1 Χρονικών—Υπόμνημα με Σημαντικά Ονόματα
ΣΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ανθρώπους σήμερα, τα αρχικά εννέα κεφάλαια του βιβλίου 1 Χρονικών είναι απλώς εκτενείς κατάλογοι ονομάτων χωρίς σημασία. Ωστόσο, αυτό δεν συνέβαινε όταν συνετάχθη αυτό το Γραφικό βιβλίο τον πέμπτο αιώνα π.Χ. Η γενεαλογική ύλη συνέδεε τους Ιουδαίους με την παρελθούσα ιστορία τους και προμήθευε τη βάσι για τακτοποίησι οικογενειακών κληρονομιών, βασιλικής καταγωγής και εξουσιοδοτήσεως εκπληρώσεως επισήμων καθηκόντων στο ναό. Ιδιαιτέρας σπουδαιότητας ήταν η γενεαλογία της Δαβιδικής γραμμής, διότι αυτή επρόκειτο να οδηγήση στον υποσχεμένο Μεσσία.
Για μας, οι γενεαλογίες αποδεικνύουν ότι η αληθινή λατρεία έχει τα θεμέλιά της στα γεγονότα και όχι στον μύθο, διότι τα ονόματα και οι τοποθεσίες που αναφέρονται επιβεβαιώνουν ότι το υπόμνημα είναι πραγματικό. Τα επόμενα αποτελούν απλώς ένα δείγμα του τι μπορούμε να αποκομίσωμε από το πρώτο κεφάλαιο: Ολόκληρη η ανθρώπινη φυλή προήλθε από τον Αδάμ μέσω του Νώε και των τριών γιων του, Σημ, Χαμ και Ιάφεθ. Ένας εγγονός του Χαμ, ο Νεβρώδ, ξεχώρισε τον εαυτό του ως τον «ισχυρόν,» δηλαδή, ως κυνηγό και πολεμιστή. Οι άνθρωποι έπαυσαν να μιλούν μια γλώσσα στις ημέρες του Φαλέγ, διότι στη διάρκεια της ζωής αυτού του απογόνου του Σημ «διεμερίσθη η γη.» Οι Εδωμίτες, οι οποίοι προήλθαν από τον Ησαύ, είχαν βασιλείς πολύ πριν από τους Ισραηλίτας, οι οποίοι προήλθαν από τον δίδυμο αδελφό του Ησαύ, τον Ιακώβ.
Κατά καιρούς, οι γενεαλογίες παρέχουν πληροφορίες που δεν μπορούν να ευρεθούν πουθενά αλλού στην Αγία Γραφή. Πόσους από τους επτά αδελφούς του Δαβίδ, παραδείγματος χάριν, μπορείτε να κατονομάσετε χωρίς τη βοήθεια του 1 Χρονικών; Τα εδάφια 1 Σαμουήλ 16:6-9 παρέχουν τα ονόματα μόνο τριών—του Ελιάβ, του Αβιναδάβ και του Σαμμά (Σιμεΐ). Αλλά το βιβλίο των Χρονικών κατονομάζει τρεις ακόμη—τον Ναθαναήλ, τον Ραδδαί και τον Οσέμ. Επειδή μόνο επτά από τους οκτώ γιους του Ιεσσαί κατονομάζονται, είναι πιθανόν ότι ο ένας πέθανε προτού τεκνοποιήση και, συνεπώς, παρελήφθη από τη γενεαλογία.—1 Χρον. 2:13-15.
Παρεμπιπτόντως, οι γενεαλογίες αναφέρουν κάτι πραγματικά εξέχον σχετικά με ωρισμένα άτομα. Ο Ιαβής, στη γραμμή του Ιούδα, ξεχώρισε ως πιο τιμημένος από τους αδελφούς του. Λόγω της θερμής προσευχής του, έλαβε τη θεία ευλογία και προστασία καθώς ενεργούσε, για να μεγεθύνη την κληρονομική του περιουσία. (1 Χρον. 4:9, 10) Ομοίως, επειδή απέβλεπαν στον Ιεχωβά για βοήθεια, οι φυλές που ήσαν ανατολικά του Ιορδάνου νίκησαν τους Αγαρηνούς.—1 Χρον. 5:18-22.
Η γενεαλογία του Ζοροβάβελ είναι σπουδαία, διότι έχει χρησιμοποιηθή από πολλούς για να υποστηρίξη μια μεταγενέστερη χρονολογία για τη συγγραφή των Χρονικών. Όπως δείχνουν τα εδάφια 1 Χρονικών 3:19-24, οι αποδόσεις πολλών μεταφράσεων παίρνουν τη γραμμή του Ζοροβάβελ στη 10η γενεά. Επειδή επέστρεψε στην Ιερουσαλήμ το 537 π.Χ., δεν θα υπήρχε αρκετός χρόνος για να γεννηθούν τόσο πολλές γενεές μέχρι το 460 π.Χ., οπότε ο Έσδρας υποτίθεται ότι έχει γράψει το υπόμνημα. Ωστόσο, το Εβραϊκό κείμενο είναι ατελείωτο σ’ αυτό το τμήμα, όπως φαίνεται από το γεγονός ότι, σε μια προσπάθεια να κάνουν το κείμενο κατανοητό, οι μεταφρασταί επανέλαβαν τα ονόματα «Ιεσαΐας,» «Φεδαΐας,» «Αρνάν» και «Οβαδίας.» Έτσι, επειδή δεν μπορεί να καθορισθή πώς οι περισσότεροι από τους άνδρες που αναφέρονται στα εδάφια 1 Χρονικών 3:19-24, εσχετίζοντο με τον Ζοροβάβελ, δεν υπάρχει λόγος να διαφωνήσωμε με την παραδοσιακή άποψι ότι ο Έσδρας συμπλήρωσε το υπόμνημα.
Από το κεφάλαιο 10 και μετά, το υπόμνημα αναφέρει γεγονότα σχετικά με τον θάνατο του Σαούλ και τη βασιλεία του Βασιλέως Δαβίδ. Κατάλογοι ονομάτων εξακολουθούν να εξέχουν. Βρίσκομε τα ονόματα εξεχόντων πολεμιστών που συνεδέοντο με το Δαβίδ, και τα ονόματα ιερέων και Λευιτών, περιλαμβανομένων και μουσικών και θυρωρών, οι οποίοι μετείχαν στην πομπή που μετέφερε την ιερά Κιβωτό στο Όρος Σιών. (1 Χρον. 11:11-12:20· 15:4-16:6) Το 1 Χρονικών, από το πρώτο εδάφιο του 23ου κεφαλαίου μέχρι το τελευταίο εδάφιο του 27ου κεφαλαίου, παρέχει πληροφορίες σχετικά με τις οργανωτικές διατάξεις του Δαβίδ που αφωρούσαν τους ιερείς, τους Λευίτας και τους κυβερνητικούς αξιωματούχους και δίνει τα ονόματα των ατόμων που περιελαμβάνοντο.
Η έμφασι που δίνει το βιβλίο 1 Χρονικών σε ζητήματα λατρείας βοηθούσε επίσης τους Ισραηλίτας να εναρμονισθούν με το παρελθόν. Μολονότι η βασιλεία από τη γραμμή του Δαβίδ δεν ανανεώθηκε μετά την εξορία, οι υπηρεσίες στον ναό ανανεώθηκαν, και οι Λευίτες και οι Ααρωνικοί ιερείς ιερουργούσαν. Έτσι, πρέπει να ήταν πολύ ενθαρρυντικό για τους Ισραηλίτας να έχουν ένα ιστορικό υπόμνημα που περιεστρέφετο γύρω από την αιτία της επανόδου των από τη Βαβυλωνιακή εξορία, δηλαδή, την αποκατάστασι της λατρείας του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ.
Όταν διαβάζωμε το θεόπνευστο υπόμνημα με το αρχαίο φόντο κατά νου, θα μας φανή πολύ πιο ενδιαφέρον. Πράγματι, και για μας, επίσης, το βιβλίο 1 Χρονικών μπορεί να είναι ένα υπόμνημα σημαντικών ονομάτων.