Η Μουσική Ήταν η Ζωή Μου

Όπως το αφηγήθηκε ο Γκόρντον Γκραντ

ΥΠΗΡΧΕ ένα παλιό πιάνο μέσα στο σαλόνι μας. Μόλις μεγάλωσα αρκετά και μπορούσα να το φτάνω, προσπαθούσα να παίξω. Τότε ήμουν περίπου τεσσάρων ή πέντε χρόνων, και η γιαγιά μου με πήγαινε σε συναυλίες οι οποίες μου άρεσαν πάρα πολύ. Όταν έφτασα έξι χρόνων οι γονείς μου με έγραψαν για να παίρνω μαθήματα στο πιάνο.

Επιδόθηκα στο πιάνο αμέσως και σημείωσα ραγδαία πρόοδο. Γρήγορα άρχισα να παίζω στο σπίτι και στις σχολικές συναυλίες. Στην αρχή εκπαιδεύτηκα στην κλασσική μουσική, αλλά όταν έγινα έφηβος άρχισα να δείχνω ενδιαφέρον για την τζαζ. Μου άρεσε αρχικά η παλαιότερη τζαζ, αλλά αργότερα ενδιαφέρθηκα για τα πιο μοντέρνα είδη της τζαζ. Τότε, στα μέσα της δεκαετίας του 1950, η μουσική ροκ εν ρολ άρχισε να γίνεται πολύ δημοφιλής ανάμεσα στους νεαρούς της ηλικίας μου. Αλλά την έβρισκα μονότονη και πάρα πολύ απλή. Για μένα, τα λόγια δεν είχαν κανένα νόημα και οι μουσικοί ήταν αδέξιοι. Γιαυτό εξακολούθησα να δείχνω ενδιαφέρον για την τζαζ. Είχα φίλους στους οποίους άρεσε να παίζουν τζαζ, και γρήγορα αρχίσαμε να παίζουμε σε σχολικές συντροφιές. Αφιερώναμε ολόκληρα απογεύματα παίζοντας τζαζ στο πατρικό μου σπίτι.

Στη διάρκεια των σχολικών μου χρόνων η μουσική ήταν μια ευχάριστη διασκέδαση για μένα, αλλά ποτέ δεν τη σκέφτηκα σοβαρά σαν καριέρα. Στην πραγματικότητα, το 1958 γράφτηκα στο Πολιτειακό Κολλέγιο της Κεντρικής Οκλαχόμα για να ειδικευτώ στα μαθηματικά. Γρήγορα γνωρίστηκα με τους μουσικούς του σχολείου. Έπαιζαν σε σχολικούς χορούς και εργάζονταν επίσης μέσα στην πόλη της Οκλαχόμα. Μου ζήτησαν να πάω μαζί τους, και γρήγορα άρχισα να παίζω τακτικά τα Σαββατοκύριακα. Καθώς ο καιρός περνούσε αρχίσαμε να παίζουμε και σε νυχτερινά κέντρα της περιοχής.

Η ανατροφή μου σαν Μεθοδιστού δεν με προστάτεψε. Και η συνέπεια ήταν να καταρρεύσουν γρήγορα οι ηθικές μου πεποιθήσεις αφότου μπήκα στο κολλέγιο, και άρχισα να ζω τη νυχτερινή ζωή μαζί με τους συνάδελφους μου μουσικούς.

Η Πίεση των Συνομηλίκων και τα Ναρκωτικά

Άρχισε να μου αρέσει πάρα πολύ το αλκοόλ και συχνά ήμουν μεθυσμένος στο κολλέγιο. Για κάποιο διάστημα αντιστάθηκα στον πειρασμό να πάρω ναρκωτικά, αλλά δεν πέρασε πολύς καιρός και κάτω από την πίεση των φίλων μου της τζαζ δοκίμασα τη μαριχουάνα. Διαπίστωσα ότι μου άρεσε πολύ και την έκανα συνήθειά μου για 10 περίπου χρόνια. Κάπου-κάπου, έπαιρνα και αμφεταμίνες για να συνέρχομαι αλλά ποτέ δεν δοκίμασα τα δυνατά ναρκωτικά. Έπαιρνα, όμως, τακτικά, κάθε μέρα, μαριχουάνα. Με πολύ λίγες εξαιρέσεις όλοι οι μουσικοί που γνώρισα στο νυχτερινό κέντρο της Οκλαχόμα έπαιρναν και αυτοί μαριχουάνα. Πολλοί από μας μάλιστα καλλιεργούσαμε μόνοι μας τη δική μας.

Όταν τελείωσα το κολλέγιο το 1963, εργάστηκα μ’ ένα συγκρότημα από το Ντάλλας, που όλοι έπαιρναν συστηματικά μαριχουάνα. Αργότερα έπαιξα σ’ ένα νυχτερινό κέντρο στο Τορόντο. Εργαστήκαμε σε διάφορες πόλεις στις Δυτικές Ηνωμένες Πολιτείες. Διαπίστωσα ότι η κατάσταση με τα ναρκωτικά που υπήρχε στην Οκλαχόμα υπήρχε και παντού. Ανάμεσα στους μουσικούς νυχτερινών κέντρων η χρήση των ναρκωτικών είναι σχεδόν διεθνής.

Το 1968 ήμουν πίσω στην Οκλαχόμα. Εν τω μεταξύ οι φίλοι μου είχαν εγκατασταθεί στο Λος Άντζελες και με ενθάρρυναν να πάω και εγώ εκεί. Επειδή η πόλη αυτή πρόσφερε πολύ περισσότερες ευκαιρίες για εργασία σ’ ένα μουσικό, αποφάσισα να μετακομίσω εκεί. Ενώ η πρόθεση μου αρχικά ήταν απλώς να δουλέψω σαν ανεξάρτητος μουσικός, οι φίλοι μου είχαν σχηματίσει ένα συγκρότημα μουσικής ροκ και ήθελαν να προσπαθήσουν να γίνουν μεγάλοι στο χώρο της ποπ μουσικής.

Η μουσική ροκ στα τέλη της δεκαετίας του 1960 είχε γίνει πιο περίπλοκη και πολύ πιο ενδιαφέρουσα για μένα απ’ ό,τι προηγουμένως η ροκ εν ρολ. Η ευκαιρία να εργαστώ σε στούντιο ηχογραφήσεων και ν’ αποχτήσω πολλά χρήματα μου άρεσε πολύ.

Μουσική και Πνευματισμός

Καθώς τελείωνε η χίπικη εποχή, όλοι άρχισαν να ασχολούνται με τις θρησκείες της Ανατολής καθώς επίσης και με την αστρολογία και με άλλες πράξεις αποκρυφισμού. Όπως πάντα, τα ναρκωτικά ήταν στην ημερήσια διάταξη. Φυσικά, η μουσική ήταν μια πολύ μεγάλη έκφραση αυτής της φιλοσοφίας και του τρόπου ζωής.

Το συγκρότημα μας δεν αποτελούσε εξαίρεση. Αρχίσαμε να δείχνουμε ζωηρό ενδιαφέρον για την αστρολογία. Κάποτε πήγαμε σ’ έναν πνευματιστή για να μας πει την τύχη μας και ατομικά στον καθένα και σε όλο το συγκρότημα. Συμβουλευόμαστε ένα Ανατολίτικο βιβλίο μαντείας που το έλεγαν Τσινγκ Ι. Ο κύκλος των φίλων μας περιλάμβανε γκουρού και μάγισσες. Περιέργως, δεν είχαμε επηρεαστεί βαθιά από τον πνευματισμό, σε σύγκριση με τους άλλους γύρω μας. Αστειευόμενοι είχαμε ονομάσει το συγκρότημα μας «Μεφιστοφελής» (ένας δαίμονας στο μύθο του Φάουστ). Στο κάλυμμα του άλμπουμ μας είχαμε περίεργες, παραμορφωμένες αναπαραστάσεις του εαυτού μας.

Όταν σκέφτομαι εκείνο τον καιρό ασφαλώς εύκολα διακρίνω τη δυνατή επιρροή που είχαν τα ναρκωτικά και ο πνευματισμός πάνω στη μουσική. Δεν είναι εκπληκτικό που σήμερα, μετά από 10 χρόνια, ο δαιμονισμός, ο σατανισμός και η ανηθικότητα βρίσκονται σε πλήρη δράση στη δημοφιλή μουσική. Μπορώ να διακρίνω επίσης τη ζωή που έκανα τότε και μπορώ να φανταστώ πού θα μπορούσα να καταλήξω αν δεν είχαν συμβεί μερικά πράγματα την άνοιξη του 1969.

Μια Καινούργια Άποψη για τη Ζωή

Πολλοί αστρολόγοι είχαν προείπει ότι θα συνέβαινε ένας μεγάλος σεισμός στην δυτική ακτή των Ηνωμένων Πολιτειών τον Απρίλιο του 1969. Οι περισσότεροι από το συγκρότημα μας δεν βρίσκονταν στην πόλη τότε. Αποφασίσαμε ότι ήταν καλό να επιστρέψουμε στην Οκλαχόμα. Ο σεισμός ποτέ δεν έγινε, αλλά εμείς εξακολουθήσαμε να νιώθουμε απ’ αυτά που βλέπαμε γύρω μας ότι κάποια μεγάλη αναστάτωση πλησίαζε. Είχα στο μυαλό μου να βγάλω πολλά λεφτά και να πάω στα βουνά προτού όλα γίνουν στάχτη.

Μόλις είχα επιστρέψει από την Οκλαχόμα, δύο Μάρτυρες του Ιεχωβά χτύπησαν την πόρτα μου. Άρχισαν να μου δείχνουν από την Αγία Γραφή ότι ζούσαμε πραγματικά στις έσχατες ημέρες και ότι το τέλος αυτού του συστήματος ήταν κοντά. (Ματθαίος 24:3-42) Νομίζω ότι αισθάνθηκαν έκπληξη με το πόσο γρήγορα δέχτηκα το γεγονός ότι ο κόσμος ήταν καταδικασμένος. Όταν άκουσα ότι ο Θεός επρόκειτο να κάνει όλη τη γη Παράδεισο όπου οι άνθρωποι θα μπορούσαν να ζουν για πάντα μου άρεσε πάρα πολύ. Όμως, επειδή στην αρχή της ζωής μου είχα κάποια σχέση με τον Χριστιανισμό, είχα χάσει την πίστη μου στην Αγία Γραφή και ήμουν επιφυλακτικός σε όλα τα πράγματα που έλεγαν ότι ήταν Χριστιανικά. Αλλά ήμουν περίεργος, και οι Μάρτυρες προφανώς γνώριζαν τι έλεγε η Αγία Γραφή. Γιαυτό συμφώνησα να έχω μια τακτική μελέτη από την Αγία Γραφή.

Στην αρχή οι σκέψεις που έκανα ήταν ιδιοτελείς. Μπορούσα να διακρίνω το είδος των κανόνων που η Αγία Γραφή απαιτούσε από εκείνους που ήθελαν να είναι πραγματικοί Χριστιανοί. (Ματθαίος 16:24· Ιωάννης 4:23· Ιάκωβος 4:4) Έπειτα υπήρχε και η μουσική που κυριαρχούσε τη ζωή μου τόσο πολύ καιρό. Ενώ η Βίβλος δεν απαγορεύει το να ζει κανείς από τη μουσική, έβλεπα ότι η επιδίωξη μιας τέτοιας καριέρας θα ήταν πολύ δύσκολη. Ήξερα τι σήμαινε αφιέρωση, επειδή είχα αφιερωθεί στη μουσική για τόσα πολλά χρόνια. Ήξερα επίσης ότι τα λόγια του Ιησού είναι αληθινά: «Ουδείς δύναται δύο κυρίους να δουλεύη.»—Ματθαίος 6:24.

Αλλαγή Στόχου

Με τον καιρό πείστηκα ότι η Αγία Γραφή είναι πραγματικά ο Λόγος του Θεού. Άρχισα επίσης να μεγαλώνω στην αγάπη μου για τον Ιεχωβά και στην επιθυμία μου να τον υπηρετήσω. Ήθελα να ζήσω στη Νέα Τάξη που αυτός υποσχέθηκε. (Τίτον 1:2) Μέχρι τότε, ολόκληρη η ζωή μου περιστρεφόταν γύρω από τη μουσική, αλλά τώρα έπρεπε να παίζει ένα δευτερεύοντα ρόλο.

Τον Φεβρουάριο του 1971 βαφτίστηκα και τον Σεπτέμβριο τον ίδιο χρόνο άρχισα να υπηρετώ ολοχρόνια σαν σκαπανέας στο Χόλλυγουντ της Καλιφόρνιας. Δύο άλλα πρώην μέλη του συγκροτήματος «Μεφιστοφελής» και δύο πολύ στενοί φίλοι μου έγιναν και αυτοί Μάρτυρες του Ιεχωβά. Εξακολούθησα να εργάζομαι σαν μουσικός, αλλά έπρεπε να είμαι πολύ προσεχτικός στην εργασία που δεχόμουν ώστε να μην μπλέκομαι σε πράγματα που είχα φτάσει να κατανοήσω ότι τα καταδίκαζε ο Θεός. Άρχισα επίσης να εργάζομαι σαν καθαριστής και σωφέρ για να συντηρούμαι στη διακονία μου.

Το 1973 με προσκάλεσαν να υπηρετήσω στα κεντρικά γραφεία των Μαρτύρων του Ιεχωβά στο Μπρούκλυν της Νέας Υόρκης. Εκεί υπηρετώ από τότε. Αν και έχουν περάσει μερικά χρόνια από τότε που ασχολήθηκα επαγγελματικά με τη μουσική, εξακολουθώ να παίζω και να μοιράζομαι με άλλους τη μουσική που απολαμβάνω, και στις Χριστιανικές συναθροίσεις και σε κοινωνικές συγκεντρώσεις με άλλους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Ξέρω και άλλους Μάρτυρες που έχουν συνεχίσει να ζουν παίζοντας μουσική και έχουν πετύχει και σαν μουσικοί και σαν Χριστιανοί διάκονοι. Αλλά μπόρεσαν να το κάνουν αυτό με το να κρατήσουν τη μουσική στην κατάλληλη θέση της. Η πρώτη τους αγάπη είναι η αφιέρωση τους στον Ιεχωβά και στην υπηρεσία του. Επίσης, είναι πολύ προσεχτικοί για να προστατέψουν τον εαυτό τους από τις σκέψεις και τους τρόπους των μη Χριστιανών συναδέλφων μουσικών.—1 Κορινθίους 15:33.

Τώρα προσμένω τον καιρό που θα μπορεί κανείς να παίζει μουσική και να την απολαμβάνει χωρίς την επιρροή ενός διεφθαρμένου και ανήθικου συστήματος. Τότε οι δίκαιες αρχές του Θεού θα επικρατούν στη γη και όλη η μουσική θα είναι εποικοδομητική, μια πηγή αίνου για τον Ιεχωβά.—Ησαΐας 11:9· 54:13· Ψαλμοί 135:3.

[Εικόνα στη σελίδα 28]

Πριν από 15 χρόνια

[Εικόνα στη σελίδα 29]

. . . Και τώρα