κρίνει τις ιδιότητες του από τα έργα του.

ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΟΥΝ ΤΗ ΛΟΓΙΚΗ ΤΟΥΣ

Ωστόσο, όταν πρόκειται για τα ποικίλα φυτά και ζώα που βρίσκονται επάνω στη γη, οι περισσότεροι επιστήμονες αντιστρέφουν την άποψί τους ότι το σχέδιο απαιτεί ένα σχεδιαστή. Και οι απλούστεροι οργανισμοί είναι πολύ πιο ανώτεροι σε περιπλοκότητα από τα ακατέργαστα λίθινα εργαλεία. Πράγματι, ακόμη και το μονοκύτταρο πρωτόζωο δεν μπορεί να θεωρηθή απλό. Διότι ένα απλό κύτταρο έχει την ικανότητα να εκτελή όλες τις σωματικές λειτουργίες για τις οποίες φροντίζουν τα πολλά όργανα ενός σπονδυλωτού. Αυτό καθ’ εαυτό, είναι ένας πολύπλοκος οργανισμός. Οι εξελικταί επιστήμονες επιμένουν ότι τέτοιοι πολύπλοκοι οργανισμοί δεν είχαν σχεδιαστή, αλλά ήλθαν σε ύπαρξι τυχαίως. Σε σύγκρισι με την αυτόματη παραγωγή των πρωτόζωων, θα ήταν εύκολο να σχηματισθούν τα πρωτόγονα ακατέργαστα λίθινα εργαλεία από μια κατολίσθησι ή ένα ορμητικό ρυάκι, ή ακόμη θα ήταν πολύ απλό να σχηματισθή ένα πέτρινο σπίτι από μια στιβάδα λίθων!

Όταν πρόκειται για τα πιο πολύπλοκα σχεδιασμένα δημιουργήματα του σύμπαντος, μήπως είναι η συναισθηματική προκατάληψις αυτή που κάνει πολλά νοήμονα άτομα να εγκαταλείψουν τον κανόνα της λογικής ότι η προεσκεμμένη εργασία αντανακλά τις ιδιότητες ενός νοήμονος εργάτου; Η Αγία Γραφή συμφωνεί με τον κανόνα των, αλλ’ εκείνοι αποφεύγουν την εφαρμογή αυτού του σημείου που κάνει η Αγία Γραφή: «Τα αόρατα αυτού βλέπονται φανερώς από κτίσεως κόσμου νοούμενα δια των ποιημάτων, η τε αΐδιος αυτού δύναμις και η θειότης.» (Ρωμ. 1:20) Δεν θα παρεδέχοντο ποτέ ότι η τύχη είναι ο κατασκευαστής ενός πρωτόγονου λίθινου εργαλείου, αλλά πρόθυμα παραδέχονται την τύχη ως τον Δημιουργό όχι μόνο των πρωτόζωων, αλλά και κάθε είδους ζωής που υπάρχει στη γη, ακόμη και του ανθρώπου! Αποτυγχάνουν ν’ αντιληφθούν σ’ αυτά τα θαύματα σχεδίου, τον μεγάλο Σχεδιαστή και Δημιουργό του σύμπαντος. Ας εξετάσουμε λίγα απ’ αυτά τα θαύματα και ας δούμε αν η τύχη έχη τις ιδιότητες που αντανακλούν.

ΤΟ ΕΔΑΦΟΣ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΣΑΣ

Την τρίτη δημιουργική ημέρα ο Ιεχωβά είπε: «Ας φανή η ξηρά.» (Γεν. 1:9) Αυτό άνοιξε τον δρόμο για τα φυτά της ξηράς. Αλλά για να αναπτυχθούν αυτά τα φυτά, πρέπει να υπάρχη το θαύμα του χώματος. Του χώματος; Είναι θαύμα το χώμα; Δεν είναι ένα από τα πιο κοινά πράγματα στο πρόσωπο της γης; Πράγματι είναι; Εν τούτοις, το χώμα είναι μια ζωτική πηγή, και σήμερα υπάρχει ανησυχία καθώς η διάβρωσίς του προκαλεί κοιλώματα σκόνης και εξαπλώνει τις ερήμους. Συχνά χρειάσθηκαν χιλιάδες χρόνια για να γίνουν οι βράχοι γόνιμο έδαφος. Υφίστανται την επίδρασι των καιρικών συνθηκών μύκητες εγκαθίστανται επάνω στους βράχους και βλαστάνουν, πετάνε βλαστούς οι οποίοι πιάνουν φύκους και έτσι μύκητες και φύκοι ενώνονται και γίνονται λειχήνες. Οι λειχήνες αυξάνουν πάνω στην επιφάνεια των βράχων τους αποσυνθέτουν, κάνουν ένα λεπτό χώμα που θα συντηρήση βρύα, και τα βρύα, με τη σειρά τους, ζουν και πεθαίνουν και κάνουν περισσότερο χώμα που τελικά θα συντηρήση δενδρύλλια. Διαβρωτικές δυνάμεις μετακινούν αυτό το χώμα σε τοποθεσίες όπου συγκεντρώνεται σε βάθη, όπου θα συντηρηθούν υψηλότερες μορφές φυτών, και τελικά δένδρα.

Καθώς τα φυτά βγάζουν φύλλα και πεθαίνουν, τα βακτηρίδια προκαλούν αποσύνθεσι και δημιουργείται πλούσιο οργανικό χώμα. Τα μικρόβια διασπούν αυτές τις οργανικές ενώσεις σε απλά θρεπτικά στοιχεία, απαραίτητα για τα φυτά. Μολονότι, μιλούμε για στερεό έδαφος, πολλά είδη χώματος δεν είναι καθόλου στερεά, διότι είναι γεμάτα με αέρα, νερό και πλήθος ζώντων πλασμάτων. Στοιχεία που βρίσκονται σε μια ουγγιά χώματος, μπορεί να έχουν επιφάνειες που θα εκάλυπταν έξη έικερς (2,4 εκτάρια). Σε εύκρατες περιοχές, μια κουταλιά του γλυκού χώμα μπορεί να περιέχη 5.000.000.000 ζώντες οργανισμούς είναι ένα θαύμα σχεδίου και σκοπού, και όλοι μαζί χρειάζονται για να ‘δίδη η γη το προϊόν αυτής.’ (Ιεζ. 34:27) Είναι το χώμα απλώς για να το πατάμε; Χωρίς αυτό δεν θα μπορούσε να υπάρξη ζωή επάνω στη γη!

ΘΑΛΑΣΣΟΠΟΡΟΙ ΠΕΡΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΚΑΤΑΝΟΗΣΙ

Πολλά πουλιά, για ν’ αποφύγουν το κρύο ή και να βρουν τροφή, αποδημούν. Οι ναυτιλιακές τους επιδεξιότητες εμπνέουν δέος και ακόμη δεν έχουν κατανοηθή πλήρως. Στο βόρειο ημισφαίριο, όταν αρχίση το κρύο, πώς γνωρίζουν ότι ο ζεστός καιρός και η τροφή βρίσκεται προς τον νότο, και όχι στην ανατολή ή στη δύσι; Και όταν επιστρέψουν την άνοιξι, πώς γνωρίζουν ότι πρέπει να πετάξουν προς βορρά; Τους το λέγουν διάφορες ορμόνες που εκκρίνονται στο αίμα τους. Μερικά πουλιά αποδημούν εκατοντάδες μίλια, άλλα χιλιάδες μίλια, στην ίδια τοποθεσία από την οποία έφυγαν πριν από έξη μήνες. Οι δρεπανίδες και οι χαραδριοί κάνουν ταξίδια 4.000 μιλίων (6.400 χιλιομέτρων). Μικρά πουλιά κάνουν το ταξίδι αυτό μόνα τους, για πρώτη φορά. Ακόμη και στη διάρκεια του Μεσαίωνος, οι φυσιοδίφαι αρνούντο να πιστέψουν ότι τα πουλιά μεταναστεύουν, και επινοούσαν φανταστικές εξηγήσεις για τις εμφανίσεις και εξαφανίσεις των την άνοιξι και το φθινόπωρο. Αλλ’ ακόμη από τον έβδομο αιώνα προ Χριστού, η Αγία Γραφή ωμίλησε για αποδημήσεις: «Και αυτός ο πελαργός εν τω ουρανώ γνωρίζει τους διωρισμένους καιρούς αυτού· και η τρυγών και ο γερανός και η χελιδών φυλάττουσι τον καιρό της ελεύσεως αυτών.»—Ιερεμ. 8:7.

Ακόμη και αφού έγινε παραδεκτή η αποδήμησις για τα μεγάλα πουλιά, οι φυσιοδίφαι ισχυρίζοντο ότι τα μικρά πουλιά διέσχιζαν τους ωκεανούς ταξιδεύοντας επάνω στα μεγαλύτερα. Αλλά η μικρή μαυροσκουφίτσα συλβία (κομπογιάννης), όπως πολλά άλλα μικροσκοπικά πουλιά, κάνει το ταξίδι αυτό μόνη της. Φεύγει από την Αλάσκα το φθινόπωρο, ταξιδεύει σταδιακά μέχρι την παραλία της Νέας Αγγλίας, περιμένει τον κατάλληλο καιρό, κατόπιν ξεκινά για τον Ατλαντικό και πετά από τρεις μέχρι πέντε μέρες ως τη βορειοανατολική ακτή της Νοτίου Αμερικής. Ένα πουλί που ζυγίζει λιγώτερο από τρία τέταρτα μιας ουγγιάς, ταξιδεύει, χωρίς να σταματήση, επί μέρες, περισσότερο από 2.400 μίλια (3.800 χιλιόμετρα) πάνω από τον ωκεανό! Ποιος καταπληκτικός υπολογιστής βρίσκεται στο μικροσκοπικό κεφαλάκι του που του λέγει τον χρόνο, υπολογίζει την κίνησι του ηλίου, παρατηρεί τα άστρα, τα προσανατολίζει όλα αυτά σ’ ένα χάρτη του προορισμού του και βοηθεί επίσης το πουλί να φθάση με ασφάλεια, ακόμη κι αν ο ουρανός είναι συννεφιασμένος; Μπορεί κανείς, βαθιά μέσα του, να πιστέψη πραγματικά ότι η τύχη δημιούργησε αυτή τη μικρή μαυροσκουφίτσα συλβία;

Μελέτες με ταξιδιωτικά περιστέρια απεκάλυψαν ένα άλλο καθοδηγητικό σύστημα που έχουν τα πουλιά. Αφού τα μετέφεραν μέσα σ’ ένα σκοτεινό κουτί με κυκλικές πορείες και τα άφησαν 600 μίλια (960 χιλιόμετρα) μακρυά από το κλουβί τους, μπόρεσαν να επιστρέψουν στο σπίτι σε μια μέρα. Αν ο ήλιος λάμπη, μπορούν να χρησιμοποιήσουν το καθοδηγητικό τους σύστημα. Αλλά μπορούν επίσης να επιστρέψουν σε συννεφιασμένες μέρες ή στη διάρκεια της νύχτας. Αισθάνονται το μαγνητικό πεδίο της γης και το χρησιμοποιούν ως καθοδηγητικό σύστημα. Άφησαν ελεύθερο ένα κοπάδι περιστέρια· στα μισά πουλιά έβαλαν μαγνήτες στην πλάτη τους και αυτό διέστρεψε το μαγνητικό πεδίο της γης ώστε τα πουλιά δεν μπορούσαν να καθοδηγηθούν απ’ αυτό. Μια ηλιόλουστη μέρα, ολόκληρο το κοπάδι επέστρεψε με ασφάλεια. Εν τούτοις, σε μια συννεφιασμένη μέρα, τα πουλιά που δεν είχαν μαγνήτες επέστρεψαν, αλλ’ εκείνα που είχαν τους μαγνήτες επάνω τους έκαναν κύκλους στην τύχη. Επί χρόνια εθεωρείτο αδύνατον για οποιοδήποτε πλάσμα να αισθάνεται το μαγνητικό πεδίον της γης, διότι είναι πολύ αδύνατο. Τώρα οι επιστήμονες γνωρίζουν ότι το μαγνητικό πεδίο γίνεται αισθητό, όχι μόνο από τα πουλιά, αλλά επίσης και από τις μέλισσες. Πρόσφατα πειράματα φαίνεται να δείχνουν ότι ακόμη και μερικά σαλιγκάρια είναι ευαίσθητα στο μαγνητικό πεδίο.

Δεν αποδημούν μόνο τα πουλιά, αλλά επίσης και οι φάλαινες, οι φώκιες, οι χελώνες, τα χέλια, τα καβούρια, τα ψάρια, οι πεταλούδες και ο καριμπού (τάρανδος του Καναδά). Εν τούτοις, μερικά πλάσματα που αγαπούν τον ύπνο, προτιμούν τη χειμερία νάρκη για να ξεφύγουν από τις αντιξοότητες του χειμώνα. Ο μικρός γραμμωτός σκίουρος του εδάφους δείχνει μερικές από τις αξιοσημείωτες φυσιολογικές αλλαγές που λαμβάνουν χώρα στα πλάσματα που προτιμούν τη χειμερία νάρκη. Η θερμοκρασία του σώματος πέφτει στους λίγους βαθμούς του κρύου έξω από τη φωλιά. Η καρδιά κτυπά μόνο μία ή δύο φορές το λεπτό. Όταν είναι δραστήριος, αυτός ο σκίουρος μπορεί ν’ αναπνέη εκατοντάδες φορές το λεπτό, αλλά στη χειμερία νάρκη παίρνει μια αργή αναπνοή μια κάθε πέντε λεπτά. Ωστόσο, το αίμα του παραμένει οξυγονωμένο και οι μυς που χρησιμοποιούνται πολύ λίγο, διατηρούν τον τόνο τους. Τι υποκινεί αυτό το ζώο να κοιμάται το φθινόπωρο και να ξυπνά την άνοιξι; Όχι μόνο ο καιρός. Μια χημική ουσία που εκχύνεται στο αίμα, προκαλεί τη χειμερία νάρκη και μια άλλη το κάνει να ξυπνά. Χρησιμοποιώντας τέτοια χημικά στοιχεία, οι επιστήμονες έκαναν ζώα που επιδίδοντο στη χειμερία νάρκη ν’ αρχίσουν το μακρύ τους ύπνο στο μέσο του θέρους.

Ο Ιώβ, σχετικά μ’ αυτά τα θαύματα, ωμολόγησε: «Εγώ λοιπόν προέφερα εκείνο, το οποίον δεν ενόουν πράγματα υπερθαύμαστα δι’ εμέ, τα οποία δεν εγνώριζον.»—Ιώβ 42:3.

ΠΟΙΚΙΛΙΑ ΕΥΦΥΩΝ ΣΧΕΔΙΩΝ

Θυμάσθε τα πρωτόγονα πέτρινα εργαλεία που είδαμε ότι δεν μπορούσαν να γίνουν μόνα τους; Να το έχετε αυτό υπ’ όψιν, για να το συγκρίνετε καθώς θα εξετάζετε αν μπορούσαν να συμβούν μόνα τους τα ακόλουθα.

Τα περισσότερα άτομα γνωρίζουν ότι ο χαμαιλέων μπορεί να εξακοντίση τη γλώσσα του αρκετές ίντσες για να συλλάβη έντομα. Αλλά γνωρίζετε πώς το κάνει αυτό; Οριζοντίως στο πίσω μέρος του στόματος του βρίσκεται ένα κόκκαλο με κωνικό σχήμα, το οποίο έχει το άκρο μπροστά. Στη βάσι του βρίσκεται η μακρυά, κυρτή γλώσσα. Μακροί μυς κρατούν τη γλώσσα, που έχει πτυχές σαν φυσητήρια ακορντεόν, και συμπιέζεται γύρω απ’ αυτό το κόκκαλο. Στο άκρο της γλώσσης βρίσκονται οι σφιγκτήρες μυς που ακουμπούν στο άκρο του οστού. Τα γουρλωτά μάτια του χαμαιλέοντος, που γυρίζουν το καθένα χωριστά, εντοπίζουν ένα έντομο. Οι μακροί μυς συστέλλονται δυνατά και κρατούν τη γλώσσα επάνω από το οστούν σαν ένα συμπιεσμένο ελατήριο. Κατόπιν οι σφιγκτήρες μυς που βρίσκονται γύρω από το άκρο του γλιστερού οστού, ξαφνικά σφίγγουν και, καθώς συμβαίνει αυτό, οι μακροί, μυς που συμπιέζουν το «ελατήριο,» χαλαρώνουν και η γλώσσα εξακοντίζεται. Το έντομο κολλά επάνω στο γλοιώδες άκρο και η μακρυά, μαλακή γλώσσα επανέρχεται μέσα αργά-αργά. Η πράξις αυτή μοιάζει με την ενέργεια που κάνει ένα αγόρι καθώς πετά κουκούτσια από δαμάσκηνα ή γλοιώδεις σπόρους από καρπούζι μεταξύ του αντίχειρος και του δείκτου·· μόνο σ’ αυτή την περίπτωσι το γλιστερό οστούν μένει ακίνητο και εξακοντίζεται το άκρον της γλώσσης που εφαρμόζει την πίεσι. Ένα τέτοιο νοήμον σχέδιο ασφαλώς απαιτεί σχεδιαστή.

Ο βροχίνος (μπούρμπουλας) χρησιμοποιεί εκρηκτικά για ν’ αποτρέψη τ’ αρπακτικά ζώα. Τρία χημικά στοιχεία που εκκρίνονται από αδένες φυλάσσονται σε μια αποθήκη. Όταν πλησιάζη εχθρός, ανοίγει μια βαλβίδα και αφήνει τα χημικά στοιχεία να εισέλθουν σ’ ένα διαμέρισμα που περιβάλλεται από ισχυρά τοιχώματα. Εκεί ένα ένζυμο κάνει τα χημικά αυτά στοιχεία να εκραγούν και εξακοντίζεται από ένα πυργίσκο δηλητηριώδης αχνός που μπορεί να κατευθυνθή σε οποιαδήποτε κατεύθυνσι. Ο βροχίνος μπορεί να δημιουργή επανειλημμένες εκρήξεις δεκάδες φορές το λεπτό, με θόρυβο που μπορεί ν’ ακουσθή κάθε φορά. Ο εχθρός αποχωρεί, μερικές φορές με συλλήψεις. Αυτός ο βροχίνος έχει ένα εργαστήριο, κατασκευάζει εκρηκτικά, και τα χρησιμοποιεί αποτελεσματικά. Είναι ένα καταπληκτικό μικρό εργοστάσιο βομβών!

Ο γυρίνος έχει διεστιακά μάτια με τα οποία βλέπει πάνω και κάτω από τα νερά της λίμνης, αλλ’ αυτό είναι το λιγώτερο από τα θαύματα του. Μπορεί να πετά, να κολυμπά μπρούμυτα, να περπατά στο νερό ή να καταδύεται. Όταν καταδύεται, παίρνει μαζί μια φυσαλίδα αέρος που ενεργεί ως πνεύμων. Λαμβάνει υπολείμματα διοξειδίου του άνθρακος από τον γυρίνο, τα διοχετεύει μέσα στο νερό και μεταφέρει οξυγόνο από το νερό στον γυρίνο. Το πλάσμα αυτό μπορεί να μένη κάτω από το νερό επί ώρες. Τα κατώτερα μέρη του γυρίνου αγαπούν το νερό, αλλά τα άνω μέρη, περιλαμβανομένων και των άνω ημίσεων των συνθέτων ματιών του, διατηρούνται λαδωμένα από αδένες έτσι ώστε να μην έρχωνται σε επαφή με το νερό. Εξακοντίζεται ταχέως σε όλες τις κατευθύνσεις στην επιφάνεια του νερού στέλνοντας κύματα τοξοειδούς σχήματος καθώς το κάνει αυτό. Όταν αυτοί οι κυματισμοί φθάνουν στην όχθη, ή σε αντικείμενα στην επιφάνεια—ίσως σε κάποιον άλλο γυρίνο ή σε κάποιο φαγώσιμο έντομο—αντανακλώνται. Με δύο κεραίες που κρατεί στην επιφάνεια του νερού, ο γυρίνος ελέγχει τα μηνύματα τους για το περιβάλλον του. Συλλαμβάνει τροφή και αποφεύγει τις συγκρούσεις καθώς εκατοντάδες άλλοι γυρίνοι κάνουν το ίδιο πράγμα μ’ αυτόν, εξακοντίζονται ακατάστατα γύρω, δημιουργώντας όλοι κύματα, αλλά ο καθένας ελέγχει μόνο τα δικά του. Το σύστημα εργάζεται νύχτα ή ημέρα. Ο γυρίνος κάνει με το νερό κύματα όπως κάνουν οι νυχτερίδες με τα ηχητικά κύματα—τι υπολογιστής βρίσκεται μέσα στο μικροσκοπικό αυτό κεφαλάκι!

«ΟΥΔΕΝ ΝΕΟΝ ΥΠΟ ΤΟΝ ΗΛΙΟΝ»

Οι άνθρωποι παρατηρούν τα τεχνικά επιτεύγματα και θαυμάζουν τους ανθρώπινους εφευρέτας. Παρατηρούν τις ίδιες αρχές που χρησιμοποιούνται σκοπίμως από ζώντα πλάσματα και λέγουν ότι αυτό έγινε τυχαίως. Ως επί το πλείστον, οι ανθρώπινοι εφευρέται είναι στην πραγματικότητα μιμηταί. Αυτό που ανεκάλυψαν γινόταν και πριν, όπως είπε ο Σολομών: «Δεν είναι ουδέν νέον υπό τον ήλιον.» (Εκκλησ. 1:9) Στο βιβλίο Βιονική υπό Ντανιέλ Χάλασυ, του Νεωτέρου, διαβάζομε στη σελίδα 19:

«Ένα εμπορικό αεροπλάνο ετέθη στην αγορά με καμπύλη πτερών σύμφωνα με το σχέδιο των φτερών ενός πουλιού. Μια εταιρία ελαστικών έκανε πειράματα με εφαρμογή αεροδυναμικής γραμμής τεχνητού ‘δέρματος’ για πλοία, την οποία αντέγραψε από τα αμφίβια θηλαστικά. Ένας νέος δείκτης ταχύτητος στην ξηρά για τα αεροπλάνα κατασκευάσθηκε κατά το πρότυπο των ματιών ενός σκαθαριού, και μια καλύτερη κάμερα τηλεοράσεως αντέγραψε το μηχανισμό του ματιού του πεταλοειδούς καβουριού.»

Οι άνθρωποι παρατηρούν τα δημιουργήματα του Ιεχωβά Θεού για ν’ ανακαλύψουν τον ευφυή τρόπο λειτουργίας των και τα υιοθετούν σε ανθρώπινες εφευρέσεις. Αυτό μας υπενθυμίζει τα λόγια που αναγράφονται στα εδάφια Ιώβ 12:7-9: «Αλλ’ ερώτησον τώρα τα ζώα, και θέλουσι σε διδάξει· και τα πετεινά του ουρανού, και θέλουσι σοι απαγγείλει. Ή λάλησον προς την γην, και θέλει σε διδάξει· και οι ιχθύες της θαλάσσης θέλουσι σοι διηγηθή. Τις εκ πάντων τούτων δεν γνωρίζει, ότι η χειρ του Κυρίου έκαμε ταύτα;» Στους εφευρέτας αρέσει να λαμβάνουν έπαινο για τις ευφυείς μιμήσεις των, αλλά πολύ συχνά αρνούνται ν’ αναγνωρίσουν Εκείνον ο οποίος «εν σοφία» έκαμε τα πάντα.—Ψαλμ. 104:24.

Η Αγία Γραφή ομιλεί για το μυρμήγκι-θεριστή στο εδάφιο Παροιμίαι 6:8: «Ετοιμάζει την τροφήν αυτού το θέρος, συνάγει τας τροφάς αυτού εν τω θερισμώ.» Επί αιώνες η ύπαρξις μυρμηγκιών που θέριζαν και αποθήκευαν σιτηρά αμφισβητείτο, αλλά το 1871 ένας Βρεταννός φυσιοδίφης ανεκάλυψε τις σιταποθήκες τους. Τα μυρμήγκια επίσης μαζεύουν σοδειές, έχουν σκλάβους και διατηρούν ζώα. Οι τερμίτες αερίζουν τις φωληές τους όπως οι μέλισσες τις κυψέλες τους. Μ’ ένα χορό στο σκοτάδι, οι μέλισσες δείχνουν επίσης σε άλλες πού βρίσκεται το νέκταρ, σε ποια κατεύθυνσι και πόσο μακρυά. Τα έντομα εκδηλώνουν καταπληκτικές ικανότητες που οι άνθρωποι δεν μπορούν να μιμηθούν. Είναι «σοφώτατα,» ή «ενστικτωδώς σοφά,» όπως λέγει η Αγία Γραφή, και δημιουργήθηκαν έτσι από τον Ιεχωβά Θεό.—Παροιμ. 30:24.

«Νερό, νερό, παντού νερό, αλλά δεν μπορείς να πιής ούτε σταγόνα,» λέγει η παροιμία για τον ωκεανό. Αλλά μερικά θαλάσσια πουλιά έχουν αδένες που αφαλατώνουν το θαλάσσιο νερό. Μερικά ψάρια και χέλια παράγουν ηλεκτρισμό, μέχρι 400 βολτς. Πολλά ψάρια, σκουλήκια και έντομα παράγουν ψυχρό φως, προς φθόνο των επιστημόνων των οποίων τα φώτα χάνουν ενέργεια κατά τη θερμότητα. Οι νυκτερίδες και τα δελφίνια χρησιμοποιούν ηχητικά συστήματα, οι σφήκες κατασκευάζουν χαρτί, τα μυρμήγκια κάνουν γέφυρες, οι κάστορες κάνουν φράγματα, ωρισμένα φίδια έχουν θερμόμετρα που είναι ευαίσθητα σε μια αλλαγή της θερμοκρασίας ενός χιλιοστού ενός βαθμού Κελσίου. Τα έντομα των στάσιμων υδάτων χρησιμοποιούν ‘σνόρκελς’ και κουδούνια καταδύσεως, τα χταπόδια χρησιμοποιούν αεροπροώθησι, οι αράχνες υφαίνουν επτά είδη ιστών, κάνουν καταπαχτές, δίκτυα, θηλιές και έχουν βρέφη που είναι αεροναύτες που ταξιδεύουν χιλιάδες μίλια σε μεγάλα ύψη. Ένας θηλυκός σκώρος εκπέμπει ένα άρωμα που ένα αρσενικό, έξη μίλια (10 χιλιόμετρα) μακρυά, μπορεί να το εντοπίση μόνο όταν ένα μόριο του αγγίξη την κεραία του. Ο σολομός επιστρέφει στον τόπο της γεννήσεως του, αφού δαπανά χρόνια στην ανοιχτή θάλασσα, επειδή, κάθε σολομός θυμάται τη χαρακτηριστική μυρωδιά του τόπου που ζούσε όταν ήταν μικρός και μπορεί να την εντοπίση καθώς κολυμπά σε παραλιακά ύδατα.

Ο Ιεχωβά επέστησε την προσοχή του Ιώβ στα πολλά δημιουργικά Του θαύματα. Πώς ανταποκρίθηκε ο Ιώβ; Ως εξής: «Εξεύρω ότι δύνασαι τα πάντα, και ουδείς στοχασμός σου δύναται να εμποδισθή.»—Ιώβ 42:2.

Είναι αδύνατον να υπάρχη ένα τέτοιο καταπληκτικό σχέδιο χωρίς κάποιον σχεδιαστή. Οι εξελικταί ισχυρίζονται ότι ‘η φυσική επιλογή και η επιβίωσις του ικανοτέρου’ είναι ο σχεδιαστής. Αλλά το πρόβλημα είναι η άφιξις του ικανωτέρου, όχι η επιβίωσις. Δεν μπορείτε να επιλέξετε έως ότου υπάρχη διαθέσιμη μια επιλογή. Δεν μπορείτε να οικοδομήσετε ένα σπίτι προτού φθάσουν τα οικοδομικά υλικά. Όπως λέγει η Αγία Γραφή: «Διότι πας οίκος κατασκευάζεται υπό τίνος, ο δε κατασκευάσας τα πάντα είναι ο Θεός.» Οι αποδείξεις υπάρχουν παντού. Πολλοί που βλέπουν ένα πιθηκάνθρωπο πίσω από ένα πρωτόγονο εργαλείο δεν μπορούν να εννοήσουν τις ιδιότητες του Θεού που αντανακλώνται σ’ όλα τα καταπληκτικά του έργα, «Είναι αναπολόγητοι.» (Ρωμ. 1:20) Αλλά ας έχωμε ‘οφθαλμούς δια να βλέπωμεν,’ την ύπαρξι του Ιεχωβά που αντανακλάται στα δημιουργικά του έργα.—Ματθ. 13:14-16.

[Εικόνα στη σελίδα 11]

ΧΑΜΑΙΛΕΩΝ

υωειδές οστούν

σφιγκτήρες μυς

υωειδής μυς

κεντρικόν οστούν

η κολλώδης γλώσσα συλλαμβάνει τα έντομα

[Εικόνα στη σελίδα 12]

βροχίνος (μπούρμπουλας)

[Εικόνα στη σελίδα 13]

Ναυσιπλοΐα, ηχητικό σύστημα, αεροπροώθησις, κηπουρική, επικοινωνία—ποιος τα έκαμε αυτά πρώτος;