Όσια Υποστήριξη του Λόγου του Θεού

«Σπούδασον να παραστήσης σεαυτόν δόκιμον εις τον Θεόν, εργάτην ανεπαίσχυντον, ορθοτομούντα τον λόγον της αληθείας.»—2 Τιμόθεον 2:15.

1, 2. Ποιος είναι ένας τρόπος με τον οποίο οι Μάρτυρες του Ιεχωβά υποστηρίζουν με οσιότητα το λόγο του Θεού;

«ΔΙΑΒΑΖΕΤΕ ΤΟ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ.» Αυτά τα λόγια είναι γραμμένα στην πλευρά ενός μεγάλου κτιρίου που βρίσκεται στο Μπρούκλυν, στη Νέα Υόρκη, κοντά στην είσοδο της περίφημης Γέφυρας του Μπρούκλυν. Σε τίνος το κτίριο βρίσκονται αυτά τα λόγια, και γιατί;

² Βρίσκονται σ’ ένα από τα τυπογραφικά εργοστάσια που διευθύνει η Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά, ένα θρησκευτικό σωματείο συνδεδεμένο με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Μια τέτοια επιγραφή είναι εκείνο ακριβώς που θα περίμενε κανείς να σχεδιάσουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στην πλευρά ενός από τα κτίριά τους. Γιατί; Γιατί πιστεύουν σταθερά ότι ο εμπνευσμένος ψαλμωδός έλεγε την αλήθεια όταν έγραψε πριν από πολύν καιρό: «Λύχνος εις τους πόδας μου είναι ο λόγος σου και φως εις τας τρίβους μου.» (Ψαλμός 119:105) Αυτή η επιγραφή είναι ένας μόνο από τους πολλούς τρόπους, με τους οποίους οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δείχνουν ότι υποστηρίζουν με οσιότητα το Λόγο του Θεού.

3. Πώς οι όσιοι προκάτοχοί μας υποστήριξαν το λόγο του Θεού;

³ Όπως δείχνει η ίδια η Βίβλος, έχουμε πολλά προηγούμενα παραδείγματα οσιότητας για να τ’ ακολουθήσουμε σαν όσιοι υποστηρικτές του Λόγου. Πριν από 3.500 χρόνια περίπου υπήρχε ο Μωυσής. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι υποστήριξε με οσιότητα το Λόγο του Θεού. Πρώτα μεταβίβασε ένα μέρος απ’ αυτόν στο λαό του Θεού προφορικά και κατόπιν γραπτά. Αυτά τα θεία λόγια βρίσκονται στην Πεντάτευχο. Αφού χρησιμοποίησε αυτόν τον αφοσιωμένο προφήτη, ο Ιεχωβά Θεός χρησιμοποίησε, κατόπιν, πολύ περισσότερους που τον υπηρέτησαν σαν εκπρόσωποί του και γραμματείς Του, και οι οποίοι όλοι, σαν τον Μωυσή, υποστήριξαν με οσιότητα το Λόγο του Θεού. (2 Πέτρου 1:21) Ανάμεσα σ’ αυτούς ήταν ο Σαμουήλ, ο Ησαΐας, ο Ιερεμίας, ο Ιεζεκιήλ και ο Δανιήλ, για ν αναφέρουμε μόνο λίγους.

Ο Ιησούς Χριστός και οι Απόστολοί Του

4. Ποιος ήταν ο ποιο διάσημος απ’ όλους τους υποστηρικτές του Λόγου, και πώς έδειξε ότι ήταν ένας τέτοιος υποστηρικτής;

⁴ Αλλά χωρίς αμφιβολία, ο πιο διάσημος απ’ όλους εκείνους που υποστήριξαν με οσιότητα το Λόγο του Θεού, δεν ήταν άλλος από τον μονογενή Γιο του Ιεχωβά, που ήρθε σαν «άνθρωπος Ιησούς Χριστός.» (Ρωμαίους 5:15) Επανειλημμένα αυτός υποστήριξε με οσιότητα το Λόγο του Πατέρα του λέγοντας, «Είναι γεγραμμένον,» όπως όταν απάντησε στους πειρασμούς του Σατανά και όταν αποκρινόταν στους θρησκευτικούς εναντιούμενους. (Ματθαίος 4:4, 7, 10· 21:13· Ιωάννης 6:45· 8:17) Και επί πλέον, με το να υπηρετεί πιστά σαν προφήτης μεγαλύτερος από τον Μωυσή, υποστήριξε επίσης με οσιότητα το Λόγο του Θεού. (2 Κορινθίους 1:20) Ναι, κήρυξε και έζησε σύμφωνα με την αρχή ότι «Ο λόγος ο ιδικός σου [του Θεού] είναι αλήθεια.»—Ιωάννης 17:17.

5, 6. (α) Πώς ο Πέτρος και ο Παύλος έδειξαν την όσια υποστήριξή τους στο Λόγο; (β) Σε σχέση μ’ αυτό, για ποιο σκοπό δημιουργήθηκε ο «πιστός και φρόνιμος δούλος»; (γ) Γιατί επισκιάστηκε προσωρινά ο «δούλος»;

⁵ Οι απόστολοι του Ιησού ακολούθησαν το παράδειγμά του. Τη μέρα της Πεντηκοστής, ο απόστολος Πέτρος υποστήριξε δυναμικά και με οσιότητα το Λόγο του Θεού δείχνοντας πώς ο Ιησούς εκπλήρωσε τα λόγια του Δαβίδ! (Πράξεις 2:22-36) Και τα συγγράμματα του αποστόλου Παύλου είναι γεμάτα από παραθέσεις από τις Εβραϊκές Γραφές, που δείχνουν πόσο βαθιά ενδιαφερόταν να υποστηρίξει με οσιότητα το Λόγο του Θεού. Πήρε τη στάση: «Έστω ο Θεός αληθής πας δε άνθρωπος ψεύστης.» (Ρωμαίους 3:3, 4) Πραγματικά, ο Πέτρος, ο Παύλος και άλλοι πιστοί ακόλουθοι του Ιησού Χριστού υπηρέτησαν σαν ένας «πιστός και φρόνιμος δούλος,» «ο πιστός οικονόμος,» που πήραν εντολή από τον Κύριό τους, τον Ιησού Χριστό, να προμηθεύουν πνευματική τροφή για την εκκλησία του Θεού.—Ματθαίος 24:45-47· Λουκάς 12:42-44.

⁶ Μετά το θάνατο των αποστόλων, αυτή η τάξη του «πιστού και φρονίμου δούλου» έφυγαν όλοι από τη γήινη σκηνή· με τον καιρό επισκιάστηκαν καθώς ο Χριστιανικός αγρός του σίτου έγινε σε μεγάλο βαθμό αγρός ζιζανίων.—Ματθαίος 13:37-43.

Φτάνοντας στους Σύγχρονους Καιρούς

7, 8. (α) Πότε και πώς ξαναεμφανίστηκε ο «δούλος»; (β) Πώς εκδηλώθηκε η υποστήριξή του για το Λόγο από τη δεκαετία του 1870;

⁷ Αλλά, πριν από εκατό περίπου χρόνια, η τάξη του «πιστού και φρονίμου δούλου» άρχισε να έρχεται και πάλι στο προσκήνιο σαν πιστός υποστηρικτής του Λόγου του Θεού. Όσο περνούσαν τα χρόνια τόσο περισσότερο ο κόσμος τούς έβλεπε και τους παρατηρούσε. Τα γεγονότα δείχνουν ότι σήμερα αυτός ο «δούλος» ταυτίζεται με την Εταιρία Σκοπιά.

⁸ Αυτός ο «πιστός και φρόνιμος δούλος» αποτελείται από πιστούς Χριστιανούς, πλήρως αφιερωμένους στον Ιεχωβά μέσω του Ιησού και γεννημένους από το πνεύμα του Θεού. Είναι ζηλωτές σπουδαστές της Βίβλου, οι οποίοι από τα μέσα της δεκαετίας του 1870, πήραν σταθερά τη στάση τους στο να υποστηρίζουν τη Βίβλο σαν το Λόγο του Θεού με βιβλία, βιβλιάρια, περιοδικά και φυλλάδια, άρθρα σε εφημερίδες και δημόσιες διαλέξεις. Το 1886 δημοσίευσαν τον Α΄ Τόμο των Γραφικών Μελετών. Στο 3 κεφάλαιο που είχε τίτλο «Η Γραφή ως Θεία Αποκάλυψις υπό το φως του Ορθού Λόγου Θεωρούμενη,» υπήρχε μια ιδιαίτερη επιδέξια υπεράσπιση της Βίβλου. Μια άλλη αξιοσημείωτη υπεράσπιση του Λόγου του Θεού ήταν το 1 κεφάλαιο του ΣΤ΄ Τόμου (που εκδόθηκε το 1904). Το κεφάλαιο αυτό είχε τίτλο «Εν Αρχή», και αντέκρουε με επιδεξιότητα τη θεωρία της εξελίξεως.

9-11. (α) Πώς δείχτηκε η οσιότητα του «δούλου» στο Λόγο στο τέλος του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα; (β) Ποια είναι η μεγάλη συμβολή της Εταιρίας Σκοπιά στη διάδοση του Λόγου του Θεού από το 1950;

⁹ Προς το τέλος του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ου, αυτοί οι πιστοί Σπουδαστές της Γραφής, όπως χαρακτήριζαν τους εαυτούς τους, ήταν ζηλωτές στο να υποστηρίζουν με οσιότητα τη βίβλο σαν το Λόγο του Θεού. Τύπωσαν πολλές εκδόσεις για ν’ αποδείξουν την αυθεντικότητά της, κι έκαναν πολλά για να εξηγήσουν την εκπλήρωση των προφητειών της και πώς εφαρμόζονται οι Βιβλικές αρχές στη ζωή μας. Το 1914, παρήγαγαν επίσης το οκτάωρο Φωτόδραμα της Δημιουργίας, που είχε ετοιμαστεί αποκλειστικά «για να υπερασπίσει τη Βίβλο σαν το Λόγο του Θεού».

¹⁰ Για να δείξουν ότι υποστήριζαν με οσιότητα το Λόγο του Θεού και ότι ήταν δραστήριοι να τον κυκλοφορήσουν γραπτά, το όνομα του σωματείου τους άλλαξε το 1896 σε Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά. Το 1902 η Εταιρία απέκτησε σαν ιδιοκτησία της το Εμφατικό Δίγλωττο του Ουίλσον και επέβλεψε τη διανομή του. Το 1907 η Εταιρία δημοσίευσε μια έκδοση της Μεταφράσεως Βασιλέως Ιακώβου, που την ονόμαζαν Βίβλο των Βεροιέων, για να θυμίζει τους πρώτους Βεροιείς Χριστιανούς, οι οποίοι ‘εξέταζαν προσεκτικά καθημερινά τις Γραφές για να δουν αν τα πράγματα που τους έλεγε ο απόστολος Παύλος συμφωνούσαν πραγματικά με τις Γραφές.’ (Πράξεις 17:11) Είχε ένα παράρτημα από περισσότερες από 700 σελίδες που περιείχαν σχόλια διαφόρων εδαφίων και κατάλογο εδαφίων που υποστήριζαν γύρω στα 40 εξέχοντα Βιβλικά θέματα κι ένα ταμείο από 100 σελίδες. Το 1926 η Εταιρία άρχισε να τυπώνει το Εμφατικό Δίγλωττο στα δικά της πιεστήρια στο Μπρούκλυν. Το 1942 η Εταιρία δημοσίευσε μια έκδοση της Μεταφράσεως Βασιλέως Ιακώβου με πολλά πολύτιμα βοηθήματα μελέτης, και το 1944 εξέδωσε την Αμερικανική Στερεότυπη Μετάφραση, με παρόμοια βοηθήματα μελέτης, κι αυτή η μετάφραση απέδιδε πιστά το όνομα του Ιεχωβά σύμφωνα με το αρχικό Εβραϊκό κείμενο.

¹¹ Η υποστήριξη με οσιότητα του Λόγου του Θεού παρακίνησε την Εταιρία να δημοσιεύσει το 1950 τη Μετάφραση Νέου Κόσμου των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών. Η μετάφραση των Εβραϊκών Γραφών ακολούθησε τμηματικά σε πέντε τόμους, και ολόκληρη η Βίβλος εκδόθηκε σ’ ένα τόμο το 1961. Ανάμεσα στο 1926 και στο 1980 οι Μάρτυρες του Ιεχωβά παρήγαγαν 43.860.000 Γραφές.

Γιατί Χρειάστηκε μια Νέα Μετάφραση

12, 13. Ποια είναι μια πρώτη αιτία που ο «πιστός και φρόνιμος δούλος» ενδιαφέρθηκε για μια νέα μετάφραση της Βίβλου;

¹² Γιατί αυτός ο «πιστός και φρόνιμος δούλος» ενδιαφερόταν για μια νέα μετάφραση, δηλαδή, τη Μετάφραση Νέου Κόσμου των Αγίων Γραφών;

¹³ Πρώτ’ απ’ όλα, λόγω της δράσεως των αρχαιολόγων και των Βιβλικών λογίων, ανακαλύφθηκαν αρχαιότερα και πιο αξιόπιστα Βιβλικά χειρόγραφα, πολλά από τα οποία είναι στις αρχικές γλώσσες. Έτσι σήμερα υπάρχουν μερικά πολύ σπουδαία Βιβλικά χειρόγραφα που είχαν αντιγραφεί τον τέταρτο και πέμπτο αιώνα μ.Χ. και μερικά κομμάτια παπύρων των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών που φτάνουν πίσω ως τα μέσα του δεύτερου αιώνα. Επίσης, οι ρόλοι της Νεκράς Θαλάσσης που περιέχουν βιβλία από τις Εβραϊκές Γραφές χρονολογούνται ακόμη και πριν από την εποχή του Χριστού, και έχουν ρίξει πρόσθετο φως σε Βιβλικά εδάφια. Όσο πιο αρχαία είναι τα χειρόγραφα της Γραφής, τόσο πλησιέστερα βρίσκονται στα αρχικά πρωτότυπα των θεόπνευστων συγγραφέων, από τα οποία κανένα δεν σώζεται σήμερα.

14. Ποια είναι μια δεύτερη αιτία;

¹⁴ Μια δεύτερη αιτία που χρειαζόταν μια νεώτερη μετάφραση που θα ήταν βελτίωση των παλαιότερων, είναι ότι η Ελληνική γλώσσα του πρώτου αιώνα κατανοείται τώρα πολύ καλύτερα. Με το πέρασμα του χρόνου, οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν πολλά κομμάτια παπύρων που διασώθηκαν από την ίδια εποχή που είχαν γραφτεί οι Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές. Αυτά τα κομμάτια των παπύρων, που ασχολούνται με καθημερινά κοσμικά ζητήματα, έχυσαν φως στη μορφή της Ελληνικής γλώσσας που χρησιμοποίησαν οι συγγραφείς των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών. Ένα τυπικό παράδειγμα είναι η λέξη «Ρακά» στο Ματθαίος 5:22 σε μερικές παλαιότερες μεταφράσεις. Επειδή δεν ήξεραν τη σημασία της, το μόνο που μπορούσαν να κάνουν οι μεταφραστές ήταν να μεταγραμματίσουν τη λέξη αυτή σε μια λέξη χωρίς νόημα στα Αγγλικά (και στα Ελληνικά). Αλλά τώρα η σημασία της λέξεως είναι γνωστή κι έτσι η Μετάφραση Νέου Κόσμου το αποδίδει «ανέκφραστη λέξη περιφρονήσεως». Όπως μπορείτε να δείτε, η αυξανόμενη γνώση για τις γλώσσες στις οποίες είχε γραφτεί αρχικά η Βίβλος βοηθάει να γίνουν πιο κατανοητές μεταφράσεις.

15. Δώστε παράδειγμα για μια τρίτη αιτία.

¹⁵ Μια τρίτη αιτία, που χρειαζόταν μια νέα μετάφραση, είναι το γεγονός ότι κι αυτές οι γλώσσες στις οποίες μεταφράζεται η Βίβλος αλλάζουν στο πέρασμα των χρόνων. Η Αγγλική που χρησιμοποιήθηκε από τον Ουίκλιφ, μεταφραστή της Βίβλου στον 14ο αιώνα, διαφέρει πολύ από τη γλώσσα που χρησιμοποίησαν οι μεταφραστές της Μεταφράσεως Βασιλέως Ιακώβου στις αρχές του 17ου αιώνα. Και η Αγγλική γλώσσα πέρασε από πολυάριθμες αλλαγές από τότε μέχρι σήμερα. Μερικές λέξεις έχουν πάρει τώρα εντελώς αντίθετη σημασία. Έτσι η λέξη «αφήνω» στις μέρες του Βασιλέως Ιακώβου σήμαινε «εμποδίζω,» αλλά σήμερα σημαίνει «επιτρέπω».

16. Όπως δείχνει το Πράξεις 20:30 και 2 Τιμόθεον 4:3, 4, ποια είναι μια άλλη αιτία που ο «δούλος» άρχισε να μεταφράζει τη Γραφή;

¹⁶ Τελικά υπάρχει το ζήτημα της σωστής κατανοήσεως της Βίβλου που είναι μια από τις κύριες αιτίες που έγινε η Μετάφραση Νέου Κόσμου. Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε ότι οι θρησκευτικές δοξασίες ενός ατόμου θα επηρεάσουν τις μεταφραστικές του προσπάθειες. Πραγματικά, αυτό είναι αναπόφευκτο όταν μια λέξη σ’ ένα εδάφιο μπορεί ν’ αποδοθεί με περισσότερους από έναν τρόπο. Επειδή οι μεταφραστές, μερικές φορές, είτε εκούσια είτε χωρίς να το θέλουν, διαστρέφουν την αρχική γλώσσα σε εδάφια που φαίνεται να συγκρούονται με τα δόγματά τους, έγινε επιτακτικό να παραχθεί μια μετάφραση από ανθρώπους που πραγματικά ήταν προσκολλημένοι με οσιότητα στο Λόγο του Θεού.

Παράλειψη Προσκολλήσεως με Οσιότητα στο Λόγο του Θεού

17. Ποια είναι μερικά παραδείγματα νόθων εδαφίων που είσδυσαν στο Βιβλικό κείμενο;

¹⁷ Επειδή μερικοί αντιγραφείς παρέλειψαν να προσκολληθούν με οσιότητα στο λόγο του Θεού, ολόκληρα κομμάτια νόθων εδαφίων εισέδυσαν μέσα στο «Παραδεδεγμένο Κείμενο», πάνω στο οποίο βασίζεται η Μετάφραση Βασιλέως Ιακώβου. Τα εδάφια αυτά προστέθηκαν στο αρχικό θεόπνευστο κείμενο. Ανάμεσα σ’ αυτά είναι το Ιωάννης 8:1-11 και Μάρκος 16:9-20. Άλλο παράδειγμα νόθου εδαφίου βρίσκεται στο 1 Ιωάννου 5:7, 8. Εδώ οι λέξεις «εν τω ουρανώ, ο Πατήρ, ο Λόγος και το Άγιον Πνεύμα, και ούτοι οι τρεις είναι έν» φαίνεται να υποστηρίζουν την Τριάδα. Αλλά έρευνες αποκάλυψαν ότι αυτά τα λόγια προστέθηκαν από κάποιον ανέντιμο αντιγραφέα πάνω από 1.000 χρόνια μετά τη συμπλήρωση της συγγραφής των θεόπνευστων Γραφών.

18, 19. (α) Πώς μερικοί μεταφραστές άλλαξαν και κακοπαρέστησαν το Λόγο του Θεού; (β) Πώς συνέβη αυτό σχετικά με τα εδάφια που μιλούν για την κατάσταση των νεκρών;

¹⁸ Ιδιαίτερα οι παραγωγοί σύγχρονων παραφράσεων της Γραφής πήραν αδικαιολόγητες πρωτοβουλίες, μερικές φορές στο ίδιο το κείμενο, μερικές φορές στις υποσημειώσεις. Για παράδειγμα, στο Εκκλησιαστής 9:5, 10, Η Ζωντανή Βίβλος του Ταίυλορ λέει: «Γιατί οι ζωντανοί γνωρίζουν τουλάχιστον ότι θα πεθάνουν! Αλλά οι νεκροί δεν γνωρίζουν τίποτα.» και «Ό,τι κάνεις, κάνε το καλά, γιατί στο θάνατο, όπου πηγαίνεις, δεν υπάρχει εργασία ή σχεδιασμός, ή γνώση, ή κατανόηση.» Επειδή ο μεταφραστής δεν συμφωνούσε μ’ αυτά τα θεόπνευστα λόγια, πρόσθεσε στην υποσημείωση: «Αυτές οι δηλώσεις είναι οι αποθαρρυμένες γνώμες του Σολομώντα, και δεν εκφράζουν γνώση της αλήθειας του Θεού πάνω στα σημεία αυτά!»

¹⁹ Η μετάφραση αυτή κακοπαριστάνει επίσης το Λόγο του Θεού στον Ψαλμό 115:17. Εκεί η Μετάφραση Βασιλέως Ιακώβου γράφει: «Οι νεκροί δεν θέλουσιν αινέσει τον ΚΥΡΙΟΝ, ουδέ πάντες οι καταβαίνοντες εις τον τόπον της σιωπής.» Αλλά ο μεταφραστής της Ζωντανής Βίβλου, προφανώς, πιστεύει ότι οι νεκροί εξακολουθούν να ζουν κάπου αλλού, και το υπονοεί αυτό με την απόδοση του εδαφίου ως εξής: «Οι νεκροί δεν μπορούν να αινέσουν τον Ιεχωβά εδώ πάνω στη γη.»

20. Σχετικά με το Ιωάννης 1:1, πώς η δοξασία για την Τριάδα χρωμάτισε μερικές μεταφράσεις, αλλά ποια άλλη ακριβής απόδοση είναι δεκτή;

²⁰ Αλλά πρέπει να σημειωθεί ότι, ακόμη και με τις καλύτερες προθέσεις, ένας μεταφραστής της Βίβλου θα σφάλει μερικές φορές χωρίς σωστή κατανόηση του Λόγου του Θεού. Για παράδειγμα, όλοι σχεδόν οι μεταφραστές πιστεύουν στην Τριάδα κι έτσι αποδίδουν το Ιωάννης 1:1 ως εξής: «Και ο Λόγος ήταν ο Θεός». Αλλά το εδάφιο αυτό μπορεί ν’ αποδοθεί με ακρίβεια και μ’ άλλον τρόπο, όταν ληφθεί υπόψη η απουσία του οριστικού άρθρου πριν από την Ελληνική λέξη Θεός. Έτσι, η Μια Αμερικανική Μετάφραση αποδίδει τη φράση, «Και ο Λόγος ήταν θείος.» Η Μετάφραση Νέου Κόσμου αποδίδει αυτή τη φράση, «Και ο Λόγος ήταν ένας θεός.» Και δεν είναι η μόνη που το κάνει αυτό. Αυτός είναι ακριβώς ο τρόπος που απέδωσε τη φράση μια αναθεώρηση της μεταφράσεως του Αρχιεπισκόπου Νιούκαμ το 1807.

Υποστήριξη με Οσιότητα του Ονόματος του Θεού

21. Πώς οι περισσότερες σύγχρονες μεταφράσεις της Βίβλου διαφωνούν με τον ίδιο τον Θεό;

²¹ Ένας πολύ σοβαρός τρόπος με τον οποίο, οι περισσότερες σύγχρονες μεταφράσεις, αποτυχαίνουν να προσκολληθούν με οσιότητα στο Λόγο του Θεού είναι η παράλειψή τους να φερθούν έντιμα στο διακεκριμένο όνομα του Θεού που είναι Ιεχωβά. Αυτό παριστάνεται στα Εβραϊκά με μια λέξη από τέσσερα γράμματα που είναι γνωστή ως Τετραγράμματο. Απόδειξη ότι ο Ιεχωβά Θεός ο ίδιος παίρνει στα σοβαρά το προσωπικό όνομα, μπορούμε να δούμε από το γεγονός ότι ενέπνευσε τους Εβραίους γραμματείς του να το χρησιμοποιήσουν 6.961 συνολικά φορές στις Εβραϊκές Γραφές. (Σ’ αυτές περιλαμβάνονται και οι 134 φορές που οι Εβραίοι γραμματείς εσκεμμένα το παρέλειψαν.)

22, 23. (α) Τι δείχνει ότι είναι εσφαλμένο να μεταφράζεται το όνομα του Θεού με ένα κοινό ουσιαστικό; (β) Ποια έντιμη εκτίμηση γι’ αυτό κάνει η Βίβλος της Ιερουσαλήμ; (γ) Σύμφωνα με μερικές αυθεντίες, γιατί είναι προτιμότερο να χρησιμοποιούμε το όνομα «Ιεχωβά» αντί του «Γιαχβέ»;

²² Το γεγονός είναι ότι ο Δημιουργός αναφέρεται στις Εβραϊκές Γραφές πιο συχνά, με το ξεχωριστό του όνομα Ιεχωβά, παρά με όλες τις άλλες ονομασίες μαζί. Επί πλέον, απλώς δεν έχει νόημα να μεταφράζουμε ένα κύριο όνομα, όπως το Ιεχωβά, μ’ ένα κοινό ουσιαστικό όπως το Κύριος όπως δεν θα είχε νόημα να μεταφράσουμε το «Ρολλς Ρόυς» (το όνομα του πιο ακριβού αυτοκινήτου στον κόσμο) απλώς με τη λέξη «αυτοκίνητο», όταν υπάρχουν τόσο πολλά άλλα αυτοκίνητα. Αλλά η Βίβλος της Ιερουσαλήμ μολονότι προτιμά το όνομα «Γιαχβέ» αντί του «Ιεχωβά», φέρνει ισχυρό επιχείρημα που χρησιμοποιεί αυτό το όνομα αντί του «Κύριος». Ο πρόλογος αυτής της μεταφράσεως τελειώνει: «Το να λέμε, ‘Ο Κύριος είναι Θεός’ είναι ασφαλώς μια ταυτολογία [μια άχρηστη επανάληψη], ενώ το να λέμε ‘Ο Ιεχωβά είναι Θεός’ δεν είναι ταυτολογία.»

²³ Μήπως λοιπόν πρέπει να χρησιμοποιούμε το «Γιαχβέ» αντί του «Ιεχωβά»; Όχι κατ’ ανάγκη. Σύμφωνα με τον Κάνον Ντ. Ντ. Ουίλλιαμς του Καίμπριτζ, οι «ενδείξεις δείχνουν, και σχεδόν αποδεικνύουν, ότι το Γιαχβέ δεν ήταν η σωστή προφορά του Τετραγράμματου.» Το έργο Μπίμπλια Εμπράικα, που εκδόθηκε στη Στουτγάρδη το 1951, βάζει τα φωνητικά σημεία του Τετραγράμματου έτσι ώστε να διαβάζεται «Γιεχ.βα». Αυτή η έκδοση χρησιμοποιήθηκε από την Επιτροπή Μεταφράσεως της Γραφής Νέου Κόσμου. Ο καθηγητής Γκούσταβ Όκλερ του Τύμπινγκεν δηλώνει: «Από δω και πέρα χρησιμοποιώ τη λέξη Ιεχωβά, γιατί, στην πραγματικότητα, το όνομα αυτό έχει μονιμοποιηθεί στο λεξιλόγιό μας, και δεν μπορεί ν’ αντικατασταθεί.» Ο Βιβλικός μεταφραστής Ρόδερχαμ, στην Εμφατική Βίβλο, ήταν ανάμεσα στους πρώτους που χρησιμοποίησε τη μορφή «Γιαχβέ». Αλλά, στο έργο του Μελέτες στους Ψαλμούς, που πρωτοδημοσιεύθηκε μετά το θάνατό του, ξαναγύρισε στη μορφή «Ιεχωβά», δηλώνοντας ότι το έκανε αυτό λόγω της «επιθυμίας να παραμένει σ’ επαφή με το δημόσιο μάτι και αυτί».

Το Όνομα «Ιεχωβά» στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές

24. (α) Πόσες φορές χρησιμοποιεί η Μετάφραση Νέου Κόσμου το όνομα του Ιεχωβά στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές; (β) Ποια είναι μερικά παραδείγματα προηγουμένων μεταφράσεων που κάνουν το ίδιο;

²⁴ Τι θα πούμε για τη χρήση του ονόματος «Ιεχωβά» στη λεγόμενη Νέα Διαθήκη, στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές; Στη Μετάφραση Νέου Κόσμου εμφανίζεται 237 φορές. Μολονότι αυτό μπορεί να φαίνεται στους περισσότερους ασυνήθιστο, αυτή η μετάφραση δεν είναι με κανένα τρόπο η πρώτη που χρησιμοποιεί αυτό το όνομα σ’ αυτό το μέρος της Γραφής. Η χρήση του πηγαίνει πίσω τουλάχιστον ως το 1796, όταν ο Γερμανός μεταφραστής Μπρεντάνο χρησιμοποίησε τη μορφή «Ιεχωβά» στο Μάρκος 12:29. Υπάρχει επίσης το Εμφατικό Δίγλωττο, μια διάστιχη μετάφραση των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών, που εκδόθηκε πρώτα το 1864. Χρησιμοποιεί επανειλημμένα το «Ιεχωβά» στις παραθέσεις του από τις Εβραϊκές Γραφές όπου εμφανίζεται το όνομα, συνολικά 18 φορές. Για παράδειγμα, βλέπε Ματθαίος 22:37, 44· Μάρκος 12:29, 30· Λουκάς 20:42.

25. (α) Ποιες πρόσφατες αποδείξεις δείχνουν ότι το όνομα του Ιεχωβά υπήρχε στο αρχικό κείμενο των Ελληνικών Γραφών; (β) Ποια διπλή αλλαγή έγινε προφανώς το δεύτερο αιώνα μ.Χ.;

²⁵ Ο λόγος που φαίνεται πολύ ασυνήθιστο να υπάρχει το όνομα «Ιεχωβά» στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές είναι γιατί, για αιώνες, πίστευαν ότι αυτό το όνομα δεν υπήρχε στη Μετάφραση των Εβδομήκοντα των Εβραϊκών Γραφών που χρησιμοποιήθηκε από τον Ιησού και τους αποστόλους του. Αλλά πιο πρόσφατες ανακαλύψεις υπέδειξαν οριστικά ότι το Τετραγράμματο πραγματικά υπήρχε στους Εβδομήκοντα τους καιρούς εκείνους. Έτσι ο καθηγητής Χάουορντ του Πανεπιστημίου της Τζώρτζια δηλώνει: «Ξέρουμε ότι είναι γεγονός ότι οι Ελληνόφωνοι Ιουδαίοι εξακολούθησαν να γράφουν [το Τετραγράμματο] μέσα στις Ελληνικές Γραφές τους. Επί πλέον είναι πολύ απίθανο ότι οι πρώτοι συντηρητικοί Ελληνόφωνοι Ιουδαίοι Χριστιανοί διέφεραν απ’ αυτή τη συνήθεια. . . . Θα ήταν εξαιρετικά ασυνήθιστο γι’ αυτούς να αφαιρέσουν το Τετραγράμματο από το βιβλικό κείμενο.» Έτσι συμπεραίνει: «Εφόσον το Τετραγράμματο ήταν ακόμη γραμμένο στα αντίγραφα της Ελληνικής Βίβλου που ήταν οι Γραφές της πρώτης εκκλησίας, είναι λογικό να πιστεύουμε ότι οι συγγραφείς της Κ[αινής] Δ[ιαθήκης] , όταν παρέθεταν από τις Γραφές, διατηρούσαν το Τετραγράμματο μέσα στο βιβλικό κείμενο. Σύμφωνα με τις προ-Χριστιανικές Ιουδαϊκές συνήθειες μπορούμε να υποθέσουμε ότι το κείμενο της ΚΔ είχε ενσωματώσει το Τετραγράμματο στις παραθέσεις του από την ΠΔ». Ο καθηγητής Χάουορντ παρατηρεί επίσης ότι όταν το Τετραγράμματο αφαιρέθηκε από τη Μετάφραση των Εβδομήκοντα, αφαιρέθηκε επίσης και από τις παραθέσεις από τις Εβραϊκές Γραφές που εμφανίζονταν στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές. Αυτή η αλλαγή έγινε προφανώς στις αρχές του δεύτερου αιώνα μ.Χ. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το όνομα Ιεχωβά ανήκει στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές, όπως το βρίσκουμε στη Μετάφραση Νέου Κόσμου.

26. Ποια προηγούμενα έχει η Μετάφραση Νέου Κόσμου για την εκτεταμένη χρήση του Ονόματος;

²⁶ Η Μετάφραση Νέου Κόσμου χρησιμοποιεί επίσης το όνομα «Ιεχωβά» και σε άλλες περιπτώσεις εκτός από κείνες που το όνομα εμφανίζεται σε παραθέσεις από τις Εβραϊκές Γραφές. Γιατί; Για να βοηθήσει τον αναγνώστη να ξέρει κατά πόσον η λέξη «Κύριος» που εμφανίζεται στο Ελληνικό κείμενο αναφέρεται στον Ιεχωβά Θεό ή στον Ιησού Χριστό. Υπάρχει κάποιο καλό προηγούμενο που το κάνουμε αυτό; Ναι, γιατί σε 20 περίπου Εβραϊκές μεταφράσεις των Ελληνικών Γραφών βρίσκουμε αυτή την τακτική. Υπάρχουν επίσης πολλές μεταφράσεις των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών από ιεραποστόλους που κάνουν το ίδιο πράγμα. Για παράδειγμα, μια από τις πιο παλιές μεταφράσεις των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών στην Ιαπωνική γλώσσα χρησιμοποιεί ελεύθερα το όνομα «Εχομπά» (Ιεχωβά).

27. Άσχετα με ποιο πράγμα, και εξ αιτίας τίνος πράγματος πρέπει οι όσιοι δούλοι του Θεού να κάνουν πλήρη χρήση της Μεταφράσεως Νέου Κόσμου;

²⁷ Άσχετα με το αν Εβραίοι και Έλληνες λόγιοι του Χριστιανικού κόσμου επαινούν ή επικρίνουν τη Μετάφραση Νέου Κόσμου των Αγίων Γραφών, παραμένει γεγονός ότι αυτή έγινε από ανθρώπους που προσκολλούνταν με οσιότητα στο Λόγο του Θεού. Είναι πραγματικά ένα μεγάλο βοήθημα για να μας ‘ωθήσει για σωτηρία και να μας βοηθήσει να είμαστε τέλειοι, εξαρτισμένοι για κάθε έργο αγαθό.’ (2 Τιμόθεον 3:15-17) Είθε όλοι όσοι έχουμε διαθέσιμη αυτή τη μετάφραση στη γλώσσα μας να ευλογηθούμε με το να τη χρησιμοποιούμε πλήρως.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΜΕ ΟΣΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΩΣ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΘΗΚΑΝ ΟΙ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ;

□ Τα κτίρια των κεντρικών γραφείων των Μαρτύρων του Ιεχωβά

□ Ο Ιησούς Χριστός και οι απόστολοι

□ Ο «πιστός και φρόνιμος δούλος» των σύγχρονων καιρών

□ Οι γραμματείς που αντέγραφαν και ξανά αντέγραφαν το Βιβλικό κείμενο

□ Παλαιότεροι μεταφραστές σε σύγχρονες γλώσσες

□ Μεταφραστές προσφάτων μεταφράσεων της Βίβλου

□ Η Επιτροπή Μεταφράσεως Νέου Κόσμου της Γραφής

[Πλαίσιο στη σελίδα 22]

Κάποτε ένας αναγνώστης της Βίβλου κατηγόρησε έναν Αμερικανό μεταφραστή γιατί ‘είχε καταστρέψει τα ωραία Αγγλικά’ της Μεταφράσεως Βασιλέως Ιακώβου, που τα αρχαϊκά τους Αγγλικά είχαν σαγηνεύσει χωρίς αμφιβολία τον παραπονούμενο. Όταν ο μεταφραστής προσπάθησε να εξηγήσει ότι η ομορφιά του αγγέλματος ήταν πιο σπουδαία από την ομορφιά της γλώσσας, ο κατήγορος απάντησε: «Δεν με ενδιαφέρει διόλου το άγγελμα. Είμαι άθεος.»

[Πλαίσιο στη σελίδα 22]

Ο στόχος της μεταφράσεως της Βίβλου, στην πραγματικότητα, όλων των μεταφράσεων, πρέπει να είναι να βοηθήσει τον αναγνώστη του μεταφρασμένου λόγου να δεχτεί την ίδια επίδραση, διανοητικά και συναισθηματικά, ακόμη και πνευματικά, σαν να διάβαζε τις Γραφές στην αρχική γλώσσα.

[Πλαίσιο στη σελίδα 23]

Ο Βιβλικός μεταφραστής Έντγκαρ Γκούντσπιντ έγραψε σ’ ένα Μάρτυρα του Ιεχωβά σχετικά με τη Μετάφραση Νέου Κόσμου των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών: «Ενδιαφέρομαι για το ιεραποστολικό έργο του λαού σας, και την παγκόσμια έκτασή του, και είμαι πολύ ευχαριστημένος με την ελεύθερη και σθεναρή μετάφραση. Δείχνει ένα τεράστιο πεδίο σωστής και σοβαρής μαθήσεως, όπως μπορώ να βεβαιώσω.»

Ο λόγιος της Εβραϊκής κι Ελληνικής Α. Τόμπσον της Βρετανίας, γράφοντας στο «Δη Ντιφφερενσέιτορ», δήλωσε σχετικά μ’ ένα μέρος της Μεταφράσεως Νέου Κόσμου των Εβραϊκών Γραφών: «Τη συνιστώ σαν μια ειλικρινή και καθαρή προσπάθεια ν’ αποδοθεί η Αγία Γραφή στη σύγχρονη Αγγλική. Φαίνεται να μην έγινε καμιά προσπάθεια για να επιβληθούν οποιεσδήποτε ειδικές δοξασίες ή θεωρίες.»

Το Εγχειρίδιο του Έερντμαν στη Βίβλο συγκαταλέγει τη Μετάφραση Νέου Κόσμου ανάμεσα στις 14 «κυριότερες Αγγλικές μεταφράσεις του 20ού αιώνα.»

[Εικόνα στη σελίδα 25]

Το Τετραγράματο στους παπύρους Φουάντ 266 (Μετάφραση Εβδομήκοντα)

Αυτοί οι πάπυροι δημοσιεύθηκαν από νωρίς από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά και η εμφάνιση εδώ του ονόματος του Θεού αποτέλεσε τη βάση για να χρησιμοποιηθεί το «Ιεχωβά» στη Μετάφραση Νέου Κόσμου