Ενθυμείσθε;

Έχετε διαβάσει προσεκτικά τα πρόσφατα τεύχη του περιοδικού η Σκοπιά; Αν ναι, θυμάστε οπωσδήποτε τα εξής σημεία:

● Ποια ιστορική απόδειξις δείχνει ότι ο Ιησούς Χριστός πραγματικά ανεστήθη;

Πάνω από 500 Χριστιανοί μαθηταί είδαν τον αναστημένο Υιό του Θεού. (1 Κορ. 15:6) Εκείνοι που ήσαν πλήρως πεπεισμένοι ότι ο Ιησούς Χριστός είχε αναστηθή εκ νεκρών διεκήρυξαν αυτή την αλήθεια άφοβα, ακόμα κι αν αυτό τους στοίχιζε τη ζωή τους. Δεν θα μπορούσαν να έχουν τέτοια πίστι βάσει μιας απλής οράσεως ή βάσει της φαντασίας τους. Οποιεσδήποτε προσπάθειες για εξαπάτησι θα είχαν αποκαλυφθή τότε, επειδή οι εχθροί των Χριστιανών είχαν την τάσι να τους δυσφημούν και να σταματούν τη δραστηριότητά τους.—15/7/1978 σ. 13, 14.

● Γιατί ο Ιεχωβά Θεός προτίμησε να μιλήση μέσω του προφήτου Βαλαάμ;

Προφανώς ο Ιεχωβά είχε σκοπό ν’ αποδείξη ότι κανένα όπλο δεν θα επετύγχανε εναντίον του λαού του. Οι Μωαβίται και οι Μαδιανίται αντελήφθησαν ότι δεν μπορούσαν να ελπίζουν να νικήσουν τον Ισραήλ με απλή δύναμι όπλων. Επειδή πίστευαν ότι ο Βαλαάμ μπορούσε να προφέρη μια αποτελεσματική κατάρα επάνω στον Ισραήλ, θεωρούσαν αυτόν τον προφήτη ως το πιο ισχυρό τους όπλο. Αλλ’ όταν ο Βαλαάμ, παρά την αντίθετη επιθυμία του, αναγκάσθηκε να ευλογήση τους Ισραηλίτας, έγινε σαφές ότι κάθε προσπάθεια να πολεμήσουν τους Ισραηλίτας θ’ απετύγχανε.

● Ποια απόδειξις υπάρχει ότι το θείον όνομα (ΓΧΒΧ), που αποδίδεται συχνά ως Ιεχωβά, παρουσιάζεται στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές;

Η κυρία γραμμή αποδείξεων προέρχεται από τμήματα χειρογράφων της Ελληνικής Μεταφράσεως των Εβδομήκοντα, την πρώτη Ελληνική μετάφρασι των Εβραϊκών Γραφών. Στα πιο πλήρη χειρόγραφα αυτής της μεταφράσεως, που χρονολογούνται από τον τέταρτον αιώνα μ.Χ., το θείον όνομα αντεκατεστάθη από τις Ελληνικές λέξεις «Θεός» και «Κύριος». Ωστόσο, στα πιο αρχαία τμήματα, παρουσιάζεται το θείον όνομα με εβραϊκά γράμματα. Επειδή το όνομα βρίσκεται σε αντίτυπα της μεταφράσεως των Εβδομήκοντα του πρώτου αιώνος συνεπάγεται λογικά ότι οι Χριστιανοί βιβλικοί συγγραφείς πρέπει να χρησιμοποιούσαν το όνομα όταν παρέθεταν κομμάτια των Εβραϊκών Γραφών, που ευρίσκετο το όνομα. Καθώς το θείον όνομα τελικά εξαφανίσθηκε από τα αντίτυπα της μεταφράσεως των Εβδομήκοντα, αφαιρέθηκε προφανώς επίσης από τις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές.—1/8/78, σ. 7-11.

● Γιατί μερικά εδάφια που βρίσκονται σε παλαιότερες μεταφράσεις της Αγίας Γραφής λείπουν σε σύγχρονες μεταφράσεις;

Στη διάρκεια του 19ου και 20ού αιώνος, βρέθηκαν πολλά αρχαία Βιβλικά χειρόγραφα. Αυτά βοήθησαν τους λογίους ν’ αναλάβουν μια προσεκτική μελέτη προσπαθώντας να καθορίσουν την αρχική σύνταξι του Βιβλικού κειμένου. Αυτές οι μελέτες των λογίων απεκάλυψαν ότι ωρισμένες λέξεις και φράσεις δεν υπήρχαν στα αρχαιότερα διαθέσιμα χειρόγραφα, πράγμα που έδειχνε ότι αργότερα είχαν γίνει προσθήκες από αντιγραφείς. Έτσι, όταν γινόταν η προετοιμασία κυρίων κειμένων που περιελάμβαναν πρόσφατες διαπιστώσεις, αυτά τα λόγια και οι φράσεις παρελείφθησαν από το κύριο σώμα της εργασίας. Επειδή πολλές σύγχρονες Γραφικές μεταφράσεις βασίζονται σ’ αυτά τα πιο ακριβή κείμενα που είχαν υποστή κάθαρσι, δεν περιέχουν εδάφια που είναι γνωστό ότι αποτελούν προσθήκες των αντιγραφέων.—15/8/78, σ. 12-14.

● Ποια είναι μερικά πράγματα που δείχνουν ότι ο Ελιάβ, ο πρωτότοκος υιός του Ιεσσαί, ήταν ακατάλληλος για Βασιλεία;

Χωρίς λογικές αποδείξεις, ο Ελιάβ απέδωσε εσφαλμένα ελατήρια στον Δαβίδ. Έδειξε έλλειψι πίστεως στον Ιεχωβά, χωρίς να κάνη τίποτε για τον χλευασμό που επεσώρευε ο Φιλισταίος Γολιάθ. Ο Ελιάβ προφανώς ενδιεφέρετο περισσότερο για λίγα πρόβατα παρά για τον αγιασμό του ονόματος του Ιεχωβά.—1/9/78, σ. 631.

● Με το να ενθαρρύνη ο Βαρνάβας τους Χριστιανούς στην Αντιόχεια να «εμμένωσιν εν σταθερότητι καρδίας εις τον Κύριον,» τι έκανε;—Πράξ. 11:23.

Νουθετούσε τους ομοπίστους του να παραμένουν προσκολλημένοι στον Κύριο Ιησού Χριστό με όλη τους την καρδιά, με όλη τους τη στοργή. Αυτός έπρεπε να είναι όλος ο σκοπός τους στη ζωή.—15/9/78 σ. 6.

● Σ’ εκπλήρωσι του εδαφίου Ησαΐας 61:3, πότε και πώς έλαβαν οι μαθηταί του Ιησού Χριστού πρώτη φορά «ωραιότητα», «έλαιον ευφροσύνης» και «στολήν αινέσεως»;

Αυτό έλαβε χώρα την ημέρα της Πεντηκοστής του έτους 33 μ.Χ. Τα κεφάλια τους τότε στεφανώθηκαν με θεία επιδοκιμασία. Ήταν σαν να είχε χυθή μαλακτικόν έλαιον στα κεφάλια τους, πράγμα που τους ανέψυξε μέχρι σημείου εξυψώσεως. Δεν είχαν πια καταβαρυμένο πνεύμα, αλλά οι αίνοι του Ιεχωβά τους ξεχώριζαν σαν να είχαν ενδυθή «στολήν αινέσεως.»—1/10/78 σ. 20.