Ερωτήσεις από Αναγνώστες

● Αν ο Πέτρος δεν ήταν ποτέ στην Κόρινθο, γιατί μερικοί εκεί ισχυρίζοντο ότι ‘ήσαν του Κηφά (Πέτρου),’ και γιατί, υπάρχει αυτή η αφήγησις στην Αγία Γραφή;

Είναι αλήθεια ότι η Αγία Γραφή δεν δείχνει ότι ο απόστολος Πέτρος ήταν ποτέ στην Κόρινθο. Ωστόσο, ο απόστολος Παύλος έγραψε σ’ εκείνη την εκκλησία τα εξής: «Έκαστος από σας λέγει· Εγώ μεν είμαι του Παύλου, εγώ δε του Απολλώ, εγώ δε του Κηφά, εγώ δε του Χριστού.»—1 Κορ. 1:12.

Ο Παύλος είχε ακούσει ότι μερικοί είχαν δημιουργήσει διαφωνίες, ακολουθώντας τα ονόματα εξεχόντων Χριστιανών. Τόσον ο Παύλος όσο και ο Απολλώς είχαν πάει στην Κόρινθο. Έτσι, μερικοί υπεστήριζαν ίσως τον ένα ή τον άλλον απ’ αυτούς, επειδή είχαν μάθει πολλά απ’ αυτούς, λόγω της προσωπικότητός τους ή λόγω της ικανότητος διδασκαλίας τους.

Αλλά γιατί μερικοί έλεγαν ότι ανήκαν στον Πέτρο, ο οποίος προφανώς δεν πήγε ποτέ στην Κόρινθο; Δεν είναι αδύνατον μερικοί να είχαν ακούσει για τον Πέτρο και για την εκ μέρους του χρήσι των ‘κλειδιών της βασιλείας των ουρανών.’ (Ματθ. 16:18, 19) Επομένως, ωρισμένοι στην Κόρινθο μπορεί να είχαν ακολουθήσει το όνομα του Πέτρου σαν να ήταν η δική του άποψις περί Χριστιανοσύνης πιο κοντά στον Ιουδαϊσμό και διαφορετική από την άποψι του Παύλου, ο οποίος τόνιζε ότι οι Χριστιανοί δεν είναι κάτω από τον Μωσαϊκό νόμο. (Γαλ. 2:15-21· 4:8-11) Ο Πέτρος ήταν εξέχων κατά το ότι εισήγαγε τους Ιουδαίους καθώς και τους Ιουδαίους προσηλύτους στη Χριστιανοσύνη προτού ανοιχθή η οδός στους Σαμαρείτες και στους Εθνικούς. Και κάποτε στην Αντιόχεια ο Πέτρος έδειξε ένα, χωρίς ισορροπία, ενδιαφέρον για την άποψι των εξ Ιουδαίων Χριστιανών, μια στάσι για την οποία ο Παύλος αναγκάσθηκε να τον διορθώση. (Γαλ. 2:11-14) Έτσι, στο κλίμα της διαφωνίας που υπήρχε στην Κόρινθο, μερικοί ίσως ακολουθούσαν τον Κηφά σαν να ήταν αυτό ένα είδος Χριστιανοσύνης διαφορετικό απ’ αυτό στο οποίο ανήκαν εκείνοι που είχαν ακολουθήσει το όνομα του Παύλου.

Κάτω από έμπνευσι, ο Παύλος ορθά κατεδίκασε αυτή τη διαφωνία. Βοήθησε τους Κορινθίους να λογικευθούν πάνω στο γεγονός ότι ο Χριστός δεν διηρέθη. Μολονότι ο Παύλος ιδιαίτερα ‘ενεπιστεύθη να κηρύττη το ευαγγέλιον προς τους απεριτμήτους καθώς ο Πέτρος προς τους περιτετμημένους,’ ο πρώτος δηλαδή είχε συγκεντρώσει τη διακονία του στους Εθνικούς και ο άλλος στους Ιουδαίους, το βασικό τους άγγελμα ήταν το ίδιο. (Γαλ. 2:7, 8· Εφεσ. 4:4-6) Δεν είχαν διαιρεθή ως προς τη διδασκαλία τους ούτε ως προς τους αντικειμενικούς στόχους τους. Και ο Πέτρος και ο Παύλος είχαν συμβάλει στο συμβούλιο που έγινε στην Ιερουσαλήμ (το 49 μ.Χ.), όπου έγινε φανερό ότι οι Εθνικοί προσήλυτοι δεν ήταν ανάγκη να περιτέμνωνται και να τηρούν τον νόμο. (Πράξ. 15:7-14) Και ο Πέτρος ωνόμασε μάλιστα τον Παύλο ‘αγαπητόν ημών αδελφόν,’ του οποίου τα συγγράμματα ήσαν σπουδαία μαζί με τις ‘λοιπές Γραφές.’ (2 Πέτρ. 3:15, 16) Έτσι, δεν υπήρχε δικαιολογία για τη διαφωνία στην Κόρινθο.

Αυτή η αφήγησις περιελήφθη στην Αγία Γραφή ως προειδοποιητική συμβουλή. Σήμερα, επίσης, θα μπορούσαν μικρές ‘κλίκες’ ή ομάδες ν’ αναπτυχθούν σε μια εκκλησία. Παραδείγματος χάριν, μερικοί μπορεί να θεωρηθούν φιλελεύθεροι σκεπτικιστές και μπορεί να συναναστρέφωνται κυρίως μεταξύ τους ή μ’ έναν Χριστιανό πρεσβύτερο που, όπως πιστεύουν, αποτελεί παράδειγμα της απόψεως τους. Άλλοι θα μπορούσε να θεωρηθούν από την πρώτη ομάδα ως περισσότερο συντηρητικοί στον τρόπο που βλέπουν τα ζητήματα, ή να επιζητούν τη συμβουλή και ν’ ακολουθούν την άποψι πρεσβυτέρων των οποίων το ύφος επιδοκιμάζουν. Μια τέτοια κατάστασις θα μπορούσε να προάγη ένα ανθυγιεινό πνεύμα διαιρέσεως και δυσαρμονίας. Οι ατελείς άνθρωποι έχουν την τάσι να κλίνουν προς εκείνους που θα ‘γαργαλίσουν’ τα αυτιά τους ή τον εγωισμό τους. Αλλά η συμβουλή του Θεού είναι ότι η σοφία βρίσκεται στο πλήθος των συμβούλων, οι οποίοι πρέπει να συμβάλουν τις γνώσεις τους από τον Λόγο του Θεού και την πείρα τους στην εφαρμογή αυτού του Λόγου.—Παρ. 15:22.