Μια Σοφή Παροιμία
«Η θυσία των ασεβών είναι βδέλυγμα εις τον Κύριον· αλλ’ η δέησις των ευθέων ευπρόσδεκτος εις αυτόν.»—Παρ. 15:8.
Αυτά τα λόγια εγράφησαν σε μια εποχή που η λατρεία, του Ιεχωβά ήταν συγκεντρωμένη στο ναό της Ιερουσαλήμ, όπου προσεφέροντο θυσίες ζώων. Ένας Ισραηλίτης θα μπορούσε να δαπανήση ένα σεβαστό ποσόν χρημάτων για να αγοράση έναν ταύρο ή έναν αμνό για θυσία. Αυτή η παροιμία, όμως, αποκαλύπτει ότι ο Θεός προτιμούσε μια ειλικρινή προσευχή, που δεν στοιχίζει τίποτε από ένα ευθύ άτομο, παρά μια θυσία ζώου από ένα ασεβές άτομο. Έτσι, το κριτήριο βάσει του οποίου κρίνει ο Θεός, δεν είναι η δαπάνη στην οποία υποβάλλεται το άτομο για να ασκήση τα της θρησκείας του, αλλά η κατάστασις της καρδιάς του και ο γενικός τρόπος ζωής του. Το εδάφιο που ακολουθεί λέγει: «Βδέλυγμα είναι εις τον Κύριον η οδός του ασεβούς· αγαπά δε τον θηρεύοντα την δικαιοσύνην.»—Παρ. 15:9.