Το Όνομα του Θεού Στην “Καινή Διαθήκη”

ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ μεταφραστές της «Καινής Διαθήκης» δεν χρησιμοποιούν κάποιο ξεχωριστό όνομα για τον Παντοδύναμο Θεό. Γιατί όχι; Μήπως επειδή ακολουθούν πιστά το Ελληνικό κείμενο; Σε πολλές περιπτώσεις, προφανώς, δεν είναι αυτό το κύριο ενδιαφέρον τους, διότι δεν χρησιμοποιούν το όνομα του Ιεχωβά ούτε στην «Παλαιά Διαθήκη». Ωστόσο στην αρχική Εβραϊκή, εκτός του ότι υπάρχουν λέξεις για το Κύριος και Θεός, το κύριο όνομα του Θεού αναφέρεται σχεδόν 7.000 φορές.

Μερικοί μεταφραστές, όμως, πιστεύουν ότι το θείο όνομα πρέπει να υπάρχει στην «Καινή Διαθήκη,» αν όχι γι’ άλλο λόγο τουλάχιστον επειδή η «Καινή Διαθήκη» παραθέτει κατά λέξη από τις Εβραϊκές Γραφές όπου χρησιμοποιείται το όνομα του Θεού. Έτσι είναι ενδιαφέρον ότι, στη Γερμανική γλώσσα, υπάρχουν τουλάχιστον πέντε μεταφράσεις της «Καινής Διαθήκης» που περιέχουν το θείο όνομα.

Μία απ’ αυτές, η μετάφραση από τον Ντομίνικο φον Μπρεντάνο το 1796, που χρησιμοποιεί το θείο όνομα δυο φορές στο κύριο κείμενό της, έχει αναφερθεί σε περασμένες εκδόσεις της Σκοπιάς. Δύο ακόμη μεταφράσεις χρησιμοποιούν αυτό το όνομα στο εδάφιο Μάρκος 12:29—η μία είναι μια μετάφραση από το Στολζ, που εκδόθηκε στη Ζυρίχη της Ελβετίας το 1781, και η άλλη είναι μια μετάφραση από τον καθηγητή Δρ Γιόχαν Μπάμπορ, που εκδόθηκε στη Βιέννη της Αυστρίας, το 1805. Υπάρχει, επίσης, η λεγόμενη Βίβλος Μπόννερ, που μεταφράστηκε από τον καθηγητή Ντ. Π. Ντάους και εκδόθηκε στη Βόννη της Γερμανίας, το 1932, και χρησιμοποιεί το «Γιαχβέ» στο εδάφιο Λουκάς 20:37.

Μια άλλη Γερμανική μετάφραση χρησιμοποιεί το όνομα Ιεχωβά δέκα φορές στην «Καινή Διαθήκη.» Αυτή είναι μια δίτομη μετάφραση της Καινής Διαθήκης των Αγίων Γραφών που εκδόθηκε στο Μόναχο της Γερμανίας, το 1789 και 1790. Μολονότι δεν αναφέρεται το όνομα του μεταφραστή της, το βιβλίο Ντη Μπίμπελ ιν Ντόιτσλαντ (Η Βίβλος στη Γερμανία), στη σελίδα 281, λέει: «Η μετάφραση έγινε από τον [Σεμπάστιαν] Μουτσέλλε. Γεννήθηκε στις 18 Ιανουαρίου 1749, στην Άλλερσχάουζεν μπάι Φράιζινγκ και μπήκε στο τάγμα των Ιησουιτών από νεαρή ηλικία.»

Το θείο όνομα εμφανίζεται σε μεταφράσεις της «Καινής Διαθήκης,» όχι μόνο στη Γερμανική αλλά και σε πενήντα περίπου άλλες γλώσσες, περιλαμβανομένης της Εβραϊκής.

[Πλαίσιο στη σελίδα 6]

ΓΙΑΤΙ ΣΑΣ ΑΦΟΡΑ

‘Μα τι σημασία έχει αν χρησιμοποιούμε ή όχι το όνομα του Θεού;’ μπορεί να ρωτήσει κάποιος. Έχει μεγάλη σημασία! Σκεφθείτε: στην «Καινή Διαθήκη» λέει ότι ο Θεός θα έστρεφε την προσοχή του «εις τα έθνη δια να λάβη εξ αυτών λαόν δια το όνομα αυτού.» (Πράξεις 15:14) Αν δεν ξέρετε και δεν χρησιμοποιείτε αυτό το όνομα, θα μπορούσατε πραγματικά να περιληφθείτε μέσα στο λαό που ο Θεός θα εξέλεγε για δικό του λαό; Πρέπει, όχι μόνο να γνωρίζουμε το όνομα του Θεού, αλλά και να το αινούμε μπροστά σε άλλους, όπως έκανε ο Ιησούς Χριστός όταν ήταν στη γη.—Ματθαίος 6:9· Ιωάννης 17:6, 26.