Ερωτήσεις από Αναγνώστες

◼ Τι θα πρέπει να χρησιμοποιείται για τα εμβλήματα στην εορτή του δείπνου του Κυρίου, και ποια μεταχείριση πρέπει να έχουν τα εμβλήματα αυτά;

Ο ετήσιος εορτασμός του Δείπνου του Κυρίου (ή Ανάμνηση) είναι η μόνη γιορτή που έχουν την εντολή από τη Γραφή να τηρούν οι Χριστιανοί. Ο Ιησούς την καθιέρωσε τη νύχτα της 14 Νισάν 33 μ.Χ., αφού γιόρτασε το Ιουδαϊκό Πάσχα. Μπροστά του υπήρχαν τα διάφορα είδη τροφής, που χρησιμοποιούνταν στο γεύμα του Πάσχα. Η περιγραφή του Λουκά λέει:

«[Ο Ιησούς] λαβών άρτον, ευχαριστήσας έκοψε και έδωκε εις αυτούς, λέγων· Τούτο είναι το σώμα μου το υπέρ υμών διδόμενον· τούτο κάμνετε εις την ιδική μου ανάμνησιν. Ωσαύτως και το ποτήριον, αφού εδείπνησαν, λέγων· Τούτο το ποτήριον είναι η καινή διαθήκη εν τω αίματί μου, το υπέρ υμών εκχυνόμενον.»—Λουκάς 22:19, 20.

Ο Θεός είχε κατευθύνει τους Εβραίους να χρησιμοποιήσουν «άζυμα» κατά τη διάρκεια του Πάσχα. ( Έξοδος 12:8) Ώστε οι ‘άρτοι’ που είχε μπροστά του ο Ιησούς ήταν άζυμοι άρτοι. Ήταν φτιαγμένοι από σιτάλευρο, χωρίς καθόλου αλάτι, ή οποιοδήποτε άλλο άρτυμα, γιατί παρίσταναν τον «άρτο θλίψεως».—Δευτερονόμιον 16:3.

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα χρησιμοποιούν παρόμοιο «άρτο». Σε ορισμένες περιπτώσεις αγοράζουν Εβραϊκά άζυμα ψωμάκια και τα χρησιμοποιούν, φροντίζοντας να παίρνουν ψωμάκια τα οποία δεν περιέχουν πρόσθετα συστατικά, όπως είναι τα κρεμμύδια, η βύνη ή τα αυγά. Τέτοια αφούσκωτα, ξερά, ακαρύκευτα ψωμάκια είναι κατάλληλα. Ή μπορεί να ζυμωθεί ένα λειψανάβατο, άζυμο ψωμί. Μια μικρή ποσότητα από σκέτο σιτάλευροa μπορεί να αναμιχθεί με λίγο νερό. Η ελαφρά ποτισμένη ζύμη φτιάχνεται επίπεδη και μετά φουρνίζεται σε ένα επίπεδο (ελαφρά λαδωμένο) ταψάκι μέχρις ότου το ψωμί γίνει ξερό και τραγανό.

Και τι θα πούμε για το άλλο έμβλημα; Τον πρώτο αιώνα μ.Χ., οι Εβραίοι είχαν δεχτεί τη χρήση κρασιού στο γεύμα του Πάσχα. Ο Ιησούς μίλησε για το ‘γέννημα της αμπέλου’ που χρησιμοποιούταν στην εορτή εκείνη. (Λουκάς 22:18) Μερικοί άνθρωποι υποστηρίζουν ότι ο Ιησούς δεν μιλούσε για το κρασί, αλλά για τον αζύμωτο χυμό σταφυλιού. Ωστόσο, ο σκέτος χυμός σταφυλιού δεν θα μπορούσε να διαφυλαχτεί χωρίς να ζυμωθεί από τη συγκομιδή του φθινοπώρου μέχρι το Πάσχα την άνοιξη, άρα ο Ιησούς πρέπει να εννοούσε κρασί. Το κόκκινο κρασί θα παρίστανε ταιριαστά το αίμα του Ιησού. Εφόσον το «τίμιο αίμα» του Χριστού ήταν απολύτως επαρκές, στην Ανάμνηση δεν θα ήταν σωστό να χρησιμοποιηθεί κρασί ενισχυμένο ή προσμιγμένο με μπράντυ, όπως είναι το τσέρρυ, το πορτό και το μοσχάτο, ή ορισμένα άλλα «επιδόρπια» κρασιά. (1 Πέτρου 1:19) Ούτε θα ήταν σωστό να χρησιμοποιηθεί κρασί με πρόσθετα μπαχαρικά ή βότανα, όπως είναι το βερμούτ και το Ντιμποννέ, και πολλά άλλα «ορεκτικά» κρασιά. θα ήταν μάλλον ταιριαστό ένα άγλυκο κόκκινο κρασί όπως είναι το Κιάντι [ξερό Ιταλικό κρασί], κρασί Βουργουνδίας ή κόκκινο Μπορντώ ή σπιτικό κόκκινο κρασί το οποίο δεν έχει γλυκανθεί, αναμιχθεί ή ενισχυθεί.

Οι πρεσβύτεροι σε μια εκκλησία των Μαρτύρων του Ιεχωβά θα κανονίσουν από τα πριν, ώστε ν’ αποκτήσουν άζυμο άρτο και κόκκινο κρασί, αφού βεβαιωθούν ότι αυτά τα οποία αγόρασαν κάνουν για τη χρήση αυτή. Τις ημέρες που θα ακολουθήσουν την εορτή του Δείπνου του Κυρίου δεν υπάρχει καμία ανάγκη να θεωρούνται το ψωμί που θα εναπολειφτεί και το κρασί ως ειδικά ή καθαγιασμένα είδη, γιατί αυτά εξακολουθούν να είναι απλώς συνηθισμένα τρόφιμα. Επίσης δεν υπάρχει κανένας λόγος να φυλάτε κάποια ειδική μπουκάλα με κρασί από χρόνο σε χρόνο για τη γιορτή, εκτός και έχετε δυσκολία να βρείτε το κατάλληλο κρασί, οπότε είναι φρόνιμο να το φυλάτε.

Ορισμένα άτομα, όταν τους δίνουν τα εμβλήματα κατά τη διάρκεια της εορτής της Αναμνήσεως, ενεργούν σαν να έχουν αυτά ειδικές δυνάμεις. Για παράδειγμα, υπάρχουν άτομα που γέρνουν επίτηδες το κεφάλι τους προς αυτά ή μυρίζουν τα εμβλήματα. Αυτό δεν είναι σωστό.

Κατά τη διάρκεια της εορτής του Δείπνου του Κυρίου, το ψωμί και το κρασί συμβολίζουν το σαρκικό σώμα και το πολύτιμο αίμα του Ιησού. (Ματθαίος 26:26-28) Κατά συνέπεια, καθώς περνάνε τα εμβλήματα, καθένας θα πρέπει να δώσει το σεβασμό και την προσοχή του σ’ αυτά που συμβολίζουν το ψωμί και το κρασί. Εκείνοι από το ακροατήριο, που δεν παίρνουν από τα εμβλήματα, μπορούν απλώς να δίνουν το πιάτο και το ποτήρι σ’ αυτόν που κάθεται δίπλα τους, έχοντας κατά νου, πρωταρχικά, τη θυσία του Ιησού, η οποία μπορεί να καλύψει τις αμαρτίες μας και να μας χαρίσει την προοπτική της αιώνιας ζωής. 1 Ιωάννου 2:2· 1 Κορινθίους 11:23-26.

[Υποσημειώσεις]