Ερωτήσεις από Αναγνώστες

● Όταν αντιμετωπίζετε σκληρές δοκιμασίες ή ζητήματα, είναι κατάλληλο να ζητήσετε «διπλή μερίδα» από το πνεύμα του Θεού, όπως έκανε ο Ελισσαιέ;

Αντί να αισθάνεστε ότι για κάποια περίπτωση χρειάζεται να ζητήσετε «διπλή μερίδα» από το πνεύμα του Θεού, καλύτερα είναι να ζητήσετε απ’ τον Θεό να σας προμηθεύσει άγιο πνεύμα σύμφωνα με τις ανάγκες σας.

Όταν ο προφήτης Ηλίας πέρασε τον Ιορδάνη ποταμό, και λίγο πριν αρπαχθεί μέσα σε μία πύρινη άμαξα προς τον ουρανό, ο υπηρέτης και διάδοχός του, ο προφήτης Ελισσαιέ, ζήτησε κάτι το ιδιαίτερο. Σύμφωνα με την Νεοελληνική Μετάφραση, ο Ελισσαιέ είπε τα εξής στον Ηλία που έφευγε: «Διπλασία μερίς του πνεύματός σου ας ήναι παρακαλώ επ’ εμέ». (2 Βασ. 2:9) Μερικοί Χριστιανοί απ’ αυτά τα λόγια, νόμισαν ότι χρειάζονται «διπλή μερίδα από το πνεύμα του Θεού» και, πιθανόν, να έχουν ζητήσει κάτι τέτοιο.

Εν τούτοις, η Μετάφραση Νέου Κόσμου μας βοηθάει να καταλάβουμε τι ζήτησε ο Ελισσαιέ. Εκεί διαβάζουμε: «Παρακαλώ, ας είναι δύο μερίδια από το πνεύμα σου επάνω μου.» (2 Βασ. 2:9) Ο Ελισσαιέ ζητούσε το μερίδιο ενός πρωτοτόκου γιου από το πνεύμα του Ηλία. Πώς συμβαίνει αυτό;

Το αίτημα του Ελισσαιέ στηριζόταν στη συνήθεια που υπήρχε στον αρχαίο Ισραήλ να διαμοιράζεται η περιουσία ενός ανθρώπου μετά τον θάνατό του. Ενώ οι υπόλοιποι γιοι θα έπαιρναν ένα μέρος από την περιουσία, ο πρωτότοκος ή ο μεγαλύτερος επιζών γιος θα έπαιρνε διπλάσιο μερίδιο καθώς και την ευθύνη της αρχηγίας στην οικογένεια.—Δευτ. 21:17.

Όταν σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, ο Ηλίας έπρεπε να φύγει από το προσκήνιο ως ο κυριότερος προφήτης στον Ισραήλ, θα τον διαδεχόταν ο Ελισσαιέ. Την περίοδο αυτή, ο Ελισσαιέ δεν θα ήταν ο μοναδικός προφήτης. Κοντά του έμειναν και ορισμένοι άνδρες γνωστοί ως «οι υιοί των προφητών». (2 Βασ. 2:3, 5) Εφόσον όμως ο Ελισσαιέ υπήρξε ο αρχικός διάδοχος του Ηλία, θα ήταν και ο κυριότερος από τους προφήτες. (2 Βασ. 4:38· 6:1-3) Έτσι, ενώ μπορεί να είχαν μια ποσότητα από το πνεύμα του Θεού και εκτελούσαν ορισμένα προφητικά καθήκοντα, ο Ελισσαιέ ήταν σαν ο πρωτότοκος γιος του Ηλία και κατάλληλα μπορούσε να ζητήσει δυο μερίδια από το πνεύμα του Ηλία.

Ο Ιεχωβά Θεός παρέχει άγιο πνεύμα στους πιστούς λάτρεις του ανάλογα με τις ανάγκες και τις περιστάσεις τους. Όταν ο Μωυσής, εξ αιτίας του μεγάλου πλήθους που τον περιέβαλε, χρειάστηκε βοήθεια, ο Ιεχωβά διέταξε να εκλεγούν 70 ικανοί πρεσβύτεροι να τον βοηθήσουν. Ο Ιεχωβά είπε στον Μωυσή: «Και θέλω λάβει από του πνεύματος του επί σε και θέλω επιθέσει επ’ αυτούς· και θέλουσι βαστάζει το φορτίο του λαού μετά σού.» (Αριθ. 11:16, 17) Αυτό τώρα δεν σημαίνει ότι ο Μωυσής, από τότε και στο εξής, θα έπαιρνε λιγότερο άγιο πνεύμα και θα παρουσίαζε πνευματική ανεπάρκεια. Όχι· ο Θεός θα εξέχεε άφθονο πνεύμα στον Μωυσή και στους 70 βοηθούς του για να χειρίζονται τα ζητήματα που φέρονταν σ’ αυτούς. Με τον ίδιο τρόπο, ο Ελισσαιέ καθώς και οι «υιοί των προφητών» θα είχαν αρκετή ποσότητα Αγίου Πνεύματος για ν’ ανταποκριθούν στις υπηρεσίες τους και ν’ αντιμετωπίσουν τις επερχόμενες δυσκολίες και δοκιμασίες.

Οι Χριστιανοί επίσης, μπορούν να πάρουν επαρκή ποσότητα από την ενεργό δύναμη του Θεού, ή το πνεύμα του. Με την προϋπόθεση, ότι ο τρόπος της ζωής τους δεν θα εμποδίζει τη λειτουργία του αγίου πνεύματος. (Παράβαλε με Εφεσ. 4:30) Θα πρέπει να ζητούν το πνεύμα του Θεού έχοντας πίστη στα λόγια του Ιησού: «Εάν λοιπόν σεις, πονηροί όντες, εξεύρετε να δίδητε καλάς δόσεις εις τα τέκνα σας, πόσο μάλλον ο Πατήρ ο ουράνιος θέλει δώσει πνεύμα άγιον εις τους αιτούντας παρ’ αυτού;» (Λουκ. 11:13) Μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι ο Θεός «δεν δίδει . . . το πνεύμα με μέτρο» [φειδωλά]. (Ιωάννης 3:34) Αντί για διπλή μερίδα, ο Θεός θα μας δώσει όσο άγιο πνεύμα χρειαζόμαστε για ν’ αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα της ζωής, να μετέχουμε στο σπουδαίο έργο του κηρύγματος των αγαθών νέων της βασιλείας, και να κατανοούμε και να εφαρμόζουμε τον Λόγο του.—Ματθ. 24:14.

● Μήπως το εδάφιο Ματθαίος 26:74 περιέχει την έννοια ότι ο Πέτρος κάτω από πίεση βλασφήμησε;

Όχι. Αυτό το εδάφιο, περιγράφει πώς αντέδρασε ο Πέτρος όταν μετά τη σύλληψη του Ιησού, αυτός κατηγορήθηκε σαν ένας από τους ακολούθους του. Σχετικά με την τρίτη άρνηση του Πέτρου διαβάζουμε τα εξής: «Τότε ήρχισε να καταναθεματίζη και να ομνύη, Ότι δεν γνωρίζω τον άνθρωπον.»—Ματθ. 26:74.

Σε ορισμένες γλώσσες, οι λέξεις «καταναθεματίζω» και «ομνύω» μπορεί να σχετίζονται με βλασφημία. Όταν, όμως, ο Πέτρος «καταναθεμάτιζε» και «ώμνυε», δεν βλασφήμησε ούτε χρησιμοποίησε υβριστικές λέξεις όπως κάνουν μερικοί σε έξαψη θυμού.

Στην Αγία Γραφή, στην αρχαία Εβραϊκή και Ελληνική γλώσσα, η λέξη «καταναθεματίζω» εννοούσε κατάρα πάνω σε κάποιον ή κάτι. Δεν ήταν βλασφημία και, πιθανό, να μη σχετίζεται με οργή. (Γέν. 3:14, 15· 4:11, 12) Ένα άτομο μπορεί να «καταναθεματίσει» για να επιβεβαιώσει την αληθινότητα μιας δηλώσεως. Μ’ αυτό έλεγε ότι: «Ας είμαι καταραμένος κι ας με πλήξει συμφορά αν όσα λέω δεν είναι αληθινά». Με όμοιο τρόπο, κάποιος μπορεί να «ώμνυε» για ένα ζήτημα παίρνοντας έτσι έναν όρκο ότι έλεγε την αλήθεια και ότι θα τον εύρισκε συμφορά αν τα πράγματα δεν ήταν ακριβώς όπως τα έλεγε.

Ο Πέτρος, λοιπόν, δεν βλασφήμησε, αλλά φοβισμένος προσπαθούσε να πείσει τους ανθρώπους γύρω του ότι οι αρνήσεις του ήταν αληθινές. Αυτό βέβαια ήταν ένα ψέμα για το οποίο έπρεπε να μετανοήσει. (Λουκάς 22:61, 62) Η Αγία Γραφή όμως, διευκρινίζει ότι οι Χριστιανοί θα πρέπει ν’ αποφεύγουν τη βλασφημία λέγοντας: «Μηδείς λόγος σαπρός ας μη εξέρχηται εκ του στόματός σας.»—Εφεσ. 4:29.