Ειρήνη—Μήπως Είναι μια Φευγαλέα Ελπίδα;
ΕΙΡΗΝΗ—από τα πολύ παλιά χρόνια οι άνθρωποι την θεωρούν ως μια «μαγική» λέξι. Ωστόσο, πόσο ελάχιστα είναι τα χρόνια που επικράτησε ειρήνη σ’ όλη τη γη!
Μέχρι σήμερα κανένα έθνος στον κόσμο δεν κατάφερε να «σφυρηλατήση τας μαχαίρας αυτού δια δρέπανα.» (Ησ. 2:4) Ο ανταγωνισμός των εξοπλισμών έχει απορροφήσει τεράστια χρηματικά ποσά, που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τη βελτίωσι των εθνών ηθικά και οικονομικά. Μετά τη συνθήκη ειρήνης που ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Κάρτερ βοήθησε να συναφθή μεταξύ Ισραήλ και Αιγύπτου, τα ειδησεογραφικά σχόλια και οι γελοιογραφίες παρουσίασαν τους τεράστιους σωρούς πολεμικού υλικού που υποσχέθηκαν και στις δυο πλευρές για να παγιώσουν «ειρήνη.»
Ο λόγος για τον οποίο η ειρήνη έχει γίνει κάτι «άπιαστο,» λέγουν μερικοί μελετητές του ζητήματος, είναι ότι γενικά πιστεύεται πώς ειρήνη είναι η απλή έλλειψις σωματικών συγκρούσεων. Ένα άρθρο στο Περιοδικό της Κυριακής της 15ης Οκτωβρίου 1978, με τίτλο «Ποιοι Είναι Αυτοί οι Άνθρωποι της Ειρήνης;» σχολίαζε τα εξής:
Υπάρχουν άνθρωποι που διερωτώνται πού βρίσκεται το κίνημα ειρήνης σήμερα. Παραδείγματος χάριν, εξετάστε τη γνώμη του Αιδεσιμώτατου Δρος Χόμερ Α. Τζακ, εισηγητού της Επιτροπής Μη Κυβερνητικών Οργανισμών περί Αφοπλισμού στα Ηνωμένα Έθνη.
«‘Δεν παρατηρήσαμε κανένα κίνημα αφοπλισμού και, στην πραγματικότητα, οι ενέργειες που έγιναν για την επίτευξι αφοπλισμού από το 1964 ή 1965 ήταν πολύ λίγες,’ είπε. . . . ‘ Όλα διαλύθηκαν εξ αιτίας του πολέμου του Βιετνάμ. Το κίνημα αφοπλισμού έσβησε, απέτυχε.’»
«Άλλοι,» έλεγε το άρθρο, «ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχει σήμερα κανένα πραγματικό κίνημα ειρήνης.»
Μια άλλη αυθεντία σ’ αυτό το ζήτημα, ο Κος Τζέημς Χ. Λόε, διευθυντής του Κέντρου Μητροπολιτικών Μελετών στο Πανεπιστήμιο του Σαίν Λούις του Μιζούρι και εισηγητής της Εκστρατείας της Ακαδημίας Εθνικής Ειρήνης, επισήμανε την ανάγκη για μια συστηματική, ωργανωμένη προσέγγισι στην παγκόσμια ειρήνη: «Η ιδέα για ειρήνη είναι ωραία, αλλά ασαφής . . . Η σημασία που είχε η ειρήνη επί τόσα πολλά χρόνια ήταν αρνητική—η έλλειψις εντάσεως και συγκρούσεως.»
Ο Λόε δήλωσε ότι, από το 1935, 140 νομοσχέδια έχουν υποβληθή στο Κονγκρέσσο των Ηνωμένων Πολιτειών για τη δημιουργία ενός ιδρύματος ή ακαδημίας ειρήνης, αλλά η αντίληψις περί ειρήνης φαινόταν πάντοτε πολύ αόριστη για να τεθή σε εφαρμογή.
Συνεπώς, μέχρι σήμερα η ειρήνη υπήρξε ένας ανέφικτος στόχος. Μήπως αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η ειρήνη έχει μια σημασία που ξεπερνά τον παραδεκτό γενικά ορισμό; Ας το ερευνήσουμε.