Η Γέννηση του Βασιλικού Έθνους σε μια Νεογέννητη Γη
«Ήθελε γεννήσει η γη εν μια ημέρα; ή έθνος ήθελε γεννηθή ενταυτώ; Αλλ’ η Σιών άμα εκοιλοπόνησεν, εγέννησε τα τέκνα αυτής.»—Ησαΐας 66:8.
1. Ποια δράση ανέλαβαν στις 26 Ιουλίου 1931 οι Διεθνείς Σπουδαστές της Γραφής στη συνέλευσή τους στο Κολόμπους του Οχάιο και ποια δράση ακολούθησε παγκόσμια;
ΠΡΙΝ από μισό αιώνα και πλέον—την Κυριακή το απόγευμα, στις 26 Ιουλίου 1931 ένας λαός εμφανίστηκε στο παγκόσμιο προσκήνιο της δράσεως, υπερασπίζοντας ένα όνομα. Την αξέχαστη εκείνη μέρα οι χιλιάδες Διεθνείς Σπουδαστές της Γραφής, συγκεντρώθηκαν σε γενική συνέλευση στο Κολόμπους, Οχάιο, ΗΠΑ, και ομόφωνα υιοθέτησαν μια απόφαση με την οποία διάλεγαν να ονομάζονται από τη μέρα εκείνη κι έπειτα με το βασισμένο στη Βίβλο όνομα «Μάρτυρες του Ιεχωβά.» (Ησαΐας 43:10-12) Σύντομα όλες οι εκκλησίες των Διεθνών Σπουδαστών της Γραφής σ’ ολόκληρη τη γη, υιοθέτησαν επίσημα αυτό το μοναδικό όνομα. Το νέο όνομα παρέμεινε!
2. (α) Τι υπέμειναν από τότε εκείνοι που έφεραν αυτό το βασισμένο στη Βίβλο όνομα; (β) Ποια ενισχυτικά λόγια βρίσκουν στον Ησαΐα 66:5;
2 Εξαιτίας του τιμημένου εκείνου ονόματος, αυτοί οι Μάρτυρες του Ύψιστου Θεού μισήθηκαν από τον κόσμο, ακόμη και από το λεγόμενο Χριστιανικό κόσμο, του οποίου τα μέλη ισχυρίζονται ότι είναι θρησκευτικά αδέλφια με όλους εκείνους που ομολογούν ότι είναι μαθητές του Ιησού. Αυτό το θρησκευτικό μίσος έφτασε σε τέτοιο βαθμό ώστε εκδηλώθηκε με βίαιο διωγμό και θάνατο για πολλούς. Για την ενθάρρυνση αυτών που φέρνουν το όνομα και οι οποίοι ζουν σύμφωνα με την αξιοπρέπεια του ονόματος αυτού, αντηχούν μέσα από το πέρασμα 2.500 χρόνων και πλέον τα παρακάτω ενισχυτικά λόγια, όπως τα διατήρησε για μας ένας από τους πιο εξέχοντες προφήτες της Βίβλου: «Ακούσατε τον λόγον του Κυρίου, σεις οι τρέμοντες τον λόγον αυτού· οι αδελφοί σας, οίτινες σας μισούσι και σας αποβάλλουσιν ένεκεν του ονόματός μου, είπαν, Ας δοξασθή ο Κύριος· πλην αυτός θέλει φανή εις χαράν σας, εκείνοι δε θέλουσι καταισχυνθή.»—Ησαΐας 66:5.
3. Πώς δείχνουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ότι τρέμουν το Λόγο του, και, εκτός από ακροατές, τι άλλο είναι;
3 Ο σημερινοί Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι «οι τρέμοντες τον λόγον αυτού.» Φοβούνται να ενεργήσουν αντίθετα με το γραπτό του Λόγο. Αυτός είναι ο λόγος που μελετούν συνεχώς τις θεόπνευστες Γραφές. Αναγνωρίζουν ότι ο συγγραφέας της Βίβλου είναι ο Θεός και πατέρας του Κυρίου τους και Σωτήρα τους Ιησού Χριστού. Δέχονται σαν το Λόγο του Ιεχωβά και τα τριανταεννέα βιβλία των Εβραϊκών Γραφών και τα εικοσιεπτά βιβλία των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών, τα οποία, όχι μόνο πρέπει να διαβάζουν αλλά και να εκτελούν αυτά που περιέχουν.
4. (α) Ποιος είναι ο κύριος λόγος που ο λεγόμενος Χριστιανικός κόσμος μισεί και αποβάλλει τους αδελφούς του; (β) Ποιο ελατήριο ισχυρίζεται ότι έχει ο Χριστιανικός κόσμος όταν το κάνει αυτό;
4 Αλλά για ποιο κύριο λόγο μισούνται οι Μάρτυρες του Ιεχωβά από το λεγόμενο Χριστιανικό κόσμο, από ένα λαό που ισχυρίζεται ότι βρίσκεται μέσα στην αδελφότητα του Ιησού Χριστού; Για ποια αιτία ο Χριστιανικός κόσμος τους αποβάλλει από τις τάξεις εκείνων που αναγνωρίζονται σαν Χριστιανοί, και δεν θέλει να έχει καμιά σχέση μαζί τους επειδή δεν έχει τίποτα το κοινό μαζί τους; Ο ίδιος ο Ιεχωβά εξηγεί τους λόγους γι’ αυτό, λέγοντας: «Ένεκεν του ονόματός μου.» Και όμως εκείνοι που εκδηλώνουν το μίσος τους και τους αποβάλλουν λένε ότι τα κάνουν αυτά για υψηλούς κι ευγενικούς σκοπούς, αναφωνώντας: «Ας δοξασθεί ο Κύριος [Ιεχωβά, ΜΝΚ]!» Αλλά, Κύριος ο Θεός δεν θεωρεί αυτό το μίσος και το χωρισμό τους από τους Μάρτυρές του σαν κάτι που τον δοξάζει.
5. (α) Όταν ο Ιεχωβά εκδηλώνεται φανερά ποιοι είναι εκείνοι που χαίρονται; (β) Τι σημαίνει ότι οι άλλοι καταισχύνονται;
5 Όταν αυτός εκδηλώνει φανερά την επιδοκιμασία του για ορισμένους και την αποδοκιμασία του για άλλους, ποιοι χαίρονται γι’ αυτή του την εκδήλωση; Και ποιοι είναι εκείνοι που καταισχύνονται; Σε κείνους που μισούνται και αποβάλλονται επειδή σέβονται πραγματικά το όνομά του, ο Ιεχωβά λέει: «Αυτός θέλει φανεί εις χαράν σας, εκείνοι δε θέλουσι καταισχυνθή.» Αυτό σημαίνει τρομερή θλίψη σ’ εκείνους που εκδηλώνουν μίσος και διωγμό. Η παλιά θλίψη που ήρθε πάνω τους, προεσκίαζε τη μεγαλύτερη απ’ όλες τις θλίψεις που σύντομα θάρθει επάνω σε κείνους που μισούν και αποβάλλουν τους Μάρτυρες του Ιεχωβά στον «καιρόν του τέλους.» (Δανιήλ 12:4) Στα παρακάτω λόγια του, ο προφήτης Ησαΐας μιλάει γι’ αυτό, λέγοντας: «Φωνή κραυγής έρχεται εκ της πόλεως, φωνή εκ του ναού, φωνή του Κυρίου, όστις κάμνει ανταπόδοσιν εις τους εχθρούς αυτού.»—Ησαΐας 66:6.
6. Ποια ήταν η πόλη από την οποία βγήκε «φωνή κραυγής,» και ποιος ήταν ο λόγος γι’ αυτή τη φωνή;
6 Η πόλη που δεν κατονομάζεται και από την οποίαν έρχεται «φωνή κραυγής» είναι, βέβαια, η Ιερουσαλήμ, γιατί εκεί βρισκόταν ο ναός για τη λατρεία του Ιεχωβά. Το νόημα εδώ είναι ότι ο Ιεχωβά έρχεται στο ναό της λατρείας του για επιθεώρηση, και βρίσκει ότι ο τρόπος που τον λατρεύουν δεν τον ευχαριστεί. Η λατρεία είναι απλώς επιφανειακή, τυπική, υποκριτική. Αυτό έφερε όνειδος στο ιερό όνομά του. Αυτό που θα έδειχνε την αποδοκιμασία από μέρους του Ιεχωβά θα ήταν μια «κραυγή» που θα την προκαλούσε η εισβολή της παγκόσμιας κατακτητικής δυνάμεως των Βαβυλωνίων, που ο Ιεχωβά θα τους χρησιμοποιούσε σαν όργανό του για να ‘κάνει ανταπόδοση στους εχθρούς του,’ τους υποκριτικούς λάτρεις που ξεφτέλιζαν το λαό του. Αυτοί ήταν εχθροί του Ιεχωβά γιατί εκδήλωναν εχθρικό μίσος εναντίον εκείνων που πραγματικά ‘έτρεμαν το λόγο του’ και τους απόβαλαν, όπως είπε, «ένεκεν του ονόματός μου.»—Ησαΐας 66:2, 5.
7. Πότε εκπληρώθηκε η προφητεία του Ησαΐα, τι συνέβη στον Ιερεμία, και ποιοι είδαν ότι ο λόγος του Ιεχωβά ήταν αληθινός;
7 Έτσι, τον επόμενο αιώνα, στις μέρες των προφητών Ιερεμία, Ιεζεκιήλ και Δανιήλ, ο Ιεχωβά χρησιμοποίησε τα στρατεύματα της Βαβυλώνας σαν όργανά του για να ‘κάμη ανταπόδοσιν’ στους Ισραηλίτας που είχαν παραβεί την διαθήκη. Τι «κραυγή» δημιούργησε αυτό στην Ιερουσαλήμ το 607 π.Χ. όταν ολόκληρη η πόλη καταστράφηκε, και δεν σώθηκε ούτε ο μεγαλοπρεπής ναός που κτίστηκε από το σοφό βασιλιά Σολομώντα! Οι επιζήσαντες Ιουδαίοι μεταφέρθηκαν στη Βαβυλώνα. Οι λίγοι Ιουδαίοι που έμειναν πίσω στη γη, τελικά έφυγαν στην Αίγυπτο σέρνοντας μαζί τους τον προφήτη Ιερεμία. Με τον τρόπο αυτό εκπληρώθηκε η προφητεία του για την πλήρη ερήμωση της γης. Έτσι, επίσης, η περιοχή την οποία κάποτε κατοικούσε ένα έθνος, έπαψε να είναι η πατρίδα ενός ζωντανού έθνους με τον Ιεχωβά Θεό σαν τον ουράνιο βασιλιά του. Οι πιστοί Ιουδαίοι που ‘έτρεμαν τον λόγον του Ιεχωβά’ είδαν ότι ο λόγος του βγήκε αληθινός.
8, 9. (α) Ποια είναι η σύγχρονη αντιτυπική Ιερουσαλήμ; (β) Σύμφωνα με την προφητεία του Ιησού τι θα συμβεί σ’ αυτή, και γιατί;
8 Συγκλονιστικά γεγονότα που θα ξεπερνούν κατά πολύ, όσα συνέβησαν το 607 π.Χ., πρόκειται να έρθουν πάνω σ’ αυτούς που μισούν και αποβάλλουν τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, τους Μάρτυρες που σήμερα τρέμουν τον λόγο του Ιεχωβά. Όλα εκείνα τα τραγικά γεγονότα που συνέβησαν στις μέρες του Ιερεμία, του Ιεζεκιήλ και του Δανιήλ «εγίνοντο εις εκείνους παραδείγματα [ή τύποι], και εγράφησαν προς νουθεσίαν ημών, εις τους οποίους τα τέλη των αιώνων έφθασαν.» (1 Κορινθίους 10:11) Τότε θα έρθει πραγματικά ‘φωνή κραυγής εκ της πόλεως,’ της αντιτυπικής Ιερουσαλήμ που είναι κάτω από τη θεία καταδίκη, δηλαδή του Χριστιανικού κόσμου. Σαν τον αρχαίο Ισραήλ, ο Χριστιανικός κόσμος ισχυρίζεται ότι είναι σε διαθήκη με τον Θεό, στην «καινήν διαθήκην» με τον Ιησού Χριστό σαν Μεσίτη. (Εβραίους 8:7-9) Αλλά ο Χριστιανικός κόσμος δεν έζησε σύμφωνα με τις σχέσεις διαθήκης που ισχυρίζεται ότι έχει με τον Θεό. Γι’ αυτό μια «μεγάλη θλίψις» όπως προσκιάστηκε από τη θλίψη που ήρθε πάνω στην αρχαία Ιερουσαλήμ, περιμένει το λεγόμενο Χριστιανικό κόσμο, σύμφωνα με την προφητεία του ίδιου του Ιησού:
9 «Τότε θέλει είσθαι θλίψις μεγάλη, οποία δεν έγεινεν απ’ αρχής κόσμου έως του νυν, ουδέ θέλει γίνει. Και αν δεν συνετέμνοντο αι ημέραι εκείναι, δεν ήθελε σωθή ουδεμία σαρξ· δια τους εκλεκτούς όμως θέλουσι συντμηθή αι ημέραι εκείναι.»—Ματθαίος 24:21, 22· Μάρκος 13:19, 20.
10. Ποιους άλλους, εκτός από τον Χριστιανικό κόσμο, θα περιλάβει αυτή η θλίψη, και ποιοι είναι εκείνοι που θ’ αποτελέσουν τη «σάρκα» που θα σωθεί;
10 Αυτή η μεγάλη θλίψη που δεν έχει το όμοιό της είναι πολύ κοντά. Έρχεται από το χέρι του Θεού, που είναι Θεός των «εκλεκτών» του Ιεχωβά. Θα περιλάβει, όχι μόνο το λεγόμενο Χριστιανικό κόσμο, την αντιτυπική Ιερουσαλήμ, αλλά επίσης και εκείνο με το οποίο ο λεγόμενος Χριστιανικός κόσμος υπήρξε καλός φίλος, ολόκληρο αυτό το σύστημα. (Ιακώβου 4:4) Οι αφιερωμένοι, βαπτισμένοι Χριστιανοί σήμερα που τρέμουν τον Λόγον του Ιεχωβά θα είναι η «σάρκα» που θα επιζήσει.
Μια Γρήγορη Γέννηση που Κανείς δεν Μπορεί να την Εμποδίσει
11. (α) Ποια περίοδος προηγείται από την ανθρώπινη γέννηση, αλλά θα συνέβαινε κάτι τέτοιο στην περίπτωση της ξαναχτισμένης Ιερουσαλήμ; (β) Με τίνος τη διαταγή χτίστηκε στο μέρος εκείνο μια άλλη Ιερουσαλήμ; (γ) Προείπε ο Ησαΐας για πόσο χρόνο ο τόπος της παλιάς Ιερουσαλήμ θα έμενε έρημος;
11 Ας γυρίσουμε τώρα πίσω στη συγκινητική προφητεία του Ησαΐα! Σαν κάποια ανακούφιση από τη σκοτεινή προοπτική, που μόλις μας παρουσίασε κάτω από θεία έμπνευση, ο προφήτης προλέγει τώρα ένα χαρωπό γεγονός. Η γέννηση ενός νόμιμου απογόνου είναι κάτι που οι κατάλληλα παντρεμένοι γονείς περιμένουν με μεγάλη ανυπομονησία και με μεγάλες ελπίδες. Στους ανθρώπους, πριν γεννηθεί το παιδί, πρέπει να περάσει ένας ορισμένος από τον Θεό καιρός για να αναπτυχθεί πλήρως, στη διάρκεια της εγκυμοσύνης, ο επιθυμητός απόγονος. Αλλά σ’ αυτή την περίπτωση, ο Μέγας Δημιουργός της διαδικασίας της γεννήσεως προείπε κάτι ασυνήθιστο για τις διευθετήσεις που έχει ο ίδιος κάνει. Ο προφήτης του Ησαΐας προείπε την καταστροφή της μολυσμένης πόλεως της Ιερουσαλήμ, και, μ’ αυτό τον τρόπο, η αρχική πόλη που χτίστηκε πάνω στο Όρος Σιών θα έπαυε να υπάρχει. Αλλά μια άλλη πόλη επρόκειτο να δημιουργηθεί πάνω στο ίδιο αυτό Όρος Σιών, με διαταγή του Πέρση κατακτητή, του Κύρου του Μεγάλου, του δούλου του Ιεχωβά που επρόκειτο να ανατρέψει τη Βαβυλωνιακή αυτοκρατορία. (Ησαΐας 44:28· 45:1) Αλλά ο Ησαΐας δεν προείπε για πόσο χρόνο θα έπαυε να υπάρχει η παλιά Ιερουσαλήμ και θα ήταν χωρίς «τέκνα,» ή πολίτες. Ούτε προείπε ο Ησαΐας για πόσο χρόνο το Όρος Σιών, και όλη η γη που συνδεόταν μ’ αυτό, θα ήταν μια ερημιά που θα την απέφευγαν.
12. Πώς θα εμφανιζόταν πάνω στο χάρτη του αρχαίου κόσμου μια νέα γη, και τίνων πατρίδα θα γινόταν αυτή;
12 Αλλά στις μέρες του Μεγαλύτερου Κύρου, μια άλλη Ιερουσαλήμ θα εμφανιζόταν και θα γινόταν η μητέρα πολλών «υιών,» δηλαδή, πολλών κατοίκων και υπηκόων, που θα ζούσαν μέσα στην καθορισμένη επικράτειά της. Μήπως αυτό σήμαινε ότι θα εμφανιζόταν πάνω στο χάρτη του αρχαίου κόσμου μια «γη» που θα χρησίμευε σαν πατρίδα για ανθρώπους που κάποτε δεν ήταν «έθνος»; Η προφητική απάντηση του Ιεχωβά Θεού σ’ αυτό το ερώτημα είναι ναι!
13, 14. (α) Επρόκειτο να αποκατασταθούν οι αιχμάλωτοι Ιουδαίοι στη γη τους όταν θα έφτανε το επόμενο κανονικό Ιωβηλαίο έτος μετά τη μεταφορά τους; (β) Θα γινόταν και πάλι η Ιερουσαλήμ μητέρα «υιών» με μεγάλες προσπάθειες από μέρους των αιχμαλώτων Ιουδαίων, και τι προφήτευσε γι’ αυτό το Ησαΐας 66:7, 8;
13 Έτσι το ερώτημα ήταν πότε και πώς; Μέσω του προφήτη του Ιερεμία, ο Ιεχωβά προείπε ότι η γη του λαού που κάποτε ήταν ένα «έθνος» θα έμενε έρημη, για εβδομήντα χρόνια, μια χρονική περίοδο είκοσι χρόνια μακρότερη από την περίοδο των πενήντα χρόνων του Ιωβηλαίου. Έτσι, όταν έφτασε το κανονικό Ιωβηλαίο έτος το 537 π.Χ., δεν θα υπήρχε εορτασμός του Ιωβηλαίου στην πρώην πατρίδα και δεν θα υπήρχε Ιερουσαλήμ, ή Σιών, που θα εμφανιζόταν για να γεννήσει πολίτες σαν «υιούς» της, ή «τέκνα» της. Για πρώτη φορά το 537 π.Χ. έφτασαν εξόριστοι Ιουδαίοι στην πρώην πατρίδα τους. Αυτό δεν θα γινόταν με ασυνήθιστες κοπιαστικές προσπάθειες από τους αιχμαλώτους Ιουδαίους στη Βαβυλώνα. Θα ήταν μια πράξη του Θεού, σύμφωνα με την προφητική του υπόσχεση. Μολονότι θα φαινόταν πολύ απίθανο, επρόκειτο να δημιουργηθεί ένα «έθνος», μετά την εξορία, σε μια γη φυλαγμένη από τον Ιεχωβά Θεό γι’ αυτό το «έθνος.» Ο Ιεχωβά, βλέποντας πέρα από την εθνική συμφορά του 607 π.Χ., άφησε να εννοηθεί ότι θα συνέβαινε ένα τέτοιο πράγμα, όταν στη συνέχεια υποκίνησε τον Ησαΐα να πει:
14 «Πριν κοιλοπονήση [δηλαδή, μια άλλη Ιερουσαλήμ] εγέννησε· πριν έλθωσιν οι πόνοι αυτής, ηλευθερώθη και εγέννησεν αρσενικόν. Τις ήκουσεν τοιούτον πράγμα; τις είδε τοιαύτα; ήθελε γεννήσει η γη εν μια ημέρα; ή έθνος ήθελε γεννηθή ενταυτώ; αλλ’ η Σιών άμα εκοιλοπόνησεν, εγέννησε τα τέκνα αυτής.»—Ησαΐας 66:7, 8.
15. Πώς συγκρίνεται αυτή η πείρα της γέννας με την πείρα που περιγράφεται στην Αποκάλυψη 12:1-17;
15 Αυτή η ασυνήθιστη γέννα είναι τελείως αντίθετη από την περιγραφή της γέννας ενός αγοριού που αναφέρεται στο τελευταίο βιβλίο της Αγίας Γραφής. Εκεί, στην Αποκάλυψη 12:1-17, διαβάζουμε: «Και σημείον μέγα εφάνη εν τω ουρανώ, γυνή ενδεδυμένη τον ήλιον, και η σελήνη υποκάτω των ποδών αυτής, και επί της κεφαλής αυτής στέφανος αστέρων δώδεκα, και έγκυος ούσα έκραζε κοιλοπονούσα και βασανιζομένη δια να γεννήση. Και εφάνη άλλο σημείον εν τω ουρανώ, και ιδού, δράκων μέγας κόκκινος, έχων κεφαλάς επτά και κέρατα δέκα, και επί τας κεφαλάς αυτού διαδήματα επτά, και η ουρά αυτού έσυρεν το τρίτον των αστέρων του ουρανού, και έρριψεν αυτούς εις την γην. Και ο δράκων εστάθη ενώπιον της γυναικός της μελλούσης να γεννήση, δια να καταφάγη το τέκνον αυτής, όταν γεννήση. Και εγέννησε παιδίον άρρεν, το οποίον μέλλει να ποιμάνη πάντα τα έθνη εν ράβδω σιδηρά· και το τέκνον αυτής ηρπάσθη προς τον Θεόν και τον θρόνον αυτού. . . . Και ωργίσθη ο δράκων κατά της γυναικός και υπήγε να κάμη πόλεμον με τους λοιπούς του σπέρματος αυτής, τους φυλάττοντας τας εντολάς του Θεού και έχοντας την μαρτυρίαν του Ιησού Χριστού.»
16. Τι ή ποιοι είναι η γυναίκα και το «άρρεν παιδίον» εκείνου του σημείου;
16 Αφού καμιά γυναίκα πάνω στη γη δεν έχει το φεγγάρι κάτω από τα πόδια της ούτε και στεφάνι από δώδεκα αστέρια γύρω απ’ το κεφάλι της, η γυναίκα του «σημείου», που περιγράφτηκε πιο πάνω, πρέπει να είναι συμβολική. Αφού το παιδί της έγινε δεκτό και αναγνωρίστηκε από τον Θεό, ο Θεός πρέπει να είναι εκείνος που κατηύθυνε να μείνει έγκυος. Έτσι αυτή είναι, σαν να λέγαμε, παντρεμένη μαζί του. Ύστερα απ’ όλα όσα εξετάσαμε, η γυναίκα του «σημείου» στον ουρανό πρέπει να συμβολίζει τη σαν γυναίκα οργάνωση των ουράνιων πνευματικών πλασμάτων του Θεού, ανάμεσα στα οποία πλάσματα ο μονογενής Γιος του, ο Ιησούς Χριστός, είναι ο πιο έξοχος. Το παιδί της γυναίκας, ένα «άρρεν,» πρέπει να είναι επίσης συμβολικό, και συμβολίζει τη βασιλεία του Θεού, αφού το αρσενικό παιδί αρπάχτηκε και φέρθηκε στο θρόνο του Θεού. Έτσι για να μην είναι η βασιλεία κάτι το αφηρημένο, το θεωρητικό, πρέπει να υπάρχει κάποιο ζωντανό πρόσωπο που θα υπηρετήσει σαν βασιλικός άρχοντας. Αυτό το πραγματικό πρόσωπο πρέπει νάναι εκείνος με τον οποίον ο Ιεχωβά Θεός έκανε διαθήκη για τη βασιλεία.
17. Πώς, λοιπόν, ο μονογενής υιός του Θεού έγινε αυτός που δικαιωματικά παίρνει τον θρόνο στο πλευρό του Πατέρα του;
17 Αυτός ήταν ο μονογενής Γιος του, ο Ιησούς Χριστός, ο οποίος λόγω της θαυματουργικής ανθρώπινης γεννήσεώς του στη Βηθλεέμ και μέσα στην οικογενειακή γραμμή του Βασιλιά Δαβίδ του Ισραήλ, ήταν ο φυσικός κληρονόμος της βασιλείας. (Ησαΐας 9:6, 7· Λουκάς 22:29, 30· Ματθαίος 1:17-25) Πολύ σωστά, λοιπόν, σε σχέση με την ουράνια «γυναίκα» τονίστηκε ότι το παιδί της ήταν «άρρεν,» αφού το βασιλικό αξίωμα προοριζόταν για έναν άρρενα απόγονο της βασιλικής γραμμής του Δαβίδ.
18. Έτσι πώς τα περιστατικά τα σχετικά με τη γέννηση εκείνου του συμβολικού αρσενικού παιδιού συμφωνούν με κείνα που εκτίθενται στον Ησαΐα 66:7, 8;
18 Όλες αυτές οι περιστάσεις σχετικά με τη γέννηση του ‘άρρενος παιδίου,’ της ουράνιας «γυναικός» διαφέρουν από τις περιστάσεις που αναφέρονται στην προφητεία του Ησαΐα, και ιδιαίτερα σε σχέση με το ζήτημα της εγκυμοσύνης και των πόνων της γέννας. Έτσι υπάρχουν σοβαροί λόγοι να συμπεράνουμε ότι το «αρσενικόν» του Ησαΐα 66:7 αναφέρεται προφητικά σε μια διαφορετική κατάσταση από κείνη του «άρρενος παιδίου,» της Αποκαλύψεως 12:5. Προφανώς, το «αρσενικόν» αναφέρεται στο «έθνος» που δημιουργήθηκε στη «γη» στην προφητεία του Ησαΐα. Επιπλέον, στην περίπτωση των αποκαταστημένων Ισραηλιτών, η βασιλεία, ή κυβέρνηση, δεν ήταν το κύριο χαρακτηριστικό για να επαναπατριστούν στην Ιερουσαλήμ το 537 π.Χ. Δεν τοποθετήθηκε ξανά πάνω στο θρόνο κάποιος βασιλιάς από τη γραμμή του Δαβίδ. Εφόσον η Ιουδαία ήταν Περσική επαρχία, οι Ιουδαίοι βρίσκονταν κάτω από την κυβέρνηση του Βασιλιά Κύρου που είχε εκδόσει το διάταγμα να ξαναχτιστεί ο ναός και να αποκατασταθεί η αληθινή λατρεία στην Ιερουσαλήμ. Εντούτοις, η αποκατάσταση ήλθε αιφνίδια, απροσδόκητα. Όπως λέει το Ησαΐας 66:7, 8: «Πριν κοιλοπονήση, εγέννησε· πριν έλθωσιν οι πόνοι αυτής, ηλευθερώθη και εγέννησεν αρσενικόν. Τις ήκουσε τοιούτον πράγμα; τις είδε τοιαύτα; ήθελε γεννήσει η γη εν μια ημέρα; ή έθνος ήθελε γεννηθή ενταυτώ; αλλ’ η Σιών άμα εκοιλοπόνησεν, εγέννησε τα τέκνα αυτής.»
19. (α) Σε ποιους φάνηκε ότι επιταχύνθηκε η γέννηση εκείνου του έθνους του Ισραήλ μετά την αιχμαλωσία και για ποιο λόγο; (β) Πώς αυτή η γενιά που ήλθε να κατοικήσει στη γη των πατέρων τους ήταν εντελώς νέα, και με ποια έννοια ήταν μια νεογέννητη γη;
19 Σ’ εκπλήρωση της προφητείας, η γέννηση του μετά την αιχμαλωσία έθνους του Ισραήλ, σαν να λέγαμε, επιταχύνθηκε. Ήρθε εκπληκτικά αιφνίδια για τον αρχαίο κόσμο, το 537 π.Χ. Ο ειδωλολατρικός κόσμος ποτέ δεν περίμενε ότι το έθνος Ισραήλ που ήταν για τόσο διάστημα νεκρό θα ξαναζωντάνευε, πάνω στη δική του θεόδοτη γη. Πραγματικά μια νέα Σιών ήλθε σε ύπαρξη, γεννώντας ένα νέα έθνος. Θυμόμαστε ότι οι Ισραηλίτες μεταφέρθηκαν στη Βαβυλώνα σε διάφορες περιόδους, και η Βίβλος δείχνει ότι 10.000 μεταφέρθηκαν στην πρώτη αιχμαλωσία το 617 π.Χ. Εκατοντάδες μεταφέρθηκαν αργότερα. (2 Βασιλέων 24:14· Ιερεμίας 52:28-30) Αλλά, εκείνοι που ελευθερώθηκαν από την ειδωλολατρική γη το 537 π.Χ. και οι οποίοι κατοίκησαν στη γη των πατέρων τους περιλάμβαναν 42.360 άνδρες, χωρίς να υπολογιστούν οι πολλοί δούλοι και οι επαγγελματίες ψαλτωδοί. Στους Ισραηλίτας περιλαμβάνονταν μερικοί γέροντες που είχαν δει τον ναό που είχε χτίσει στη Ιερουσαλήμ ο βασιλιάς Σολομώντας. (Έσδρας 2:64, 65· 3:12) Έτσι, στο μεγαλύτερο μέρος της, η γενιά που κατοίκησε στη γη με αντικειμενικό σκοπό να χτίσει ένα νέο ναό ήταν μια εντελώς νέα γενιά. Μια νέα Σιών εγέρθηκε σε μια νεογέννητη γη. Έγινε η μητέρα ενός νέου έθνους που γεννήθηκε μετά την αιχμαλωσία. Καταλάμβανε τη νέα Περσική επαρχία της Ιουδαίας.
20. Πώς συνέβη το σύγχρονο αντίστοιχο εκείνων των γεγονότων στην περίπτωση των Διεθνών Σπουδαστών της Γραφής στο πρώτο μεταπολεμικό έτος του 1919;
20 Υπάρχει κάποιο σύγχρονο αντίστοιχο της «γεννήσεως» των αποκαταστημένων Ισραηλιτών σαν «έθνος» το 537 π.Χ.; Ναι, γιατί ένα χρόνο μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο του 1914-1918, γεννήθηκε ένα πνευματικό «έθνος», κάτω από τον μεγαλύτερο Κύρο, τον ενθρονισμένο βασιλιά Ιησού Χριστό! Πώς συνέβη αυτό; Στη διάρκεια του πολέμου, τα κεντρικά γραφεία της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά, που ήταν το εκδοτικό όργανο των Διεθνών Σπουδαστών της Γραφής, απογυμνώθηκε από τα μηχανήματά του στο Μπρούκλυν της Νέας Υόρκης και ξαναγύρισε πίσω σε μικρότερες εγκαταστάσεις στο Πίτσμπουργκ της Πενσυλβανίας. Οι τελευταίες εκδόσεις της απαγορεύτηκαν στον Καναδά και στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, και ο πρόεδρος της Εταιρίας, ο γραμματέας της, και έξι άλλα μέλη του προσωπικού των κεντρικών γραφείων καταδικάστηκαν σε μακροχρόνιες ποινές φυλακίσεως. Η πρόθεση των εχθρών πίσω απ’ όλα αυτά ήταν σαν κι αυτή που εκφράζεται στον Ψαλμό 83:4: «Ας εξολοθρεύσωμεν αυτούς από του να ήναι έθνος· και το όνομα του Ισραήλ ας μη μνημονεύηται πλέον.» Αλλά την άνοιξη του 1919, για μεγάλη κατάπληξη του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου, ήρθε η απελευθέρωση! Τον ίδιο εκείνο χρόνο, οι διωγμένοι Διεθνείς Σπουδαστές της Γραφής έκαναν την πρώτη τους μεταπολεμική συνέλευση στο Σήνταρ Πόιντ του Οχάιο. Στους παρόντες στη συνέλευση ανακοινώθηκε ότι θα εκδιδόταν να συνοδευτικό περιοδικό της Σκοπιάς, δηλαδή ο Χρυσούς Αιών (που τώρα ονομάζεται Ξύπνα!)
21. Έτσι, τι γεννήθηκε πέντε χρόνια μετά το τέλος των καιρών των Εθνών, με ποια ιδιότητα θα υπηρετούσε, και πώς έγινε αυτό σε μια νεογέννητη «γη»;
21 Έτσι, πέντε χρόνια μετά το τέλος των «καιρών των Εθνών» το 1914, και την εγκαθίδρυση της βασιλείας του Θεού στα χέρια του μεγαλύτερου Κύρου, του Ιησού Χριστού, ένα νέο «έθνος» ήρθε σε ύπαρξη, ένα πνευματικό «έθνος». Τα μέλη αυτού του νέου «έθνους» επρόκειτο να υπηρετήσουν σαν πρέσβεις της νεογέννητης βασιλείας του Θεού στον ουρανό και σαν μάρτυρες που θα έφερναν επάνω τους το όνομά του. Αυτός έθεσε το «έθνος» στη «γη» που δικαιούταν στην επίγεια επικράτεια της δράσεώς της, στη συμβολική «γη» της, τώρα που οι καιροί των Εθνών για την καταπάτηση της ορατής οργανώσεώς του είχαν τελειώσει.—Λουκάς 21:24.
22. Ποια ερωτήματα έκανε ο Ιεχωβά για την ικανότητά του να γίνει Πατέρας στο «έθνος» και, σε απάντηση, πώς ενήργησε στον αρχαίο τύπο και στο σύγχρονο αντίτυπο;
22 Ο Ιεχωβά Θεός ο Παντοδύναμος ήταν υπεύθυνος γι’ αυτή την αξιοσημείωτη γέννηση, και ήταν αποφασισμένος να μην αφήσει τίποτα να την εμποδίσει. Στον Ησαΐα 66:9 είχε πει: «Εγώ ο φέρων εις την γένναν, δεν ήθελον κάμει να γεννήση; λέγει Κύριος· εγώ, ο κάμνων να γεννώσιν, ήθελον κλείσει την μήτραν; λέγει ο Θεός σου.» Η πρώτη του απάντηση σ’ αυτά τα ερωτήματα ήταν να απελευθερώσει το λαό του από τη Βαβυλώνα το 537 π.Χ. και κατόπιν να κάνει να χτιστεί η Ιερουσαλήμ και να γεμίσει με Ιουδαίους κατοίκους σαν παιδιά της. Η σύγχρονη, αντιτυπική απάντηση του Θεού στα δικά του ερωτήματα ήταν να κάνει την αντιτυπική Ιερουσαλήμ, την ουράνια οργάνωσή του, γόνιμη ώστε να γεννήσει ένα πνευματικό «έθνος,» πάνω στη γη. Αυτό έγινε κάτω από την κατεύθυνση του Μεγαλυτέρου Κύρου, του νεοενθρονισμένου βασιλιά στον ουρανό. Η γέννηση αυτή έγινε το μεταπολεμικό έτος 1919, και παρήγαγε ένα λαό, τους «υιούς» της Σιών, που ήταν ολοκληρωτικά αφοσιωμένοι στα συμφέροντα της ιδρυμένης βασιλείας του Θεού και οι οποίοι διατήρησαν αυστηρή ουδετερότητα απέναντι στις πολιτικές κυβερνήσεις αυτού του κόσμου. Ο παντοδύναμος Θεός δεν άφησε τίποτα να εμποδίσει την πλήρη εκπλήρωση του σκοπού του από το 1914 και έπειτα μέχρι σήμερα!
Μετά τη μελέτη του Ησαΐα 66:5-8, μπορείτε να απαντήσετε στα επόμενα ερωτήματα;
Εδάφιο 5: Πώς οι «αδελφοί» μισούν και αποβάλλουν τους αληθινούς λάτρεις; Πώς αυτοί οι «αδελφοί» καταισχύνονται;
Εδάφιο 6: Με ποιο τρόπο βγήκε «φωνή κραυγής εκ της πόλεως» στους αρχαίους καιρούς; Στους σύγχρονους καιρούς;
Εδάφιο 7: Ποιο είναι το «αρσενικόν» που γέννησε μια «γυναίκα» χωρίς να «κοιλοπονήσει»; Είναι αυτό το ίδιο σαν το «παιδίον άρρεν,» στην Αποκάλυψη 12:5;
Εδάφιο 8: Με ποιο τρόπο γεννήθηκαν ξαφνικά και απροσδόκητα το 537 π.Χ. ένα «έθνος» και μια «γη»;
[Εικόνες στη σελίδα 13]
Η βασιλεία, σαν ένα νεογέννητο βρέφος, γεννήθηκε από την «γυναίκα» του Θεού στο 1914
Στο 1919, ο πνευματικός Ισραήλ «γεννήθηκε» αιφνίδια στη «γην» του