Ερωτήσεις από Αναγνώστες

■ Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε στην εκκλησία μας εκείνους που έχουν έναν αποκομμένο συγγενή;

Είναι καλό όταν πρεσβύτεροι και άλλοι ενδιαφέρονται θερμά και στοργικά για Χριστιανούς που βρίσκονται σ’ αυτή την κατάσταση, γιατί δείχνοντας καλοσύνη και κατανόηση μπορούν να βοηθήσουν ώστε ν’ αντισταθμιστεί η συναισθηματική και πνευματική ένταση που μπορεί να προκαλεί αυτή η κατάσταση. Ωστόσο οι Χριστιανοί που έχουν έναν αποκομμένο συγγενή, και εκείνοι που θέλουν να βοηθήσουν, πρέπει να έχουν μια σαφή και κατάλληλη άποψη της αποκοπής.

Ο Λόγος του Θεού δίνει οδηγίες στην εκκλησία να αποβάλλει εκείνους που αμαρτάνουν συστηματικά και δεν μετανοούν. (1 Κορινθίους 5:11-13) Αυτό προστατεύει γενικά την εκκλησία από μόλυνση και προστατεύει το καλό της όνομα. Αλλά και προσωπικά οι όσιοι Χριστιανοί στην οικογένεια, και άλλοι που θέλουν να τους βοηθήσουν, χρειάζονται επίσης προστασία. Μπορούμε να εκτιμήσουμε το λόγο αν εξετάσουμε τι δείχνει η κατάσταση της καρδιάς ενός ατόμου που έχει αποκοπεί. Παρατηρήστε τις επόμενες δύο καταστάσεις σε σχέση με την αποκοπή:

Πρώτα, όταν ένα άτομο έχει διαπράξει ένα σοβαρό αμάρτημα για το οποίο μπορεί να χάσει την εύνοια του Θεού και να αποκοπεί, μια επιτροπή πνευματικών πρεσβυτέρων αδελφών συναντιέται μαζί του. Ίσως αυτό το άτομο να έχει ήδη καταλάβει τη σφαλερότητα της πορείας του, να έχει μετανοήσει στην καρδιά και να έχει αρχίσει να παράγει καρπούς άξιους μετανοίας. (Πράξεις 26:20) Όταν συμβαίνει αυτό, οι πρεσβύτεροι θα τον ελέγξουν με τον Λόγο του Θεού, θα του προσφέρουν Βιβλική συμβουλή για να ‘κάνει ίσιους δρόμους στα πόδια του’ και θα προσευχηθούν μαζί του και για χάρη του. Αφού έχει μετανοήσει, δεν χρειάζεται να αποβληθεί ή να θεωρηθεί σαν αποκομμένος από την οικογένεια του ή από άλλους.—1 Τιμόθεον 5:20· Εβραίους 12:13· Ιακώβου 5:14-16.a

Δεύτερο, ίσως όταν η επιτροπή συναντηθεί με τον αμαρτήσαντα, να μην έχει ακόμη μετανοιώσει. Στη διάρκεια της συναθροίσεως οι πρεσβύτεροι ίσως μπορέσουν να αγγίξουν την καρδιά του, δίνοντας του να καταλάβει τη βαρύτητα του αμαρτήματος του. (Παράβαλε 2 Σαμουήλ 12:1-13.) Βέβαια, αφού ως τότε δεν έχει ακόμη παραγάγει κανέναν ‘καρπό άξιο μετανοίας’, οι πρεσβύτεροι πρέπει να προσέξουν πάρα πολύ να βεβαιωθούν ότι δεν λυπάται η ντρέπεται απλώς γιατί τον ανακάλυψαν. (Λουκάς 3:8) Επειδή ενδιαφέρονται για την εκκλησία, πρέπει να είναι απόλυτα πεπεισμένοι ότι τώρα αυτός έχει πραγματικά μετανοήσει και είναι έτοιμος να ‘στραφεί στον Θεό κάνοντας έργα άξια μετανοίας.’ (Πράξεις 26:20) Αν είναι πεπεισμένοι ότι έχει μετανοήσει, μπορεί να παραμείνει στην εκκλησία και να βοηθηθεί από τους πρεσβυτέρους, από την οικογένειά του και από άλλους.

Ποιος είναι ο λόγος που αναφέραμε αυτές τις δύο απόψεις; Αυτό το κάναμε για να δείξουμε ότι αν κάποιος αποκοπεί, πρέπει τον καιρό εκείνο που αποκόπηκε να είχε δείξει μια πραγματικά κακή καρδιά και/ή να ήταν αποφασισμένος να ακολουθήσει μια πορεία που δυσφημεί τον Θεό. Ο Πέτρος είπε ότι η κατάσταση ενός τέτοιου ατόμου είναι χειρότερη παρά στον καιρό που δεν είχε γίνει ακόμη Χριστιανός· είναι σαν ‘γουρούνι που λούστηκε αλλά ξαναγύρισε πίσω και κυλίστηκε στο βούρκο.’ (2 Πέτρου 2:20-22) Αυτό πρέπει να βοηθήσει τους Χριστιανούς συγγενείς και άλλους να έχουν την άποψη του Θεού για ένα αποκομμένο άτομο.

Αλλά τα ανθρώπινα συναισθήματα και οι δεσμοί μπορούν να έχουν μια ισχυρή επίδραση, πράγμα που κάνει δύσκολο για τους ανθρώπους να ενεργήσουν σύμφωνα με την απόφαση για αποκοπή όταν πρόκειται για κάποιον συγγενή. (Παράβαλε Αριθμούς 16:16-33). Για παράδειγμα, μια πιστή Χριστιανή σύζυγος διαπιστώνει ότι η αποκοπή του συζύγου της σημαίνει ότι οι πνευματικοί δεσμοί που υπήρχαν προηγουμένως διασπάστηκαν. Με τη διαγωγή του και τα αποτελέσματά της αυτός διέσπασε έναν πνευματικό δεσμό ανάμεσα σ’ αυτόν και στους αληθινούς Χριστιανούς. Η σύζυγος του θα συνεχίσει να του δείχνει αγάπη και σεβασμό αφού αυτός είναι σύζυγος της και οικογενειακή κεφαλή, όπως ακριβώς κάνουν και οι γυναίκες που οι σύζυγοί τους ποτέ δεν είχαν πιστέψει. (1 Πέτρου 3:1,2) Αλλά δεν θα είναι δυνατόν να έχει μαζί του πνευματική επικοινωνία, να κάνει Βιβλικές συζητήσεις και να προσεύχεται μαζί του όπως έκανε κάποτε. (Παροιμίαι 28:9) Αυτή ασφαλώς θα αισθανθεί αυτή την απώλεια.

Ένα άλλο είδος απώλειας μπορεί να γίνει αισθητό στους όσιους Χριστιανούς παππούδες και γιαγιάδες των οποίων τα παιδιά έχουν αποκοπεί. Ίσως να είχαν συνηθίσει να επισκέπτονται τακτικά τα παιδιά τους, πράγμα που τους έδινε την ευκαιρία να βλέπουν και να απολαμβάνουν τα εγγόνια τους. Τώρα οι γονείς έχουν αποκοπεί επειδή απέρριψαν τους κανόνες και τις οδούς του Ιεχωβά. Έτσι τα πράγματα δεν είναι τα ίδια τώρα στην οικογένεια. Βέβαια, οι παππούδες και οι γιαγιάδες πρέπει να αποφασίσουν αν μερικά αναγκαία οικογενειακά ζητήματα απαιτούν περιορισμένη επαφή με τα αποκομμένα παιδιά. Ίσως να μπορούν μερικές φορές να καλούν τα εγγόνια τους να τους επισκεφθούν. Πόσο λυπηρό, όμως, είναι που με την αντιχριστιανική πορεία τους τα παιδιά διέκοψαν την φυσιολογική απόλαυση που δοκίμαζαν αυτοί οι παππούδες και γιαγιάδες!

Αυτά τα παραδείγματα δείχνουν γιατί οι συγχριστιανοί πρέπει να είναι άγρυπνοι για τις ειδικές ανάγκες που ίσως να υπάρχουν όταν κάποιος στην εκκλησία έχει ένα στενό συγγενή αποκομμένο. Ο απόστολος Παύλος παρότρυνε τους Χριστιανούς να παρηγορούν τις καταθλιμμένες ψυχές, όπως μπορεί να είναι τα όσια Χριστιανικά οικογενειακά μέλη. (1 Θεσσαλονικείς 5:14) Ούτε και πρέπει να περιορίζουμε τα παρηγορητικά, ενθαρρυντικά λόγια απλώς σε μια φράση όταν γίνει κάποια αποκοπή. Η ανάγκη για εποικοδόμηση μπορεί να συνεχίζεται για ένα μακρό διάστημα. Με μια έννοια, μπορεί να αυξάνει καθώς ο πιστός μπορεί για ένα μακρό διάστημα να έχει στερηθεί την πνευματική επικοινωνία με το οικογενειακό μέλος. Βέβαια, δεν είναι αναγκαίο να αναφέρουμε πάντοτε στη συνομιλία μας την αποκοπή. Απλώς πρέπει να κάνουμε κάτι πέρα από το συνηθισμένο για να είμαστε θερμοί, να ενδιαφερόμαστε γνήσια και, πάνω απ’ όλα να είμαστε πνευματικοί.—Παροιμίαι 15:23· Εκκλησιαστής 12:10.

Πολύ καλό μπορούμε επίσης να κάνουμε με το να προσφέρουμε Χριστιανική επικοινωνία. Μερικές φορές ένας Χριστιανός που έχει έναν αποκομμένο γαμήλιο σύντροφο, αισθάνεται απομονωμένος. Όπως αναφέρθηκε πιο πάνω, ο αποκομμένος σύντροφος αποδείχτηκε ότι δεν είναι άτομο με το οποίο θέλουμε να συναναστρεφόμαστε. Και πρέπει να προσέχουμε να μην αναμιχθούμε σε επικοινωνία μαζί του επειδή απλώς θέλουμε να επισκεφτόμαστε ή να βοηθάμε τον Χριστιανό γαμήλιο σύντροφο. Έτσι ίσως μπορεί να γίνει κάποια επίσκεψη όταν ξέρει κανείς ότι ο αποκομμένος δεν είναι σπίτι.

Πρέπει να βοηθάμε τους αδελφούς μας και τις αδελφές μας που έχουν αποκομμένους συγγενείς να διακρίνουν την αλήθεια των θεόπνευστων λόγων: «Υπάρχει φίλος που προσκολλάται πιο στενά από έναν [σαρκικό] αδελφό,» ή από άλλο σαρκικό συγγενή. (Παροιμίαι 18:24, ΜΝΚ) Ίσως να μην μπορούμε να εξουδετερώσουμε όλο το κακό ή ν’ αντισταθμίσουμε όλη τη ζημιά που προκάλεσε ένα αποκομμένο άτομο στους Χριστιανούς συγγενείς του. Όμως, με το να γνωρίζουμε τις ειδικές ανάγκες που έχουν αυτοί οι Χριστιανοί ίσως «να δυνάμεθα ημείς να παρηγορώμεν τους εν πάση θλίψει,» περιλαμβανομένου και αυτού του ατόμου. Και μπορούμε στοργικά να ενισχύσουμε εκείνους που έχουν αυτή την ειδική ανάγκη.—2 Κορινθίους 1:3, 4· Εβραίους 12:12, 13.

[Υποσημειώσεις]