Στο Βάθος των Ειδήσεων

Υπηρετώντας Δύο Κυρίους

«Οι στρατιωτικοί ιερείς βρίσκονται ανάμεσα στον Θεό και στο στρατό», είπε ένας πολιτικός υπάλληλος στη διάρκεια της 207ης επετείου των σωμάτων στρατιωτικών ιερέων του Αμερικανικού στρατού, όπως ανέφεραν οι Δε Νιου Γιόρκ Τάιμς. Το πρόβλημα, βέβαια, είναι προς ποια μεριά να στραφούν. Ή, σύμφωνα με τα λόγια ενός στρατιωτικού ιερέα:«Αυτό που αντιμετωπίζουμε είναι μια κατάσταση στην οποία έχουμε δύο επαγγέλματα και πρέπει να υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας ότι πρέπει να προσέχουμε και τα δύο».

Στο Βιετνάμ, λέει η είδηση, υπήρχαν στρατιωτικοί ιερείς που «υποστήριζαν τον πόλεμο και τουλάχιστον ένας ιερέας που υπερέβαινε τη γραμμή ανάμεσα στον άνθρωπο της ειρήνης και στον πολεμιστή.» Ένας στρατιωτικός ιερέας που πήρε μέρος σε μάχη είπε σε ιδιωτική συζήτηση:«Δεν ορκίστηκα στον Θεό ότι δεν θα πυροβολούσα ποτέ κανέναν». Κατόπιν πρόσθεσε:«Ήταν ο μόνος τρόπος για να βρίσκομαι μαζί με τα στρατεύματά μου. Προσευχήθηκα στον Θεό και έκανα την εκλογή μου ότι αυτός ήταν ο σωστός δρόμος».

Ένας άλλος στρατιωτικός ιερέας που υπηρέτησε στο Βιετνάμ είπε:«Ποτέ δεν βρήκα κανένα στρατιωτικό ιερέα που να έχει το σθένος να πει τα πράγματα όπως είναι. Θα έπρεπε να αναρωτηθούμε, ‘Είμαστε πρόθυμοι να διακινδυνεύσουμε, λέγοντας στην κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών και στο στρατό ότι τα σώματα των στρατιωτικών ιερέων θα πρέπει να διαπραγματεύονται ηθικά και ποιμαντικά ζητήματα;’» Πολλοί απ’ αυτούς αμφισβητούν σοβαρά αν μπορούν να ζήσουν σύμφωνα με το σύνθημά τους, Προ Ντέο ετ πατρία (Υπέρ Θεού και πατρίδας).

Έτσι, οι στρατιωτικοί ιερείς έχουν τοποθετηθεί σε μια θέση την οποία ένας στρατιωτικός ιερέας περιγράφει σαν «πρόβατα με προβιά λύκου». Και το δίλημμα που αντιμετωπίζουν μπορεί να υπενθυμίζει σε μερικούς αναγνώστες της Βίβλου τα λόγια του Ιησού Χριστού:«Ουδείς δύναται δύο κυρίους να δουλεύη· διότι ή τον ένα θέλει μισήσει και τον άλλον θέλει αγαπήσει, ή εις τον ένα θέλει προσκολληθή και τον άλλον θέλει καταφρονήσει».—Ματθαίος 6:24.

Θαύμα ή Απάτη;

Όταν ένας ιερέας ξεκλείδωσε τις πόρτες της Βασιλικής του Αγίου Ιωάννη του Θεού στη Γρανάδα της Ισπανίας ένα πρωί, βρήκε τέσσερις γραμμές από αιματηρά δάκρυα στο πρόσωπο του αγάλματος της Παρθένου των Δακρύων και ένα λεκιασμένο μαντήλι στο χέρι της. Τα νέα μεταδόθηκαν γρήγορα και 130.000 από τους βαθιά θρησκευόμενους Καθολικούς της πόλης πλημμύρισαν την εκκλησία προξενώντας συμφόρηση στην κυκλοφορία της πόλης.

Μετά από μια εβδομάδα αναβρασμού, το άγαλμα μεταφέρθηκε στη Μαδρίτη για επιστημονική μελέτη. Το αποτέλεσμα; Σχεδόν πλήρης σιωπή—εκτός από μια σύντομη ανακοίνωση του αρχιεπισκόπου της Γρανάδα ότι:«Δεν υπήρχε καμία ένδειξη για οτιδήποτε το υπερφυσικό».

Οι αρχές της εκκλησίας αντιμετώπισαν ένα δίλημμα. Θα επέστρεφε το κλαμένο άγαλμα στην εκκλησία καθαρό και θα διακινδυνευόταν ν’ αναστατωθεί το ποίμνιο; Ή θα έπρεπε να αγνοήσει τα επιστημονικά ευρήματα και ν’ αφήσει το μύθο να συνεχίζεται; Προφανώς πιο επιθυμητό φάνηκε απλώς να πουν ότι δεν είχε συμβεί τίποτα το υπερφυσικό.

Αυτό, όμως, φαίνεται ότι δεν είχε και πολύ μεγάλη σημασία για πολλούς στη Γρανάδα. Θαύμα ή όχι, αυτοί εξακολουθούν να έρχονται στην άδεια βάση του αγάλματος για να προσφέρουν τις προσευχές τους και λουλούδια. Αλλά ο Λόγος του Θεού απαιτεί αυτό το είδος του τυφλού δέους; Όχι· μάλλον η Βίβλος συμβουλεύει, «Φεύγετε από της ειδωλολατρείας».—1 Κορινθίους 10:14.

Ξαναγράφοντας τη Βίβλο

Ο Ρούντολφ Γκέλσεϋ, ένας Ουνιταριανός διάκονος στο Ντητρόιτ του Μίτσιγκαν, έγραψε εκ νέου μερικές από τις γνωστότερες αφηγήσεις της Βίβλου. Σύμφωνα με το νέο βιβλίο του Γκέλσεϋ Φανταστείτε μια Νέα Βίβλο, ο Κάιν δεν σκότωσε τον Άβελ, ο Αδάμ και η Εύα επιτράπηκε να παραμείνουν στην Εδέμ και ο Δαβίδ τέλειωσε τον αγώνα του σφίγγοντας τα χέρια με τον Γολιάθ.

Γιατί οι αλλαγές αυτές; «Ο σκοπός της θρησκείας δεν είναι να παίρνουν οι άνθρωποι τις θετικές απόψεις, να προσεγγίζουν τη ζωή επιλύνοντας τα προβλήματα;» ρωτάει ο Γκέλσεϋ. Για παράδειγμα, θεωρεί ότι η αφήγηση του Κάιν και του Άβελ «προβάλλει την αδελφική διαμάχη και τη λύση των προβλημάτων με τη βία», ενώ αυτός θέλει να «προσφέρει άλλα πρότυπα και μύθους», γράφοντας από την αρχή τις αφηγήσεις αυτές. Για να δικαιώσει την πράξη του, ο Γκέλσεϋ διαβεβαιώνει:«Αν η Βίβλος ξαναγραφόταν σήμερα, υπάρχουν πιθανότητες οι συγγραφείς της να έγραφαν διαφορετικά τις αφηγήσεις τους».

Πράγματι, αν η Βίβλος είχε γραφεί από ανθρώπους με το σκοπό να παρουσιάσουν τις δικές τους απόψεις, δεν θα ήταν το βιβλίο που είναι. Ευτυχώς για μας, όμως, «Όλη η γραφή είναι θεόπνευστος». Αυτά είναι τα λόγια του αποστόλου Παύλου, ο οποίος μετά δίνει την προειδοποίηση: «Διότι θέλει έλθει καιρός ότε δεν θέλουσιν υποφέρει την υγιαίνουσαν διδασκαλίαν . . . και από μεν της αληθείας θέλουσιν αποστρέψει την ακοήν αυτών, εις δε τους μύθους θέλουσιν εκτραπή.»—2 Τιμόθεον 3:16· 4:3, 4.