Λαλείτε τον Λόγο του Ιεχωβά με Παρρησία
«Και τώρα, Κύριε,... δος εις τους δούλους σου να λαλώσι τον λόγον σου μετά πάσης παρρησίας.»—Πράξ. 4:29.
1, 2. (α) Μετά την ανάστασί του, τι ενδιαφέρον έδειξε ο Χριστός για τους μαθητές του, και τι οδηγίες τούς έδωσε; (β) Πόσο εκτενής επρόκειτο να είναι η μαρτυρία;
ΜΟΛΟΝΟΤΙ ο θάνατος χώρισε τον Ιησού από τους μαθητές του, αυτοί δεν λησμόνησαν την πρόσκλησί του να γίνουν «αλιείς ανθρώπων.» Γνώριζαν ότι αυτό σήμαινε να λαλούν το λόγο του Θεού μεταξύ των ανθρώπων. Αλλά πώς θα ενεργούσαν; Χρειάζονταν καθοδηγία και κατεύθυνσι.
2 Προς μεγάλη χαρά των μαθητών, ο αναστημένος Ιησούς εμφανίσθηκε σ’ αυτούς αρκετές φορές προτού αναληφθή προς τον Πατέρα του. (1 Κορ. 15:3-8· Ιωάν. 20:20) Έτσι, μπόρεσε να τους δώση και άλλες οδηγίες σχετικά με το μελλοντικό τους έργο. Στη Γαλιλαία τους είπε:
«Εδόθη εις εμέ πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης. Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του αγίου πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς· και ιδού, εγώ είμαι μεθ’ υμών πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος.» (Ματθ. 28:18-20)
Το Χριστιανικό έργο της μαθητεύσεως, του βαπτίσματος και της διδασκαλίας τους έπρεπε να φθάση στους ανθρώπους όλων των εθνών. Πόσο ενθαρρυντικό ήταν να γνωρίζουν ότι αυτός ο αναστημένος Υιός του Θεού θα ήταν με τους Χριστιανούς στο έργο της Βασιλείας που θα εκτελούσαν κάθε μέρα ως το τέλος του συστήματος πραγμάτων!
3. Τι ρόλο παίζει το άγιο πνεύμα στη μαρτυρία, αρχίζοντας από την Πεντηκοστή;
3 Ο Ιησούς είχε υποσχεθή στους μαθητές του ότι θα τους έστελνε έναν παράκλητο ή βοηθό, το άγιο πνεύμα. (Ιωάν. 14:16, 26) Τι θα ήταν αυτό και πώς θα ενεργούσε; Ο Ιησούς, λίγο πριν αναληφθή προς τον Πατέρα του, είπε σ’ εκείνους τους μαθητές:
«Θέλετε λάβει δύναμιν, όταν επέλθη το άγιον πνεύμα εφ’ υμάς, και θέλετε είσθαι εις εμέ μάρτυρες και εν Ιερουσαλήμ και εν πάση τη Ιουδαία και Σαμαρεία και έως εσχάτου της γης.» (Πράξ. 1:8)
Τι μεγαλειώδης προοπτική για μια εκτεταμένη μαρτυρία! Οι μαθητές επέστρεψαν στην Ιερουσαλήμ, κι εκεί ενέμεναν στην προσευχή. Η 50ή μέρα από την ανάστασι του Ιησού ήταν η γιορτή της Πεντηκοστής, και οι μαθητές συγκεντρώθηκαν όλοι σ’ έναν τόπο. Ξαφνικά, έγινε θόρυβος «ως ανέμου βιαίως φερομένου,» που συνωδευόταν από άλλες θαυματουργικές εκδηλώσεις. Ο Ιεχωβά εξέχεε σ’ αυτούς τους μαθητές το υποσχεμένο άγιο πνεύμα, την ενεργό του δύναμι. Και τι τους υποκίνησε αυτό το πνεύμα να κάνουν; Τους έκανε «να λαλώσιν.»—Πράξ. 2:1-4.
4. Πώς έγιναν δεκτά τα «αγαθά νέα» σ’ εκείνη την περίπτωσι;
4 Είχε έλθει ο καιρός για να γίνη μεγάλη “αλιεία ανθρώπων.” Με τη βοήθεια του αγίου πνεύματος, οι μαθητές εκείνοι μπορούσαν να λαλούν το λόγο του Θεού σ’ ένα πλήθος γλωσσών. Έτσι, άνθρωποι που παρακολουθούσαν τη γιορτή της Πεντηκοστής και είχαν έλθει από πολλά μέρη του κόσμου, μπόρεσαν ν’ ακούσουν, στη δική τους γλώσσα, για τα «μεγαλεία του Θεού.» Οι παρατηρητές έμειναν έκπληκτοι. Τότε ο Πέτρος σηκώθηκε και μίλησε με παρρησία εξηγώντας τι είχε συμβή. Έδωσε πλήρη μαρτυρία σχετικά με την ανάστασι του Ιησού Χριστού, ζητώντας από τους παρόντες να μετανοήσουν, να βαπτισθούν και να σωθούν από τη διεστραμμένη εκείνη γενεά. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Περίπου 3.000 άτομα δέχθηκαν το λόγο! Βαπτίσθηκαν και προστέθηκαν στη Χριστιανική εκκλησία. Έγινε μεγάλη χαρά, καθώς ο «Κύριος προσέθετε καθ’ ημέραν εις την εκκλησίαν τους σωζομένους.»—Πράξ. 2:5-47.
5. (α) Για ποιο σκοπό οι Χριστιανοί φέρονται ενώπιον αρχόντων σε καιρούς εναντιώσεως; (β) Τι ενθάρρυνσι έχομε σχετικά μ’ αυτό;
5 Αυτή η μαρτυρία με τη δύναμι του αγίου πνεύματος παρήγαγε πολλούς νέους υμνητές του Ιεχωβά. Αυτοί, με τη σειρά τους, χαίρονταν να βγαίνουν στον αγρό κάθε μέρα, και η δημόσια μαρτυρία τους γέμισε την Ιερουσαλήμ με τα «αγαθά νέα.» Ο Πέτρος και ο Ιωάννης ανέλαβαν την ηγεσία σ’ αυτό το έργο, ζητώντας από τους ανθρώπους να μεταστραφούν για να εξαλειφθούν οι αμαρτίες τους και να λάβουν πνευματική αναζωογόνησι από τον Ιεχωβά. Πολλοί απ’ αυτούς άκουσαν με χαρά τα «αγαθά νέα»—αλλά όχι και ο αρχιερεύς, ο στρατηγός του ιερού και οι Σαδδουκαίοι. Αυτοί συνέλαβαν τον Πέτρο και τον Ιωάννη και τους έρριξαν στη φυλακή. Έτσι, λοιπόν, οι μαθητές άρχισαν να αισθάνωνται το μίσος για το οποίο τους είχε προειδοποιήσει ο Ιησούς, όταν είπε:
«Ιδού, εγώ σας αποστέλλω ως πρόβατα εν μέσω λύκων· γίνεσθε λοιπόν φρόνιμοι ως οι όφεις και απλοί ως αι περιστεραί. Προσέχετε δε από των ανθρώπων· διότι θέλουσι σας παραδώσει εις συνέδρια και εν ταις συναγωγαίς αυτών θέλουσι σας μαστιγώσει· και έτι ενώπιον ηγεμόνων και βασιλέων θέλετε φερθή ένεκεν εμού προς μαρτυρίαν εις αυτούς και εις τα έθνη. Όταν δε σας παραδίδωσι, μη μεριμνήσητε πώς ή τι θέλετε λαλήσει· διότι θέλει σας δοθή εν εκείνη τη ώρα τι πρέπει να λαλήσητε. Επειδή σεις δεν είσθε οι λαλούντες, αλλά το Πνεύμα του Πατρός σας, το οποίον λαλεί εν υμίν.» (Ματθ. 10:16-20)
Εν τούτοις, μέχρι τότε εκείνοι οι «αλιείς ανθρώπων» μπορούσαν να χαίρωνται για τη μεγάλη “αλιεία” 5.000 περίπου νέων πιστών. Πόσο πρέπει να ευχαρίστησαν τον Ιεχωβά γι’ αυτή την αύξησι! Κι εμείς, επίσης, ενθαρρυνόμαστε με την εκθεσι του έργου τους.—Πράξ. 4:1-4.
ΜΙΛΗΣΑΝ ΕΝΩΠΙΟΝ ΑΡΧΟΝΤΩΝ
6. (α) Τι έκαναν ο Πέτρος και ο Ιωάννης όταν φέρθηκαν ενώπιον των αρχόντων; (β) Γιατί αυτοί ήσαν πολύ κατάλληλα εξαρτισμένοι γι’ αυτό;
6 Την επόμενη μέρα συγκεντρώθηκαν οι άρχοντες και ανέκριναν τον Πέτρο και τον Ιωάννη για τη δράσι τους, περιλαμβανομένης και της θεραπείας ενός χωλού. Παρουσιάσθηκε τότε μια καλή ευκαιρία για περισσότερη δημόσια μαρτυρία. Όπως είχε δηλώσει ο Ιησούς, το άγιο πνεύμα τότε ενίσχυσε τον Πέτρο να πη:
«Άρχοντες του λαού και πρεσβύτεροι του Ισραήλ, εάν ημείς ανακρινώμεθα σήμερον διά ευεργεσίαν προς άνθρωπον ασθενούντα, διά ποίας δυνάμεως ούτος ιατρεύθη, ας ήναι γνωστόν εις πάντας υμάς και εις πάντα τον λαόν του Ισραήλ ότι διά του ονόματος του Ιησού Χριστού του Ναζωραίου, τον οποίον σεις εσταυρώσατε, τον οποίον ο Θεός ανέστησεν εκ νεκρών, διά τούτου παρίσταται ούτος ενώπιον υμών υγιής. Ούτος είναι ο λίθος ο εξουθενηθείς υφ’ υμών των οικοδομούντων, όστις έγεινε κεφαλή γωνίας. Και δεν υπάρχει δι’ ουδενός άλλου η σωτηρία· διότι ούτε όνομα άλλο είναι υπό τον ουρανόν δεδομένον μεταξύ των ανθρώπων, διά του οποίου πρέπει να σωθώμεν.» (Πράξ. 4:8-12)
Οι ζωτικές αυτές αλήθειες έπρεπε να διακηρυχθούν! Γι’ αυτό, οι απόστολοι μιλούσαν με θάρρος. Δεν δείλιαζαν. Ο Πέτρος και ο Ιωάννης ήσαν απλοί αλιείς, αλλά είχαν εκπαιδευθή από τον Ιησού να μιλούν με δυναμικό τρόπο, με εμπιστοσύνη και πεποίθησι. Ως μάρτυρες του Ιεχωβά, μίλησαν διότι ήθελαν να είναι κήρυκες του λόγου του Θεού.—Παράβαλε με Ιωάννη 7:15-18, 45, 46.
7. Τι μαθαίνομε από την αφήγησι των Πράξεων κεφάλαιο 4 σχετικά με τον συλλογισμό και τους σκοπούς των εναντιουμένων;
7 Πόσο ευγνώμονες πρέπει να είμαστε στον Ιεχωβά για όσα αναγράφονται στις Πράξεις των Αποστόλων, κεφάλαιο 4! Διότι αυτό, όχι μόνο δείχνει καθαρά ότι οι γνήσιοι Χριστιανοί πρέπει να μιλούν με παρρησία, αλλά και αποκαλύπτει τους διεστραμμένους συλλογισμούς των κοσμικών αρχόντων που εναντιώνονται στο έργο του Θεού. Αφού οι απόστολοι έδωσαν εκείνη τη θαρραλέα μαρτυρία, οι άρχοντες τους έβγαλαν έξω από την αίθουσα του Σάνχεδριν για να συζητήσουν μεταξύ τους. Ποιος ήταν ο σκοπός τους; Δεν μπορούσαν ν’ αρνηθούν ότι ένα αξιοσημείωτο γεγονός είχε γίνει στο όνομα του Ιησού Χριστού. Αλλά η σκέψις τους ήταν να σταματήσουν τη διάδοσι της αληθινής λατρείας. Πίστευαν ότι με απειλές θα μπορούσαν να εκφοβίσουν τους αποστόλους κι έτσι να τους εμποδίσουν να μιλούν στο όνομα του Ιησού.—Πράξ. 4:16, 17.
8. Τι δείχνει ότι οι μαθητές δεν εφοβούντο;
8 Εν τούτοις, μήπως οι απλές απειλές θα σταματούσαν εκείνους τους Χριστιανούς μάρτυρες του Ιεχωβά; Ας προσέξουν οι σημερινοί αληθινοί Χριστιανοί το θαρραλέο παράδειγμά τους:
«Και καλέσαντες αυτούς οι άρχοντες, παρήγγειλαν εις αυτούς να μη λαλώσι καθόλου μηδέ να διδάσκωσιν εν τω ονόματι του Ιησού. Ο δε Πέτρος και Ιωάννης αποκριθέντες προς αυτούς, είπον· Αν ήναι δίκαιον ενώπιον του Θεού να ακούωμεν εσάς μάλλον παρά τον Θεόν, κρίνατε. Διότι ημείς δεν δυνάμεθα να μη λαλώμεν όσα είδομεν και ηκούσαμεν.» (Πράξ. 4:18-20)
Οι άρχοντες, φοβούμενοι την κοινή γνώμη, απέλυσαν τους αποστόλους, αφού τους απείλησαν. Με τη βοήθεια του πνεύματος του Θεού, οι Χριστιανοί εκείνοι νίκησαν το διωγμό.
ΣΥΝΕΧΗΣ ΒΟΗΘΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΧΩΒΑ
9, 10. (α) Ποιον τρόπο ενεργείας ακολούθησαν οι δούλοι τον Ιεχωβά, και ποια επιθυμία ήταν μέσα στην καρδιά τους; (β) Τι ζήτησαν και τι απάντησι έλαβαν;
9 Οι απόστολοι, μετά την απόλυσί τους, επέστρεψαν στην εκκλησία. Ανέφεραν στους αδελφούς τι είχε συμβή, και τότε η εκκλησία έκανε ό,τι πρέπει να κάνουν πάντοτε οι Χριστιανοί κάτω από τέτοιες περιστάσεις. Πλησίασαν τον Ιεχωβά με προσευχή. Η προσευχή τους ήταν προσευχή πίστεως και εξέφραζε τη ζωηρή επιθυμία τους να εξακολουθήσουν να υπηρετούν τον Θεό. Είπαν:
«Δέσποτα, συ είσαι ο Θεός, όστις έκαμες τον ουρανόν και την γην και την θάλασσαν και πάντα τα εν αυτοίς, όστις είπας διά στόματος Δαβίδ του δούλου σου· Διά τι εφρύαξαν τα έθνη και οι λαοί εμελέτησαν μάταια; Παρεστάθησαν οι βασιλείς της γης και οι άρχοντες συνήχθησαν ομού κατά του Κυρίου και κατά του Χριστού αυτού. Διότι συνήχθησαν επ’ αληθείας εναντίον του αγίου Παιδός σου Ιησού, τον οποίον έχρισας, και ο Ηρώδης και ο Πόντιος Πιλάτος μετά των εθνών και των λαών του Ισραήλ, διά να κάμωσιν όσα η χειρ σου και η βουλή σου προώρισε να γείνωσι· και τώρα, Κύριε, βλέψον εις τας απειλάς αυτών και δος εις τους δούλους σου να λαλώσι τον λόγον σου μετά πάσης παρρησίας, εκτείνων την χείρα σου εις θεραπείαν και γινομένων σημείων και τεραστίων διά του ονόματος του αγίου παιδός σου Ιησού.»—Πράξ. 4:24-30.
10 Οι μαθητές δεν ζήτησαν να τους αφαιρεθή το έργο εξ αιτίας των απειλών των εχθρών της αλήθειας. Γνώριζαν την αποστολή τους από τον Ιεχωβά—να είναι μάρτυρές του. Η επιθυμία της καρδιάς τους ήταν να συνεχίσουν την κήρυξι του λόγου του Θεού με παρρησία, και ζήτησαν τη βοήθειά του για να το κάνουν αυτό. Δεν ήθελαν ποτέ να υποκύψουν λόγω φόβου. Ευαρεστήθηκε ο Ιεχωβά απ’ αυτή τη στάσι; Η αφήγησις μας λέει:
«Μετά δε την δέησιν αυτών εσείσθη ο τόπος όπου ήσαν συνηγμένοι, και επλήσθησαν άπαντες πνεύματος αγίου και ελάλουν τον λόγον του Θεού μετά παρρησίας.»—Πράξ. 4:31.
11. (α) Τι προέκυψε από το ότι αυτοί λαλούσαν με παρρησία; (β) Γιατί η φυλάκισις δεν τους έκανε να σταματήσουν το έργο;
11 Εκείνοι οι μάρτυρες της Βασιλείας συνέχισαν το έργο τους με ανανεωμένο σθένος, και ο Ιεχωβά ήταν μαζί τους. «Και προσετίθεντο μάλλον πιστεύοντες εις τον Κύριον, πλήθη ανδρών τε και γυναικών.» (Πράξ. 5:14) Σαν αποτέλεσμα τούτου, οι θρησκευτικοί ηγέτες ωργίσθηκαν και πάλι και φυλάκισαν τους αποστόλους. Εν τούτοις, ήταν θέλημα του Ιεχωβά να συνεχίσουν οι απόστολοι τη μαρτυρία τους στην Ιερουσαλήμ. Έστειλε, λοιπόν, τον άγγελο του να ελευθερώση τους αποστόλους και να τους πη:
«Υπάγετε, και σταθέντες λαλείτε εν τω ιερώ προς τον λαόν πάντας τους λόγους της ζωής ταύτης.» (Πράξ. 5:20)
Η φυλάκισίς τους δεν φόβισε τους αποστόλους ώστε να σιωπήσουν, όπως δεν τους φόβισαν και οι απειλές των ιερέων και των αρχόντων.
12. Πώς οι απόστολοι κατόπιν έδωσαν μαρτυρία ενώπιον του δικαστηρίου, και μήπως φοβήθηκαν;
12 Εν τούτοις, οι αξιωματούχοι συνέλαβαν και πάλι τους αποστόλους και τους έφεραν στην αίθουσα του Σάνχεδριν για ν’ αντιμετωπίσουν έναν ωργισμένο αρχιερέα, που τους είπε:
«Δεν σας παρηγγείλαμεν ρητώς να μη διδάσκητε εν τω ονόματι τούτω; και ιδού, εγεμίσατε την Ιερουσαλήμ από της διδαχής σας, και θέλετε να φέρητε εφ’ ημάς το αίμα του ανθρώπου τούτου.» (Πράξ. 5:28)
Στο εχθρικό εκείνο δικαστήριο, με τους αξιωματούχους που τους φύλαγαν και τον αρχιερέα να μιλάη τόσο έντονα εναντίον τους, μήπως υπέκυψαν οι απόστολοι; Όχι.
«Αποκριθείς δε ο Πέτρος και οι απόστολοι, είπον· Πρέπει να πειθαρχώμεν εις τον Θεόν μάλλον παρά εις τους ανθρώπους. Ο Θεός των πατέρων ημών ανέστησε τον Ιησούν, τον οποίον σεις εθανατώσατε κρεμάσαντες επί ξύλου· τούτον ο Θεός ύψωσε διά της δεξιάς αυτού Αρχηγόν και Σωτήρα, διά να δώση μετάνοιαν εις τον Ισραήλ και άφεσιν αμαρτιών. Και ημείς είμεθα μάρτυρες αυτού περί των λόγων τούτων, και το πνεύμα δε το άγιον, το οποίον έδωκεν ο Θεός εις τους πειθαρχούντας εις αυτόν.»—Πράξ. 5:29-32.
13. Ποια ήταν η συμβουλή του Γαμαλιήλ, και πώς την θεώρησε το δικαστήριο;
13 Και πάλι, ωφελούμεθα από την αφήγησι της Γραφής, που δείχνει τους στρεβλωμένους συλλογισμούς εκείνων οι οποίοι εναντιώνονται στο έργο του Θεού. Μολονότι οι απόστολοι ήσαν καλοί άνθρωποι, το δικαστήριο είχε σκοπό ν’ απαλλαγή μια για πάντα απ’ αυτούς. Εν τούτοις, ο διακεκριμένος νομοδιδάσκαλος Γαμαλιήλ σηκώθηκε και έδωσε επίκαιρες συμβουλές στους θρησκευτικούς άρχοντες. Είπε τα εξής:
«Άνδρες Ισραηλίται, προσέχετε εις εαυτούς περί των ανθρώπων τούτων τι μέλλετε να πράξητε. Διότι προ τούτων των ημερών εσηκώθη ο Θευδάς, λέγων εαυτόν ότι είναι μέγας τις, εις τον οποίον προσεκολλήθη αριθμός ανδρών έως τετρακοσίων· όστις εφονεύθη, και πάντες όσοι επείθοντο εις αυτόν διελύθησαν και κατήντησαν εις ουδέν. Μετά τούτον εσηκώθη Ιούδας ο Γαλιλαίος εν ταις ημέραις της απογραφής και έσυρεν οπίσω αυτού αρκετόν λαόν· και εκείνος απωλέσθη, και πάντες όσοι επείθοντο εις αυτόν διεσκορπίσθησαν. Και τώρα σας λέγω, απέχετε από των ανθρώπων τούτων και αφήσατε αυτούς· διότι εάν η βουλή αύτη ή το έργον τούτο ήναι εξ ανθρώπων, θέλει ματαιωθή· εάν όμως ήναι εκ Θεού, δεν δύνασθε να ματαιώσητε αυτό, και προσέχετε μήπως ευρεθήτε και θεομάχοι.» (Πράξ. 5:34-39)
Η σοφή αυτή συμβουλή του Γαμαλιήλ έγινε εν μέρει δεκτή. Μολονότι οι θρησκευτικοί άρχοντες δεν έπαυσαν να είναι θεομάχοι, τουλάχιστον δεν θανάτωσαν τους αποστόλους. Αντί γι’ αυτό τους έδειραν και τους παρήγγειλαν να σταματήσουν να μιλούν για τον Ιησού, και τους απέλυσαν.—Πράξ. 5:40.
Θάρρος Κάτω από Δοκιμασία
14. Πώς οι Χριστιανοί ενήργησαν τότε με θάρρος και ποια ήσαν τα αποτελέσματα;
14 Μήπως όλα αυτά αποθάρρυναν τους αποστόλους και τους έκαναν να παύσουν να λαλούν το λόγο του Θεού με παρρησία; Η αφήγησις απαντά:
«Εκείνοι λοιπόν ανεχώρουν από προσώπου του συνεδρίου, χαίροντες ότι υπέρ του ονόματος αυτού ηξιώθησαν να ατιμασθώσι. Και πάσαν ημέραν εν τω ιερώ και κατ’ οίκον δεν έπαυον διδάσκοντες και ευαγγελιζόμενοι τον Ιησούν Χριστόν.» (Πράξ. 5:41, 42)
Οι απόστολοι και οι άλλοι Χριστιανοί εξακολούθησαν με θάρρος να ενασχολούνται στο λόγο του Θεού και να λαλούν με παρρησία, και ο Ιεχωβά ευλόγησε το έργο τους.
«Και ο λόγος του Θεού ηύξανε, και επληθύνετο ο αριθμός των μαθητών εν Ιερουσαλήμ σφόδρα, και πολύ πλήθος των ιερέων υπήκουον εις την πίστιν.»—Πράξ. 6:7.
15. Ποια ήσαν μερικά απ’ όσα είπε ο Στέφανος με παρρησία, και με τι τρόπο αντέδρασαν οι θρησκευόμενοι;
15 Τώρα, οπότε και ιερείς ακόμη μεταστρέφονταν και γίνονταν Χριστιανοί, δεν σταματούσε η εναντίωσις από μέρους των σκληρών θρησκευτικών ηγετών. Σε λίγο, ο ζηλωτής μάρτυς Στέφανος βρέθηκε ενώπιον του Σάνχεδριν. Έδωσε δυναμική μαρτυρία, στην οποία ανασκόπησε την εξέλιξι των σκοπών του Ιεχωβά. Αλλά οι εναντιούμενοι ώρμησαν επάνω του ωργισμένοι και τον λιθοβόλησαν μέχρι θανάτου. Συνέβη στον Στέφανο ακριβώς εκείνο που είχε προείπει ο Ιησούς: «Έρχεται ώρα, καθ’ ην πας όστις σας θανατώση θέλει νομίσει ότι προσφέρει λατρείαν εις τον Θεόν.»—Ιωάν. 16:2· Πράξ. 6:8-7:60.
16. (α) Τι συνέβη τότε στο υπόλοιπο της Χριστιανικής εκκλησίας; (β) Τι άποψι είχαν για τα υλικά πράγματα;
16 Ο μαρτυρικός θάνατος του Στεφάνου έδωσε το σήμα για ένα κύμα σκληρού διωγμού.
«Και έγεινεν εν εκείνη τη ημέρα διωγμός μέγας κατά της εκκλησίας τής εν Ιεροσολύμοις και πάντες διεσπάρησαν εις τους τόπους της Ιουδαίας και Σαμαρείας.» (Πράξ. 8:1)
Αλλά μήπως αυτό κατεσιώπησε τους μάρτυρες του Ιεχωβά εκείνου του καιρού; Επρόκειτο, πράγματι, για μια ακόμη Σατανική απόπειρα που είχε σκοπό τον τερματισμό της δράσεως των δούλων του Θεού. Αυτοί έπρεπε να εγκαταλείψουν σπίτια και αποκτήματα. Εν τούτοις, είχαν την ορθή άποψι για τα υλικά πράγματα. Σ’ αυτό, ήσαν όπως εκείνοι οι Χριστιανοί στους οποίους ο απόστολος Παύλος αργότερα έγραψε: «Διότι εδείξατε συμπάθειαν εις τα δεσμά μου και εδέχθητε μετά χαράς την αρπαγήν των υπαρχόντων σας, εξεύροντες ότι έχετε εις εαυτούς περιουσίαν εν ουρανοίς καλητέραν και διαμένουσαν.»—Εβρ. 10:34.
17, 18. (α) Πώς η πράξις του Φιλίππου και των άλλων διεσπαρμένων Χριστιανών μας δείχνει τον τρόπο ματαιώσεως των μεθόδων του Σατανά; (β) Τι ευλογίες προήλθαν από τον Ιεχωβά;
17 Οι μαθητές κατενόησαν πλήρως ότι έπρεπε να εξακολουθήσουν να είναι πιστοί μάρτυρες του Θεού και του Χριστού. Γι’ αυτό, «οι μεν λοιπόν διασπαρέντες διήλθον ευαγγελιζόμενοι τον λόγον.» (Πράξ. 8:4) Ο Φίλιππος πήγε στην πόλι της Σαμάρειας, όπου εξακολούθησε να λαλή το λόγο με παρρησία, δίνοντας μεγάλη χαρά στους ανθρώπους. Σε λίγο, και άλλοι πιστοί συνδέθηκαν μ’ αυτόν, και εστάλη μήνυμα στην Ιερουσαλήμ πληροφορώντας τους αποστόλους ότι η Σαμάρεια δέχθηκε το λόγο του Θεού. Πήγαν εκεί ο Πέτρος και ο Ιωάννης, επήλθε το άγιο πνεύμα στους Σαμαρείτες και ιδρύθηκε εκεί μια Χριστιανική εκκλησία.—Πράξ. 8:5-8, 14-17, 25· 9:31.
18 Εκείνοι οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα είχαν την ορθή άποψι. Προσευχήθηκαν στον Ιεχωβά να τους βοηθήση να λαλούν το λόγο του Θεού με παρρησία. Αυτό και έκαναν, με τη βοήθεια του πνεύματός του, και εκείνος τους ευλόγησε. Όπως λέει η αφήγησις, “η χείρ του Κυρίου ήτο μετ’ αυτών”!—Πράξ. 11:19-21.
ΛΑΛΕΙΤΕ ΜΕ ΠΑΡΡΗΣΙΑ ΤΩΡΑ
19. Τι ενδείξεις έχομε ότι ο Ιεχωβά Θεός και ο Χριστός ήσαν μαζί με τους Χριστιανούς μάρτυρες στους συγχρόνους καιρούς;
19 Στο πέρασμα των αιώνων, ο Ιησούς υπήρξε αληθινός στην υπόσχεσί του: «Εγώ είμαι μεθ’ υμών πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος.» (Ματθ. 28:20) Τώρα που έχομε φθάσει σ’ αυτό τον καιρό, πόσο ευγνώμονες είμαστε που “λαλούν τον λόγο τον Ιεχωβά με παρρησία” πάνω από 2.000.000 μάρτυρες! Και ο Θεός μας έχει ευλογήσει το έργο αυτών των “αλιέων ανθρώπων,” ώστε «τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας» έχει γίνει γνωστό σε όλες τις ηπείρους επάνω στη γη, ακόμη και μέχρι την Ανταρκτική. Έχει εισχωρήσει σε μακρυνές ορεινές περιοχές και σε μικρά νησιά διασκορπισμένα στις επτά θάλασσες. (Ματθ. 24:14) Το έργο της μαρτυρίας έχει φθάσει σε κάθε έθνος «έως εσχάτου της γης,» και όλα αυτά έχουν επιτελεσθή με το πνεύμα του Ιεχωβά.—Πράξ. 1:8· Ζαχ. 4:6.
20. Πώς ο Διάβολος έδειξε την εναντίωσί του στους κήρυκες του λόγου του Θεού, και μπορούν οι εκπρόσωποί του να σταματήσουν το έργο;
20 Όπως προείπε ο Λόγος του Θεού, ο Διάβολος είναι ωργισμένος, διότι γνωρίζει ότι λίγος είναι ο καιρός του. Εξακολουθεί να εναντιώνεται στο έργο της μαρτυρίας. (Αποκ. 12:12, 17) Ο Διάβολος και τα θύματά του μισούν τους Μάρτυρες του Ιεχωβά διότι αυτοί οι Χριστιανοί “δεν είναι εκ του κόσμου τούτου.” Πολλοί απ’ αυτούς έχασαν τα σπίτια τους ένεκα διωγμού. Εκατοντάδες απ’ αυτούς αντιμετώπισαν βίαιο θάνατο, όπως και ο Στέφανος τον πρώτο αιώνα μ.Χ. (Αποκ. 17:6· 20:4) Αλλά το έργο αποδείχθηκε πράγματι έργο Θεού. Άνθρωποι δεν μπόρεσαν να το ανατρέψουν, διότι οι αληθινοί δούλοι του Θεού λαλούν το λόγο του με παρρησία. Μ’ αυτό τον τρόπο, έχουν υπερνικήσει, στην πραγματικότητα, ματαιώσει τα σχέδια του Διαβόλου.—Παράβαλε με Εφεσίους 6:11, 12· Ιακώβου 4:7· 1 Πέτρου 5:8, 9.
21. (α) Ποιο είναι το έργο που θέλει ο Ιεχωβά να γίνη τώρα; (β) Γιατί θέλομε να τελειώσωμε το έργο που μας ανατέθηκε, και πώς μπορούμε συνεχώς να λαλούμε το λόγο με παρρησία;
21 Σήμερα, το “αλιευτικό” έργο της Βασιλείας συνεχώς προχωρεί, παρά την εναντίωσι που ολοένα μεγαλώνει. Η ευλογία του Ιεχωβά συνεχώς εκδηλώνεται σ’ αυτό. Το τελευταίο υπηρεσιακό έτος και μόνο, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά χάρηκαν που είδαν 118.672 άτομα να βαπτίζωνται. Πόσο ευτυχισμένα είναι αυτά τα άτομα που μετέχουν στην κήρυξι του λόγου του Ιεχωβά! Αυτό είναι σήμερα το έργο του Θεού για μας, και πρέπει στην καρδιά όλων εκείνων, που είναι αφιερωμένοι στον Ιεχωβά, να είναι η ενασχόλησίς τους σ’ αυτό το έργο, διότι αυτός είναι ο διορισμός τους. (1 Κορ. 9:16) Σας υποκινεί η καρδιά σας να λαλήτε το λόγο του Ιεχωβά με παρρησία; Καθώς οι παγκόσμιες συνθήκες χειροτερεύουν, η απόφασίς μας πρέπει να είναι να εξακολουθήσωμε να διαλαλούμε τα αγαθά νέα της Βασιλείας ώσπου να τελειώση το έργο. Όταν εγείρεται εναντίωσις, εμείς δεν αποθαρρυνόμαστε. Δεν ξεχνούμε ότι ο Ιησούς, όχι μόνο άρχισε αλλά και τελείωσε το έργο που του είχε δώσει ο Ιεχωβά. (Ιωάν. 17:4) Μας προετοίμασε ν’ αντιμετωπίσωμε το μίσος του κόσμου. Είθε πάντοτε κι εμείς, όπως εκείνος, και όπως οι απόστολοι και οι άλλοι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα, με πλήρη πίστι, να εκζητούμε τη βοήθεια του Ιεχωβά για την εκπλήρωσι του θελήματός του σχετικά μ’ εμάς. Είθε η προσευχή όλων μας να είναι πάντοτε: «Και τώρα, Κύριε, ... δος εις τους δούλους σου να λαλώσι τον λόγον σου μετά πάσης παρρησίας.»—Πράξ. 4:29.
[Εικόνα στη σελίδα 21]
Ο Ιεχωβά Θεός ευλογεί το έργο των συγχρόνων “αλιέων ανθρώπων”