Ο Υπερήφανος Στασιαστής Κορέ
Ο Λευίτης Κορέ, πρώτος εξάδελφος του Μωυσή και του Ααρών, είχε το προνόμιο να παραστή αυτόπτης μάρτυς στις θεαματικές επιδείξεις δυνάμεως και δόξης του Ιεχωβά. Ήταν εκεί όταν τα ύδατα της Ερυθράς Θαλάσσης χωρίσθηκαν, και έτσι οι Ισραηλίται μπόρεσαν να τη διασχίσουν πατώντας επάνω σε ξηρά γη. Κατόπιν, μαζί με την εκκλησία του Ισραήλ, ύψωσε τη φωνή του σε άσμα, αινώντας τον Ιεχωβά επειδή κατέστρεψε τους Αιγυπτίους διώκτες τους σ’ αυτή την ίδια θάλασσα. Από τότε, ο Κορέ είδε τον θαυμάσιο τρόπο με τον οποίον ο Ιεχωβά Θεός εφρόντισε για τον λαό του στην έρημο, προμηθεύοντάς τους νερό, μάννα και κρέας. Παρέστη επίσης μάρτυς της καθυποτάξεως των Αμαληκιτών, οι οποίοι σχεδίασαν μια απρόκλητη επίθεσι εναντίον του Ισραήλ. Κι αυτή η νίκη, επίσης, ήταν μια απόδειξις της φροντίδος και προστασίας του Ιεχωβά.
Απ’ όσα είχε δει εκείνο το έτος, ο Κορέ είχε αρκετές αποδείξεις να γνωρίζη ότι ο Ιεχωβά, μολονότι εφέρετο με ελεήμονα τρόπο στον λαό του, δεν ανείχετο ούτε την ανταρσία ούτε την εσκεμμένη ανομία. Οι γιοι του Ααρών, Ναδάβ και ο Αβιού, κατεστράφησαν με πυρ από τον Ιεχωβά επειδή, προφανώς όταν ήσαν μεθυσμένοι, προσέφεραν θυμίαμα που δεν το είχε διατάξει ο Θεός. Η Μαριάμ επλήγη προσωρινά με λέπρα επειδή επέκρινε τον αδελφό της τον Μωυσή που είχε νυμφευθή μια Αιθιόπισσα, και αμφισβήτησε τη μοναδική του θέσι ενώπιον του Ιεχωβά.—Λευιτ. 10:1, 2· Αριθ. 12:1-15.
Σε μια περίπτωσι, ο ίδιος ο Κορέ είχε λάβει μέρος στην εκτέλεσι της οργής του Ιεχωβά. Όταν οι Ισραηλίται άρχισαν ν’ ασχολούνται με τη μοσχολατρία στο Όρος Σινά, ο Μωυσής κάλεσε μερικούς, λέγοντας: «Όστις είναι του Κυρίου, ας έλθη προς εμέ.» Μόνο οι Λευίτες, στους οποίους θα περιελαμβάνετο και ο Κορέ, συνήχθησαν με το μέρος του Μωυσή. Υπακούοντας στην καθοδηγία του Μωυσή, διήλθαν το στρατόπεδο του Ισραήλ και εφόνευσαν 3.000 ειδωλολάτρες με το ξίφος.—Έξοδ. 32:26-28.
ΟΙ ΣΠΟΡΟΙ ΤΗΣ ΔΥΣΑΡΕΣΚΕΙΑΣ ΑΥΞΑΝΟΥΝ
Ωστόσο, ο ζήλος για τη δικαιοσύνη, που μπορεί να είχε επιδείξει ο Κορέ σ’ εκείνη την περίπτωσι, δεν εξακολούθησε. Φαίνεται ότι οι δυσμενείς συνθήκες απεδείχθησαν πολύ μεγάλη δοκιμασία γι’ αυτόν. Δεν ήταν ευχαριστημένος με το μερίδιό του και με υπερηφάνεια ήθελε ν’ αρπάξη μια θέσι η οποία δεν του ανήκε. Ποιες ήσαν οι περιστάσεις κάτω από τις οποίες ο Κορέ έδειξε ένα υπερήφανο, στασιαστικό πνεύμα;
Όταν οι Ισραηλίτες έφυγαν από την Αίγυπτο, είχαν ενώπιόν τους τη μεγαλειώδη προοπτική να εισέλθουν σύντομα στη Γη της Επαγγελίας. Αλλ’ αυτό άλλαξε. Δέκα από τους 12 κατασκόπους που εστάλησαν στη Γη της Επαγγελίας έφεραν δυσμενείς εκθέσεις που τρομοκράτησαν τους Ισραηλίτας. Ως αποτέλεσμα, άρχισαν να γογγύζουν εναντίον του Μωυσή και του Ααρών, λέγοντας: «Είθε να απεθνήσκομεν εν γη Αιγύπτου· ή εν τη ερήμω ταύτη είθε να απεθνήσκομεν· και δια τι μας έφερεν ο Κύριος εις την γην ταύτην να πέσωμεν δια μαχαίρας, να γείνωσι διαρπαγή αι γυναίκες και τα τέκνα ημών; δεν ήτο καλήτερον εις ημάς να επιστρέψωμεν εις την Αίγυπτον;» (Αριθ. 14:2, 3) Για την απιστία τους, ο Ιεχωβά τους κατεδίκασε να παραμείνουν στην έρημο, συμπληρώνοντας 40 χρόνια περιπλανήσεως έως ότου όλοι οι καταγεγραμμένοι άνδρες του πολέμου να πεθάνουν. Έτσι, αντί ν’ απολαύσουν μια κληρονομιά στη Γη της Επαγγελίας, οι Ισραηλίτες αναγκάσθηκαν ν’ αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες μιας νομαδικής ζωής σε μια γυμνή και τραχειά έρημο. Πόσο απογοητευτικό πρέπει να ήταν αυτό!
Με την πάροδο του χρόνου, οι δυσαρεστημένοι άρχισαν ν’ αυξάνουν και να ανθούν μεταξύ των Ισραηλιτών. Ο Κααθίτης άνδρας επιρροής Κορέ, ένας άνδρας που ήταν ίσως 80 περίπου ετών, προφανώς κατελήφθη απ’ αυτό το πνεύμα δυσαρεσκείας. Με τον καιρό, έγινε αρχηγός σε ανταρσία εναντίον της από τον Θεό ωρισμένης εξουσίας των εξαδέλφων του Μωυσή και Ααρών.
Οι Κααθίτες Λευίτες στρατοπέδευαν κοντά στη φυλή του Ρουβήν. Συνεπώς, μπορεί να υπήρχε αξιοσημείωτη ανταλλαγή σκέψεων μεταξύ του Κορέ και ωρισμένων εξεχόντων ανδρών από τη φυλή του Ρουβήν. Επειδή ο Ρουβήν ήταν ο πρωτότοκος υιός του Ιακώβ, μερικοί απ’ αυτούς τους απογόνους του μπορεί να είχαν δυσαρεστηθή με το ότι ο Μωυσής ασκούσε διοικητική εξουσία επ’ αυτούς. Όσο για τον Κορέ, δεν ήταν ευχαριστημένος να υπηρετή απλώς ως βοηθός στο Ααρωνικό ιερατείο.
Τελικά, ο Κορέ και οι Ρουβηνίτες Δαθάν, Αβειρών και Ων, μαζί με 250 Ισραηλίτες αρχηγούς της συναγωγής, συναθροίσθηκαν εναντίον του Μωυσή και του Ααρών, λέγοντας: «Αρκεί εις εσάς, διότι πάσα η συναγωγή, πάντες είναι άγιοι και ο Κύριος είναι μεταξύ αυτών· και δια τι υψόνεσθε υπεράνω της συναγωγής του Κυρίου;»—Αριθ. 16:1-3.
Έτσι, ο Κορέ παρέβλεψε το γεγονός ότι ο Μωυσής και ο Ααρών είχαν λάβει τον διορισμό τους από τον Ιεχωβά και ότι η αγιότης της συναγωγής εξηρτάτο από υπακοή στον νόμο του Θεού. Αυτό που κατείχαν κληρονομικά δεν ήταν μια αγιότης, γνησιότης ή καθαρότης. Ο Κορέ εσφαλμένα ισχυρίσθηκε ότι ο Μωυσής και ο Ααρών είχαν αυθαίρετα αρπάξει μια θέσι ενώπιον της συναγωγής που αποτελείτο από ίσα μέλη, και κάθε μέλος ήταν άγιο.
Ο ΜΩΥΣΗΣ ΕΠΙΠΛΗΤΤΕΙ
Πώς θα μπορούσε να γίνη σαφές σε όλους ότι ο Κορέ και οι υποστηρικταί του είχαν άδικο; Ο Μωυσής είπε: «Το πρωί θέλει φανερώσει ο Κύριος ποίοι είναι αυτού και ποίος άγιος και θέλει κάμει αυτόν να πλησιάση εις αυτόν· και όντινα εξέλεξε, τούτον θέλει κάμει να πλησιάση εις αυτόν. Τούτο κάμετε, Λάβετε εις εαυτούς θυμιατήρια, ο Κορέ και πάσα η συνοδία αυτού· και βάλετε επ’ αυτά πυρ και επιθέσατε θυμίαμα επ’ αυτά ενώπιον του Κυρίου αύριον· και ο άνθρωπος τον οποίον εκλέξη ο Κύριος, ούτος θέλει είσθαι άγιος.»—Αριθ. 16:5-7.
Το ζήτημα που είχε εγερθή επρόκειτο να τακτοποιηθή σύντομα. Το επόμενο ακριβώς πρωί, ο Ιεχωβά θα απεκάλυπτε ποιον είχε εκλέξει για να προσφέρη ιερή υπηρεσία σ’ αυτόν. Ως Κααθίτης Λευίτης, ο Κορέ δεν είχε το δικαίωμα να προσφέρη θυμίαμα ως ιερεύς. Αν παρουσιάζετο ενώπιον του Ιεχωβά για να προσφέρη θυμίαμα, θα έδειχνε ότι πίστευε πως είχε το δικαίωμα να εκτελή ιερατικές υπηρεσίες. Έτσι, λέγοντας στον Κορέ και στη συντροφιά του να εμφανισθούν κρατώντας πυρ, ο Μωυσής τους προσκαλούσε να ενεργήσουν σε αρμονία με την προσωπική τους επιθυμία να αρπάξουν ιερατικές λειτουργίες.
Παρ’ όλα αυτά, διεσαφήνισε στον Κορέ και στους στασιαστάς συντρόφους του ότι ο ισχυρισμός τους ήταν εσφαλμένος, λέγοντας: «Μικρόν πράγμα είναι τούτο εις εσάς, ότι εξεχώρισεν εσάς ο Θεός του Ισραήλ από της συναγωγής του Ισραήλ, δια να σας φέρη πλησίον αυτού να κάμνητε την υπηρεσίαν της σκηνής του Κυρίου και να στέκησθε έμπροσθεν της συναγωγής, δια να υπηρετήτε εις αυτούς; και αφού σε έφερε πλησίον εαυτού και πάντας τους αδελφούς σου τους υιούς Λευί μετά σου, σεις ζητείτε και την ιερατείαν; ούτω κάμνεις, συ και πάσα η συνοδία σου, οίτινες είσθε συνηθροισμένοι εναντίον του Κυρίου· και ο Ααρών τις είναι, ώστε να γογγύζητε εναντίον αυτού;»—Αριθ. 16:9-11.
Αυτή η επίπληξις έπρεπε να κάνη τον Κορέ και τους υποστηρικτές του να αναθεωρήσουν τη θέσι τους. Ο Κορέ μαζί με τους άλλους Λευίτες είχαν τιμηθή με το υψηλό προνόμιο να ξεχωριστούν από τους άλλους Ισραηλίτας για να υπηρετούν στο αγιαστήριο. Αυτό δεν ήταν μικρό, ασήμαντο πράγμα. Έτσι, ο Μωυσής κατεδείκνυε τώρα πόση έλλειψι εκτιμήσεως έδειχνε ο Κορέ για την τιμή και την αξιοπρέπεια που είχε τώρα πόση έλλειψι εκτιμήσεως έδειχνε ο Κορέ και οι υποστηρικτές του, στασιάζοντας εναντίον της διευθετήσεως του Ιεχωβά, ετάσσοντο εναντίον του Υψίστου. Αυτό που έκαναν δεν εδικαιολογείτο. Ο Ααρών δεν είχε διορισθή ο ίδιος αρχιερεύς. Τον είχε διορίσει σ’ αυτή τη θέσι ο Θεός.
Ο ΚΟΡΕ ΕΞΟΛΟΘΡΕΥΕΤΑΙ, ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΟΙ ΓΙΟΙ ΤΟΥ
Τα λόγια του Μωυσή, όμως, απέβησαν μάταια. Το επόμενο πρωί ο Κορέ μαζί με 250 αρχηγούς της συναγωγής τολμηρά παρουσιάσθηκαν μπροστά στην είσοδο της σκηνής στην αυλή, να προσφέρουν θυμίαμα. Ο Ιεχωβά τότε δυναμικά έδειξε ότι μόνον οι άνδρες του οίκου Ααρών έπρεπε να υπηρετούν ως ιερείς. Πυρ από τον Ιεχωβά κατέφαγε τον Κορέ και τους 250 που ήσαν μαζί του.—Αριθ. 16:35· 26:10.
Οι γιοι του Κορέ δεν ενώθηκαν με τον πατέρα τους στην ανταρσία. Ήσαν ευτυχισμένοι και ικανοποιημένοι να υπηρετούν ως βοηθοί των ιερέων και, συνεπώς, δεν πέθαναν. (Αριθ. 26:9, 11) Μεταξύ των απογόνων τους ήσαν άνδρες που έγραψαν άσματα αίνου που έγιναν μέρος των θεοπνεύστων Γραφών. Ένας απ’ αυτούς τους ύμνους ή ψαλμούς με ευγνωμοσύνη παραδέχεται: «Καλητέρα είναι μία ημέρα εν ταις αυλαίς σου υπέρ χιλιάδας· ήθελον προτιμήσει να ήμαι θυρωρός εν τω οίκω του Θεού μου, παρά να κατοικώ εν ταις σκηναίς της πονηρίας. Διότι ήλιος και ασπίς είναι Κύριος ο Θεός· χάριν και δόξαν θέλει δώσει ο Κύριος· δεν θέλει στερήσει ουδενός αγαθού τους περιπατούντας εν ακακία.»—Ψαλμ. 84:10, 11.
Πράγματι, καλά θα κάνωμε να μιμηθούμε το παράδειγμα των γιων του Κορέ, να εκτιμούμε πάντοτε αυτά που μας έχει δώσει ο Ιεχωβά Θεός. Όσο για τον ίδιο τον Κορέ, αποτελεί ένα προειδοποιητικό παράδειγμα για μας. Όταν τα πράγματα δυσκολεύουν, πρέπει να προσέχωμε να μην καταβαλλώμεθα από υπερηφάνεια. Ταπεινά, πρέπει να υποτασσώμεθα σε οτιδήποτε επιτρέπει ο Ιεχωβά Θεός να δοκιμάσωμε, να μην οργιζώμεθα εναντίον του. Ποτέ δεν πρέπει να αφήνωμε τους καιρούς αντιξοότητος να κάνουν να γίνωμε γογγυσταί για το μερίδιο μας στη ζωή και να σχεδιάζωμε να αρπάξωμε αυτό που δεν μας ανήκει. Αν ενθυμούμεθα ότι το μόνο που αξίζει είναι να υπηρετούμε ταπεινά τον Θεό, άσχετα με τις συνθήκες, μπορούμε ν’ αποφύγωμε την καταστρεπτική πορεία του Κορέ και να εξακολουθήσωμε να έχωμε την εύνοια του Θεού, όπως και οι γιοι του.