Κάμετε ένα Καλό Όνομα με τον Θεό

«Κάλλιον όνομα καλόν παρά πολύτιμον μύρον· και η ημέρα του θανάτου παρά την ημέραν της γεννήσεως.—Εκκλ. 7:1.

1. Τι δημιουργεί ο καθένας για τον εαυτό του, που μερικές φορές το δίνει και σ’ άλλους;

Ο Καθένας όταν κάνη κάτι, δημιουργεί συγχρόνως και κάτι άλλο, ακόμη κι εκείνος που δεν κάνει τίποτα. Ένας άνθρωπος μπορεί να κατασκευάζη ωραία έπιπλα. Αλλά επιπλέον δημιουργεί και το όνομα ή την φήμη ενός επιδέξιου τεχνίτη. Μια γυναίκα μπορεί να μαγειρεύη νόστιμα φαγητά, κι έτσι αποκτά το όνομα καλής μαγείρισσας. Ένας άλλος μπορεί να μην κάνη τίποτα, αποκτά όμως κάποια φήμη, ένα όνομα, το όνομα του οκνηρού. Ο καθένας δημιουργεί για τον εαυτό του κάποιο όνομα. Και μερικές φορές δίνομε ονόματα ή χαρακτηρισμούς στους άλλους. Ο Σαούλ και οι σύντροφοί του με τις συκοφαντίες τους έδωσαν στον Δαβίδ ένα άσχημο όνομα. Ο Δαβίδ με τους ψαλμούς του έδωσε ένα καλό όνομα στον Θεό. Ο Ιεχωβά βοήθησε τον Δαβίδ να δημιουργήση καλό όνομα για τον εαυτό του. Μερικοί που αξιούν ότι εκπροσωπούν τον Θεό του δίνουν κακό όνομα και μομφή με τα θρησκευτικά τους ψεύδη και τις ανήθικες πράξεις τους. Οι αληθινοί λάτρεις με τα λόγια τους και τα έργα τους δίνουν στον Θεό ένα καλό όνομα και κάνοντάς το αυτό δημιουργούν επίσης και για τους εαυτούς τους καλό όνομα με τον Θεό.—Ψλ 64:1-6· 1 Χρον. 17:8· Ιεζ. 36:20-23.

2. Ποια φαινομενικά παράξενη δήλωσι γίνεται στον Εκκλησιαστή, και ποια συμβουλή δίνεται κατόπιν;

² Υπάρχει στη Γραφή ένα εδάφιο στο βιβλίο του Εκκλησιαστή που σε μερικούς αναγνώστες μπορεί να φαίνεται πολύ παράξενο: «Κάλλιον όνομα καλόν παρά πολύτιμον μύρον· και η ημέρα του θανάτου παρά την ημέραν της γεννήσεως.» Πώς μπορεί ν’ αληθεύη αυτό; Πώς μπορεί να είναι ο θάνατος καλύτερος από τη ζωή; Αν μπορούσατε να εκλέξετε, δεν θα προτιμούσατε ν’ αρχίζατε μάλλον τη ζωή σας παρά να πλησιάζατε στο θάνατο; Αλλά ας ξαναδιαβάσουμε αυτό το εδάφιο μαζί μ’ εκείνα που το ακολουθούν:

«Κάλλιον όνομα καλόν παρά πολύτιμον μύρον· και η ημέρα του θανάτου παρά την ημέραν της γεννήσεως. Κάλλιον να υπάγη τις εις οίκον πένθους, παρά να υπάγη εις οίκον συμποσίου· διότι τούτο είναι το τέλος παντός ανθρώπου, και ο ζων θέλει βάλει αυτό εις την καρδίαν αυτού. Κάλλιον η λύπη παρά τον γέλωτα· διότι εκ της σκυθρωπότητος του προσώπου η καρδία γίνεται φαιδροτέρα. Η καρδία των σοφών είναι εν οίκω πένθους· αλλ’ η καρδία των αφρόνων εν οίκω ευφροσύνης. Κάλλιον εις τον άνθρωπον να ακούη επίπληξιν σοφού, παρά να ακούη άσμα αφρόνων· διότι καθώς είναι ο ήχος των ακανθών υποκάτω του λέβητος, ούτως ο γέλως του άφρονος· και τούτο ματαιότης.»—Εκκλ. 7:1-6.

3. (α) Ποια αρχαία συνήθεια στον Ισραήλ εξετάζεται εδώ, και ποία είναι η πιο παρήγορη σκέψις σε μια τέτοια περίστασι; (β) Πώς ξέρομε ότι το όνομα που αναφέρεται εδώ είναι ένα καλό όνομα;

³ Μήπως αυτό κάνει κατανοητή την παράξενη δήλωσι ότι η μέρα του θανάτου σας είναι καλύτερη από τη μέρα της γεννήσεώς σας; Βεβαίως την κάνει, αν γνωρίζετε τις περιστάσεις και το ιστορικό φόντο αυτών των λόγων. Αφορούν ένα έθιμο στον αρχαίο Ισραήλ. Όταν μια οικογένεια έχανε ένα αγαπημένο πρόσωπο λόγω θανάτου, το σπίτι τους γινόταν «οίκος πένθους.» Ήταν έθιμο να έρχωνται οι φίλοι και οι γείτονες για να συλλυπηθούν την οικογένεια. Η πιο παρηγορητική σκέψις που μπορούσαν να πουν ήταν ότι η μέρα του θανάτου αυτού του αγαπημένου προσώπου θα ήταν καλύτερη από τη μέρα της γεννήσεώς του—αν είχε χάνει καλό όνομα με τον Θεό. Είναι αλήθεια ότι στην αρχική γλώσσα, στα Εβραϊκά, το πρώτο εδάφιο αυτής της περικοπής λέει απλώς «όνομα» και όχι «καλόν όνομα»a. Εν τούτοις, υπονοείται ότι πρόκειται για καλό όνομα. Παρόμοια είναι η περίπτωσις στις Παροιμίες 22:1, όπου το αρχικό Εβραϊκό κείμενο λέει: «Προτιμότερον όνομα παρά πλούτη μεγάλα.» Η Νέο-Ελληνική Μετάφρασις καθώς και άλλες, προσθέτουν το επίθετο «καλόν» δίπλα στη λέξι «όνομα» για να δείξουν το είδος του ονόματος που εννοείται. Αναγκαστικά, τόσο στις Παροιμίες 22:1 όσο και στον Εκκλησιαστή 7:1 πρόκειται για καλό όνομα, αλλιώς κανένα από τα δύο εδάφια δεν θα είχε νόημα.

4. Ποιο πράγμα μπορούμε να έχωμε στο θάνατό μας που δεν είχαμε στη γέννησί μας, και γιατί;

⁴ Καθώς ζούμε, δημιουργούμε για τον εαυτό μας ονόματα, φήμη—είτε καλά ονόματα είτε κακά ονόματα. Αν ενεργούμε σοφά στα μάτια του Θεού, κάνομε για του εαυτό μας καλό όνομα με τον Θεό. Αλλά χρειάζεται χρόνος γι’ αυτό. Στη μέρα της γεννήσεώς μας δεν έχομε ζήσει αρκετό διάστημα για να κάνωμε κανένα είδος ονόματος. Επιπλέον έχομε γεννηθή κάτω από την Αδαμιαία αμαρτία κι είμαστε καταδικασμένοι σε θάνατο. (Ρωμ. 5:12) Επομένως, αν ύστερα από χρόνια, τη μέρα του θανάτου μας, έχουμε κάνει καλό όνομα με τον Θεό, τότε έχομε κάτι που δεν το είχαμε τη μέρα της γεννήσεώς μας. Έχομε ένα όνομα που ο Θεός θα το θυμάται όταν αναστήση τους νεκρούς σε ζωή κάτω από τη βασιλεία του Χριστού. «Η μνήμη του δικαίου είναι μετ’ ευλογίας· το δε όνομα των ασεβών σήπεται.»—Παρ. 10:7.

ΟΙ ΠΕΝΘΟΥΝΤΕΣ ΩΦΕΛΟΥΝΤΑΙ

5. Τι μπορεί να συλλογίζεται αυτός που πενθεί όταν κάθεται σ’ έναν «οίκο πένθους»;

⁵ Όταν όμως ένας αρχαίος Ισραηλίτης πήγαινε σ’ έναν «οίκον πένθους» για να παρηγορήση αυτούς που έχασαν τον άνθρωπό τους, ωφελείτο κι ο ίδιος επίσης. Συλλογισθήτε το αυτό καθώς ξαναδιαβάζομε μερικά από τα εδάφια: «Κάλλιον να υπάγη τις εις οίκον πένθους, παρά να υπάγη εις οίκον συμποσίου· διότι τούτο είναι το τέλος παντός ανθρώπου, και ο ζων θέλει βάλει αυτό εις την καρδίαν αυτού.» (Εκκλ. 7:2) Όχι μόνο δείχνει στοργική συμπάθεια στους επιζώντες, αντί να επιδιώκη αναίσθητα τις δικές του απολαύσεις, αλλά επίσης κάνει στοχασμούς πάνω στο γεγονός ότι σ’ αυτό το σπίτι κάποιος έχει πεθάνει, κι ότι αυτό δεν είναι ασυνήθιστο, ότι ο θάνατος θα έρθη σε κάθε άνθρωπο, κι ότι θα έρθη και στον ίδιο επίσης. Κι όταν έρθη, θα είναι άραγε εκείνη η μέρα του θανάτου του καλύτερη από τη μέρα της γεννήσεώς του; Θα έχη ζήσει συνετά στη διάρκεια της ζωής του ώστε τη μέρα του θανάτου του να έχη κάνει ένα καλό όνομα με τον Θεό; Ο «ζων» άνθρωπος πρέπει να το βάλη αυτό βαθιά στην καρδιά του, όσο υπάρχει καιρός για αλλαγή, επειδή ένα καλό όνομα δεν μπορεί να δημιουργηθή στα λίγα λεπτά της μετάνοιας πάνω στο επιθανάτιο κρεβάτι.

6. Γιατί, στην περίπτωσι αυτή, η λύπη είναι καλύτερη από το γέλιο;

⁶ Και η αφήγησις συνεχίζει: «Κάλλιον η λύπη παρά τον γέλωτα· διότι εκ της σκυθρωπότητος του προσώπου η καρδία γίνεται φαιδροτέρα.» (Εκκλ. 7:3) Αντί να χάνετε τον καιρό σας σ’ επιπόλαιες ευθυμίες, είναι καλύτερα να εξετάζετε τη ζωή σας, να βλέπετε τα λάθη που κάνατε στο παρελθόν και να λυπάσθε για τα σφάλματα που διαπράξατε. Αυτό θα διορθώση την καρδιά σας και θα σας υποκινήση ν’ αλλάξετε τρόπους και ν’ αρχίσετε να ζήτε σοφά, αντί να γελάτε και να περνάτε με ανοησίες τη ζωή σας σαν ένας ανεύθυνος, ανόητος άνθρωπος. «Η καρδία των σοφών είναι εν οίκω πένθους· αλλ’ η καρδία των αφρόνων εν οίκω ευφροσύνης.»—Εκκλ. 7:4.

7. (α) Σε ποια κατάστασι διανοίας μπορεί να φέρη αυτό τον πενθούντα; (β) Γιατί το γέλιο των αφρόνων παρομοιάζεται με τον θόρυβο αγκαθιών κάτω από μία χύτρα;

⁷ Επί πλέον, «κάλλιον εις τον άνθρωπον να ακούη επίπληξιν σοφού, παρά να ακούη άσμα αφρόνων.» (Εκκλ. 7:5) Η επαφή με το θάνατο, όπως στην περίπτωσι μιας κηδείας, είναι μια φρονηματίζουσα πείρα και θα πρέπει το άτομο να σκεφθή τη δική του πορεία στη ζωή. Μπορεί επίσης να του δημιουργήση τη διάθεσι να προσέξη τα λόγια σοφών συμβούλων. Οι επικρίσεις, ακόμη κι όταν δίνωνται με καλωσύνη, δύσκολα τις αντέχει κανείς, είναι όμως καλύτερες από του ν’ ακούμε τα τραγούδια ή τους επαίνους των αφρόνων. Το ν’ ακούμε και να προσέχουμε στις σοφές επιπλήξεις που βρίσκονται στις σελίδες της Γραφής θα μας βοηθήση να κάνωμε ένα καλό όνομα με τον Θεό. Το να σπαταλούμε τον καιρό μας προσέχοντας σε ανόητες κολακείες είναι ματαιότης: «Διότι καθώς είναι ο ήχος των ακανθών υποκάτω του λέβητος, ούτως ο γέλως του άφρονος· και τούτο ματαιότης.» (Εκκλ. 7:6) Αν χρησιμοποιήσετε αγκάθια για φωτιά κάτω από μια χύτρα δεν θα πετύχετε τίποτα. Οι φλόγες ξεπηδούν και σκάνε με θόρυβο, αλλά γρήγορα σβήνουν καθώς τ’ αγκάθια μεταβάλλονται σε στάχτη. Τ’ αγκάθια δεν έχουν αρκετό υλικό για να διατηρηθή η φωτιά εωσότου ψηθή το φαγητό. Η θορυβώδης επίδειξίς τους είναι τόσο άχρηστη όσο και το γέλιο του ανόητου. Κανένα από τα δυο δεν πετυχαίνει κάτι που να έχη διαρκή αξία.

ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΠΙΟ ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΔΗΛΩΣΙΣ

8. Ποιο μάθημα παίρνομε τώρα που αποκτήσαμε βαθύτερη κατανόησι;

⁸ Έτσι τώρα, μ’ αυτή τη βαθύτερη κατανόησι, πηγαίνομε πίσω στη δήλωσι ότι ‘η μέρα του θανάτου είναι καλύτερη από τη μέρα της γεννήσεως.’ Βλέπομε ότι δεν είναι πια παράξενη, αλλά είναι ένα ισχυρό μάθημα για το πώς θα πρέπει να ζούμε ώστε να κάνωμε ένα καλό όνομα με του Θεό. Τότε η μέρα του θανάτου μας θα είναι καλύτερη από τη μέρα της γεννήσεώς μας. Κι αυτό βέβαια θ’ αληθεύη, αν έρθη ποτέ η μέρα του θανάτου μας. ‘Μα τι σημαίνει αυτό;’ μπορεί να φωνάξουν μερικοί. ‘Αν έρθη ποτέ η μέρα του θανάτου μας; Μήπως θέλετε να πήτε ότι μπορεί και να μην έρθη; Μα αυτή η δήλωσις είναι ακόμη πιο παράξενη από κείνη που έλεγε ότι ο θάνατός μας είναι καλύτερος από τη γέννησί μας!’

9. Τι συνθήκες βλέπουν τα μάτια σας, και τι θα πρέπει πραγματικά να διακρίνουν;

⁹ Και πάλι, είναι ζήτημα κατανοήσεως των καιρών που ζούμε. Έχετε μάτια που να βλέπουν, που να βλέπουν πραγματικά; Ασφαλώς βλέπετε ότι οι καιροί είναι κρίσιμοι και δύσκολοι, ότι πολλοί άνθρωποι είναι φίλαυτοι και αλαζόνες, ότι οι γάμοι καταρρέουν και οι οικογένειες διαλύονται, ότι η απάτη και το ψέμα και τα εγκλήματα της βίας βρίσκονται παντού, και ότι ακόμη κι αυτοί που λέγονται Χριστιανοί αποδεικνύονται υποκριτές. Αλλά διακρίνουν τα μάτια σας τη σημασία αυτών των πραγμάτων; Η Δεύτερη προς Τιμόθεον Επιστολή 3:1-5, 13 μας δείχνει τη σημασία:

«Γίνωσκε δε τούτο, ότι εν ταις εσχάταις ημέραις θέλουσιν ελθεί καιροί κακοί· διότι θέλουσιν είσθαι οι άνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, απειθείς εις τους γονείς, αχάριστοι, ανόσιοι, άσπλαγχνοι, αδιάλλακτοι, συκοφάνται, ακρατείς, ανήμεροι, αφιλάγαθοι, προδόται, προπετείς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μάλλον παρά φιλόθεοι, έχοντες μεν μορφήν ευσεβείας, ηρνημένοι δε την δύναμιν αυτής και τούτους φεύγε. Πονηροί δε άνθρωποι και γόητες θέλουσι προκόψει εις το χείρον, πλανώντες και πλανώμενοι.»

10. Τι ακούνε τ’ αυτιά σας, και τι θα πρέπει να διακρίνουν περαιτέρω;

¹⁰ Έχετε αυτιά που ν’ ακούνε, που ν’ ακούνε πραγματικά; Ασφαλώς έχετε ακούσει για τους πολέμους, τις πείνες, τους σεισμούς και τις επιδημίες που βασανίζουν τον κόσμο από το 1914. Γνωρίζετε για την ηθική κατάρρευσι που μαστίζει ολόκληρο τον κόσμο. Κι έχετε ακούσει για το παγκόσμιο κήρυγμα του ευαγγελίου της βασιλείας του Χριστού που κάνουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, και για τα κύματα του διωγμού που έχουν ξεσπάσει πάνω τους γιατί κηρύττουν ότι πλησιάζει αυτή η χιλιετής βασιλεία. Αλλά ακούνε τ’ αυτιά σας τη σημασία αυτών των γεγονότων; Κατανοούν την αλήθεια ότι αυτά τα πράγματα είχαν προλεχθή από τον Ιησού σαν σημείο του τέλους, όταν οι μαθητές του τον ρώτησαν, «Ειπέ προς ημάς, πότε θέλουσι γείνει ταύτα; και τι το σημείον της παρουσίας σου και της συντελείας του αιώνος;»—Ματθ. 24:3

11. Τι λένε οι χλευαστές, κι έτσι τι εκπληρώνουν;

¹¹ Είναι η καρδιά σας ευαίσθητη στο τι σημαίνουν όλ’ αυτά, ή έχει παχυνθή με σκληρύνσεις που σας κάνουν να λέτε, «Όλ’ αυτά έχουν ξαναγίνει και προηγουμένως»; Οι χλευαστές εκπληρώνουν άλλο ένα μέρος του σημείου ότι βρισκόμαστε στις «έσχατες ημέρες.» Η παρουσία τους είχε προλεχθή στο 2 Πέτρου 3:3, 4: «Θέλουσιν ελθεί εν ταις εσχάταις ημέραις εμπαίκται, περιπατούντες κατά τας ιδίας αυτών επιθυμίας και λέγοντες, Πού είναι η υπόσχεσις της παρουσίας αυτού; διότι αφ’ ης ημέρας οι πατέρες εκοιμήθησαν, τα πάντα διαμένουσιν ούτως απ’ αρχής της κτίσεως.»

ΚΑΤΙ ΝΕΟ

12. Τι νέα πράγματα υπάρχουν τώρα στην παγκόσμια ιστορία;

¹² Εν τούτοις, ασφαλώς η καρδιά σας είναι ευαίσθητη στο γεγονός ότι όταν σκέπτεσθε την παγγήινη μόλυνσι του πλανήτη μας διακρίνετε ότι τα ‘πάντα ΔΕΝ διαμένουν έτσι από την αρχή της κτίσεως.’ Ποτέ προηγουμένως δεν είχαν οι άνθρωποι τη δύναμι να καταστρέψουν τη γη και να την κάνουν έναν ακατοίκητο πλανήτη. Τώρα έχουν αυτή την δύναμι και ακριβώς τώρα τη χρησιμοποιούν για να πετύχουν αυτό το πράγμα! Οι επιστήμονες πρόσφεραν στις βιομηχανίες μια τεχνολογία που θα ήταν μια ευλογία για όλη την ανθρωπότητα, αλλ’ αυτή η ευλογία μεταβλήθηκε σε κατάρα, καθώς μολύνει το περιβάλλον και θανατηφόρες αρρώστιες σαρώνουν τη γη. Ο αέρας, που αναπνέομε είναι μολυσμένος, το χώμα που παράγει την τροφή μας είναι δηλητηριασμένο, πολλά ποτάμια και λίμνες που μας προμηθεύουν το πόσιμο νερό μας αργοπεθαίνουν, και οι ωκεανοί κατάντησαν να γίνουν βόθροι!

13. Για ποιο χαρακτηριστικό του σημείου δεν μπορούν να πουν οι χλευαστές, «Αυτό έχει ξανασυμβή προηγουμένως»;

¹³ Έχει η καρδιά σας συναίσθησι ότι η ικανότητα της γης να συντηρήση τη ζωή κινδυνεύει, ότι αυτό δεν είχε συμβή ποτέ προηγουμένως, κι ότι οι χλευαστές δεν μπορούν να τ’ αρνηθούν αυτό ισχυριζόμενοι ότι δήθεν η ιστορία επαναλαμβάνεται; Ίσως να ήθελαν να το αρνηθούν, γιατί αυτή η ερήμωσις της γης έχει επίσης προλεχθή σαν μέρος του σημείου των «εσχάτων ημερών.» Το βιβλίο της Αποκαλύψεως το φανέρωσε αυτό πριν από 19 περίπου αιώνες, στο κεφάλαιο 11, εδάφιο 18: «Τα έθνη ωργίσθησαν, και ήλθεν η οργή σου, και ο καιρός των νεκρών, δια να κριθώσι και να δώσης τον μισθόν . . . εις τους φοβουμένους το όνομά σου, . . . και να διαφθείρης τους διαφθείροντας την γην.»

14. Γιατί η πλειονότης στις μέρες του Ιησού και στις δικές μας μέρες, δεν προσέχουν την προειδοποίησι;

¹⁴ Αν τα μάτια σας βλέπουν πραγματικά, και τ’ αυτιά σας ακούνε πραγματικά και η καρδιά σας δεν είναι πωρωμένη, τότε θα καταλάβετε ότι ζούμε στις «έσχατες ημέρες» κι ότι το τέλος αυτού του πονηρού συστήματος πλησιάζει. Αλλά η πλειονότητα του ανθρωπίνου γένους δεν το καταλαβαίνει αυτό, ακριβώς όπως και η πλειονότητα στις μέρες του Ιησού δεν συνέλαβε το προειδοποιητικό άγγελμα. Αυτά που τους είπε τότε, όταν τους ανάφερε από την προφητεία του Ησαΐα, εφαρμόζονται στους ανθρώπους και σήμερα:

«Βλέποντες δεν βλέπουσι, και ακούοντες δεν ακούουσιν, ουδέ νοούσι. Και εκπληρούται επ’ αυτών η προφητεία του Ησαΐου, η λέγουσα· «Με την ακοήν θέλετε ακούσει, και δεν θέλετε εννοήσει· και βλέποντες θέλετε ιδεί, και δεν θέλετε καταλάβει· διότι επαχύνθη η καρδία του λαού τούτου, και με τα ώτα βαρέως ήκουσαν, και τους οφθαλμούς αυτών έκλεισαν, μήποτε ίδωσι με τους οφθαλμούς, και ακούσωσι με τα ώτα, και νοήσωσι με την καρδίαν, και επιστρέψωσι, και ιατρεύσω αυτούς.»—Ματθ. 13:13-15.

15. Ποιοι μπορούν να χαίρωνται τώρα και με ποια ελπίδα μπροστά τους;

¹⁵ Στο επόμενο εδάφιο ο Ιησούς προσθέτει αυτά τα λόγια για τους ακολούθους του: «Υμών δε οι οφθαλμοί είναι μακάριοι διότι βλέπουσι· και τα ώτα σας διότι ακούουσι.» Εκείνοι σήμερα που έχουν μάτια και αυτιά και καρδιές που βλέπουν και ακούνε και καταλαβαίνουν ότι ζούμε στις «έσχατες ημέρες» μπορούν να είναι αληθινά ευτυχισμένοι. Σ’ αυτούς λέγεται: «Όταν δε ταύτα αρχίσωσι να γίνωνται, ανακύψατε και σηκώσατε τας κεφαλάς σας· διότι πλησιάζει η απολύτρωσίς σας.» (Λουκ. 21:28) Ίσως μερικοί απ’ αυτούς που ζουν στις «έσχατες ημέρες» να μη χρειασθή ποτέ να δουν την ημέρα του θανάτου τους. Ο Ιησούς παρωμοίασε του καιρό αυτόν με τις μέρες του Νώε. Όπως ακριβώς ο Νώε και η οικογένειά του διαφυλάχθηκαν μέσα από τον κατακλυσμό που κατάστρεψε το πονηρό εκείνο κόσμο, έτσι και σήμερα αυτοί που ενεργούν σοφά και κάνουν καλό όνομα με τον Θεό δεν θα δουν θάνατο όταν ο Ιεχωβά Θεός καταστρέψη αυτό το πονηρό σύστημα στον πόλεμο του Αρμαγεδδώνα. Έτσι δεν είναι κάτι αδύνατο όταν λέμε ότι ίσως μερικοί να μη δουν ποτέ την ημέρα του θανάτου τους. Εκφράζομε μάλλον μια Θεόδοτη ελπίδα.

16, 17. Τι αποφεύγουν ν’ αντιμετωπίσουν οι άνθρωποι, και τι είναι κρίσιμο για μας τώρα;

¹⁶ Στον αρχαίο Ισραήλ, θα μπορούσε ένας άνθρωπος να σκεφθή ότι του απόμενε η υπόλοιπη ζωή του για να κάνη ένα καλό όνομα με τον Θεό. Ο άνθρωπος προσπαθεί να ξεχνά το γεγονός ότι αύριο μπορεί να πεθάνη. Ξέρει ότι οι άλλοι θα πεθάνουν αλλά δεν το σκέπτεται για τον εαυτό του. Άλλοι νεώτεροί του θα πεθάνουν, αυτός όμως όχι. Πάντοτε πιστεύει ότι θα ζήση ακόμη μερικά χρόνια. Αυτή η λογίκευσις είναι ένα ανθρώπινο λάθος, ένα πολύ επικίνδυνο λάθος. Θα ήταν λάθος ακόμη και για κάποιον στον αρχαίο Ισραήλ, αλλά είναι πολύ πιο επικίνδυνο λάθος για μας σήμερα. Δεν ζούμε σε φυσιολογικούς καιρούς οπότε θα μπορούσαμε να περιμένωμε ότι θα ζήσωμε ένα φυσιολογικό όριο ζωής από εβδομήντα ή ακόμη κι ογδόντα χρόνια. Βρισκόμαστε στις «έσχατες ημέρες.» Ο θάνατος ενός συστήματος πλησιάζει. Είναι ζωτικό για μας να προσέξωμε τα λόγια στο Εφεσίους 5:15-17: «Προσέχετε λοιπόν πώς να περιπατήτε ακριβώς· μη ως άσοφοι αλλ’ ως σοφοί, εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, διότι αι ημέραι είναι πονηραί. Δια τούτο μη γίνεσθε άφρονες, αλλά νοείτε τι είναι το θέλημα του Κυρίου.»

¹⁷ Τώρα είναι ο καιρός, όσο έχετε ζωή, να κάνετε ένα καλό όνομα με τον Θεό πριν από τη μέρα του θανάτου σας.

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 21]

Η μέρα του θανάτου είναι καλύτερη από τη μέρα της γεννήσεως—πώς μπορεί να συμβαίνη αυτό;

[Εικόνα στη σελίδα 24]

Πώς μπορεί η μέρα του θανάτου να είναι καλύτερη απ’ αυτή;