Είναι Αλήθεια ότι “Πάντες Ήμαρτον”;
ΕΧΕΤΕ ποτέ διερωτηθή γιατί, παρ’ όλες τις προσπάθειες ειλικρινών ανθρώπων, ο άνθρωπος έχει τόσο πολύ αστοχήσει να λύση τα περισσότερα από τα προβλήματα που τον καταπιέζουν; Γιατί συμβαίνει ώστε, μολονότι έχει μια αρκετά καλή όρασι του τι θέλει—ειρήνη, ευημερία, ευτυχία, απαλλαγή από τις ασθένειες—φαίνεται να απομακρύνεται όλο και περισσότερο απ’ αυτούς τους ποθητούς στόχους;
Μια κύρια αιτία βρίσκεται στα εξής λόγια του αποστόλου Παύλου: «Πάντες ήμαρτον και υστερούνται της δόξης του Θεού.» (Ρωμ. 3:23) Ναι, οι περισσότερες προσπάθειες του ανθρώπινου γένους έχουν ματαιωθή από την ανθρώπινη αμαρτωλότητα.
Μερικοί μπορεί να αμφισβητήσουν την παρατήρησι του αποστόλου Παύλου. Ίσως πουν: «Πώς μπορείτε να πιστεύετε ότι εγώ είμαι αμαρτωλός; Δεν βλάπτω τον πλησίον μου. Ζω μια ήσυχη ζωή και δεν δημιουργώ προβλήματα. Τι αμαρτίες κάνω;» Η αλήθεια είναι όμως ότι, η αμαρτία περιλαμβάνει περισσότερα από το να βλάψωμε απλώς τον πλησίον μας ή να δημιουργήσωμε προβλήματα. Ναι, αυτά τα πράγματα είναι αμαρτίες, και η αποφυγή τους είναι αξιέπαινη. Αλλά η λέξις «αμαρτία» έχει μια πιο πλατειά εφαρμογή. Ο Παύλος τη συνέδεσε με την ‘στέρησι της δόξης του Θεού.’ Επομένως, έχει να κάνη με τη σχέσι μας με το Δημιουργό μας, τον Ιεχωβά Θεό.
Οι λέξεις που μεταφράζονται ως «αμαρτία» στις σύγχρονες Γραφές μας, αρχικά μετέφεραν τη σκέψι της «αστοχίας» σε τέλεια υπακοή. Υπακοή σε τι; Στο θέλημα του Θεού. Επομένως, ένα σύγχρονο λεξικό της Βίβλου λέει: «Αμαρτία είναι η απομάκρυνσις από μια σχέσι πιστότητας προς τον Θεό και η παρακοή επίσης στις εντολές και στο νόμο.» Επειδή έτσι έχουν τα πράγματα, μόνο ο ίδιος ο Θεός μπορεί υπεύθυνα να μας πη τι αυτός θεωρεί σαν αμαρτία, και αυτό το έχει κάνει στη Βίβλο.
Μερικά Παραδείγματα Αμαρτίας
Πρώτα απ’ όλα, πολλά πράγματα που έφθασαν να είναι παραδεκτά στο σύγχρονο κόσμο είναι στην πραγματικότητα εσφαλμένα. Η Βίβλος λέει: «Ούτε πόρνοι ούτε ειδωλολάτραι ούτε μοιχοί ούτε μαλακοί ούτε αρσενοκοίται ούτε κλέπται ούτε πλεονέκται ούτε μέθυσοι ούτε λοίδοροι ούτε άρπαγες θέλουσι κληρονομήσει την βασιλείαν του Θεού.» (1 Κορ. 6:9, 10) Ναι, η μοιχεία, η πορνεία και η ομοφυλοφιλία είναι αμαρτίες, καθώς αμαρτία είναι και η κλοπή.
Είναι αλήθεια ότι πολλοί άνθρωποι αποφεύγουν την ανηθικότητα και την κλοπή, και αυτό είναι θαυμάσιο. Αλλά υπάρχουν κι άλλες αμαρτίες. Τα λόγια μας, καθώς και οι πράξεις μας, μπορεί να είναι αμαρτωλά. Το ψέμα είναι αμαρτία. Αμαρτία είναι και το κακόγλωσσο κουτσομπολιό, τα ωργισμένα λόγια και οι ύβρεις. (Κολ. 3:9· Ψαλμ. 101:5· Εφεσ. 4:31) Επίσης, ο Παύλος είπε: «Μηδέ γογγύζετε, καθώς και τινές αυτών εγόγγυσαν, και απωλέσθησαν υπό του εξολοθρευτού.» (1 Κορ. 10:10) Ο Ιάκωβος καταδίκασε την καυχησιολογία, ενώ ο Παύλος μάς συμβουλεύει να αποφεύγωμε την ανόητη ομιλία και τα αισχρά αστεία. (Ιακ. 4:16· Εφεσ. 5:4) Μπορεί οποιοσδήποτε από μας να πη με ειλικρίνεια ότι ποτέ δεν αμάρτησε μ’ ένα τουλάχιστον από τους προηγούμενους τρόπους; Είναι αμφίβολο. Ο Ιάκωβος, ο αδελφός του Ιησού, είπε: «Εάν τις δεν πταίη εις λόγον, ούτος είναι τέλειος ανήρ.» (Ιακ. 3:2) Μπορεί κάποιος από μας να ισχυρισθή ότι είναι τέλειος; Όχι.
Αυτός ο ίδιος μαθητής ανέφερε κι ένα άλλο τρόπο με τον οποίο μπορούμε να αμαρτήσωμε. Είπε: «Εις τον όστις λοιπόν εξεύρει να κάμνη το καλόν και δεν κάμνει, εις αυτόν είναι αμαρτία.» (Ιακ. 4:17) Πώς θα μπορούσε να γίνη αυτό; Φαντασθήτε κάποιον να περπατά πάνω στο πεζοδρόμιο όταν ξαφνικά πετιέται ένα παιδί από έναν κήπο μπροστά του και βγαίνη στον πολυσύχναστο δρόμο. Τι θα λεχθή αν ο άνθρωπος αυτός μπορή να σώση το παιδί από το να το πατήση κάποιο αυτοκίνητο, αλλά απλώς αδιαφορεί γι’ αυτό και συνεχίζει να περπατά. Στην πραγματικότητα, δεν κάνει τίποτα το εσφαλμένο. Αλλά το γεγονός ότι παραλείπει να κάνη κάτι για να βοηθήση το παιδί, θα ήταν αμαρτία γι’ αυτόν. Πόσες φορές δεν έχομε παραλείψει όλοι μας να ενεργήσωμε μ’ έναν πραγματικά στοργικό τρόπο προς τους συνανθρώπους μας, ή προς τον Θεό; Κάθε φορά που αποτυγχάνομε, είναι αμαρτία.
Οι εσφαλμένες τάσεις μπορεί να είναι επίσης αμαρτωλές. Η υπεροψία και η αλαζονεία καταδικάζονται από τη Βίβλο, όπως και η δειλία. (Παρ. 21:4· Αποκ. 21:8) Ακόμη και οι κακές σκέψεις είναι αμαρτωλές. Η τελευταία από τις Δέκα Εντολές δηλώνει: «Μη επιθυμήσης την οικίαν του πλησίον σου· μη επιθυμήσης την γυναίκα του πλησίον σου μηδέ τον δούλον αυτού, μηδέ την δούλην αυτού, παν ό,τι είναι του πλησίον σου.»—Έξοδ. 20:17.
Πώς μπορούμε να εμποδίσωμε τις κακές επιθυμίες να μπουν στη διάνοιά μας; Ίσως με το να απασχολούμεθα πολύ σε κάτι υγιές. Αλλ’ αν αυτό δεν επιτυγχάνη, απλώς πρέπει να παραδεχθούμε τις επιθυμίες αυτές και να τις καταπολεμήσωμε. (1 Κορ. 9:27) Αυτές οι κακές επιθυμίες είναι αμαρτίες ενώπιον του Θεού.—Παρ. 21:2.
Τέλος, η ψευδής θρησκεία μπορεί να μας οδηγήση στην αμαρτία. Εκτός από εσφαλμένες πράξεις όπως η ειδωλολατρία και ο πνευματισμός, που απαγορεύονται κατηγορηματικά στη Βίβλο, το να ανήκη κανείς απλώς σε μια ψευδή θρησκεία είναι εφάμαρτο. Περιγράφοντας την ψευδή θρησκεία σαν μια μεγάλη παγκόσμια πόλι που καλείται Βαβυλών η Μεγάλη, το τελευταίο βιβλίο της Γραφής λέει: «Εξέλθετε εξ αυτής ο λαός μου, δια να μη συγκοινωνήσητε εις τας αμαρτίας αυτής, και να μη λάβητε εκ των πληγών αυτής.» (Αποκ. 18:4) Η ψευδής θρησκεία είναι ένοχη για μεγάλες αμαρτίες. Έχει κακοπαραστήσει τον μόνο αληθινό Θεό, έχει διώξει τους αληθινούς δούλους του Θεού και έχει αναμιχθή στην πολιτική. Όλοι αυτοί που ανήκουν στην ψευδή θρησκεία μετέχουν σ’ αυτές τις αμαρτίες κατά το ότι υποστηρίζουν τις οργανώσεις που τις διαπράττουν.
Γιατί Είμαστε Αμαρτωλοί;
Λίγους μόνο τρόπους αναφέραμε με τους οποίους μπορούμε να πέσωμε σε αμαρτία. Πολλοί άλλοι εκτίθενται στη Βίβλο. Αφού τους εξετάσετε, θα φθάσετε στο συμπέρασμα ότι είναι αδύνατον να αποφύγετε να αμαρτήσετε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Πιθανώς θα συμφωνήσετε με τον Βασιλιά Σολομώντα, ο οποίος είπε: «Ουδείς άνθρωπος είναι αναμάρτητος.» (1 Βασ. 8:46) Ο Θεός ο ίδιος παρατήρησε: «Ο λογισμός [η τάσις, ΜΝΚ] της καρδίας του ανθρώπου είναι κακός εκ νηπιότητος αυτού.» (Γέν. 8:21) Ναι, πολλά πράγματα μας ωθούν να αμαρτήσωμε, αλλά ιδιαίτερα οι αδυναμίες της σάρκας μας.
Γιατί να συμβαίνη αυτό; Είναι ζήτημα κληρονομικότητας. Αρχικά, οι πρώτοι μας γονείς, ο Αδάμ και η Εύα, δεν είχαν αυτό το πρόβλημα. Ήσαν τέλειοι και μπορούσαν να παίρνουν ισορροπημένες, λογικές αποφάσεις ως προς την αμαρτία. Αλλά έκαναν μια εσφαλμένη εκλογή, αποφάσισαν να στασιάσουν κατά του Θεού, και, συνεπώς, έπεσαν από την τελειότητα στην ατέλεια. Γι’ αυτό, άφησαν σ’ όλα τα τέκνα τους ένα κληροδότημα αμαρτωλών, εσφαλμένων τάσεων. Ο απόστολος Παύλος το εξήγησε αυτό ως εξής: «Δι’ ενός ανθρώπου [του Αδάμ] η αμαρτία εισήλθεν εις τον κόσμον και δια της αμαρτίας ο θάνατος, και ούτω διήλθεν ο θάνατος εις πάντας ανθρώπους, επειδή πάντες ήμαρτον.»—Ρωμ. 5:12.
Συνεπώς, ακόμη και με τα καλύτερα ελατήρια, δεν μπορούμε ν’ αποφύγωμε να αμαρτάνωμε. Γιατί; Ο ίδιος ο απόστολος Παύλος ωμολόγησε: «Δεν πράττω το αγαθόν, το οποίον θέλω· αλλά το κακόν, το οποίον δεν θέλω, τούτο πράττω!» (Ρωμ. 7:19) Όλοι έχομε το ίδιο πρόβλημα.
Το αποτέλεσμα είναι καταστρεπτικό για το ανθρώπινο γένος. Οι καλύτερες προθέσεις του ανθρώπου έχουν ματαιωθή από δική του σφαλερότητα. Η ιδιοτέλεια και η απληστία οδηγούν στη μόλυνσι, στη φτώχεια και στην αδικία. Η υποψία και η έλλειψις εμπιστοσύνης οδηγούν σε αστάθεια στις διεθνείς σχέσεις καθώς επίσης και στις οικογένειες. Η διαφθορά και το έγκλημα εμποδίζουν τις προσπάθειες των χωρών να προοδεύσουν. Και ο άνθρωπος πολύ λίγα μπορεί να κάνη γι’ αυτό.
Επίσης, έχοντας υπ’ όψι την κληρονομημένη αμαρτωλότητα των ανθρώπων ο κανόνας που εκτίθεται στο εδάφιο Ρωμαίους 6:23 κρέμεται σαν απειλητικό σύννεφο πάνω από τα κεφάλια μας: «Ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος.» Δεν υπάρχει τίποτε που μπορούμε να κάνωμε από μέρους μας για να αποφύγωμε να υποστούμε την ποινή του θανάτου για τις αμαρτίες μας, επειδή δεν υπάρχει τίποτε που μπορούμε να κάνωμε για να αποφύγωμε εντελώς να αμαρτήσωμε. Βρισκόμαστε, σε μεγάλο βαθμό, στο έλεος της ατέλειάς μας.
Αυτή είναι λοιπόν οριστικά η κατάστασις; Θα εμποδίζεται πάντοτε ο άνθρωπος από την αδυναμία του να πραγματοποιήση τα μεγαλύτερα όνειρα και τις φιλοδοξίες του; Όχι. Διότι υπάρχει κάποιος που μπορεί να μας βοηθήση. Ο απόστολος Παύλος, έχοντας ομολογήσει την προσωπική του ανικανότητα να αποφύγη να πέση σε αμαρτία, συνεχίζει λέγοντας: «Ταλαίπωρος άνθρωπος εγώ· τις θέλει με ελευθερώσει από του σώματος του θανάτου τούτου;» Η απάντησίς του; «Ευχαριστώ εις τον Θεόν δια Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών.» (Ρωμ. 7:24, 25) Ναι, η κατανόησις του πόσο ακριβώς βρισκόμαστε κάτω από τη δύναμι της αμαρτίας και η ανικανότητά μας να σώσωμε τον εαυτό μας, μας κάνει να εκτιμήσωμε τη μεγάλη αγάπη και προσοχή του Θεού ο οποίος μας έχει βοηθήσει. Αλλά πώς το έχει κάνει αυτό;