Ψαλμοί

Για να Είσθε Μακάριοι Προσέχετε τις Συναναστροφές Σας

Οι φίλοι ενός ατόμου μπορούν να το επηρεάσουν προς το καλό ή προς το κακό. Συχνά οι άνθρωποι παραδέχονται ότι, ένεκα των φίλων, άρχισαν να χρησιμοποιούν ναρκωτικά και καπνό ή παρασύρθηκαν σ’ έναν ανήθικο τρόπο ζωής. Άλλοι, με το να καταβάλλουν αποφασιστικές προσπάθειες να διακόψουν τις επιβλαβείς συναναστροφές και, αντιθέτως, να εκζητούν τη συντροφιά ανθρώπων που έχουν καλές αρχές, κατώρθωσαν να νικήσουν βλαβερές συνήθειες.

Είναι αλήθεια, λοιπόν, ότι, αν επιθυμήτε γνήσια ευτυχία και ασφάλεια, πρέπει ν’ αποφεύγετε να κάνετε συντροφιά με ανθρώπους που δεν αγαπούν ό,τι είναι ορθό. Αυτό το σημείο τονίζεται με ισχυρό τρόπο στην Αγία Γραφή. Στο βιβλίο των Ψαλμών, παραδείγματος χάριν, διαβάζομε: «Μακάριος ο άνθρωπος, όστις δεν περιεπάτησεν εν βουλή ασεβών, και εν οδώ αμαρτωλών δεν εστάθη, και επί καθέδρας χλευαστών δεν εκάθησεν.»—Ψαλμ. 1:1.

Εκείνοι που αγνοούν τις οδούς του Θεού δεν μπορούν να βρουν ευτυχία. Σαν στοργικός Πατέρας, ο Ύψιστος έχει δώσει νόμους που προωθούν την ευημερία των νοημόνων πλασμάτων του. Επομένως, ευτυχής είναι εκείνος που αρνείται να υιοθετήση την προτροπή ή ‘βουλή’ των ασεβών ως οδηγό στη ζωή του. Επειδή απορρίπτει σταθερά τον τρόπο σκέψεως τους, δεν πρόκειται βεβαίως να ‘σταθή εν οδώ αμαρτωλών.’ Αυτό σημαίνει ότι δεν πρόκειται να ευρεθή εκεί που βρίσκονται οι ασεβείς· δεν επιθυμεί τη συντροφιά τους. Συνεπώς, δεν κατεβαίνει στο επίπεδο του περιβάλλοντος των, με το να κάθεται μαζί τους και να χλευάζη την ευσέβεια.

Φυσικά, η ευτυχία του δικαίου ανθρώπου δεν βρίσκεται μόνο σε μια ζωή αρνητικών πραγμάτων. Όχι· ο δίκαιος βρίσκει πραγματική ευχαρίστησι σε εποικοδομητικά πράγματα, όταν γεμίζη τη διάνοια και την καρδιά του με ό,τι είναι ωφέλιμο. Ο πρώτος Ψαλμός εν συνεχεία λέγει: «Εν τω νόμω του Κυρίου είναι το θέλημα αυτού, και εν τω νόμω αυτού μελετά ημέραν και νύκτα.» (Ψαλμ. 1:2) Η πραγματική ευχαρίστησις του δικαίου εξαρτάται από την εκπλήρωσι της γνήσιας επιθυμίας του να γνωρίση τον νόμο του Ιεχωβά και να τον εφαρμόση. (Παράβαλε με Ιάκωβον 1:25) Ούτε μια μέρα δεν περνά χωρίς να εξετάση πνευματικά ζητήματα.

Όπως όλοι οι άλλοι άνθρωποι, έτσι και οι δίκαιοι αντιμετωπίζουν δοκιμασίες, αλλά μπορούν να τις υπομείνουν με επιτυχία, όπως ακριβώς ένα γερό δένδρο αντέχει στους σχετικά ισχυρούς άνεμους. Ο ψαλμωδός κατάλληλα συνέκρινε τον ευσεβή άνθρωπο μ’ ένα δυνατό δένδρο που βρίσκεται σε τοποθεσία που έχει άφθονο νερό, λέγοντας: «Και θέλει είσθαι ως δένδρον πεφυτευμένον παρά τους ρύακας των υδάτων, το οποίον δίδει τον καρπόν αυτού εν τω καιρώ αυτού, και το φύλλον αυτού δεν μαραίνεται· και πάντα, όσα αν πράττη, θέλουσιν ευοδωθή.» (Ψαλμ. 1:3) Ένα δένδρο που είναι φυτευμένο σε μια αστείρευτη πηγή ύδατος δεν θα ξεραθή σε καιρό ξηρασίας ή στην καλοκαιριάτικη ζέστη, αλλά θα φέρη καρπό. Ομοίως, η δύναμις των δικαίων προέρχεται από μια ανεξάντλητη πηγή, δηλαδή, τον Ιεχωβά Θεό. Με τη βοήθεια του πνεύματος του Θεού, μπορούν ν’ αντιμετωπίζουν την πίεσι των δοκιμασιών και των δυσκολιών. Τελικά, επιτυγχάνουν σε όλα, επειδή ο κύριος στόχος τους είναι να παραμείνουν επιδοκιμασμένοι δούλοι του Παντοδυνάμου. Το καύμα της εναντιώσεως δεν τους απομακρύνει από την απόφασί τους. Βγαίνουν νικητές ως άτομα επιδοκιμασμένα από τον Ιεχωβά Θεό.

Τι διαφορά υπάρχει με τους ασεβείς! Μπορεί να φαίνεται ότι ευημερούν για λίγο, αλλά δεν έχουν καμμιά διαρκή ασφάλεια. Ο ψαλμωδός εν συνεχεία λέγει: «Δεν θέλουσιν είσθαι ούτως οι ασεβείς· αλλ’ ως το λεπτόν άχυρον, το οποίον εκρίπτει ο άνεμος. Διά τούτο δεν θέλουσιν εγερθή οι ασεβείς εν τη κρίσει, ουδέ οι αμαρτωλοί εν τη συνάξει των δικαίων. Διότι γνωρίζει ο Κύριος την οδόν των δικαίων· η δε οδός των ασεβών θέλει απολεσθή.»—Ψαλμ. 1:4-6,

Συνεπώς, οι ασεβείς δεν έχουν περισσότερη ασφάλεια απ’ όση έχει το άχυρο στη διάρκεια του λιχνίσματος. Το άχυρο απομακρύνεται καθώς οι μεγαλύτεροι κόκκοι των σιτηρών πέφτουν στο έδαφος. Ομοίως, οι δίκαιοι παραμένουν, αλλά οι ασεβείς απομακρύνονται σαν άχρηστο άχυρο. Οι ασεβείς, όταν θα κριθούν, απλούστατα δεν θα ‘εγερθούν’ ως επιδοκιμασμένοι, αλλά θα καταδικασθούν. Δεν θα έχουν καμμιά θέσι μεταξύ των δικαίων. Οι κατά κοινή γνώμη αμαρτωλοί δεν θα επιτύχουν με κανένα πρόσχημα ότι ήσαν στη σύναξι των δικαίων.

Ο λόγος για τον οποίον οι ασεβείς δεν θα ‘εγερθούν’ ως επιδοκιμασμένοι ενώπιον του Ιεχωβά Θεού και δεν θ’ απαριθμηθούν μεταξύ των δικαίων, είναι ότι ο Παντοδύναμος γνωρίζει «την οδόν των δικαίων.» Αναγνωρίζει την πορεία της ζωής των ως επιδοκιμασμένων και τους ανταμείβει ανάλογα. Συνεπώς, η οδός των δικαίων παραμένει για πάντα, αλλ’ η οδός των ασεβών χάνεται. Επειδή οι ασεβείς καταστρέφονται, ο τρόπος ή η πορεία της ζωής τους τερματίζεται μαζί μ’ αυτούς.

Είναι αλήθεια ότι ο πρώτος ψαλμός μάς παρέχει ένθερμη ενθάρρυνσι να βρίσκωμε ευχαρίστησι στο νόμο του Θεού καθώς θ’ αποφεύγωμε τις στενές σχέσεις μ’ εκείνους που δεν έχουν πραγματική αγάπη για τον Ύψιστο. Αυτή η πορεία θα σημάνη την ευτυχία μας, όχι για λίγα χρόνια, αλλά για πάντα ως πιστοί δούλοι του Ιεχωβά Θεού.