Η Παρθενική Γέννηση—Πρέπει να την Πιστεύετε;
ΕΤΣΙ φτάνουμε στα ερωτήματα: Ήταν η Μαρία παρθένα όταν γέννησε τον Ιησού; Υπήρχε ανάγκη να είναι; Γιατί δεν είχε ο Ιησούς ανθρώπινο πατέρα; Θα βοηθηθούμε να απαντήσουμε σ’ αυτά τα ερωτήματα, αν εξετάσουμε ποιος ήταν ο Ιησούς και ποια ήταν η αποστολή του στη γη.
Ο απόστολος Ιωάννης εξηγεί ότι, πριν γεννηθεί ο Ιησούς στη γη, ζούσε στο πνευματικό βασίλειο σαν ο πρωτότοκος Υιός του Θεού και ονομαζόταν ο Λόγος. Στον ορισμένο καιρό «ο Λόγος έγεινε σάρξ, και κατώκησε μεταξύ ημών.» (Ιωάννης 1:1-14) Ή, όπως διατυπώνεται κάπου αλλού στη Βίβλο: «Εξαπέστειλεν ο Θεός τον Υιόν αυτού, όστις εγεννήθη εκ γυναικός.» (Γαλάτας 4:4) Ο ίδιος ο Ιησούς αναγνώρισε ότι «εισερχόμενος εις τον κόσμον . . . ‘θυσίαν και προσφοράν [Θεέ] δεν ηθέλησας, Αλλ’ ητοίμασας εις εμέ σώμα.’»—Εβραίους 10:5.
Υπήρχαν σοβαροί λόγοι που ο Ιησούς ήρθε σαν άνθρωπος, που ‘εισήλθε στον κόσμο’ της ανθρωπότητας. Από τους πρώτους λόγους ήταν η απολύτρωση της ανθρώπινης οικογένειας από τη δουλεία στην αμαρτία, στην ατέλεια και στον θάνατο. Ο απόστολος Παύλος εξήγησε: «Καθώς δι ενός ανθρώπου η αμαρτία εισήλθεν εις τον κόσμον, και δια της αμαρτίας ο θάνατος, και ούτω διήλθεν ο θάνατος εις πάντας ανθρώπους, επειδή πάντες ήμαρτον.» (Ρωμαίους 5:12) Για το πώς θα αντιμετώπιζε ο παντοδύναμος Θεός αυτή την κατάσταση, ο Παύλος λέει: «Είναι είς Θεός, είς και μεσίτης Θεού και ανθρώπων, άνθρωπος Χριστός Ιησούς, όστις έδωκεν εαυτόν αντίλυτρον [αντίστοιχη απολυτρωτική τιμή] υπέρ πάντων.»—1 Τιμόθεον 2:5, 6· παράβαλε 1 Κορινθίους 15:21, 22.
Ναι, ο θάνατος ήρθε σ’ όλους τους ανθρώπους μέσω της ανταρσίας του προπάτορά μας Αδάμ, και η δικαιοσύνη απαιτούσε ζωή ενός άλλου τέλειου άνδρα, ούτε ανωτέρου, ούτε κατώτερου, για να προμηθεύσει το αντίλυτρο που θα εξαγόραζε τη δυνατότητα αιώνιας ζωής για μας. Κανένας ατελής άνθρωπος δεν θα μπορούσε να το προμηθεύσει. (Ψαλμός 49:6, 7) Κάποιος θα έπρεπε να κατεβεί από το ουράνιο βασίλειο. Κατάλληλα, εκείνος που θα το έκανε ήταν ο πρωτότοκος Υιός του Θεού. Έπρεπε να γίνει τέλειος άνθρωπος κι εν τούτοις να μη χάσει τη συνέχεια της ζωής του. Η δύναμη της ζωής του δεν επρόκειτο να εξαλειφθεί, αλλά θα μεταφερόταν στο ωάριο της παρθένας κόρης, της Μαρίας. Αυτή, ‘επισκιασμένη από την προστατευτική δύναμη του Υψίστου,’ μπορούσε να παραγάγει ένα τέλειο σώμα για το βρέφος Ιησού.—Λουκάς 1:35.
Αυτό εξηγεί, επίσης, γιατί η δύναμη της ζωής δεν μπορούσε να έρθει μέσω ενός ατελούς ανθρώπινου άντρα με το φυσιολογικό τρόπο. Ένας ατελής Ιησούς δεν μπορούσε να γίνει το αντίλυτρο. Ούτε θα μπορούσε να είναι το αντίλυτρο μια ενσάρκωση ένας Θεάνθρωπος.
Ο Ιεχωβά διάλεξε μια παρθένα για να γίνει η επίγεια μητέρα του Ιησού, ώστε να είναι σαφές ότι αυτός ήταν γιος, όχι ενός ατελούς ανθρώπινου πατέρα, αλλά του Θεού. Αν αυτή η μεγάλη τιμή δινόταν σε κάποια παντρεμένη γυναίκα, θα υπήρχε πάντοτε αμφιβολία γι αυτό.
Έτσι μπορούμε να δούμε ότι η παρθενική γέννηση του Ιησού ήταν βασική για την εκπλήρωση του αρχικού σκοπού του Ιεχωβά Θεού να δημιουργήσει μια τέλεια ανθρώπινη οικογένεια που θα ζει για πάντα πάνω σε μια παραδεισένια γη. (Γένεσις 2:7-9, 15-17) Η αγάπη του θα προμήθευε ένα αντίλυτρο. Η δικαιοσύνη του θα ικανοποιόταν. Η σοφία του θα θριάμβευε.
Έτσι, πρέπει να συμπεράνουμε ότι η Βιβλική αφήγηση για την παρθενική γέννηση του Ιησού Χριστού δεν πρέπει να χάσει την αξιοπιστία της λόγω της ειρωνείας των σκεπτικιστών ή λόγω των αντιγραφικών και υπερβολικών θρησκευτικών γαρνιρισμάτων. Παραμένει βασικό γεγονός ουσιώδες για τη Χριστιανική πίστη. Και είναι στενά δεμένο με την προοπτική μας για αιώνια ζωή.—Ιωάννης 17:3.