Ερωτήσεις από Αναγνώστες

◼ Ο γιος μου, που είχε βαπτιστεί όταν ήταν ανήλικος, είναι τώρα παντρεμένος και έχει οικογένεια. Λόγω των πιέσεων να κερδίσει τα αναγκαία για τη ζωή έχει κρυώσει πνευματικά και δεν συναναστρέφεται με την εκκλησία. Θα πρέπει να θεωρηθεί σαν «αποσυνταυτισμένο» άτομο;

Δεν υπάρχει τίποτα στην περιγραφή σας που να απαιτεί μια τέτοια άποψη. Ίσως η ερώτηση να δημιουργήθηκε λόγω παρανοήσεως για το τι σημαίνει να θεωρείται κανείς αποσυνταυτισμένος.

Η Σκοπιά της 15ης Ιανουαρίου 1982, σελ. 22, 23, έδειξε ότι υπάρχει διαφορά ανάμεσα (α) σ’ ένα Χριστιανό που γίνεται αδύνατος και αδρανής πνευματικά, και (β) σ’ ένα άτομο που καθαρά αρνιέται ότι είναι ένας από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, και που αναγκάζει τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας να ανακοινώσουν ότι αυτός έχει «αποσυνταυτιστεί». Φαίνεται ότι ο γιος σας ταιριάζει στην πρώτη περιγραφή.

Η Σκοπιά ανέφερε ότι μερικοί Χριστιανοί εξασθενούν στην πίστη και στην πνευματικότητα. Αυτό συνέβαινε επίσης και στον πρώτο αιώνα. (Ρωμαίους 14:1, 2· 1 Κορινθίους 11:30) Αυτό δεν σημαίνει ότι έπαψαν να είναι Χριστιανοί. Ακόμη κι αν γίνουν τόσο αδύνατοι ώστε να σταματήσουν να μεταδίδουν τα «αγαθά νέα» σε άλλους και πάψουν να παρακολουθούν συναθροίσεις, και αν δεν φέρνουν μομφή στη Χριστιανική εκκλησία, πρέπει να θεωρούνται ακόμη σαν πνευματικοί αδελφοί και αδελφές μας. Πρέπει να θέλουμε να τους βοηθάμε με αγάπη, ακολουθώντας τη συμβουλή του αποστόλου Παύλου: «Σας παρακαλούμεν δε αδελφοί, νουθετείτε τους ατάκτους, παρηγορείτε τους ολιγοψύχους, περιθάλπετε τους ασθενείς, μακροθυμείτε προς πάντας.» Μολονότι οι πρεσβύτεροι συχνά παίρνουν την ηγεσία σ’ αυτό, πρέπει να σημειωθεί ότι αυτή η συμβουλή απευθυνόταν σ’ όλη «την εκκλησία των Θεσσαλονικέων». (1 Θεσσαλονικείς 1:1· 5:14) Έτσι οι πρεσβύτεροι και άλλοι μπορούν να προσφέρουν βοήθεια με αγάπη και ενθάρρυνση, έχοντας κατά νου τη συμβουλή: «Δια τούτο ανορθώσατε τας κεχαυνωμένας χείρας και τα παραλελυμένα γόνατα. Και κάμετε εις τους πόδας σας ευθείας οδούς· δια να μη εκτραπή το χωλόν, αλλά μάλλον να θεραπευθή.»—Εβραίους 12:12, 13· Αποκάλυψις 3:1-3.

Είναι κάτι εντελώς διαφορετικό με ένα πρώην Χριστιανό που «αποσυνταυτίστηκε.» Αυτός ο χαρακτηρισμός εφαρμόζεται βασικά σε δυο καταστάσεις:

Πρώτα, αν και ασυνήθιστο, ένα άτομο ίσως ν’ αποφασίσει να μη θέλει να είναι με κανένα τρόπο ένας Μάρτυρας. Δεν εννοούμε κάποιο άτομο σαν κι αυτό που περιγράφτηκε παραπάνω, έναν πνευματικά αδύνατο ή αποθαρρυμένο Χριστιανό που μπορεί να εκφράζει μερικές αμφιβολίες. Μάλλον, εννοούμε κάποιον που κατηγορηματικά δηλώνει ότι με κανένα τρόπο δεν είναι πια ένας Μάρτυρας του Ιεχωβά. Εφόσον στο παρελθόν είχε γίνει εκούσια ένα βαπτισμένο μέλος της εκκλησίας θα ήταν πολύ κατάλληλο να ειδοποιήσει αυτός την εκκλησία ότι τερματίζει αυτή τη σχέση. Το καλύτερο θα ήταν αν το έκανε αυτό με μία σύντομη επιστολή προς τους πρεσβυτέρους, αλλά ακόμη αν δηλώνει σαφώς προφορικά ότι αρνιέται τη θέση του σαν ένας Μάρτυρας, οι πρεσβύτεροι μπορούν να χειριστούν το ζήτημα.—1 Ιωάννου 2:19.

Η δεύτερη περίπτωση περιλαμβάνει ένα άτομο που αρνιέται τη θέση του στην εκκλησία με το να ενωθεί με μια κοσμική οργάνωση της οποίας ο σκοπός είναι αντίθετος στη συμβουλή που βρίσκεται στο Ησαΐας 2:4, όπου διαβάζουμε σχετικά με τους δούλους του Θεού: «Θέλουσι σφυρηλατήσει τας μαχαίρας αυτών διά υνία και τας λόγχας αυτών διά δρέπανα, δεν θέλει σηκώσει μάχαιραν έθνος εναντίον έθνους, ουδέ θέλουσι μάθει πλέον τον πόλεμον.» Επίσης όπως δηλώνει το Ιωάννης 17:16, «εκ του κόσμου δεν είναι, καθώς εγώ [ο Ιησούς] δεν είμαι εκ του κόσμου.» Παράβαλε Αποκάλυψις 19:17-21.

Και στις δυο αυτές καταστάσεις, το άτομο με λόγια και/ή πράξεις τερμάτισε σαφώς τη θέση του σαν ένας Μάρτυρας του Ιεχωβά, αποσυνταυτίζοντας τον εαυτό του. Έτσι, οι πρεσβύτεροι θ’ ανακοινώσουν με συντομία στην εκκλησία ότι το άτομο αυτό αποσυνταυτίστηκε. Τα άτομα στην εκκλησία θα δεχτούν την απόφαση του ατόμου και από τότε θα τον θεωρούν σαν έναν πρώην αδελφό με τον οποίο δεν θα συναναστρέφονται, σύμφωνα μ’ αυτά που διαβάζουμε στην 1 Κορινθίους 5:11 και 2 Ιωάννου 9-11.

Όπως καταλαβαίνετε, ο πνευματικά αδύνατος και αδρανής γιος για τον οποίο έγινε το ερώτημα δεν έγινε ένα «αποσυνταυτισμένο» άτομο με μια απ’ αυτές τις δυο έννοιες και καμιά τέτοια ανακοίνωση δεν έγινε στην εκκλησία. Έτσι μπορεί ακόμη να είναι δυνατό να τον βοηθήσετε με το πνεύμα του εδαφίου Ρωμαίους 15:1: «Οφείλομεν δε ημείς οι δυνατοί να βαστάζωμεν τα ασθενήματα των αδυνάτων.» Βλέπε επίσης Ησαΐας 35:3.