Ο Ιεχωβά—Ισχυρός Πύργος

Η ΣΩΤΗΡΙΑ έρχεται αν εμπιστευόμαστε στον Ιεχωβά, όπως το δοκίμασαν με μια πείρα τους δυο σαρκικές αδελφές στη νοτιοανατολική Γαλλία. Μια απ’ αυτές αφηγείται:

«Ήταν 12:30 τα μεσάνυχτα και οι δυο μας κοιμόμαστε ήσυχα. Ξαφνικά, ξυπνήσαμε από έναν αφύσικο θόρυβο που ερχόταν από την κουζίνα, και τότε εμφανίσθηκε στην πόρτα ένας άνδρας. Πανικόβλητη, η αδελφή μου άρχισε να φωνάζει: ‘Ιεχωβά, Ιεχωβά, παρακαλώ βοήθησέ μας!’ Όταν άκουσε τα λόγια αυτά ο άνδρας μας διάταξε να κάτσουμε ήσυχες ενώ μας απειλούσε μ’ ένα μαχαίρι και μια λίμα. Ευχαριστούμε τον Ιεχωβά που η ηρεμία μας ξαναγύρισε και ντυθήκαμε.

«Ο εισβολέας είχε σκαρφαλώσει στο μπαλκόνι μας στον έκτο όροφο και είχε κόψει το χέρι του όταν έσπαγε το τζάμι της κουζίνας. Έτσι φρόντισα το κόψιμο που είχε πάθει και του έδωσα λίγο φαγητό και καφέ για να τον βοηθήσω να συνέλθει από το μεθύσι του. Επίσης, του μίλησα για τον Ιεχωβά και του έδειξα ότι πρέπει να τον εμπιστευόμαστε. Απάντησε ότι δεν ήξερε τον Ιεχωβά, και μάλιστα έβρισε τ’ όνομά Του. Ενώ μας κοιτούσε, η αδελφή μου διάβαζε τη Γραφή κι εγώ προσευχόμουνα σιωπηλά. Φανερά εκνευρισμένος απ’ αυτή την ησυχία, πήρε ένα κομμάτι σπασμένο γυαλί, το έβαλε στο λαιμό της αδελφής μου, ενώ είχε ακουμπήσει το μαχαίρι στο σβέρκο της και δήλωσε: ‘Μόνο μια μικρή κίνηση και θα τρέξει αίμα!’ Πετάχτηκα πάνω και του είπα με σταθερή φωνή: ‘Δεν μπορείς να μας φοβίσεις, διότι έχουμε τον Ιεχωβά που μας υποστηρίζει και μας ελευθερώνει. Ακόμη κι αν μας σκοτώσεις έχουμε την ελπίδα της αναστάσεως.’ Σαστισμένος απ’ αυτά τα λόγια, αποτραβήχτηκε.

«Ήταν γύρω στις 2:45 το πρωί όταν είπε ότι θα έφευγε, και τον συνόδευσα ως την πόρτα. Καθώς έφευγε, είπε: ‘Εντάξει το παραδέχομαι. Ο Ιεχωβά είναι πιο δυνατός από μένα.’ Αφού κλείσαμε τα πατζούρια της κουζίνας, κάναμε μια προσευχή ευγνωμοσύνης στον Ιεχωβά τον Θεό μας, που δεν μας είχε εγκαταλείψει.»—Παρ. 18:10.