‘Παρηγορείτε τους Ολιγοψύχους’

«ΣΤΗΝ αρχή αισθανόμουνα πεσμένο το ηθικό μου, και η διάθεση αυτή παρατεινόταν. Δεν ήθελα να πάω πουθενά ούτε να κάνω τίποτα ούτε μπορούσα να συγκεντρωθώ. Ήμουν αποθαρρυμένη, σαστισμένη, και άρχισα να σκέπτομαι ότι όλη η ζωή μου και το καλό υπόμνημα της υπηρεσίας μου στον Θεό δεν άξιζαν τίποτα. Μ’ έπιασε πανικός και τρόμος.» Έτσι περιέγραψε τα συναισθήματά της μια 48-χρονη Μάρτυρας που είχε δαπανήσει πολλά χρόνια σαν ιεραπόστολος. «Ήμουν πάντα υγιής σωματικά και πνευματικά, αλλά ξαφνικά αισθάνθηκα ότι ποτέ δεν θα ξαναγινόμουν καλά.»

Ένας ώριμος αδελφός αναφέρει επίσης; «Απογοητεύτηκα πολύ εξ αιτίας της δουλειάς μου. Ερχόμουνα σπίτι μετά τη δουλειά τόσο αποθαρρυμένος που δεν μπορούσα να φάω. Σηκωνόμουν από το τραπέζι και πήγαινα στο δωμάτιό μου και έκλαιγα—δεν μπορούσα να σταματήσω το κλάμα. Θύμωνα εύκολα με τους άλλους. Συνεχώς σκεπτόμουν, ‘Πού βαδίζω; Γιατί συμβαίνει αυτό σ’ εμένα;’ Αυτό κράτησε έξι μήνες.»

Αυτά τα άτομα έπασχαν από μεγάλη κατάθλιψη. Άλλες ειδήσεις δείχνουν ότι υπάρχουν και ανάμεσα στο λαό του Θεού ‘ολιγόψυχοι.’ (1 Θεσσαλονικείς 5:14) Στατιστικές απ’ όλο τον κόσμο δείχνουν μια εντυπωσιακή αύξηση στα άτομα που πάσχουν από κατάθλιψη. Αν και αυτοί που έχουν κάποια σχέση με τον Θεό συχνά επηρεάζονται λιγότερο από τις καταστάσεις που δημιουργούν κατάθλιψη, με κανέναν τρόπο δεν είναι απρόσβλητοι σ’ αυτήν τη διαταραχή. Αλλά πρέπει να πλήττονται έτσι τέτοιοι πιστοί δούλοι;

«Είμαι Πολύ Απογοητευμένος»

Ο πιστός Βασιλιάς της Ιερουσαλήμ Δαβίδ ήταν ένα θύμα της καταθλίψεως. Σαν αποτέλεσμα μερικών σφαλμάτων ή ανοησιών από μέρους του, έγραψε: «Είμαι πολύ απογοητευμένος· όλη τη μέρα θρηνώ.» (Ψαλμός 38:6, ΝτεΓουίτ) Το πλαίσιο στην επόμενη σελίδα δείχνει πώς πολλοί πιστοί δούλοι αισθάνθηκαν κατά καιρούς, και γιατί. Όμως, όλοι αυτοί που αναφέρονται στο πλαίσιο υπερνίκησαν την κατάθλιψή τους. Σύμφωνα με το Βιβλικό υπόμνημα, όλοι συνέχισαν να υπηρετούν πιστά τον Θεό.

Υπάρχουν πολλοί λόγοι που οι άνθρωποι παθαίνουν κατάθλιψη. Μερικούς απ’ αυτούς λίγο μπορεί να τους ελέγξει ο ασθενής. Μια πρόσφατη ιατρική έρευνα έδειξε ότι ορισμένα είδη σοβαρής καταθλίψεως δημιουργούνται από χημική ανισορροπία του εγκέφαλου η οποία μπορεί να προκύψει από πολλές σωματικές αιτίες.a Παράλληλα, οι σκέψεις μας μονάχα μπορεί να δημιουργήσουν κατάθλιψη. Ένα Βιβλικό παράδειγμα το δείχνει αυτό.

Ο Επαφρόδιτος, ένας ζηλωτής βοηθός του φυλακισμένου αποστόλου Παύλου, έπασχε από κατάθλιψη. Ο Παύλος έστειλε αυτό τον δούλο από τη Ρώμη στην πρώην του εκκλησία στους Φιλίππους, και ίσως μέσω αυτού έστειλε κι ένα γράμμα το οποίο μεταξύ άλλων έλεγε ότι, «[Ο Επαφρόδιτος] ελυπείτο, [αισθανόταν κατάθλιψη, ΜΝΚ] διότι ηκούσατε ότι ησθένησε.» Είναι αλήθεια ότι είχε αρρωστήσει, αλλά τώρα ήταν καλά—όμως ήταν καταθλιμμένος. Τι ήταν εκείνο που του προξένησε την κατάθλιψη; Έμαθε ότι η εκκλησία ‘άκουσε ότι είχε ασθενήσει.’ Γιατί αυτό τον κατέθλιψε;—Φιλιππησίους 2:25-30.

Αυτός ο αφιερωμένος δούλος προφανώς ήταν πολύ ευαίσθητος στα συναισθήματα των άλλων. Ανησυχούσε πολύ που στενοχωρήθηκαν οι αγαπητοί του αδελφοί και οι αδελφές στην πρώτη του εκκλησία όταν έμαθαν για την αρρώστια του. Φαίνεται ότι η αγωνία του να θέλει να τους καθησυχάσει—αλλά δυστυχώς βρισκόταν εκατοντάδες μίλια μακρυά—του έφερε κατάθλιψη. Το ίδιο θα μπορούσε να συμβεί και σήμερα, ακόμη και σ’ εκείνους οι οποίοι, σαν τον Επαφρόδιτο, δαπανούνται ολοκληρωτικά στο έργο του Κυρίου. Η μεγάλη ανησυχία και το ενδιαφέρον για τα συναισθήματα των άλλων, ή ίσως το αίσθημα ότι απογοητεύεις τους άλλους μπορεί να δημιουργήσει κατάθλιψη.

Αλλά πώς μπορούν οι άλλοι να βοηθήσουν αυτούς που πάσχουν από κατάθλιψη;

«Παρηγορείτε»

Μια Χριστιανή που έπασχε από κατάθλιψη παρακάλεσε το σύζυγό της με δάκρυα στα μάτια: «Τι να κάνω; Δεν μπορώ να συνεχίσω έτσι!» Ο σύζυγος που ήταν άπιστος απάντησε απότομα: «Πρέπει ν’ αντέξεις!» Τόσο συντριμμένη ήταν η γυναίκα αυτή που την άλλη μέρα παρ’ ολίγο να αυτοκτονήσει! Πόσο σπουδαίο είναι να προσέξουν όλοι τη Βιβλική προσταγή: «Παρηγορείτε τους ολιγοψύχους.» Μερικές φορές αν κάποιος δεν προσφέρει τέτοια παρηγοριά αυτό μπορεί να οδηγήσει σε ανεπανόρθωτη ζημιά. Πάλι, μπορεί ένα άτομο να θέλει συχνά να ενθαρρύνει έναν ολιγόψυχο αλλά να μην ξέρει τι να πει.—1 Θεσσαλονικείς 5:14.

Στη δεύτερη επιστολή του προς τους Κορινθίους Χριστιανούς ο Παύλος δείχνει ότι ήταν ‘θλιμμένος, [αισθανόταν απογοητευμένος]’, γιατί είχε ‘έσωθεν φόβους.’ Μια καλή είδηση τον παρηγόρησε. Ο Τίτος του είπε για τη βελτιωμένη πνευματική κατάσταση της εκκλησίας των Κορινθίων και για το ‘ζήλο’ τους ή ενδιαφέρον τους για τον Παύλο, τον «πόθο» τους γι’ αυτόν. Όταν άκουσε ο Παύλος για την αγάπη που έτρεφαν γι’ αυτόν χάρηκε. (2 Κορινθίους 7:5-7) Το ίδιο αληθεύει και σήμερα. Μια Χριστιανή γυναίκα που έπασχε από κατάθλιψη που παρέλυε, ανέφερε: «Πάνω απ’ όλα χρειάζεσαι να ξέρεις ότι οι άλλοι ενδιαφέρονται για σένα σαν άτομο. Χρειάζεσαι ν’ ακούσεις κάποιον να σου λέει, ‘Καταλαβαίνω· θα γίνεις γρήγορα καλά. Σε συμμερίζομαι και θέλω να μιλήσω μαζί σου.»

«Έμαθα να Μπαίνω στη Θέση του Άλλου»

«Ένα μάθημα που ποτέ δεν θα ξεχάσω,» ομολόγησε μια Χριστιανή μητέρα που έπασχε από κατάθλιψη. «Έμαθα να μπαίνω στη θέση του άλλου. Πριν, συνήθιζα να σκέπτομαι ότι όλο εκείνο που έπρεπε να κάνεις ήταν να εξαγριωθείς και να ξεσπάσεις, γι’ αυτό ποτέ δεν ένοιωθα τους άλλους που ήταν άρρωστοι. Τώρα ξέρω. Όταν μερικοί από τους φίλους μου μού είπαν, ‘σύνελθε αμέσως,’ τότε δεν μπορούσα να κάνω τίποτα γιατί είχα χάσει τον έλεγχο. Τα σχόλιά τους πραγματικά πληγώνουν.» Στα άτομα που πάσχουν από κατάθλιψη χρειάζεται να τους δείχνουν οι άλλοι ‘συμπάθεια.’—1 Πέτρου 3:8.

Πώς μπορούν η οικογένεια και οι φίλοι να βοηθήσουν; Μια 40-χρονη μητέρα που έπασχε στο παρελθόν από κατάθλιψη είπε: «Δεν αισθάνεσαι μόνο άσχημα σωματικά και συναισθηματικά, αλλά αισθάνεσαι και ένοχη επειδή δεν κάνεις για την οικογένειά σου αυτό που φυσιολογικά θα ήθελες.» Γι’ αυτό συμβούλευσε: «Πέστε στο καταθλιμμένο άτομο ότι καταλαβαίνετε πως κάνει το καλύτερο. Ενθαρρύνετέ το να συνεχίσει.»

Ενώ τα εποικοδομητικά λόγια είναι απαραίτητα και εκτιμούνται, αυτοί που θέλουν να βοηθήσουν ίσως μπορούν να προσφέρουν περισσότερη βοήθεια.

Ενισχύστε τους Ασθενείς

Ο Παύλος παρότρυνε την εκκλησία των Θεσσαλονικέων όχι μόνο να ‘παρηγορούν τους ολιγοψύχους,’ αλλά και να ‘περιθάλπουν [αντέχουν, Κείμενο, στηρίζουν, ΜΝΚ] τους ασθενείς, να μακροθυμούν προς πάντας.’ Ο όρος ‘αντέχω’ περιλαμβάνει έργα, γιατί η κύρια έννοιά του είναι αντιστηρίζω.—1 Θεσσαλονικείς 5:14.

Οι πληροφορίες που δόθηκαν για μια μελέτη πάνω σε 500 και πλέον άτομα κατέληγε στο εξής: «Εκτός από καρδιά, ισχυρή θέληση, και χαρούμενη διάθεση, μπορεί μερικοί να χρειάζονται στενούς, ενθαρρυντικούς φίλους και οικογένειες για να αποφύγουν την κατάθλιψη.» Ο Δρ Λ. Κάμμερ, ένας πασίγνωστος ψυχίατρος, συμφώνησε λέγοντας: «Είναι ζωτικό αυτός που πάσχει από κατάθλιψη να έχει κάποιον κοντά του που δεν θ’ αρχίσει να του κάνει διάλεξη, που θα δείξει υπομονή.» Ναι, μια θετική προσπάθεια για βοήθεια, όπως ένα τηλεφώνημα ή μια σύντομη επίσκεψη, μπορεί να εκτιμηθεί πολύ.

Μια Χριστιανή γυναίκα ρωτήθηκε ποιο είδος θεραπείας τη βοήθησε περισσότερο. Κι εκείνη είπε: «Το καλύτερο ήταν να περιστοιχίζομαι από τους πνευματικούς αδελφούς και τις αδελφές μου. Αλλιώς, δεν θα είχα γίνει καλά. Στην εκκλησία μας οι Μάρτυρες έδειχναν αγάπη, ενδιαφέρον και κατανόηση. Ήταν σαν ένα τείχος προστασίας.»

Φυσικά, υπάρχει ανάγκη μερικές φορές να είμαστε συναισθηματικά σταθεροί για να βοηθήσουμε ένα καταθλιμμένο άτομο, επειδή ο τρόπος που σκέπτεται μπορεί να είναι συγκεχυμένος. Μπορεί να χρειάζεται κάποια ήρεμη παρότρυνση να κάνει έναν περίπατο μαζί σας, να επιδοθεί σε κάποια άλλη μορφή ασκήσεως, να πάρει τα φάρμακά του, ή να συνεχίσει τις πνευματικές του δραστηριότητες.

Όταν κάποιος είναι στο νοσοκομείο από σωματική αρρώστια, συχνά τρέφεται με πολλά και μικρά γεύματα παρά με λίγα και μεγάλα. Το ίδιο μπορεί να χρειάζεται όταν πρόκειται να βοηθήσουμε ένα καταθλιμμένο άτομο με πνευματική τροφή. Μπορεί να χρειάζεται πραγματική υπομονή από μέρους του συζύγου η ενός φίλου που ενδιαφέρεται να συζητήσει πνευματικά ‘καλά πράγματα’ σε γενικές γραμμές σε διάφορα θέματα, αντί να προσπαθεί να έχει μια μακρά Βιβλική συζήτηση, η οποία ίσως να παραφόρτωνε τον καταθλιμμένο. Ακόμη κι όταν αυτός που πάσχει δεν ανταποκρίνεται στην κατεύθυνση, η αγάπη που του δείχνεται έχει κάποια επίδραση.

Μέχρις ότου διανύσει την πορεία της η διαταραχή ή ανταποκριθεί το άτομο στην ιατρική αγωγή, χρειάζεται να δείχνουν οι άλλοι υπομονή και κατανόηση. Μερικές φορές υπάρχουν καταστάσεις που κανένα είδος ιατρικής αγωγής δεν φαίνεται να πετυχαίνει. Γι’ αυτό η μακροθυμία μαζί με τη θυσιαστική αγάπη μπορούν να βοηθήσουν αυτούς τους ασθενείς μέχρις ότου ο Ιεχωβά θα θεραπεύσει κάθε ασθένεια—διανοητική και σωματική—στην επερχόμενη νέα τάξη.—Αποκάλυψις 21:3, 4.

Οι πρεσβύτεροι στην εκκλησία έχουν μια ιδιαίτερη ευθύνη. Το άρθρο «Εκπαιδευμένη Γλώσσα—‘Για την Ενθάρρυνση των Αποκαμωμένων,’» που πραγματεύεται αυτό το ζήτημα, θα εκδοθεί σ’ ένα προσεχές τεύχος.

[Υποσημειώσεις]

[Πλαίσιο στη σελίδα 15]

ΠΩΣ ΑΙΣΘΑΝΟΝΤΑΝ ΓΙΑΤΙ