Αναψυχή που Πράγματι Αναζωογονεί

«ΕΜΕΙΣ ΛΑΤΡΕΥΩΜΕ τους θεούς με ευθυμία, με γιορτές, με τραγούδια και παιγνίδια, αλλά σεις [οι Χριστιανοί] λατρεύετε ένα σταυρωμένο που δεν μπορεί να ευχαριστηθή απ’ εκείνους που έχουν όλη αυτή την απόλαυσι, που καταφρονεί τη χαρά και καταδικάζει τις απολαύσεις,» Αυτά είπε ένας εχθρός της Χριστιανοσύνης στον δεύτερον αιώνα.a Αλλά πόσο είχε παρεξηγήσει τα πράγματα! Εκείνοι οι πρώτοι μαθητές απολάμβαναν πράγματι γνήσια χαρά στη ζωή.

Για τον αρχηγό τους, τον Ιησού Χριστό, τον υιόν του «μακαρίου Θεού,» λέγεται ότι «ηγαλλιάσθη,» και ότι είναι «μακάριος»· επίσης, όταν ήταν επάνω στη γη, προσευχήθηκε να μπορούν οι ακόλουθοί του «να έχωσι την χαράν [μου] πλήρη εν εαυτοίς.»—1 Τιμ. 1:11· 6:15· Λουκ. 10:21· Ιωάν. 17:13.

Η χαρά τους δεν βασιζόταν στην προσωρινή ευθυμία μιας γιορτής ή ενός παιγνιδιού. Εγνώριζαν πολύ καλά την αρχαία παροιμία (14:13): «Έτι και εις τον γέλωτα πονεί η καρδία· και το τέλος της χαράς είναι λύπη.» Η μεγαλύτερη ευχαρίστησίς τους ήταν ν’ ακολουθούν τις αρχές της Χριστιανοσύνης. Αυτή η χαρά άγγιζε την καρδιά τους. Είχαν τώρα μια πολύτιμη σχέσι με τον Παντοδύναμο Θεό, καθώς και τη συντροφιά των συγχριστιανών τους. Είχαν, επίσης, τη συγκινητική πείρα να βοηθούν άλλους να μάθουν την αλήθεια και να μπορούν ν’ ανατρέφουν παιδιά που θα ήταν πηγή ευχαριστήσεως γι’ αυτούς.

ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΓΙΑ «ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΧΡΟΝΟ»

Η φροντίδα για τις Γραφικές τους ευθύνες και η συμμετοχή στη μετάδοσι του Χριστιανικού αγγέλματος και σε άλλους, μολονότι ήσαν πολύ σπουδαία πράγματα, δεν απαιτούσαν όλες τις ώρες τους. Ο Κύριός τους, με το δικό του παράδειγμα, έδειξε πόσο κατάλληλο είναι να έχη κανείς χρόνο για ανάπαυσι και αναψυχή. Μετά από μια πλήρη ημέρα μαρτυρίας, ο Ιησούς είπε στους μαθητές του: «Έλθετε σεις αυτοί κατ’ ιδίαν εις τόπον έρημον και αναπαύεσθε ολίγον· διότι ήσαν πολλοί οι ερχόμενοι και οι υπάγοντες, και ουδέ να φάγωσιν ηυκαίρουν (δεν είχαν ελεύθερο χρόνο, ΜΝΚ).»—Μάρκ. 6:31

Το ίδιο ρήμα, «αναπαύομαι» αποδίδεται στο εδάφιο Φιλήμονα 20, στη ΜΝΚ ως «αναψύχω.» Έτσι ο «ελεύθερος χρόνος» μπορεί να χρησιμοποιηθή για την παροχή μιας αλλαγής από την καθημερινή ρουτίνα ή για την εξεύρεσι αναψυχής, για να μπορή κανείς να συνεχίζη τη συνήθη εργασία του. Αυτοί οι πρώτοι Χριστιανοί, μολονότι ήσαν πρωτίστως δραστήριοι και ζηλωτές στη διακήρυξι του αγγέλματος της Βασιλείας, εύρισκαν χρόνο μερικές φορές για μια αλλαγή που, πραγματικά, τους αναζωογονούσε.

Χωρίς αμφιβολία, έκαναν επισκέψεις ο ένας στον άλλο και έτρωγαν μαζί. Επί πλέον, υπήρχαν διάφορες μορφές κατάλληλης αναψυχής που μπορεί ν’ απολάμβαναν εκείνοι οι μαθητές ή τα παιδιά τους. Αναφέρεται ότι νέοι άνδρες και άλλα άτομα έπαιζαν μουσικά όργανα στους προχριστιανικούς χρόνους. (1 Σαμ. 16:18· 1 Βασ. 1:40· Θρήνοι 5:14· παράβαλε με Λουκάν 15:25.) Αναφέρεται ότι τα παιδιά έπαιζαν παιγνίδια και χόρευαν. (Ματθ. 11:16, 17) Σε αντίθεσι με οποιαδήποτε «σωματική γυμνασία» που υπήρχε τότε και ήταν ωφέλιμη «δι’ ολίγον,» η ευσέβεια, που εξεφράζετο με έργα, ήταν «προς πάντα ωφέλιμος, έχουσα επαγγελίαν της παρούσης ζωής και της μελλούσης.» Οτιδήποτε έκαναν οι Χριστιανοί εγίνετο με ισορροπία, χωρίς ν’ αντανακλά την ‘άγρια εγκατάλειψι’ εκείνων που δεν ήσαν Χριστιανοί. Ποτέ δεν επεσκίαζε την «ευσέβειά» τους, το πραγματικό θεμέλιο της χαράς τους,—1 Τιμ. 4:8.

ΤΙ ΚΑΝΟΥΝ ΤΩΡΑ ΜΕΡΙΚΕΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ

Σήμερα, οι Χριστιανικές οικογένειες απολαμβάνουν επίσης από κοινού διάφορες μορφές ψυχαγωγίας. Βρίσκουν πραγματική χαρά και συντροφιά κάνοντας διάφορα πράγματα μαζί—κυρίως, γνωστοποιώντας τη βασιλεία του Θεού στους άλλους. Υπάρχουν εν τούτοις, και άλλα πράγματα που κάνουν μαζί, όπως το να συμμετέχουν σε διάφορες μορφές αναψυχής. Τι είδους αναψυχή; Ένας πατέρας, που με επιτυχία ανέθρεψε μια μεγάλη οικογένεια, μίλησε για μια ποικιλία εποικοδομητικών δραστηριοτήτων και, κατόπιν, προσέθεσε: «Οι πιο επιτυχείς μορφές αναψυχής φαίνεται ότι είναι εκείνες στις οποίες το παιδί χρησιμοποιεί τις δυνάμεις του και τη διάνοιά του.»

Ένας Χριστιανός πατέρας τεσσάρων εφήβων παιδιών ζούσε σε μια περιοχή που, προφανώς, στερείτο κάθε είδους ψυχαγωγίας. Ερωτήθηκε αν δυσκολεύθηκε να βρη κάποια υγιή ψυχαγωγία για την οικογένειά του. Απάντησε: «Η εξεύρεσις ψυχαγωγίας δεν είναι ποτέ δύσκολη. Το μόνο εμπόδιο που πρέπει να υπερπηδηθή είναι ν’ αντιληφθή κανείς τις ευκαιρίες για ψυχαγωγία και να βρη ευχαρίστησι με ό,τι έχει. Η απόλαυσις απλών πραγμάτων, όπως είναι το κολύμβι, το περπάτημα, η διασκέδασις επισκεπτών και τα παρόμοια, φαίνεται ότι είναι τα πιο ικανοποιητικά. Μάθαμε ότι, για να ψυχαγωγούμεθα, δεν χρειαζόμεθα τη λειτουργία ακριβών εγκαταστάσεων ψυχαγωγίας ούτε πολυτελών ειδών, αλλά, αντιθέτως, πρέπει να επωφελούμεθα από ό,τι είναι διαθέσιμο για όλους.»

Πολλοί διαπιστώνουν ότι, ενώ ενασχολούνται στο έργο της μεταδόσεως Βιβλικής γνώσεως σε άλλους, βρίσκουν ευκαιρίες για ψυχαγωγία. Αυτός ο πατέρας τεσσάρων παιδιών έγραψε:

«Μεγάλο μέρος της ψυχαγωγίας μας περιστρέφεται γύρω από τη θεοκρατική μας δραστηριότητα και, όσο εμμένομε σ’ αυτήν, τόσο περισσότερο απολαμβάνομε την ψυχαγωγία ως υποπροϊόν. Το έργο μαρτυρίας στον αγροτικό μας τομέα συχνά μας δίνει την ευκαιρία να κάνωμε και μια εκδρομή, όπου μπορούμε να φάμε στην ύπαιθρο. Σε πολλές περιπτώσεις μια μέρα μαρτυρίας τελειώνει με φαγητό και διασκέδασι κάπου στο δάσος ή σε κάποια κατασκήνωσι.»

Φυσικά οι περιστάσεις κάθε οικογενείας διαφέρουν. Χωρίς αμφιβολία, υπάρχει μια ποικιλία πραγμάτων που οι άνθρωποι, σαν οικογένεια, βρίσκουν διασκεδαστικά. Ωστόσο, ένας άλλος πατέρας τεσσάρων παιδιών είπε: «Δεν είναι το είδος της αναψυχής που κάνει τους νέους ευχαριστημένους και ευτυχισμένους· είναι η ατμόσφαιρα και η συναναστροφή που σχετίζεται με την αναψυχή. Η σχέσις μεταξύ των μελών της οικογενείας είναι εκείνο που κάνει ευχάριστο τον καιρό που δαπανήθηκε.» Ένας άλλος Χριστιανός προσέθεσε: «Εκείνο που κάνει την αναψυχή τόσο ιδιαίτερη ήταν ότι σ’ αυτήν λαμβάναμε μέρος ως οικογένεια.»

Η ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΚΟΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ

Έτσι, οι γονείς θα πρέπει να γνωρίζουν την ανάγκη των παιδιών τους για δραστηριότητες με σημασία, που θα γεμίζουν μέρος του ελεύθερου χρόνου τους. Μια μητέρα, της οποίας ο σύζυγος δεν ήταν πιστός, είπε: «Πρέπει να δημιουργήσης μια ατμόσφαιρα μέσα στο σπίτι, από την οποία τα παιδιά δεν θα θέλουν να απομακρυνθούν και, αν φύγουν προσωρινά, θα θέλουν να επιστρέψουν.» Ένας πατέρας και μια μητέρα που είχαν επιτυχία στην ανατροφή των παιδιών τους, ρωτήθηκαν ποιο είναι το «μυστικό» τους. Απάντησαν: «Πάντοτε προσπαθήσαμε να κάνωμε τη ζωή στο σπίτι, μαζί μας, πιο ενδιαφέρουσα από τη ζωή των παιδιών με τους συμμαθητές τους.»

Για να γίνη, όμως, η ζωή στο σπίτι «πιο ενδιαφέρουσα» για τα παιδιά, απαιτείται ολοκάρδιο ενδιαφέρον από μέρους των γονέων. Μια μητέρα εμφατικά είπε: «Το να κυνηγά κανείς τα παιδιά που μπουσουλάνε αναζωογονεί και ασκεί το σώμα, αλλά οι έφηβοι ασκούν και αναζωογονούν τη διάνοια.» Πράγματι, απαιτείται από μέρους των γονέων ολοκάρδιο ενδιαφέρον, καθώς και διανοητική προσπάθεια.

Είναι πιο εύκολο να λέγεται παρά να γίνεται μια τέτοια προσπάθεια. «Επειδή είμεθα γονείς επτά παιδιών, διαπιστώσαμε ότι έπρεπε ν’ αγωνισθούμε για να τα θρέψωμε, να τους παρέχωμε ενδυμασία και στέγη,» έγραψε ένας πατέρας, ο οποίος προσέθεσε, «και γι’ αυτό, η αναψυχή μας ήταν περιωρισμένη, μολονότι διευθετούσαμε λίγο χρόνο για αναψυχή.» Συχνά, υπάρχει μόνο ένας γονεύς στο σπίτι που πρέπει να φέρη όλο το φορτίο.

Όπως είναι ευνόητο, είναι δύσκολο μετά από εργασία ολόκληρης μέρας να επιστρέψη κανείς στο σπίτι και ν’ αρχίση κατόπιν να σκέπτεται πώς θα παρέχη αναψυχή στην οικογένειά του. Εκείνοι οι γονείς που καταφέρνουν να φροντίζουν για όλες τις Γραφικές τους ευθύνες και συγχρόνως να παρέχουν και υγιή αναψυχή στην οικογένειά τους, είναι πράγματι αξιέπαινοι! Όσο δύσκολο κι αν είναι, μια μητέρα, της οποίας τα επτά παιδιά όλα έγιναν αφιερωμένοι Χριστιανοί, είπε: «Η χαρά ξεπερνά κάθε θυσία και δύσκολη εργασία.»

Ανταποκρίνονται τα παιδιά; Ένας πατέρας αντιμετώπισε το πρόβλημα ν’ αναθρέψη τρεις κόρες εφηβικής ηλικίας χωρίς τη βοήθεια μιας συζύγου. Και τα τρία κορίτσια έγιναν αφιερωμένες Χριστιανές. Αργότερα, η μια από τις θυγατέρες είπε:

«Κάναμε διάφορα πράγματα μαζί σαν οικογένεια. Μερικές φορές, όταν δεν είχαμε τα μέσα να πάμε κάπου για ψυχαγωγία, απλώς περπατούσαμε, μερικές φορές πολλά τετράγωνα στους δρόμους της πόλεως. Ο μπαμπάς δεν φοβόταν να μας κάνη να καταλαβαίνωμε το γεγονός ότι ήταν άνθρωπος. Αν δεν είχαμε πουθενά να πάμε και έβρεχε, έλεγε, ‘Ας βγούμε έξω και ας περπατήσουμε στη βροχή.’ Και βγαίναμε έξω και περπατούσαμε στη βροχή· δεν είχαμε πουθενά να πάμε, αλλά ήταν τόσο ωραίο που ήμαστε απλώς μαζί του. Αφιέρωνε χρόνο να είναι μαζί μας.»

Οπωσδήποτε δεν θεωρούν όλοι το περπάτημα μέσα στη βροχή ως αναψυχή, αλλά το σημείο είναι ότι δεν είναι τόσο εκείνο που γίνεται, αλλά ότι κάτι γίνεται ως οικογένεια για μια «αλλαγή της ρουτίνας» και αυτό φέρνει γνήσια αναψυχή,

ΜΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ «ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ»

Εκείνοι που γίνονται Χριστιανοί απολαμβάνουν πολύ τη συναναστροφή μέσα σε μια άλλη οικογένεια, την εκκλησία, που πράγματι παραβάλλεται με μια οικογένεια που είναι γεμάτη από ‘αδελφούς, αδελφάς, μητέρας, πατέρας και τέκνα.’ (Μάρκ. 10:28-30) Γι’ αυτό τον λόγο, θα φαινόταν τελείως φυσιολογικό ν’ απολαμβάνουν τα μέλη της εκκλησίας, όχι μόνο το έργο μαρτυρίας μαζί καθ’ ομάδες, αλλά να δαπανούν, επίσης, επιπρόσθετο χρόνο σε εποικοδομητική συναναστροφή μεταξύ τους.

Οι κοινωνικές συγκεντρώσεις αυτού του είδους είναι ευχάριστες και, επίσης, προσθέτουν στη θέρμη της εκκλησίας. Μια Χριστιανή νέα ερωτήθηκε ποια ήταν η πιο απολαυστική σύναξις στην οποία θυμόταν ότι παρευρέθηκε. Χωρίς να διστάση απάντησε:

«Ήταν όταν λίγες οικογένειες στην εκκλησία, γονείς και παιδιά, ήμασταν μαζί. Αφού απολαύσαμε μερικά πρόχειρα φαγητά, τίποτε περίπλοκο, καθήσαμε όλοι και συζητήσαμε. Ένας από τους αδελφούς άρχισε να ρωτά μερικούς από μας πώς γίναμε Μάρτυρες του Ιεχωβά ή ζητούσε ν’ αφηγηθούμε μια πείρα από το έργο μας διδασκαλίας άλλων. Σύντομα διάφορα άτομα είπαν την ιστορία τους, δηλαδή πώς έγιναν Χριστιανοί και τα προβλήματα που υπερνίκησαν. Κανείς δεν υπερίσχυε στη συζήτησι, αλλά πολλοί συμμετείχαν. Όλοι ενθαρρυνθήκαμε απ’ αυτές τις πείρες. Ήταν μια αξέχαστη περίπτωσις.»

Με την εφαρμογή των Βιβλικών αρχών, και αν οι πρεσβύτεροι, οι διακονικοί υπηρέτες ή άλλοι ώριμοι Χριστιανοί που παρευρίσκονται χρησιμοποιούν την επιρροή τους για το καλό, μια τέτοια περίπτωσις θα είναι πηγή γνήσιας αναψυχής και όχι μια περίπτωσις που αφήνει μια πικρή γεύσι στο στόμα πολλών, επειδή η διαγωγή των εκεί ευρισκομένων ήταν άσχημη. Ποτέ δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι η κυριώτερη αποστολή μας είναι να είμεθα μάρτυρες του ονόματος και της βασιλείας του Ιεχωβά. Ακόμη και στη χαλαρωμένη ατμόσφαιρα μιας Χριστιανικής κοινωνικής συγκεντρώσεως, η διαγωγή μας πρέπει να φέρη δόξα στον Άγιο Πατέρα μας. Όπως έγραψε ένας Χριστιανός του δευτέρου αιώνος: «Πουθενά ο Χριστιανός δεν είναι τίποτα άλλο εκτός από Χριστιανός.»—Ησ. 5:12· 43:10-12· 1 Κορ. 10:31.

Η ΣΧΕΤΙΚΗ ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΨΥΧΗΣ

Η υγιής αναψυχή μπορεί να προμηθεύση ευχάριστη εναλλαγή. Μπορεί να μας αναζωογονήση, έτσι ώστε να προχωρήσωμε με την καθημερινή εργασία μας. Ωστόσο, αυτό δεν είναι το μεγάλο πράγμα στη ζωή. Μια ισορροπημένη νεαρή Χριστιανή, η οποία είναι ολοχρόνια διαγγελεύς των «αγαθών νέων» στην Ευρώπη, είπε:

«Η διασκέδασις δεν ήταν το πράγμα που τονιζόταν στο σπίτι μας. Για να είμεθα ειλικρινείς, η υπηρεσία του αγρού ήταν το μεγάλο ζήτημα μέσα στο σπίτι. Η τροφή, ο ρουχισμός, η στέγη, τα πνευματικά πράγματα, οι συναθροίσεις, ήταν τα σπουδαία πράγματα. Εν τούτοις, όταν είχαμε καιρό απολαμβάναμε διάφορες μορφές ψυχαγωγίας, επισκεπτόμενοι ίσως άλλες οικογένειες στην εκκλησία.

«Πολλές φορές έβλεπα νεαρούς να πηγαίνουν σε διάφορα μέρη για διασκέδασι και σκεπτόμουν, ‘Θα μου άρεσε κι εμένα αυτό.’ Αλλά, στην πραγματικότητα, το γεγονός ότι δεν διέθετα τον χρόνο μου διαρκώς σε ψυχαγωγία δεν μ’ έβλαψε ποτέ. Ποτέ δεν με έφερε σε μειονεκτική θέσι. Δεν βρίσκομαι σε χειρότερη κατάστασι από ό,τι όλοι οι άλλοι νεαροί της ηλικίας μου.»

Αν αφήναμε τη διασκέδασι να γίνη το μεγάλο ζήτημα στη ζωή μας, αυτό θα μας έβλαπτε πνευματικά και, ίσως, και με σωματικό τρόπο. Παρατηρήστε τη σαφή προειδοποίησι που αναφέρεται στο εδάφιο Παροιμίαι 21:17, το οποίο λέγει: «Ο αγαπών ευθυμίαν θέλει κατασταθή πένης· ο αγαπών οίνον και μύρα δεν θέλει πλουτήσει.»

Συνηθιζόταν στις κοινωνικές συγκεντρώσεις ή γιορτές εκείνων των καιρών να πίνουν κρασί και να χύνουν έλαιο και άλλες πολύτιμες ουσίες επάνω στο κεφάλι τους και στα ρούχα τους. (Παρ. 27:9· Αμώς 6:6) Εκείνοι που αγαπούσαν τέτοιου είδους ευθυμία, διεπίστωναν σύντομα ότι άλλες δραστηριότητες στη ζωή τους έμεναν πίσω, προς δική τους βλάβη. Μια σωρεία λυπηρών εμπειριών έχει δείξει ότι, όταν διεξάγωνται τακτικά γιορτές που είναι κατ’ άθλιον τρόπο ψυχαγωγικές, τείνουν προς την κοσμικότητα. Έτσι, πρέπει ν’ ασκήται πραγματική προσοχή.

Ας μην ξεχνούμε ποτέ ότι σε διάφορα μέρη στον κόσμο, πολλοί Χριστιανοί δεν έχουν στη διάθεσί τους πολλές από τις «διασκεδάσεις» που έχουν εκείνοι που ζουν σε πιο βιομηχανοποιημένα έθνη. Εν τούτοις, κατορθώνουν και, στην πραγματικότητα, με πολλούς τρόπους φαίνονται πιο ευτυχισμένοι και πιο ικανοποιημένοι απ’ εκείνους οι οποίοι έχουν ποικιλία αναψυχής. Ένας πρεσβύτερος, ο οποίος είχε παρατηρήσει προσεκτικά τη διεθνή κατάστασι, έγραψε: «Πολλοί πιστεύουν ότι η έντασις που τίθεται στον τομέα της διασκεδάσεως και η χαλάρωσις στα ήθη συμβαδίζουν.» Κάθε Χριστιανός, λοιπόν, πρέπει να προφυλάσσεται από ένα τέτοιο κίνδυνο και να θέτη την «έμφασι» στη συμμετοχή του στη λατρεία του ουράνιου Πατέρα του.

Πρέπει, επίσης, να παραδεχθούμε το γεγονός ότι, έχοντας επείγουσα αποστολή να κηρύξωμε τη βασιλεία του Θεού σ’ αυτές τις ‘έσχατες ημέρες,’ ούτε εμείς, ως Χριστιανοί, ούτε τα παιδιά μας θα μπορέσουν να δαπανήσουν περισσότερο από το ελάχιστο ποσόν του χρόνου σε διασκέδασι. Είναι φανερό, λοιπόν, ότι οι Χριστιανοί ποτέ δεν θα μπορέσουν να κάνουν όλα τα πράγματα που ο κόσμος ονομάζει «διασκέδασι.» Έτσι, η αναψυχή πρέπει να διατηρήται στην κατάλληλη θέσι της. Αυτό καθιστά αναγκαίο για μας να διατηρούμε διαρκώς μια πνευματική, όχι σαρκική, άποψι και να εργαζώμεθα για να ενσταλάξωμε μια τέτοια άποψι στις καρδιές των παιδιών μας.

Έτσι, είθε κάθε Χριστιανός να διατηρή μια ισορροπημένη άποψι για την ψυχαγωγία. Είθε να οικοδομούμε τη ζωή μας γύρω από τα πράγματα που φέρνουν πραγματική χαρά και ικανοποίησι στην καρδιά, καθώς κατά καιρούς απολαμβάνομε εποικοδομητική ψυχαγωγία. Και, πάνω απ’ όλα, είθε να βρίσκωμε τη μεγαλύτερη ευτυχία μας διάγοντας καθαρή Χριστιανική ζωή και διακηρύττοντας με ζήλο στους άλλους τη μεγαλειώδη ελπίδα της Βασιλείας, που σύντομα θα βοηθήση όλους τους ανθρώπους να διάγουν μια ισορροπημένη, αξιόλογη ζωή, προς αιώνιο αίνο του Θεού μας, του Ιεχωβά.

[Υποσημειώσεις]