Μάρτυρες Ως τα Πέρατα της Γης

1. Ποια ήταν μια από τις πιο συγκινητικές στιγμές στην ανθρώπινη ιστορία;

ΗΤΑΝ αναμφισβήτητα μια από τις πιο συγκινητικές στιγμές στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ποτέ ένας χωρισμός δεν υπήρξε πιο συγκινητικός. Ο Υιός του Θεού επρόκειτο να χωρισθή από τους ακολούθους του στη γη, και ποτέ πια να μην είναι ορατά μαζί τους σαν άνθρωπος. Υπήρχε καιρός για μια μόνο ερώτησι ακόμη, για μια μόνο απάντησι. Πάνω σε ποιο θέμα; Η τελευταία εκείνη συνομιλία θα επηρέαζε τους ακολούθους του Χριστού ακόμη κι ως το τέλος αυτού του παρόντος συστήματος!

2. Ποια ήταν η τελευταία ερώτησις που έθεσαν στον Ιησού πριν εγκαταλείψη για πάντα τη γη, και γιατί η απάντησίς του μας ενδιαφέρει πολύ;

² Η τελευταία ερώτησις που έθεσαν στον Ιησού οι μαθητές του ήταν: «Κύριε, τάχα εν τω καιρώ τούτω αποκαθιστάνεις την βασιλείαν εις τον Ισραήλ;» Ποια ήταν τα ακριβή ελατήριά τους που έκαναν αυτή την ερώτησι είναι ζήτημα γνώμης. Πάντως οποιεσδήποτε κι αν ήταν οι προσδοκίες τους, ένα πράγμα είναι σαφές: ήθελαν να γνωρίζουν πότε θα εκπληρώνοντο οι σκοποί του Θεού σχετικά με τη βασιλεία. Μπορούμε να τους μεμφθούμε γι’ αυτό; Δεν ήταν ούτε οι πρώτοι ούτε οι τελευταίοι που έδειχναν ανυπομονησία για μια οριστική απελευθέρωσι. Έτσι τα σχόλια του Ιησού, ναι, τα τελευταία του ακριβώς λόγια πριν αφήσει για πάντα τη γη, έχουν τρομερό ενδιαφέρον για μάς σήμερα.

Η ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΤΗΡΙΑ ΕΝΤΟΛΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

3, 4. (α) Πώς απάντησε ο Ιησούς; (β) Ποιο διπλό μάθημα έδωσε ο Ιησούς στους μαθητές του;

³ Ο Ιησούς απάντησε: «Δεν ανήκει εις εσάς να γνωρίζητε τους χρόνους ή τους καιρούς, τους οποίους ο Πατήρ έθεσεν εν τη ιδία αυτού εξουσία, αλλά θέλετε λάβει δύναμιν, όταν επέλθη το Άγιον Πνεύμα εφ’ υμάς, και θέλετε είσθαι εις εμέ μάρτυρες και εν Ιερουσαλήμ και εν πάση τη Ιουδαία και Σαμαρεία και έως εσχάτου της γης.» Και η αφήγησις προσθέτει: «Και αφού είπε ταύτα, βλεπόντων αυτών ανελήφθη, και νεφέλη υπέλαβεν αυτόν από των οφθαλμών αυτών.»—Πράξεις 1:6-9.

⁴ Η σημασία των αποχαιρετιστήριων λόγων του Ιησού ήταν διπλή. Πρώτα με λεπτότητα, αλλά και σταθερότητα, είπε στους μαθητές του ότι η χρονολόγησις της εκτελέσεως των σκοπών του Θεού δεν τους αφωρούσε. Έτσι επιβεβαίωσε αυτά που είχε ήδη δηλώσει στην προφητεία του για τη συντέλεια αυτού του συστήματος. (Ματθ. 24:36· Μάρκος 13:32-37) Και κατόπιν συνέχισε για να τους δείξη τι θα έπρεπε να τους απασχολή από τότε κι έπειτα. Θα έπρεπε να είναι Χριστιανοί μάρτυρες πρώτα στην Ιερουσαλήμ, όπου τους ελέχθη να παραμένουν προς το παρόν (Πράξ. 1:4), κατόπιν σ’ όλη την Ιουδαία και Σαμάρεια και, τελικά, «έως εσχάτου της γης.» Για το σκοπό αυτό θα λάμβαναν «δύναμιν» μέσω του αγίου πνεύματος.

5. Πότε ήρθε «δύναμις» πάνω στους μαθητές του Ιησού, και τι τους υποκίνησε να κάνουν;

⁵ Η «δύναμις» αυτή ήρθε πάνω τους μιάμιση εβδομάδα αργότερα, την Πεντηκοστή. Οι απόστολοι και οι άλλοι μαθητές είχαν παραμείνει με υπακοή στην Ιερουσαλήμ, και κείνη τη γιορταστική μέρα «ήσαν άπαντες ομοθυμαδόν εν τω αυτώ τόπω.» Αίφνης «επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος Αγίου, και ήρχισαν να λαλώσι ξένας γλώσσας, καθώς το Πνεύμα έδιδεν εις αυτούς να λαλώσι.» Μιλούσαν όχι κάποια ακατανόητα τραυλίσματα, αλλά για «τα μεγαλεία του Θεού.»—Πράξ. 2:1, 4, 11.

«ΕΝ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ»

6. Πώς άρχισαν αυτοί οι χρισμένοι Χριστιανοί να εκπληρώνουν την αποστολή τους, αλλά με ποια εναντίωσι;

⁶ Αυτοί οι νεωστί χρισθέντες Χριστιανοί άρχισαν αμέσως να εκτελούν την εντολή που είχαν λάβει από τον αναστημένο Χριστό. Στην αρχή κήρυξαν «εν Ιερουσαλήμ»· όχι όμως και χωρίς εναντίωσι. Οι θρησκευτικοί και πολιτικοί ηγέτες των Ιουδαίων συνωμότησαν εναντίον τους, λέγοντας:

Τι θέλομεν κάμει εις τους ανθρώπους τούτους; επειδή ότι μεν έγεινε δι’ αυτών γνωστόν θαύμα [η θεραπεία ενός χωλού], είναι φανερόν εις πάντας τους κατοικούντας την Ιερουσαλήμ, και δεν δυνάμεθα να αρνηθώμεν τούτο· αλλά δια να μη διαδοθή περισσότερον εις τον λαόν, ας απειλήσωμεν αυτούς αυστηρώς να μη λαλώσι πλέον εν τω ονόματι τούτω [του Ιησού] προς μηδένα άνθρωπον.»—Πράξ. 4:16, 17.

7. (α) Πώς αντέδρασαν στην εναντίωσι οι μαθητές του Χριστού; (β) Πώς απόδειξε ένας θρησκευτικός εναντιούμενος ότι οι πρώτοι Χριστιανοί εκτέλεσαν πιστά την αποστολή τους;

⁷ Ο Χριστός είχε πει: «Θέλετε είσθαι εις εμέ μάρτυρες.» Το Ιουδαϊκό Σανχενδρίν απείλησε τους πρώτους Χριστιανούς «να μη λαλώσι πλέον εν τω ονόματι τούτω.» Ποιον υπάκουσαν; Με σεβασμό είπαν στους διώκτες τους: «Δεν δυνάμεθα να μη λαλώμεν όσα είδομεν και ηκούσαμεν.» (Πράξ. 4:18-20) Και συνέχισαν αμέσως τη μαρτυρία τους. Μολονότι οι απόστολοι φυλακίσθηκαν, αφού τη νύχτα λευτερώθηκαν θαυματουργικά «εισήλθον την αυγήν εις το ιερόν και εδίδασκον.» (Πράξ. 5:17-21) Τι ζήλος! Και πάλι συνελήφθηκαν.

«Και αφού έφεραν αυτούς, έστησαν εν τω συνεδρίω. Και ηρώτησεν αυτούς ο αρχιερεύς λέγων· Δεν σας παρηγγείλαμεν ρητώς να μη διδάσκητε εν τω ονόματι τούτω; και ιδού, εγεμίσατε την Ιερουσαλήμ από της διδαχής σας.» (Πράξεις 5:27, 28)

Εν αγνοία του, αυτός ο θρησκευτικός ηγέτης βεβαίωσε το γεγονός ότι αυτοί οι πρώτοι Χριστιανοί εκτελούσαν πιστά το πρώτο μέρος της Χριστόδοτης αποστολής τους. Ήσαν ζηλωτές μάρτυρές του «εν Ιερουσαλήμ.»

8. Πώς αυτοί οι Χριστιανοί ‘εγέμισαν την Ιερουσαλήμ με τη διδαχή τους,’ και τι αποτελέσματα πέτυχαν;

⁸ Αφού μαστιγώθηκαν και διατάχθηκαν «να μη λαλώσιν εν τω ονόματι του Ιησού,» αυτοί οι Χριστιανοί «ανεχώρουν από προσώπου του συνεδρίου, χαίροντες ότι υπέρ του ονόματος αυτού ηξιώθησαν να ατιμασθώσι.» Χωρίς διόλου ν’ αποθαρρυνθούν, «πάσαν ημέραν εν τω ιερώ και κατ’ οίκον δεν έπαυον διδάσκοντες και ευαγγελιζόμενοι τον Ιησούν Χριστόν.» (Πράξ. 5:40-42) Σημειώστε ότι «δεν έπαυον» να δίνουν μαρτυρίαν «κατ’ οίκον» [από σπίτι σε σπίτι, ΜΝΚ· Νέα Διεθνής Μετάφρασις]. Αυτός ήταν ο λόγος που, μολονότι ολιγάριθμοι σχετικά, κατώρθωσαν ‘να γεμίσουν την Ιερουσαλήμ με τη διδαχή τους.’ Αυτή η μέθοδος έφερε έξοχα αποτελέσματα. «Και ο λόγος του Θεού ηύξανε, και επληθύνετο ο αριθμός των μαθητών εν Ιερουσαλήμ σφόδρα.»—Πράξ. 6:7.

ΠΡΟΣ ΤΗ ΣΑΜΑΡΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΟΥΔΑΙΑ

9. Κάτω από ποιες περιστάσεις προχώρησε το έργο μαρτυρίας στην Ιουδαία και στη Σαμάρεια;

⁹ Αλλά οι πρώτοι Χριστιανοί δεν μπορούσαν να σταματήσουν εκεί. Έπρεπε να είναι μάρτυρες του Χριστού και «εν πάση τη Ιουδαία και Σαμαρεία.» Στην ουσία, αυτός ο ζήλος τους να εκτελέσουν το πρώτο μέρος της αποστολής τους τούς ωδήγησε να εκπληρώσουν και το δεύτερο μέρος του Χριστιανικού τους έργου. Η εναντίωσις στη μαρτυρία τους στην Ιερουσαλήμ έφτασε σε αποκορύφωμα με τη θρησκευτική δολοφονία του Στεφάνου, κι αυτό ξεσήκωσε ένα κύμα διωγμού εναντίον της εκκλησίας των Χριστιανών στην Ιερουσαλήμ. Ο σκοπός αυτής της βίαιης εναντιώσεως ήταν να σιωπήση αυτούς τους μάρτυρες του Χριστού. Αντί, όμως, γι’ αυτό, έδωσε νέα ώθησι στο έργο της μαρτυρίας και την επέκτεινε εκεί ακριβώς που ο Χριστός ήθελε να την φέρη. «Πάντες διεσπάρησαν εις τους τόπους της Ιουδαίας και Σαμαρείας, πλην των αποστόλων.» Και τι έκαναν αυτοί οι διασκορπισμένοι Χριστιανοί σ’ εκείνους τους τόπους; «Οι μεν λοιπόν διασπαρέντες διήλθον ευαγγελιζόμενοι τον λόγον.»—Πράξ. κεφ. 7· 8:1, 4.

10. Τι έκαναν οι απόστολοι όταν άκουσαν ότι «η Σαμάρεια εδέχθη τον λόγον του Θεού,» και ποιο κλειδί χρησιμοποίησε ο Πέτρος;

¹⁰ Γρήγορα έφθασαν τα νέα στους αποστόλους «εν Ιεροσολύμοις ότι η Σαμάρεια εδέχθη τον λόγον του Θεού.» Αντιμετωπίζοντας σωστά την κατάστασι οι απόστολοι έστειλαν δυο από τους αποστόλους, τον Πέτρο και τον Ιωάννη, να εδραιώσουν το καλό έργο που είχαν κάνει εκείνοι οι διασκορπισθέντες Χριστιανοί που είχαν ανάμεσά τους και τον Φίλιππο τον ευαγγελιστή. Ο Πέτρος, χρησιμοποιώντας το προνόμιο που του είχε χαρίσει ο Χριστός, άνοιξε το δρόμο για τους Σαμαρείτες να γίνουν πνευματικά αναγεννημένοι, χρισμένοι Χριστιανοί, προσκεκλημένοι να συμμετάσχουν με τον Χριστό στη «βασιλεία των ουρανών.» (Ματθ. 16:18, 19· Πράξ. 8:14-17) Και η αφήγησις στις Πράξεις συνεχίζει: «Αφού εμαρτύρησαν και ελάλησαν τον λόγον του Κυρίου, . . . κηρύξαντες το ευαγγέλιον και εν πολλαίς κώμαις των Σαμαρειτών.» (Πράξ. 8:25) Αυτά όσον αφορά τη Σαμάρεια!

11. Τι απόδειξις υπάρχει ότι «πάσα η Ιουδαία» έλαβε έξοχη μαρτυρία;

¹¹ Όσο για την Ιουδαία, αναμφιβόλως πολλοί Ιουδαίοι ήσαν παρόντες στην Ιερουσαλήμ την Πεντηκοστή και άκουσαν την έξοχη μαρτυρία που έδωσαν οι νεοχρισμένοι Χριστιανοί και ειδικά ο Πέτρος. (Πράξ. 2:9, 14-36) Γνωρίζομε επίσης ότι πριν ξεσπάση πάνω στους Χριστιανούς της Ιερουσαλήμ το κύμα του διωγμού, «συνήρχετο δε και το πλήθος των πέριξ πόλεων εις Ιερουσαλήμ, φέροντες ασθενείς και ενοχλουμένους από πνευμάτων ακαθάρτων, οίτινες εθεραπεύοντο άπαντες.» (Πράξ. 5:16) Όλοι αυτοί οι κάτοικοι της Ιουδαίας έλαβον μαρτυρία για τον Ιησού. Μιλώντας για τον καιρό μετά την μεταστροφή του Παύλου, ο Λουκάς έγραψε: «Αι μεν λοιπόν εκκλησίαι καθ’ όλην την Ιουδαίαν και Γαλιλαίαν και Σαμάρειαν είχαν ειρήνη, οικοδομούμεναι.» (Πράξ. 9:31) Γύρω στα 15 χρόνια αργότερα ο Παύλος μπορούσε να γράψη στους Χριστιανούς στη Θεσσαλονίκη: «Διότι σεις εγείνετε, αδελφοί, μιμηταί των εκκλησιών του Θεού, αίτινες είναι εν τη Ιουδαία.» (1 Θεσ. 2:14) Αναντίρρητα, οι πρώτοι Χριστιανοί έφεραν σε πέρας με ζήλο τη Χριστόδοτη αποστολή τους να είναι μάρτυρές του «εν Ιερουσαλήμ και εν πάση τη Ιουδαία και Σαμαρεία.»

«ΕΩΣ ΕΣΧΑΤΟΥ ΤΗΣ ΓΗΣ»

12. Πώς την ημέρα της Πεντηκοστής σπάρθηκαν σπόροι για μελλοντική επέκτασι;

¹² Αλλά η αποχαιρετιστήρια εντολή του Ιησού προχωρούσε ακόμη περισσότερο. Έλεγε: «Θέλετε είσθαι εις εμέ μάρτυρες και εν Ιερουσαλήμ και εν πάση τη Ιουδαία και Σαμαρεία και έως εσχάτου της γης.» (Πράξ. 1:8) Υπάρχουν αποδείξεις ότι το όνομα του Χριστού, κηρύχθηκε ανάμεσα στους Ιουδαίους της Διασποράςa από τα πρώτα χρόνια, ακόμη και πριν από το 36 μ.Χ.—το έτος που ο Πέτρος χρησιμοποίησε και πάλι το Χριστόδοτο προνόμιό του, αυτή τη φορά για ν’ ανοίξη τη Βασιλεία στους απερίτμητους Εθνικούς. (Ματθ. 16:18, 19· Πράξεις κεφ. 10) Αφ’ ενός, οι 3.000 Ιουδαίοι και προσήλυτοι που έγιναν βαπτισμένοι Χριστιανοί την ημέρα της Πεντηκοστής του 33 μ.Χ. δεν ήσαν κάτοικοι μόνο της Ιερουσαλήμ και της Ιουδαίας. Πολλοί απ’ αυτούς είχαν έρθει από μακρυνούς τόπους, όπως η Παρθία, η Μηδία, το Ελάμ και η Μεσοποταμία (τα σημερινά Ιράν και Ιράκ), η Μικρά Ασία (η σημερινή Τουρκία), η Βόρεια Αφρική και η Ιταλία. (Πράξ. 2:8-11) Όταν γύρισαν στις πατρίδες τους στις τρεις ηπείρους, την Ασία, την Αφρική και την Ευρώπη, αυτοί οι νεομεταστραφέντες Χριστιανοί αναμφιβόλως έδωσαν μαρτυρία για το όνομα του Χριστού, τουλάχιστον σ’ άλλους Ιουδαίους και προσήλυτους στις αντίστοιχες χώρες τους. Έτσι εκεί ακριβώς την Πεντηκοστή σπάρθηκαν οι σπόροι για μελλοντική επέκτασι.

13. Τι δείχνει ότι η Χριστιανική μαρτυρία δόθηκε από πολύ νωρίς πέρα από την Ιουδαία και τη Σαμάρεια;

¹³ Επιπλέον, διαβάζομε στο Πράξεις 11:19: «Οι μεν λοιπόν διασκορπισθέντες εκ του διωγμού του γενομένου διά τον Στέφανον [κάποτε μετά την Πεντηκοστή, αλλά πριν από τη μεταστροφή του Παύλου το 34 ή 35 μ.Χ.], επέρασαν έως Φοινίκης και Κύπρου και Αντιοχείας [της Συρίας], εις μηδένα κηρύττοντες τον λόγον, ειμή μόνον εις Ιουδαίους.» Αυτό παρέχει σαφή απόδειξι ότι ακόμη και πριν το κήρυγμα φθάση στους μη Ιουδαίους, ο Χριστός εκηρύττετο πολύ πέρα από την Ιουδαία και τη Σαμάρεια.

14. Πού άρχισε προφανώς συστηματική μαρτυρία ανάμεσα στους απερίτμητους; Εξηγείστε.

¹⁴ Αφού ο Πέτρος είχε χρησιμοποιήσει ένα άλλο από τα «κλειδιά της βασιλείας των ουρανών» για ν’ ανοίξη τις ευκαιρίες της Βασιλείας στους απερίτμητους, το 36 μ.Χ. η οδός είχε ανοιχθή πια για να φερθή η Χριστιανική μαρτυρία σ’ όλους τους λαούς, ναι! «έως εσχάτου της γης.» Προφανώς, η συστηματική μαρτυρία ανάμεσα στους απερίτμητους Εθνικούς άρχισε πρώτα στην Αντιόχεια της Συρίας, που ήταν τότε η τρίτη σε μέγεθος πόλις του κόσμου, μετά τη Ρώμη και την Αλεξάνδρεια. Κι αυτό έγινε ως εξής: Κάποτε μετά το 36 μ.Χ., αλλά πριν από το 44 μ.Χ., «ήσαν δε τινές εξ αυτών άνδρες [Χριστιανοί] Κύπριοι και Κυρηναίοι [από τη Βόρεια Αφρική], οίτινες εισελθόντες εις Αντιόχειαν, ελάλουν προς τους Ελληνιστάς, ευαγγελιζόμενοι τον Κύριον Ιησούν. Και ήτο χειρ Κυρίου μετ’ αυτών, και πολύ πλήθος πιστεύσαντες επέστρεψαν εις τον Κύριον.»—Πράξ. 11:20, 21.

15. (α) Τι έκανε η εκκλησία στην Ιερουσαλήμ γι’ αυτή τη νέα κατάστασι, και γιατί η εκλογή τους ήταν ορθή; (β) Τι έκανε ο Παύλος επί αρκετά χρόνια προηγουμένως; (γ) Γιατί έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η περίπτωσις της πρώτης Χριστιανικής εκκλησίας στην Αντιόχεια;

¹⁵ Το γεμάτο ζήλο κήρυγμα αυτών των Χριστιανών από την Κύπρο και την Κυρήνη στους Ιουδαίους ευλογήθηκε από τον Ιεχωβά. ‘Η εκκλησία η εν Ιεροσολύμοις’ έστειλε έναν ειδικό εκπρόσωπο προς τα βόρεια, στη Συρία, για να χειρισθή τη νέα κατάστασι. Διάλεξαν τον Βαρνάβα, που ήταν κι ο ίδιος ένας Ελληνόφωνος Ιουδαίος από την Κύπρο. Αφού ο Βαρνάβας ενθάρρυνε αυτούς τους νέους μαθητές του Χριστού, πήγε στην Ταρσό για να πάρη τον Παύλο, που κι αυτός είχε δαπανήσει αρκετά χρόνια ‘κηρύττων την πίστιν’ στη Συρία και στην Κιλικία, που τώρα αποτελούν μέρος της νοτιοανατολικής Τουρκίας. (Παράβαλε Πράξεις 9:26-30 με Γαλάτας 1:18-23.) «Και συνελθόντες [ο Βαρνάβας και ο Παύλος] εις την εκκλησίαν [που τώρα αποτελείτο από Ιουδαίους και Εθνικούς] έν ολόκληρον έτος [πιθανόν γύρω στο 45 μ.Χ.] εδίδαξαν πλήθος ικανόν, και πρώτον εν Αντιοχεία ωνομάσθησαν οι μαθηταί Χριστιανοί.»—Πράξ. 11:22-26.

16, 17. (α) Πώως επεκτάθηκε το έργο της μαρτυρίας από την Αντιόχεια της Συρίας; (β) Ποια προφητεία παράθεσαν ο Παύλος και ο Βαρνάβας για να υποστηρίξουν τη δράσι τους, και σε ποιον εφαρμόσθηκε αρχικά αυτή η προφητεία; (γ) Πώς αυτό ρίχνει φως στο Πράξεις 1:8;

¹⁶ Για 10 περίπου χρόνια η Αντιόχεια της Συρίας έγινε το κέντρο από το οποίο ξεκινούσε έντονη ιεραποστολική δραστηριότητα, κάτω από την κατεύθυνσι του αγίου πνεύματος. (Πράξ. 13:1-4· 14:26· 15:35, 36· 18:22, 23) Ο Παύλος μαζί με διάφορους συνιεραποστόλους, έκανε τρία εκτεταμένα ιεραποστολικά ταξίδια που επέκτειναν τη Χριστιανοσύνη σ’ όλη την Μικρά Ασία και την Ελλάδα. Κήρυξαν τον Χριστό και σε Ιουδαίους και σ’ Εθνικούς. Σε μια περίπτωσι, ο Παύλος και ο Βαρνάβας υποστήριξαν αυτή τη δράσι τους σε μια ομάδα Ιουδαίων λέγοντας:

«Εις εσάς πρώτον ήτο αναγκαίον να λαληθή ο λόγος του Θεού· αλλ’ επειδή απορρίπτετε αυτόν και δεν κρίνετε εαυτούς αξίους της αιωνίου ζωής, ιδού, στρεφόμεθα εις τα έθνη· διότι ούτω προσέταξεν ημάς ο Κύριος, λέγων· Σε έθεσα φως των εθνών, δια να ήσαι προς σωτηρίαν έως εσχάτου της γης.»

Και ο Λουκάς προσθέτει: «Και οι εθνικοί ακούσαντες έχαιρον και εδόξαζον τον λόγον του Κυρίου, και επίστευσαν όσοι ήσαν ωρισμένοι δια την αιώνιον ζωήν.»—Πράξεις 13:46-48.

¹⁷ Με το να παραθέσουν προφητείες για τον Μεσσιανικό δούλο (Ησαΐας 42:6· 49:6) και με το να τις εφαρμόσουν στη δική τους δράσι, ο Παύλος και ο Βαρνάβας έδειξαν ότι αυτοί και οι συγ-Χριστιανοί τους ουσιαστικά ήσαν «υπέρ του Χριστού . . . πρέσβεις,» που ο Ιεχωβά τους είχε αναθέσει να φέρουν «φως» και «σωτηρίαν» έως «εσχάτου της γης.» Ο Χριστός, με τη σειρά του, ανάθεσε στους ακολούθους του να είναι μάρτυρές του «έως εσχάτου της γης.»—2 Κορ. 5:20· Πράξ. 1:8· παράβαλε Ησαΐα 49:5-9 με Λουκά 2:25-32.

ΜΙΑ ΜΑΚΡΟΠΡΟΘΕΣΜΗ ΑΠΟΣΤΟΛΗ

18. Τι γνωρίζομε για τις προσπάθειες των πρώτων Χριστιανών να είναι μάρτυρες «έως εσχάτου της γης»;

¹⁸ Όπως είδαμε, το βιβλίο των Πράξεων δείχνει το ζήλο με τον οποίον οι απόστολοι και οι πρώτοι Χριστιανοί προσπάθησαν να εκπληρώσουν τη Χριστόδοτη αποστολή τους για μαρτυρία στην Ιερουσαλήμ, στην Ιουδαία, στη Σαμάρεια κι όσο πιο μακριά μπορούσαν να φθάσουν προς «τα άκρα της γης.» Γνωρίζομε, επί παραδείγματι, ότι ο απόστολος Πέτρος ήταν ένας πιστός μάρτυς του Χριστού προς τα ανατολικά ως τη Βαβυλώνα, και ότι ο Παύλος κήρυξε προς τα δυτικά ως τη Ρώμη κι ίσως ως πέρα στην Ισπανία.—1 Πέτρου 5:13· Πράξεις κεφ. 28· Ρωμ. 15:23-28.

19. Τι δείχνει, όμως ότι η αποχαιρετιστήρια εντολή του Χριστού στους Χριστιανούς θα εκτεινόταν ως τις σημερινές μέρες, και ποιο ερώτημα εγείρεται;

¹⁹ Αλλά είναι πολύ φανερό ότι η αποχαιρετιστήρια εντολή του Ιησού να είναι μάρτυρες «έως εσχάτου της γης» σήμαινε πολύ περισσότερα απ’ αυτό. Σύμφωνα με την προφητεία του ίδιου του Ιησού, η εντολή αυτή προχωρούσε πέρα από την αποστολική περίοδο, κι έφθανε ως τη ‘συντέλεια του αιώνος.’ (Ματθ. 24:3, 14) Πάντως, η ανασκόπησις του ωραίου παραδείγματος που έθεσαν οι πρώτοι Χριστιανοί ήταν πολύ ενισχυτική για την πίστι μας. Τώρα εγείρεται το ερώτημα: Ποιοι συνεχίζουν σήμερα το καλό έργο που άρχισαν οι απόστολοι, και με ποιο τρόπο είναι μάρτυρες για τον Χριστό και τον Ουράνιο Πατέρα του, κυριολεκτικά «έως εσχάτου της γης;» Θα το δούμε στο επόμενο άρθρο.

[Υποσημειώσεις]

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 14]

«Ιδού, εγεμίσατε την Ιερουσαλήμ από της διδαχής σας»

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 15]

«Οι μεν λοιπόν. . . διήλθον ευαγγελιζόμενοι τον λόγον . . . εις την πόλιν της Σαμαρείας»

[Εικόνα στη σελίδα 13]

Και θέλετε είσθε εις εμέ μάρτυρες . . . και έως εσχάτου της γης.—Πράξ. 1:8

ΣΑΜΑΡΕΙΑ

ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ

ΙΟΥΔΑΙΑ