Ερωτήσεις από Αναγνώστες

● Είναι «τέσσερις ιππείς της Αποκαλύψεως»; Ή μήπως πέντε;

Η φράσις «οι τέσσερις ιππείς της Αποκαλύψεως,» την οποία έκανε δημοφιλή ο Ισπανός συγγραφέας Βιθέντε Μπλάσκο Ιβάνιεθ ως τίτλο ενός μυθιστορήματός του στη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου είναι παρμένη από την περιγραφή που γίνεται στο έκτο κεφάλαιο της Αποκαλύψεως.

Εκεί ο απόστολος Ιωάννης είδε σε όραμα «ίππον λευκόν και τον καθήμενον επ’ αυτού,» που εξεικόνιζε τον Ιησού Χριστό να ιππεύη ως ουράνιος βασιλεύς.Ακολουθούσε ένας ιππέας επάνω σε «ίππον κόκκινον,» που αντιπροσώπευε πόλεμο, σαν τον πόλεμο που ξέσπασε το έτος 1914 μ.Χ. Τρίτος ήταν ένας μέλας ίππος με τον αναβάτη του, και αντιπροσώπευε τρομερή έλλειψι τροφίμων. Η αφήγησις μετά προσθέτει: «Και είδον, και ιδού, ίππος ωχρός, και ο καθήμενος επάνω αυτού ωνομάζετο θάνατος, και ο άδης ηκολούθει μετ’ αυτού.»—Αποκ. 6:1-8.a

Αλλά πώς ο Άδης ακολουθούσε το θάνατο; Μήπως ο Άδης ίππευε πάνω στο δικό του ίππο που δεν περιγράφεται, στην όρασι; Ή, μήπως ο Άδης δεν είχε καθόλου ίππο, αλλά ακολουθούσε παρ’ όλα αυτά; Στην πραγματικότητα, κανείς από μάς δεν μπορεί να πη με βεβαιότητα ποια απ’ αυτές τις πιθανότητες είναι η σωστή, διότι ο Ιωάννης δεν μάς έδωσε αυτή τη λεπτομέρεια. Έτσι, από την ίδια την αφήγησι, το μόνο που μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα είναι ότι ο Ιωάννης είδε τέσσερις ιππείς—τους τέσσερις αναβάτες επάνω στον λευκό, στον κόκκινο, στον μέλανα ή μαύρο και στον ωχρό ίππο. Δεν χρειάζεται να δογματίζωμε σχετικά με το αν ο Άδης ίππευε σ’ ένα πέμπτο άλογο ή όχι.

Η περιγραφή όμως του Ιωάννη, μάς βοηθεί να καταλάβωμε εκείνο που ο ίδιος ο Ιωάννης θεωρούσε πιο σπουδαίο από τον τρόπο με τον οποίο ακολουθούσε ο Άδης. Δηλαδή ότι αυτοί που υφίσταντο πρόωρο θάνατο—παραδείγματος χάρι, από τον πόλεμο, την πείνα και το λοιμό—συνάγονται από τον Άδη, τον κοινό τάφο του ανθρωπίνου γένους.—Αποκ. 20:13.

● Ποιος ήταν ο «μισθός» που απολάμβανε ο απόστολος Παύλος επειδή κήρυττε το «ευαγγέλιον» εκουσίως;

Ο απόστολος δήλωσε: «Επειδή εάν κάμνω τούτο εκουσίως, έχω μισθόν· εάν δε ακουσίως, είμαι εμπεπιστευμένος οικονομίαν.» (1 Κορ. 9:17) Μια εξέτασις των συμφραζομένων θα μάς δείξη καθαρά τι εννοούσε ο Παύλος.

Σ’ όλο το 9^ο κεφάλαιο της 1^ης προς Κορινθίους επιστολής, ο απόστολος τόνισε ότι δεν είχε επωφεληθή από το δικαίωμά του ν’ απέχη από κοσμική εργασία και να «ζη εκ του ευαγγελίου.» (Εδ. 14) Ο απόστολος χρησιμοποιώντας γεγονότα της καθημερινής ζωής, τον Μωσαϊκό νόμο και όσα ώρισε ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός, διασαφήνισε ότι ήταν κατάλληλο να λαμβάνη υλική υποστήριξι για το έργο της επεκτάσεως του «ευαγγελίου.»

Επειδή ο Παύλος, με δική του ελεύθερη θέλησι, παραιτήθηκε από το δικαίωμά του και προτίμησε να συντηρήται μόνος του υλικά, ο μισθός του ήταν η χαρά και η ικανοποίησις που αισθανόταν ακολουθώντας αυτή την πορεία. Με αγαθή συνείδησι, μπορούσε να υποδείξη το παράδειγμα ανιδιοτελείας που έδειξε ο ίδιος στην προώθησι των πνευματικών συμφερόντων των άλλων. Κανείς δεν μπορούσε να τον κατηγορήση ότι προσπαθούσε μέσω του «ευαγγελίου» να κερδίση υλικά αποκτήματα. Δεν έκανε κατάχρησι της εξουσίας του επειδή του είχε ανατεθή μια ιερή αποστολή, μια οικονομία. Γι αυτό και μπορούσε να πη: «Τις λοιπόν είναι ο μισθός μου; Το να κάμω αδάπανον το ευαγγέλιον του Χριστού δια της κηρύξεώς μου, ώστε να μη κάμω κατάχρησιν της εξουσίας μου εν τω ευαγγελίω.»—1 Κορ. 9:18.

[Υποσημειώσεις]