“Αναγεννημένος»—το Μέρος του Θεού και το Μέρος του Ανθρώπου

«Πας όστις εγεννήθη εκ του Θεού, αμαρτίαν δεν πράττει, διότι σπέρμα αυτού μένει εν αυτώ· και δεν δύναται να αμαρτάνη, διότι εγεννήθη εκ του Θεού»—1 Ιωάννου 3:9.

1, 2. Τι έχουμε μάθει (α) ως προς τις προοπτικές των σωζομένων; (β) ως προς το σκοπό του Ιεχωβά να «αναγεννήσει» ορισμένα άτομα;

ΣΤΟ προηγούμενο άρθρο παρατηρήσαμε ότι πολλά εκατομμύρια άνθρωποι που λένε πως είναι Χριστιανοί ισχυρίζονται ότι έχουν «αναγεννηθεί». Επίσης, είδαμε από τις Γραφές ότι ενώ υπάρχει μόνο μια σωτηρία—που βασίζεται στην πίστη για την απολυτρωτική θυσία του Χριστού—υπάρχουν δυο διαφορετικές προοπτικές, που θ’ απολαύσουν αυτές οι ομάδες που θα σωθούν, μια ουράνια προοπτική και μια επίγεια.

² Είδαμε, επίσης, ότι ο Ιησούς Χριστός αναγεννήθηκε μετά το βάπτισμά του στον Ιορδάνη. Τότε ο Ιεχωβά Θεός έκανε να κατεβεί το άγιο πνεύμα πάνω στον Ιησού με τη μορφή περιστεριού, κι εκείνη τη στιγμή ο Θεός αναγνώρισε τον Ιησού σαν Υιό του αναγεννημένο από το πνεύμα. Επίσης είδαμε για ποιο σκοπό ο Ιεχωβά αναγέννησε τον Ιησού, δηλαδή, για να μπορέσει μετά το θάνατό του και την ανάστασή του να γίνει ο δοξασμένος, ισχυρός βασιλιάς της βασιλείας του Θεού. Μάθαμε ακόμη ότι αποτελεί θέλημα του Ιεχωβά το να έχει ο Ιησούς Χριστός συνάρχοντες μαζί του και ότι κι αυτοί επίσης, πρέπει να «αναγεννηθούν».—Ματθαίος 3:13-17· Ιωάννης 1:12· 3:3· Εβραίους 10:5-10· Αποκάλυψις 20:6.

3. Πώς οι συμβασιλείς του Ιησού διαφέρουν από κείνον όσον αφορά την «αναγέννησή» τους;

³ Και τι συμβαίνει με τους χρισμένους ακολούθους των βημάτων του Ιησού Χριστού; Πότε «αναγεννιούνται»; Ποια βήματα πρέπει να κάνουν πριν ο Ιεχωβά ενεργήσει για λογαριασμό τους, και τους αναγεννήσει σαν πνευματικούς γιους; Επειδή Πατέρας του ήταν ο Θεός, ο Ιησούς γεννήθηκε σαν τέλειος άνθρωπος. Τριάντα χρόνια αργότερα ο Πατέρας του τον γέννησε σαν πνευματικό Υιό, κάνοντάς τον έτσι να «αναγεννηθεί». Αλλά όλοι οι απόγονοι του Αδάμ γεννιούνται αμαρτωλοί, ‘απηλλοτριωμένοι και εχθροί [του Θεού, ΜΝΚ] κατά την διάνοιαν, με τα έργα τα πονηρά’. Και σαν τέτοιοι δεν βρίσκονται σε κατάσταση που να μπορεί ο Ιεχωβά να πολιτεύεται μαζί τους και να τους γεννήσει σαν πνευματικούς γιους.—Ψαλμοί 51:5· Κολοσσαείς 1:21.

Το Μέρος του Ανθρώπου: Έξι Κύρια Βήματα

4, 5. (α) Πριν ο Θεός εξετάσει τη δυνατότητα πνευματικής υιοθεσίας μερικών υποψήφιων μαθητών, πόσα βήματα πρέπει να κάνουν αυτοί, και από ποιους άλλους, επίσης, απαιτούνται αυτά; (β) Ποιο είναι το πρώτο βήμα;

⁴ Ποια βήματα απαιτούνται να κάνουν οι υποψήφιοι μαθητές πριν ο Ιεχωβά τους θεωρήσει κατάλληλους για πνευματική υιοθεσία; Υπάρχουν έξι ξεχωριστά βήματα που αυτοί πρέπει να κάνουν. Αλλ’ ας σημειωθεί ότι ο Θεός απαιτεί τα ίδια αυτά πράγματα από όλους όσοι θα γίνουν αληθινοί Χριστιανοί και θα κερδίσουν σωτηρία, είτε η τελική τους αμοιβή θα είναι ουράνια, είτε επίγεια.

⁵ Στην αρχή, αυτά τα άτομα πρέπει ν’ αποκτήσουν ακριβή γνώση για τον Ιεχωβά Θεό, τον Δημιουργό τους και Ζωοδότη τους, και για τον Υιόν του, τον Ιησού Χριστό, τον Σωτήρα τους και Λυτρωτή τους. (Ψαλμοί 36:9· 100:3· Ματθαίος 20:28· Ρωμαίους 10:13-15) Στην προσευχή του προς τον Θεό την τελευταία του νύχτα στη γη σαν άνθρωπος, ο Ιησούς τόνισε τη σπουδαιότητα αυτού του βήματος, με τα λόγια: «Αύτη δε είναι η αιώνιος ζωή το να γνωρίζωσι σε τον μόνον αληθινόν Θεόν, και τον οποίον απέστειλας Ιησούν Χριστόν»—Ιωάννης 17:3.

6. Ποιο είναι το δεύτερο βήμα που πρέπει να κάνουν;

⁶ Ωστόσο, η γνώση μόνη της δεν είναι αρκετή. Πρέπει κανείς ν’ ασκεί πίστη, όπως διαβάζουμε: «Διότι, τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, δια να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον.» Ναι, όπως δείχνει με τόση σαφήνεια ο απόστολος Παύλος, «χωρίς δε πίστεως αδύνατον είναι να ευαρεστήση τις εις αυτόν». Αυτή η πίστη αφορά την πεποίθηση ότι οι υποσχέσεις του Θεού είναι τόσο πραγματικές σαν να έχουν εκπληρωθεί. Είναι κάτι περισσότερο από απλή πίστη, γιατί ο μαθητής Ιάκωβος μάς υπενθυμίζει ότι κι οι δαίμονες ακόμη πιστεύουν και φρίττουν, και ακόμη, ότι «πίστις χωρίς έργων είναι νεκρά»!—Ιωάννης 3:16· Εβραίους 11:1, 6· Ιάκωβος 2:19, 26.

7. Ποιο είναι το πρώτιστο έργο που απαιτείται σαν απόδειξη ότι έχει κάποιος πίστη;

⁷ Το πρώτιστο πράγμα που απαιτείται σαν απόδειξη της πίστεως ενός ατόμου είναι η μετάνοια. Ναι, πρέπει κανείς να μετανιώσει για την εσφαλμένη του πορεία και να πάψει να αμαρτάνει με τη θέλησή του. Όταν ο Ιησούς άρχισε να κηρύττει, είπε: «Μετανοείτε, διότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών.» (Ματθαίος 4:17) Για να μετανιώσει κανείς για την εσφαλμένη του πορεία, θα πρέπει να τη διακόψει. Θα πρέπει να νοιώσει βαθιά μεταμέλεια, λύπη, απέχθεια γι’ αυτήν. Μάλιστα, όλοι όσοι πρόκειται να κερδίσουν ζωή στην παραδεισένια γη είναι απαραίτητο να κάνουν το ίδιο, γιατί ο Θεός θα εξολοθρεύσει πάντας τους ασεβείς.—Ψαλμός 145:20.

8. Η μετάνοια κάποιου για τις αμαρτίες του από ποιο βήμα πρέπει ν’ ακολουθείται;

⁸ Ωστόσο, το να πάψει κανείς απλώς να αμαρτάνει δεν είναι αρκετό. Πρέπει να προχωρήσει στο βήμα της μεταστροφής. Δηλαδή, πρέπει να κάνει μεταβολή και να προοδεύσει προς την αντίθετη κατεύθυνση. Πρέπει να δώσει προσοχή στη συμβουλή που έδωσε ο Πέτρος στους Ιουδαίους της εποχής του: «Μετανοήσατε λοιπόν και επιστρέψατε, δια να εξαλειφθώσιν αι αμαρτίαι σας.» Και μάλιστα, ‘πράττοντες έργα άξια της μετανοίας’. (Πράξεις 3:19· 26:20) Ότι το βήμα αυτό απαιτείται ακόμη κι από όσους ελπίζουν να απολαύσουν αιώνια ζωή στη γη, είναι φανερό από τα λόγια που βρίσκονται στις Παροιμίες 2:20, 21.

9. (α) Ποια δύο, στη συνέχεια, βήματα απαιτούνται, απ’ αυτά τα άτομα, και μάλιστα απαιτούνται απ’ όλους όσοι θα είναι ακόλουθοι του Ιησού Χριστού; (β) Τι συμβόλιζε το βάπτισμα του Ιησού;

⁹ Έπειτα, όπως ακριβώς ο Ιησούς παρουσιάστηκε στον Ιορδάνη για να κάνει το θέλημα του Πατέρα του, έτσι και το επόμενο βήμα, που απαιτείται απ’ όλους όσοι επιθυμούν να γίνουν ακόλουθοι του Ιησού Χριστού, ανεξάρτητα από το είδος της ελπίδας τους, είναι να παρουσιάσουν τον εαυτό τους στον Θεό. Σήμερα, αυτό περιλαμβάνει το να κάνουν αφιέρωση στον Ιεχωβά Θεό και μετά απ’ αυτό πρέπει ν’ ακολουθήσουν στα βήματα του Υιού του, του Ιησού.a (Λουκάς 9:23) Έπειτα, σαν έκτο βήμα πρέπει να συμβολίσουν αυτή την αφιέρωση και να το ομολογήσουν αυτό δημοσία με κατάδυση σε βάπτισμα ακριβώς όπως έκανε ο Ιησούς.—Ματθαίος 28:19· παραβάλατε με Πράξεις 2:41.

Το Μέρος του Ιεχωβά Θεού Είναι το Πιο Σπουδαίο απ’ Όλα

10. Από ποιο παράδειγμα μπορούμε να καταλάβουμε το γεγονός ότι δεν αρκεί μόνο να κάνει ο άνθρωπος το μέρος του για να «αναγεννηθή» αλλά χρειάζεται κάτι περισσότερο;

¹⁰ Άραγε η απόκτηση γνώσεως για τον Ιεχωβά Θεό και τον Ιησού Χριστό, η άσκηση πίστεως, η μετάνοια, η μεταστροφή, η αφιέρωση και το βάπτισμα έχουν αυτά τα βήματα σαν αποτέλεσμα αυτόματα την «αναγέννηση» του ατόμου; Οπωσδήποτε όχι! Όπως δεν θα μπορούσατε να γεννηθείτε κατά γράμμα με τις δικές σας προσπάθειες, άλλο τόσο δεν θα μπορούσατε ν’ «αναγεννηθείτε» πνευματικά με τις δικές σας προσπάθειες. Όπως και σε μια σωματική γέννηση απαιτείται να ενεργήσουν οι ανθρώπινοι γονείς, έτσι και η πνευματική γέννηση, η «αναγέννηση», απαιτεί να ενεργήσει ο θείος Γονέας, ο Ιεχωβά Θεός, και η ουράνια οργάνωσή του, η «γυναίκα». (Ησαΐας 54:1, 5) Το μόνο που μπορεί να κάνει ένα άτομο, το οποίο προβαίνει στα παραπάνω βήματα είναι να προετοιμάζεται για να «αναγεννηθεί» αν αυτό είναι θέλημα Θεού.

11. Αν είναι Θεού θέλημα, σε ποιες ενέργειες προβαίνει απέναντι σ’ εκείνους που έχουν κάνει το μέρος τους;

¹¹ Λόγω της κληρονομημένης ατέλειας της ανθρωπότητας, ο ίδιος ο Θεός τώρα ενεργεί για χάρη εκείνων τους οποίους ευαρεστείται να καλέσει στην ουράνια βασιλεία. Γι’ αυτό διαβάζουμε ‘Εδικαιώθημεν εκ πίστεως.’ Πίστη σε τι; Πίστη στη θυσία του Χριστού, γιατί όπως δηλώνεται «εδικαιώθημεν τώρα δια του αίματος αυτού». (Ρωμαίους 5:1, 9) Παρατηρήστε ότι είναι ο Θεός και όχι το ίδιο το άτομο που ανακηρύσσει έτσι επίσημα τον άνθρωπο αυτόν δίκαιο. Αυτό του δίνει μια υπόσταση διαφορετική από την «κτίση», την ανθρωπότητα γενικά που πρέπει να περιμένει «την φανέρωσιν των [πνευματικών] υιών του Θεού» πριν μπορέσουν «να ελευθερωθούν από της δουλείας της φθοράς και να μεταβούν εις την ελευθερίαν της δόξης [ένδοξη ελευθερία ΜΝΚ] των [επιγείων] υιών του Θεού». (Ρωμαίους 8:19-22) Εκείνοι τους οποίους ο Θεός ανακηρύσσει δίκαιους μ’ αυτό τον τρόπο έχουν το δικαίωμα της τέλειας ανθρώπινης ζωής που τους υπολογίζεται κατά χάρη. Εξαιτίας αυτού, ο Ιεχωβά Θεός μπορεί τώρα να ενεργήσει απευθείας επάνω τους με το πνεύμα του.—Ρωμαίους 8:33.

12. Από τι φαινόμενα συνοδευόταν η «αναγέννηση» στην περίπτωση του Ιησού και των πρώτων μαθητών, και γιατί αυτά δεν συμβαίνουν σήμερα;

¹² Εκείνους που ο Θεός ανακηρύσσει δίκαιους τους γεννά τώρα σαν πνευματικά παιδιά του. Πώς γίνεται αυτό; Μέσω του αγίου του πνεύματος, της ενεργού, δηλαδή, δυνάμεώς του, την οποία κάνει να ενεργήσει για χάρη τους, με αποτέλεσμα την «αναγέννησή» τους. Στην περίπτωση του Ιησού καθώς και στην περίπτωση των αποστόλων του που ήταν συγκεντρωμένοι τη μέρα της Πεντηκοστής, ο Θεός έδειξε τη γέννησή τους σαν πνευματικών γιων με υπερφυσικά φαινόμενα. Ωστόσο, μια και τα πειστήρια της αληθινής Χριστιανοσύνης θεμελιώθηκαν σταθερά, δεν υπήρχε πια ανάγκη τέτοιων εκδηλώσεων, και «καταργήθηκαν».—Ματθαίος 3:16· Πράξεις 2:3· 10:44-48· 1 Κορινθίους 13:8-10.

13. Σε τι αναφέρονται το «ύδωρ» και το «πνεύμα»; (Ιωάννης 3:5)

¹³ Σ’ αυτή τη διευθέτηση της πνευματικής αναγεννήσεως αναφερόταν ο Ιησούς όταν είπε στον Ιουδαίο άρχοντα Νικόδημο: «Αληθώς, αληθώς σοι λέγω, εάν τις δεν γεννηθή εξ ύδατος και πνεύματος, δεν δύναται να εισέλθη εις την βασιλείαν του Θεού. Το γεγεννημένον εκ της σαρκός είναι σάρξ· και το γεγεννημένον εκ του πνεύματος είναι πνεύμα. Μη θαυμάσης ότι σοι είπον, πρέπει να γεννηθήτε άνωθεν». (Ιωάννης 3:1, 5-7) Το νερό που αναφέρεται εδώ, χωρίς αμφιβολία, είναι το κατά γράμμα νερό του βαπτίσματος. Και το πνεύμα; Είναι το άγιο πνεύμα του Ιεχωβά που επενεργεί στο άτομο.

14. Από τι συνίσταται η «κλήση» και η «εκλογή», και για ποιο σκοπό χρίονται αυτοί οι Χριστιανοί και αποστέλλονται;

¹⁴ Οι Γραφές λένε για όσους «αναγεννιούνται» ότι πρώτα «καλούνται». Αυτή η κλήση τους είναι μια πρόσκληση απ’ τον ίδιο τον Θεό για να γίνουν σύντροφοι του Ιησού Χριστού. Όσοι ανταποκρίνονται στην πρόσκληση είναι «εκλεκτοί». (Αποκάλυψις 17:14) Γίνονται μέρος της εκλεγμένης εκκλησίας, η αποστολή της οποίας είναι να «εξαγγείλη τας αρετάς» του Ιεχωβά Θεού. (1 Πέτρου 2:9) Αυτοί οι «αναγεννημένοι» Χριστιανοί είναι χρισμένοι με το άγιο πνεύμα του Θεού για να κηρύξουν, όπως ήταν κι ο Ιησούς. Έτσι διαβάζουμε: «Ο δε βεβαιών ημάς μεθ’ υμών εις Χριστόν και ο χρίσας ημάς είναι ο Θεός.»—Ησαΐας 61:1, 2· Λουκάς 4:16-21· 2 Κορινθίους 1:21.

15. Πώς μαρτυρεί το πνεύμα ότι ένα άτομο έχει «αναγεννηθεί», και με τι ενισχύεται αυτή η πεποίθηση;

¹⁵ Σχετικά μ’ αυτούς τους «εκλεκτούς» ο απόστολος Παύλος πιστοποιεί: «Αυτό το πνεύμα συμμαρτυρεί με το πνεύμα ημών, ότι είμεθα τέκνα Θεού.» (Ρωμαίους 8:16) Πώς το πνεύμα του Θεού κάνει αυτό το πράγμα; Με το να ενσταλάζει σ’ αυτούς τους Χριστιανούς την ουράνια ελπίδα. «Όστις [ο Θεός] κατά το πολύ έλεος αυτού ανεγέννησεν ημάς εις ελπίδα ζώσαν δια της αναστάσεως του Ιησού Χριστού εκ νεκρών, εις κληρονομίαν άφθαρτον και αμίαντον και αμάραντον, πεφυλαγμένην εν τοις ουρανοίς δι’ ημάς.» (1 Πέτρου 1:3, 4) Καθώς αυτοί διατηρούν μια καλή σχέση με τον ουράνιο Πατέρα τους, εκείνος τους ενισχύει στην πεποίθηση ότι είναι πράγματι «αναγεννημένοι» Χριστιανοί.

Πώς Μπορεί Ένα Άτομο να Είναι Βέβαιο;

16. Από πότε έθεσε ο «πιστός και φρόνιμος δούλος έμφαση στη γήινη ελπίδα, και σε τα συμπέρασμα οδηγεί αυτό;

¹⁶ Όσοι συμμετέχουν στη διακήρυξη αυτού του ευαγγελίου της Βασιλείας στους σύγχρονους καιρούς, είναι πεπεισμένοι ότι, ο Ιεχωβά Θεός οδηγεί τους αφιερωμένους του δούλους μέσω της ορατής του γεννημένης από το πνεύμα οργανώσεως, του «πιστού και φρονίμου δούλου». (Ματθαίος 24:45-47) Κάτω από την κατεύθυνσή της προσφέρθηκε, υπογραμμίστηκε και τονίστηκε η ουράνια ελπίδα περίπου μέχρι το έτος 1935. Κατόπιν, καθώς το φως αυξήθηκε για ν’ αποκαλυφθεί φανερά η ταυτότητα του «πολλού όχλου» της Αποκαλύψεως 7:9, άρχισε να δίνεται έμφαση στη γήινη ελπίδα. (Ψαλμός 97:11) Είναι, επομένως, λογικό να συμπεράνουμε ότι εκείνο τον καιρό θα είχε σχεδόν συμπληρωθεί ολόκληρος ο αριθμός των 144.000. Φυσικά, όποια άτομα αποδεικνύονται άπιστα χρειάζεται ν’ αντικατασταθούν. Αλλά, όπως καταλαβαίνει κανείς, αυτά τα άτομα θα ήταν συγκριτικά λίγα. Και από ποιους πρέπει αυτοί να αντικατασταθούν; Φαίνεται, επίσης, λογικό να συμπεράνουμε ότι πιθανότατα αυτή η ουράνια ελπίδα θα δινόταν σε μερικά άτομα που είχαν υπομείνει με ακεραιότητα, που είχαν μείνει προσκολλημένα στην αφιέρωσή τους χρόνια και χρόνια, και δεν θα δινόταν σε αδοκίμαστους νεοαφιερωμένους. (Συγκρίνετε με Λουκά 22:28-30.) Ωστόσο από τις εκθέσεις που έχουμε στα χέρια μας φαίνεται ότι και μερικοί νεοαφιερωμένοι Χριστιανοί θεωρούν τους εαυτούς τους «αναγεννημένους».

17. Τι είδους αισθήματα κάνουν μερικούς να νομίζουν εσφαλμένα ότι ο Θεός τους έχει εμφυτέψει την ουράνια ελπίδα;

¹⁷ Οποιαδήποτε άτομα που συγκριτικά πρόσφατα αφιερώθηκαν και βαπτίσθηκαν και θεωρούν τους εαυτούς τους ότι «αναγεννήθηκαν», καλά θα κάνουν να σκεφθούν σοβαρά τα ακόλουθα ερωτήματα: Τι λόγους έχετε για να νομίζετε ότι ο Ιεχωβά σας έχει εμφυτέψει αυτή την ελπίδα; Μήπως η συναισθηματική σας αντίληψη για το ζήτημα τούτο είναι ένα κατάλοιπο της λαθεμένης πίστεως που είχατε πριν, όταν βρισκόσασταν στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη και σύμφωνα με την οποία ο ουρανός είναι ο προορισμός όλων των καλών ανθρώπων; Ή μήπως συμβαίνει ότι νοιώθετε έτσι γιατί είχατε μεγάλες εσωτερικές ανησυχίες και αρχικά μεν αντισταθήκατε σ’ αυτή την ιδέα αλλά σιγά - σιγά επικράτησε; Αλλά μήπως επικράτησε γιατί σεις θέλατε κάτι τέτοιο, ίσως και χωρίς να το συνειδητοποιείτε ακόμη; Τέτοιοι εσωτερικοί αγώνες από μόνοι τους δεν αποδεικνύουν ότι «αναγεννηθήκατε».

18. Γιατί η εκτίμηση βαθιών πνευματικών πραγμάτων από μόνη της δεν αποδεικνύει ότι κάποιος έχει «αναγεννηθεί»;

¹⁸ Ή μήπως νομίζετε ότι εκλεχθήκατε από τον Θεό σαν ένας από τους 144.000 χρισμένους λόγω της βαθιάς σας εκτιμήσεως για τα πνευματικά πράγματα, επειδή σας αρέσουν οι βαθιές πνευματικές αλήθειες; Τότε σημειώστε ότι πάρα πολλοί άνθρωποι που δεν ισχυρίζονται πώς είναι «αναγεννημένοι.», είναι πνευματικοί άνθρωποι με την πιο πλήρη σημασία της λέξεως. (1 Κορινθίους 2:14, 15) Και δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία για το πνευματικό σθένος αυτών των ανδρών και γυναικών πίστεως που απαριθμούνται στην προς Εβραίους επιστολή κεφάλαιο 11. Κανείς τους δεν «αναγεννήθηκε». Όλοι απέβλεπαν σε «καλυτέραν ανάστασιν [για να ζήσουν κάτω από την βασιλεία του Θεού]» ακριβώς εδώ πάνω σ’ αυτή τη γη.—Εβραίους 11:35.

19. (α) Γιατί ο μεγάλος ζήλος δεν αποδεικνύει αναγκαία ότι ο Θεός έχει εμφυτέψει σε κάποιον την ουράνια ελπίδα; (β) Ποιο περιστατικό φαίνεται να δείχνει ότι σε μερικά άτομα ο ισχυρισμός ότι έχουν ουράνια ελπίδα μπορεί να οφείλεται σε έλλειψη ταπεινοφροσύνης;

¹⁹ Ή μήπως νοιώθετε, όπως νοιώθετε, επειδή εκδηλώνετε περισσότερο ζήλο από μερικούς συγχριστιανούς σας; Αλλά αυτό από μόνο του δεν θα μπορούσε να είναι ο καθοριστικός παράγοντας, γιατί ο απόστολος Παύλος κατ’ επανάληψη αναγκάσθηκε να συμβουλέψει χρισμένους Χριστιανούς ότι έπρεπε να παίρνουν στα σοβαρά τις πνευματικές τους υποχρεώσεις. (1 Κορινθίους 11:20-22· Γαλάτας 4:9-11) Ή μήπως ο ισχυρισμός σας ότι είσαστε χρισμένο άτομο οφείλεται σε έλλειψη ταπεινοφροσύνης; Υπάρχουν μερικά άτομα που πολύ πρόσφατα ισχυρίστηκαν ότι ανήκουν στους χρισμένους αλλά οι οποίοι, αντί να οικοδομήσουν ενότητα στην εκκλησία, νόμισαν ότι έπρεπε να έχουν το δικό τους όμιλο Γραφικής μελέτης. Αντίθετα, οι ώριμοι «αναγεννημένοι» Χριστιανοί παραμένουν κοντά στην τοπική εκκλησία έστω κι αν αποτελείται κυρίως από «άλλα πρόβατα». (Ιωάννης 10:16) Ωστόσο, το θέμα της «αναγεννήσεως» ενός ατόμου είναι προσωπικό θέμα μεταξύ του Θεού και του κάθε Χριστιανού. Κανείς δεν πρέπει να κρίνει τον άλλο σ’ αυτό το ζήτημα.—Ρωμαίους 14:10.

20. Έχοντας υπ’ όψη όσα εξετάσαμε, σε ποια συμπεράσματα καταλήγουμε σχετικά με την «αναγέννηση»;

²⁰ Απ’ όλα όσα εξετάσαμε τι συμπεραίνουμε; Ότι ο Ιεχωβά Θεός είναι δίκαιος και ευθύς, σοφός και στοργικός. Έχει το δικαίωμα να αναθέτει στα νοήμονα πλάσματά του τους ρόλους τους αντίστοιχα—μερικοί να υπηρετούν το σκοπό του στον ουρανό, άλλοι να το κάνουν αυτό πάνω στη γη. Ας μη νομίζουμε ότι η ουράνια αμοιβή είναι κάτι που πρόκειται να κερδηθεί με προσωπική επιλογή και προσπάθεια, που πρέπει να την εποφθαλμιά κανείς εγωιστικά. Είναι μοναδική και κανένα ανθρώπινο πλάσμα δεν πρέπει να υποθέτει ότι την δικαιούται. Πραγματικά πρόκειται για μια θαυμαστή παρ’ αξία αγαθότητα που ο Ιεχωβά Θεός εκδηλώνει σε λίγα πλάσματά του, σε μια επέκταση των σοφών, δίκαιων και στοργικών σκοπών του, αλλά όχι λόγω κάποιας ιδιαίτερης αξίας από το μέρος αυτών των ίδιων των πλασμάτων. Η «αναγέννηση» περιορίζεται σ’ αυτά τα άτομα. (Ρωμαίους 3:23, 24· 11:33-36) Επίσης, η αιώνια ζωή πάνω στην παραδεισένια γη είναι ένας αφάνταστα προνομιακός στόχος για τον οποίο πρέπει να αγωνίζονται τα άτομα με δίκαιες διαθέσεις. (Αποκάλυψις 21:1, 3, 4) Όλ’ αυτά είναι αγαθότητα που δεν αξίζουμε. Κανείς δεν πρέπει να είναι τόσο αλαζονικός ώστε να πει στον Ιεχωβά, «Τι έκαμες;»—Δανιήλ 4:35.

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 28]

Όπως ακριβώς η φυσική γέννηση απαιτεί να πάρουν ενεργό μέρος οι ανθρώπινοι γονείς, έτσι και η «αναγέννηση» απαιτεί ενεργό μέρος από τον Πατέρα και την ουράνια «γυναίκα» του

[Εικόνα στη σελίδα 29]

Η Βαβυλώνα η Μεγάλη έχει διδάξει πολλούς να νομίζουν ότι όλοι οι καλοί άνθρωποι πηγαίνουν στον ουρανό