Ποιος Μόνο Είναι Όσιος;

Η πληροφορία σ’ αυτό το άρθρο και στα επόμενα δύο άρθρα μελέτης, παρουσιάστηκε την πρώτη μέρα της Συνελεύσεως Περιφερείας των Μαρτύρων του Ιεχωβά «Πιστότης στη Βασιλεία.» Σ’ αυτές τις Χριστιανικές συνελεύσεις, που έγιναν σ’ ολόκληρο το βόρειο και νότιο ημισφαίριο στους περασμένους εννέα μήνες, παραβρέθηκαν μέχρι σήμερα 3.028.796 άτομα, από τα οποία 33.627 βαπτίσθηκαν. Είναι επίκαιρο να ανασκοπήσουμε εδώ την έξοχη αυτή πνευματική τροφή, καθώς γίνονται προετοιμασίες για μια νέα πνευματική «ευωχία» στις Συνελεύσεις Περιφερείας «Αλήθεια της Βασιλείας» το επόμενο καλοκαίρι.

ΕΚΕΙΝΟΣ που είναι ο πιο έξοχος σ’ όλο το σύμπαν, για την ιδιότητα της οσιότητας είναι ο ίδιος ο Δημιουργός! Απ’ αυτόν πηγάζει αυτή η ιδιότητα σ’ όλα τα νοήμονα πλάσματά του. Άτομα που εκτιμούν βαθιά την οσιότητα μπορούν να τον επικαλεστούν για να εκδηλώσει οσιότητα σε καιρούς ανάγκης. Έτσι, δεν ήταν αλαζονικό το ότι ο δούλος του πατριάρχη Αβραάμ, του προπάτορα των βασιλιάδων, επικαλέστηκε τον Ιεχωβά σαν Θεό του κυρίου του για να εκδηλώσει την πιστή αγάπη του. (Γένεσις 24:14) Ένας απόγονος του Αβραάμ, ο Δαβίδ, ενώ βρισκόταν ακόμη στο δρόμο για να γίνει βασιλιάς στον Ισραήλ, μίλησε από δική του πείρα και είπε σ’ ένα Ψαλμό που απευθυνόταν στον Ιεχωβά: «Μετά οσίου, όσιος θέλεις είσθαι.» (2 Σαμουήλ 22:26· Ψαλμός 18:25) Επίσης, ο προφήτης Μωυσής, που εκπροσωπούσε τον ουράνιο βασιλιά, τον Ιεχωβά, στο έθνος Ισραήλ, μεγάλυνε την ιδιότητα της οσιότητας προς τον Ιεχωβά Θεό όταν ευλόγησε την ιερατική φυλή του Λευί και είπε:

«Τα Θουμμίμ σου και τα Ουρίμ σου ας ήναι μετά του ανθρώπου [του Λευί] του οσίου σου, τον οποίον εδοκίμασας εν Μασσά, και μετά του οποίου ηντιλόγησας εις τα ύδατα της Μεριβά· όστις είπε προς τον πατέρα αυτού και προς την μητέρα αυτού, Δεν είδον αυτόν, και όστις απηρνήθη τους αδελφούς αυτού, ουδέ εγνώρισε τους υιούς αυτού· διότι [οι Λευίτες] ετήρησαν τον λόγον σου, και εφύλαξαν την διαθήκην σου.»—Δευτερονόμιον 33:4, 5, 8, 9.

Χωρίς δισταγμό ο προφήτης Μωυσής θα μπορούσε να ενωθεί για να ψάλει ένα άσμα που συντέθηκε περισσότερο από 1.600 χρόνια αργότερα και που είχε τον τίτλο «ωδή Μωυσέως του δούλου του Θεού, και ωδή του Αρνίου [Ιησού Χριστού],» τα λόγια του οποίου λένε : «Μεγάλα και θαυμαστά τα έργα σου, Κύριε Θεέ παντοκράτωρ· δίκαιαι και αληθιναί αι οδοί σου, βασιλεύ των αγίων. Τις δεν θέλει σε φοβηθή, Κύριε, και δοξάσει το όνομά σου; Διότι είσαι μόνος όσιος, διότι πάντα τα έθνη θέλουσιν ελθεί και προσκυνήσει ενώπιόν σου, διότι αι κρίσεις σου εφανερώθησαν.»—Αποκάλυψις 15:1-4.

Ο ψαλμωδός Δαβίδ είχε την ίδια εκτίμηση γι’ αυτές τις θείες ιδιότητες, γιατί έγραψε : «Δίκαιος ο Κύριος εν πάσαις ταις οδοίς αυτού και αγαθός [όσιος, ΜΝΚ] εν πάσι τοις έργοις αυτού.» (Ψαλμός 145:17) Ο Ιεχωβά σαν Υπέρτατος Κριτής θα υπερασπίσει την υπόθεση εκείνων που τον λατρεύουν και τον υπηρετούν, όπως ακριβώς ένας άγγελος αναφέρεται ότι του είπε: «Συ, ο ων και ο ην και ο όσιος, διότι έκρινας ταύτα.»—Αποκάλυψις 16:4, 5.

Στη γλώσσα του προφήτη Μωυσή και του ψαλμωδού Δαβίδ, η Εβραϊκή λέξη για την «οσιότητα», που εξετάζουμε εδώ, περιέχει τη σκέψη της καλωσύνης, του να είναι κανείς στοργικά καλός. Μερικοί μεταφραστές της Βίβλου προτιμούν να αποδίδουν την Εβραϊκή λέξη (χεσέντ) σαν «γεμάτη αγάπη καλωσύνη», έλεος. Είναι ένας αγαθός τρόπος για να βλέπει κανείς τα ζητήματα όταν βλέπουμε την οσιότητα σαν αγαθότητα, σαν να είναι κάτι που λαμβάνει υπόψη ορισμένα πράγματα που δεν πρέπει να παραβλεφθούν, κι έτσι η οσιότητα δεν είναι κάτι ψυχρό, κάτι που είναι απλώς βασισμένο στο νόμο ή στη δικαιοσύνη. Είναι μια προσωπική ιδιότητα που υποκινείται από αγάπη και εκτίμηση.

Φέρνουμε στο νου μας πώς κάποιος άρχοντας στη γη Χαναάν διαπίστωσε ότι ο αληθινός Θεός ήταν με τον Αβραάμ που έμενε προσωρινά εκεί, και γιαυτό πήρε στον Αβραάμ και είπε: «Όμοσον προς εμέ εδώ εις τον Θεόν, ότι δεν θέλεις ψευσθή προς εμέ, ούτε προς τον υιόν μου, ούτε προς τους εγγόνους μου· αλλά κατά το έλεος [οσιότητα, ΜΝΚ], το οποίον έκαμα εις σε, θέλεις κάμει εις εμέ, και εις την γην όπου παρώκησας.» (Γένεσις 21:22, 23) Θυμόσαστε επίσης πώς, όταν αργότερα ο Αβραάμ έστειλε το δούλο του Ελιέζερ να βρει σύζυγο για τον αγαπημένο γιο του Ισαάκ, ο δούλος αυτός προσευχήθηκε στον Ιεχωβά Θεό και είπε : «Αύτη [η γυναίκα που περιέγραψα] ας ήναι εκείνη, την οποίαν ητοίμασας εις τον δούλον σου τον Ισαάκ· και εκ τούτου θέλω γνωρίσει ότι έκαμες έλεος [οσιότητα, ΜΝΚ] εις τον κύριόν μου.»—Γένεσις 24:14.

Οσιότητα σε Τι;

Ο πατριάρχης Αβραάμ εκπλήρωσε αυτά που είχε ορκιστεί να κάνει σ’ εκείνο τον άρχοντα στη γη Χαναάν, και ο Ιεχωβά Θεός εκτέλεσε αυτό που ο δούλος του Αβραάμ, ο Ελιέζερ, του ζήτησε με προσευχή, και έδωσε τη σωστή σύζυγο για τον Ισαάκ. Αλλά, σε τι, πάνω απ’ όλα τα άλλα πράγματα, είναι ο Ύψιστος Θεός Ιεχωβά όσιος; Είναι όσιος στη βασιλεία του, στη δική του βασιλική ιδιότητα, γιατί αυτός είναι δικαιωματικά ο Κυρίαρχος πάνω σ’ όλο το σύμπαν που δημιούργησε. Δεν μπορεί να στερήσει τον εαυτό του απ’ αυτό που πραγματικά είναι. Σ’ εκπλήρωση της αναλλοίωτης διαθήκης του με τον Αβραάμ, έγινε Βασιλιάς πάνω σ’ όλη την ειδική γραμμή απογόνων του Αβραάμ, στο έθνος του Ισραήλ, και μάλιστα ειδικά όταν ο Θεός τους απελευθέρωσε από τη σκλαβιά στη γη της Αιγύπτου και τους έφερε στη γη της Επαγγελίας το 1467 π.Χ. Κατόπιν, για 350 χρόνια, ο Ιεχωβά τούς έδωσε τους ορατούς εκπροσώπους του σε μορφή κριτών ως τις μέρες του Κριτή Σαμουήλ. Τον καιρό που η μητέρα του, η Άννα, τον παρουσίαζε στην ιερή υπηρεσία του Θεού στην άγια σκηνή του στη Σηλώ, αυτή πρόφερε μια προφητεία που έστρεφε την προσοχή σ’ ένα μελλοντικό ορατό βασιλιά πάνω στο έθνος του Ισραήλ, λέγοντας: «Ο Κύριος θέλει κρίνει τα πέρατα της γης· και θέλει δώσει ισχύν εις τον βασιλέα αυτού, και υψώσει το κέρας του χριστού αυτού.»—1 Σαμουήλ 2:10.

Στις μέρες εκείνες του Κριτή Σαμουήλ, οι Ισραηλίτες ζήτησαν αλλαγή κυβερνήσεως για το έθνος τους. Απαίτησαν από τον Κριτή Σαμουήλ: «Κατάστησον λοιπόν εις ημάς βασιλέα δια να κρίνη ημάς.» Αυτό δυσαρέστησε όχι μόνο τον Σαμουήλ αλλά και τον Θεό. Είπε στον Σαμουήλ : «Δεν απέβαλον σε [σαν κριτή], αλλ’ εμέ απέβαλον από του να βασιλεύω επ’ αυτούς.» (1 Σαμουήλ 8:1-7) Ο Θεός τούς επέτρεψε να έχουν έναν ορατό ανθρώπινο βασιλιά, τον Σαούλ, το γιο του Κεις. Παρ’ όλα αυτά, ο Θεός δεν παραιτήθηκε από την κυριαρχία του πάνω τους. Σύμφωνα με το σκοπό της διαθήκης του, ο Θεός αποδείχθηκε όσιος στην αόρατη, ουράνια βασιλεία πάνω στον εκλεκτό λαό του. Ο δεύτερος ανθρώπινος βασιλιάς τους ήταν ο πρώην βοσκός, ο Δαβίδ, ο γιος του Ιεσσαί από την Ιουδαϊκή πόλη της Βηθλεέμ.

Πώς ήρθε στο προσκήνιο η οσιότητα στη διάρκεια της βασιλείας του Δαβίδ; Τι εξεικόνιζε αυτό; Και πώς αυτό το ζήτημα της οσιότητας μας επηρεάζει σήμερα; Το επόμενα άρθρο θ’ απαντήσει σ’ αυτά τα ερωτήματα.