«Ο Λόγος του Θεού Δεν Δεσμεύεται»
ΕΝΩ εξέτιε τη δεύτερη ποινή φυλακίσεως στη Ρώμη, ο απόστολος Παύλος είπε την εξής δοκιμασμένη αλήθεια: «Ο λόγος του Θεού δεν δεσμεύεται.» (2 Τιμ. 2:9) Αυτά τα λόγια μπορούν να τονισθούν από την ακόλουθη πείρα από τη νήσο Ταϊτή του Ειρηνικού.
«Στη διάρκεια μιας από τις συναθροίσεις μας, ένας πρεσβύτερος που ήταν τότε επίσκοπος Γραφικών μελετών ζήτησε έναν ασυνήθιστο τομέα—τη φυλακή της Ταϊτή, όπου εργαζόταν σαν δεσμοφύλακας. Η θλιβερή κατάστασις των φυλακισμένων τον ενοχλούσε, και ήταν πεπεισμένος ότι και αυτοί επίσης ενδιαφέρονταν για τα ‘αγαθά νέα’ που είναι γραμμένα στην Αγία Γραφή. Μερικές φορές η εκκλησία μάς είχε ζητήσει την άδεια να επισκεφθή τους φυλακισμένους, αλλά δυστυχώς η απάντησις ήταν πάντοτε: ‘Οι Καθολικοί, οι Προτεστάντες, οι Αντβεντιστές, οι Μορμόνοι και οι άλλοι είναι ευπρόσδεκτοι να έλθουν και να μιλήσουν για τη θρησκεία τους, διότι στη φυλακή μας υπάρχουν μέλη αυτών των θρησκειών· Μάρτυρες του Ιεχωβά όμως δεν υπάρχουν εδώ.’
«Έτσι, ο πρεσβύτερος αποφάσισε να κηρύξη τα ‘αγαθά νέα’ μέσα στη φυλακή όπου εργαζόταν, στο προσωπικό της φυλακής. Τις ώρες που δεν εργαζόταν, από το μεσημέρι μέχρι τις 2 μ.μ., εκήρυττε την ελπίδα της Βασιλείας. Πολύ γρήγορα, η δραστηριότητά του άρχισε να φέρνη καρπό και διεξήγε τακτικά Γραφικές μελέτες.
«Παρατηρώντας την επιτυχία του Μάρτυρα, άλλοι δεσμοφύλακες, μερικοί από τους οποίους ήσαν Προτεστάντες διάκονοι, έπεισαν μερικούς ομόθρησκους φυλακισμένους να παραπονεθούν στον διευθυντή ότι το κήρυγμά του ενοχλούσε τον μεσημεριανό τους ύπνο. Έτσι, τον κάλεσαν στο γραφείο του διευθυντή, όπου του ζήτησαν να σταματήση το ευαγγελιστικό του έργο, και η αιτία ήταν ότι οι φυλακισμένοι στην Πτέρυγα Α δεν ήθελαν να τους ξυπνά στη διάρκεια του μεσημεριανού τους ύπνου. Διακριτικά, ο πρεσβύτερος τόνισε την ωφέλιμη επίδρασι της διδασκαλίας της Αγίας Γραφής και τόνισε τα θετικά αποτελέσματα που είχε επιτύχει με τους φυλακισμένους της Πτέρυγας Γ, ενώ εκείνοι της Πτέρυγας Α δεν είχαν δεχθή ποτέ την επίσκεψί του. Ο διευθυντής κατάλαβε αμέσως την ανειλικρίνεια των διαμαρτυρόμενων ωστόσο, χάριν της διατηρήσεως της ειρήνης, ζήτησε από το Μάρτυρα να παύση να κηρύττη από κελλί σε κελλί. Παρ’ όλα αυτά, του επέτρεψε να εξακολουθήση να επισκέπτεται εκείνους που ήθελαν τις επισκέψεις του.
«Έτσι, ο Λόγος του Θεού δεν δεσμεύθηκε. Περίπου πέντε φυλακισμένοι εξακολούθησαν να παίρνουν την πνευματική τροφή η οποία τελικά επρόκειτο να μεταμορφώση τη ζωή τους. Μάλιστα, ένας απ’ αυτούς έγινε δραστήριο όργανο στη διανομή αυτής της τροφής. Αυτός ο άνδρας είχε καταδικασθή σε φυλάκισι εννέα ετών στο παρελθόν για αρκετές κλοπές. Ήταν ένας εξαιρετικά δύσκολος φυλακισμένος και είχε δραπετεύσει πολλές φορές, αλλά πάντοτε συλλαμβάνετο σύντομα και η καταδίκη του παρετείνετο. Επειδή είχε απαγορευθή στο δεσμοφύλακα να κηρύττη από κελλί σε κελλί, αυτός ο φυλακισμένος κατάλαβε γρήγορα την ευθύνη του να αναγγείλη τα ‘αγαθά νέα’ στους συγκρατουμένους του.
«Προς μεγάλη ενόχλησι ωρισμένων δεσμοφυλάκων, ο Ιεχωβά έγινε σύντομα το κύριο θέμα συζητήσεως μέσα στη φυλακή. Οι ιερείς και οι πάστορες που επισκέπτοντο τη φυλακή βομβαρδίζονταν με ερωτήσεις πάνω σε όλα τα είδη θεμάτων, όπως η ψυχή, το καθαρτήριο, ο άδης, ο καιρός του τέλους. Μερικοί δεσμοφύλακες υποστήριζαν ότι το κήρυγμα ήταν μια πηγή ανησυχίας, κι έτσι ο διευθυντής αποφάσισε να απαγορεύση τη διδασκαλία της Αγίας Γραφής στο χώρο της φυλακής.
«Αλλά ο Μάρτυς πρεσβύτερος δεν παραιτήθηκε από το σχέδιο του να κάνη γνωστά τα ‘αγαθά νέα’ στους φυλακισμένους, και ζήτησε ειδική άδεια για να εργάζωνται οι ενδιαφερόμενοι φυλακισμένοι στο σπίτι του τα Σάββατα, την ημέρα που είχε ρεπό. Η αίτησις έγινε δεκτή· έτσι, όλοι εκείνοι που ήθελαν ανετίθεντο στην επίβλεψί του κάθε Σάββατο. Περιττό να λεχθή ότι δεν σπαταλήθηκε καθόλου χρόνος και πολλές Γραφικές μελέτες διεξάγοντο κάθε εβδομάδα.
«Ο πρεσβύτερος ανταμείφθηκε πλούσια για την επιμονή του. Μάλιστα, ένας από τους πιο επικίνδυνους φυλακισμένους μεταμόρφωσε την προσωπικότητά του και πήρε άδεια να παρακολουθήση μια συνέλευσι περιοχής, όπου και βαπτίσθηκε.
«Από τότε και στο εξής, η φυλακή είχε μεταξύ των τροφίμων της ένα Μάρτυρα του Ιεχωβά. Ο διευθυντής εξεπλάγη τόσο πολύ βλέποντας τις εξαιρετικές αλλαγές που ο Λόγος του Θεού είχε κάνει σε μερικούς από τους φυλακισμένους του ώστε υπέδειξε να κάνουν μια έντυπη αίτησι για να τους επισκέπτεται ένας Μάρτυς διάκονος στη φυλακή με επίσημη άδεια. Η αίτησις υπεβλήθη και η άδεια δόθηκε, με μία προϋπόθεσι—οι Μάρτυρες του Ιεχωβά θα είχαν, όχι μόνο μια ώρα με τους φυλακισμένους (όπως είχαν οι άλλες θρησκείες), αλλά δυο ώρες!
«Κι έτσι, κάθε Δευτέρα μετά το βραδυνό γεύμα, όλα τα ενδιαφερόμενα άτομα μπορούν τώρα να ωφελούνται από μια δημόσια ομιλία και μια ωριαία Γραφική μελέτη, χάρις στη βοήθεια των τριών Μαρτύρων από την εκκλησία μας. Όπως ο απόστολος Παύλος στα δεσμά της φυλακής, κι αυτοί μπορούν τώρα να λένε: ‘Ο λόγος του Θεού δεν δεσμεύεται.’»—2 Τιμ. 2:9.