Υπάρχει Διέξοδος από τη Δυστυχία;
ΠΩΣ μπορούν οι άνθρωποι να βρίσκονται στα μαχαίρια με τον εαυτό τους! Μπορεί να συμβεί ξαφνικά, απλά και μόνο από αυτό που κάποιος έχει πει ή κάνει ή εξαιτίας μιας δυσάρεστης εμπειρίας. Στις περιπτώσεις αυτές δύσκολα μπορούμε να σκεφτούμε κάτι άλλο. Και βλέπουμε ότι, επειδή δεν μπορούμε να βρούμε διέξοδο από τη δυσκολία μας, η σχέση μας με τον Θεό παραπαίει. Μπορεί να φτάσουμε μέχρι το σημείο να σκεφτούμε ότι θα εγκαταλείψουμε την μάχη για την πίστη. (Ιούδας 3) Η χαρά μας μειώνεται και καταποντιζόμαστε μέσα σ’ ένα πνεύμα καταθλίψεως. (Παροιμίαι 18:14) Ειλικρινά επιθυμούμε να παραμένουμε στο ‘μονοπάτι της ζωής’, αλλά φαίνεται ότι η πορεία αυτή γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη για μας.—Ψαλμός 16:11.
Τι μπορεί να γίνει όταν οι περιστάσεις μας είναι τόσο στενόχωρες; Πρέπει απλώς να συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε δυστυχισμένοι; Ή υπάρχει κάποια διέξοδος από τη δυστυχία;
Κοιτάζοντας τον Εαυτό Μας
Οι άνθρωποι διαφέρουν πάρα πολύ ως προς τον τρόπο που αντιμετωπίζουν τα προβλήματα. Έτσι, όταν αντιμετωπίζουμε δυσκολίες, είναι καλό να κοιτάξουμε μέσα στον εαυτό μας έντιμα. Ίσως υπάρχει κάτι μέσα μας που απαιτεί προσαρμογή.—Ψαλμός 139:23, 24.
Ορισμένοι άνθρωποι μπορεί να δοκιμάσουν μεγάλη θλίψη σιωπηλά, και μερικοί φαίνεται να ξεπερνούν τις δυσκολίες τους πολύ συντομότερα απ’ όσο άλλοι. Αυτό μπορεί να οφείλεται στην διαπαιδαγώγηση, στην προσωπικότητα ή στην κατάσταση της υγείας. Για παράδειγμα, αν κάποιος δεν είχε αγάπη και καλή εκπαίδευση στη νεότητα του, ίσως τα περνάει πιο δύσκολα αργότερα στη ζωή του.
Εκείνοι που στερήθηκαν την αγάπη νωρίς στη ζωή τους συχνά τείνουν να καταφεύγουν πολύ γρήγορα στη σκέψη ότι δεν αρέσουν στους άλλους και ότι γι’ αυτό οι άλλοι τους φέρονται άσχημα. Από την άλλη, εκείνοι που ήταν χαϊδεμένοι και αποσπούσαν πάρα πολύ την προσοχή των άλλων συχνά νομίζουν ότι αποτελούν το επίκεντρο της ζωής, και γι’ αυτό το λόγο οι φιλίες τους δεν διαρκούν πολύ. Για κείνους που έχουν προβλήματα με την υγεία τους, οποιαδήποτε αδικία και ταπείνωση μπορεί να είναι δοκιμασία. Συχνά έχουν το συναίσθημα ότι δεν μπορούν να αντέξουν πια. Ώστε αν έχουμε την τάση να είμαστε πολύ ευαίσθητοι, είναι καλό να σκεφτόμαστε αυτούς τους παράγοντες, ιδιαίτερα όταν αισθανόμαστε ότι έχουμε πέσει μέσα σ’ ένα ποτάμι αξεπέραστων δυσκολιών.
Όταν ανησυχούμε για κάποιο πρόβλημα, μήπως έχουμε την τάση να αποσυρόμαστε από εκείνους που μας περιβάλλουν; Αυτή είναι μια φυσική αντίδραση, αλλά δεν πρέπει να επιτρέπεται να συνεχίζεται για πολύ. Αλλιώς, υπάρχει ο κίνδυνος, καθώς είμαστε απορροφημένοι με τα προβλήματα μας, να αρχίσουμε να βλέπουμε ότι όλοι γύρω μας είναι προβληματικοί. Ίσως ασύνετα απομονώσουμε τον εαυτό μας, και ίσως το σπίτι μας γεμίσει σαν να λέγαμε από καθρέφτες μέσα στους οποίους κοιτάζουμε συνέχεια τις δυσκολίες τις όποιες περνάμε.—Παροιμίαι 18:1.
Όσο χειρότερη είναι η διάθεση μας τόσο πιθανότερο είναι να κατηγορούμε τους άλλους που μας περιβάλλουν. Αν κάνουμε πάλι το σφάλμα να αποδώσουμε κακά ελατήρια στους άλλους, αυτό μπορεί να δώσει λαβή για μεγάλη ένταση. Πόσο καλύτερο είναι να μη γινόμαστε υπερβολικά ύποπτοι!—Παράβαλε 1 Τιμόθεον 6:4.
Μήπως είμαστε υπερευαίσθητοι με τα σφάλματα εκείνων με τους οποίους συναναστρεφόμαστε; Η ζωή θα ήταν πιο ευχάριστη αν δείχναμε υπομονή και κατανόηση. Θυμηθείτε ότι ο Ιησούς Χριστός είπε: «Εάν συγχωρήσητε εις τους ανθρώπους τα πταίσματα αυτών, θέλει συγχωρήσει και εις εσάς ο Πατήρ σας ο ουράνιος.» Αντί να αναλογιζόμαστε μελαγχολικά και απαισιόδοξα τον τρόπο με τον οποίο μας έχουν φερθεί οι άνθρωποι, θα πρέπει να προσευχόμαστε στον Ιεχωβά, να του ζητάμε να βοηθήσει εκείνους που μας έχουν απορρίψει. Στο τέλος-τέλος, δεν κάνουν περισσότερο κακό στον εαυτό τους παρά σε μας; Ναι, «επειδή ό,τι αν σπείρη ο άνθρωπος τούτο και θέλει θερίσει.»—Ματθαίος 6:14· Γαλάτας 6:7.
Όταν πιεζόμαστε σκληρά, ίσως προσευχόμαστε στον Ιεχωβά με κάπως παιδιάστικο τρόπο, ζητώντας του να μας κάνει ευτυχισμένους πάλι. Φυσικά, μπορούμε να το κάνουμε αυτό. Αλλά μπορούμε να περιμένουμε ότι αμέσως θα εξαλείψει κάθε δυσάρεστη σκέψη και καταπιεστική ανάμνηση; Κάτι μας συνέβη, αλλά πού βρίσκεται ο κυριότερος λόγος της δυστυχίας; Είναι στην ανάμνηση του γεγονότος που έχει λάβει χώρα ή στη κακή μας αντίδραση απέναντι σ’ αυτό; Δεν είναι η αμυντική μας στάση, ο θυμός μας και η λύπη για τον εαυτό μας που κυρίως μας αποστερούν τη χαρά και την πνευματική μας ισορροπία;
Γιαυτό θα ήμασταν συνετοί αν καθησυχάζαμε τα εξουθενωτικά αυτά συναισθήματα αμέσως μόλις αρχίζουν να μας κατακλύζουν. Αλλιώς, μπορεί να διεγείρουμε τόσο πολύ τα συναισθήματα μας, ώστε να πέσουμε σε μια σχεδόν απελπιστική κατάσταση. Αν τότε ζητήσουμε τη βοήθεια του Ιεχωβά, θα μας βοηθήσει. Αλλά δεν μπορούμε να περιμένουμε θαύματα, γιατί ίσως πρέπει να ξαναπεράσουμε προς την αντίθετη κατεύθυνση ένα μονοπάτι το οποίο εσφαλμένα έχουμε ήδη διαβεί. Γιαυτό βάλτε τα πράγματα στη θέση τους αμέσως, αν είναι αναγκαίο. Το να έχεις κακή συνείδηση και δυστυχισμένη διάθεση πνεύματος είναι πολύ πιο καταπιεστικό από το να παραδέχεσαι τα σφάλματα. Ας ‘εξερευνήσουμε τους δρόμους μας’ έντιμα και, με ανανεωμένη ενέργεια, ας πάρουμε την απόφαση ότι με τη βοήθεια του Θεού θα τα καταφέρουμε καλύτερα.—Θρήνοι 3:40-42.
Ελέγχοντας τις Σκέψεις Μας
Αληθινά το αν είμαστε πραγματικά ευτυχισμένοι ή όχι εξαρτάται κατά πολύ από εμάς. Αυτός είναι ο λόγος που χρειάζεται να κρατάμε τις σκέψεις μας κάτω από έλεγχο. Διαφορετικά, οι δυσάρεστες αναμνήσεις, οι ανόητες φαντασιώσεις ή ακόμη, και οι κακές υποβολές σύντομα θα κυριαρχήσουν πάνω μας. Αν δούμε ότι βρισκόμαστε σε δυστυχισμένη κατάσταση διάνοιας, θα μπορούσαμε να αναρωτηθούμε: Τι σκεφτόμουν ακριβώς προτού πέσω ξαφνικά σε αυτή την κακή κατάσταση; Βέβαια μπορούμε να σβήσουμε την τηλεόραση όταν έχει ένα κακό πρόγραμμα, αλλά οι κακές σκέψεις, όταν υπάρχουν, δεν σβήνονται εύκολα. Ωστόσο, τι ευλογία είναι που μπορούμε να προσευχόμαστε στον Θεό για βοήθεια! Μέσω του αγίου του πνεύματος, ή της ενεργού του δυνάμεως, ο Ιεχωβά ευχαρίστως θα μας βοηθήσει να κρατήσουμε τις σκέψεις μας κάτω από έλεγχο. Ο ψαλμωδός Δαβίδ είπε κάποτε: «Εν τω πλήθει των αμηχανιών της καρδίας μου, αι παρηγορίαι σου [Ιεχωβά] εύφραναν την ψυχήν μου.»—Ψαλμός 94:19.
Αν θερμοπαρακαλούμε τον Ιεχωβά για βοήθεια, για οποιοδήποτε λόγο, πρέπει να τον ακούμε όταν μας μιλάει. Η ατελείωτη σοφία και αγάπη του αντανακλώνται στις Γραφές, και η συμβουλή σε κάθε κατάσταση που πιθανόν να δοκιμάσουμε εκτίθεται καθαρά μέσα στη Βίβλο. Γιαυτό, η ευτυχία μας μπορεί να αποκατασταθεί ή να βεβαιωθεί αν εφαρμόζουμε τις συμβουλές του Ιεχωβά στη ζωή. Ο Ιησούς είπε: «Μακάριοι οι ακούοντες τον λόγο του Θεού και φυλάττοντες αυτόν»!—Λουκάς 11:28.
Μπορούμε να δώσουμε ωφέλιμη κατεύθυνση στις σκέψεις μας κρατώντας κατά νου κάποιο ιδιαίτερο Βιβλικό εδάφιο για λίγες ώρες ή ακόμη και για μια ολόκληρη μέρα. Οποτεδήποτε διαβάσουμε κάποια ιδιαίτερα παρηγορητικά ή ενισχυτικά λόγια στη μελέτη μας της Βίβλου, μπορούμε να τα κρατήσουμε στη διάνοια μας. Μετά, ξανά και ξανά, όταν αισθανόμαστε την ανάγκη, μπορούμε να επαναλαμβάνουμε τα εδάφια αυτά από το Λόγο του Ιεχωβά. Με αυτό τον τρόπο «ο Θεός πάσης παρηγοριάς» θα μας βοηθήσει, και «η ειρήνη του Θεού» θα ‘διαφυλάξει την καρδιά μας και τις διανοητικές μας δυνάμεις’. Κατόπιν, παρά τα προβλήματα μας, θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε τις προσπάθειες μας στην υπηρεσία του με χαρά. Ναι, όχι μόνο πρέπει να μαθαίνουμε αυτά που σκέφτεται ο Θεός για τα ζητήματα, αλλά πρέπει επίσης και να κάνουμε αυτά που μας λέει να κάνουμε. 2 Κορινθίους 1:3, 4· Φιλιππησίους 4:6, 7.
Απολαμβάνοντας Αυτά που Μας Δίνει ο Θεός
Ασφαλώς πρέπει να ακούμε το Θεό, γιατί μας δείχνει αγάπη και μας δίνει «πάσα δόσι αγαθή.» (Ιακώβου 1:17) Σε καιρούς εντάσεως και αποθαρρύνσεως, ίσως ξεχάσουμε ότι υπάρχουν πολλά πράγματα ακόμη, τα οποία μπορούμε να απολαύσουμε. Επιπρόσθετα, ο ουράνιος Πατέρας μας επιθυμεί να επωφελούμαστε απεριόριστα απ’ όλα τα καλά πράγματα που παρέχει. Και θέλει να είμαστε ευτυχισμένοι καθώς έδειξε και ο εκκλησιαστής όταν είπε: «Ιδού, τι είδον εγώ αγαθόν είναι καλό να τρώγη τις και να πίνη και να απολαμβάνη τα αγαθά όλου του κόπου αυτού, . . . διότι δεν θέλει ενθυμείσθαι πολύ τας ημέρας της ζωής αυτού· επειδή ο Θεός αποκρίνεται εις την καρδίαν αυτού δι’ ευφροσύνης.» (Εκκλησιαστής 5:18-20· 9:7-10) Όλοι δοκιμάζουμε κάποιες λύπες, αλλά αν κρατάμε τα μάτια μας ανοιχτά, θα εξακολουθούμε να βλέπουμε το «φως του ήλιου» ακόμη και αν έχει κάποια «σύννεφα».
Ανάμεσα στα ωραιότερα δώρα που έχουμε από το Θεό είναι οι Χριστιανοί φίλοι μας. Πόσο τους επιθυμούμε όταν περνάμε δύσκολους καιρούς! Είναι τότε ακριβώς που χρειαζόμαστε κάποιον που είναι πρόθυμος να μας ακούσει με κατανόηση. Συχνά γνωρίζουμε τι θάπρεπε να κάνουμε, αλλά απλώς δεν μπορούμε να το βγάλουμε έξω από τη πληγωμένη καρδιά μας. Γιαυτό, γιατί θαπρεπε να ντραπούμε να ζητήσουμε λίγη στοργική προσοχή από κάποιον αγαπημένο σύντροφο στη Χριστιανική εκκλησία; Οι έμπειροι πρεσβύτεροι στις εκκλησίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά θα χαρούν να μας βοηθήσουν με πρακτικούς τρόπους και ιδιαίτερα να μας δώσουν τη βοήθεια που βασίζεται στο Λόγο του Θεού.—Ιακώβου 5:13-16.
Οπουδήποτε ζούμε πάνω στη γη έχουμε επίσης πολλούς ‘μικρούς φίλους’ ολόγυρα μας. Πρέπει μόνο να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη τους, και μια ποικιλία από ζώα και πουλιά θα μας αναζητούν εξάπαντος αν τους παρέχουμε λίγη τροφή. Πόσο ευχάριστο είναι όταν εξημερωθούν αρκετά ώστε να τρώνε τη τροφή από το χέρι μας!
Και τι θα πούμε για τα παιδιά στη γειτονιά; Ευχαρίστως θα μας επισκεφτούν αν είμαστε ευγενικοί ή γενναιόδωροι ή τα αφήσουμε να μας βοηθήσουν σε κάποια μικρή δουλειά. Όχι, δεν απαιτείται να είμαστε μόνοι μας ή δυστυχισμένοι αν μόνο αντανακλούμε με τη προσωπικότητα μας τις ευλογίες και απολαμβάνουμε το καθετί που μας δίνει ο Ιεχωβά.
Μας ξεκουράζει και μας βοηθάει να αποκτήσουμε εποικοδομητικές ιδέες στη διάνοια μας αν βγούμε έξω στην ύπαιθρο. Ο εγκέφαλος που παίρνει πολύ λίγο οξυγόνο δεν συμβάλλει στο ήρεμο πνεύμα. Πολλοί άνθρωποι αποκτούν ξανά την πνευματική τους ισορροπία μετά από ένα μακρύ περίπατο. Κι όταν περνάμε δίπλα από κήπους ή από δάση, πρέπει να προσπαθούμε να κατανοούμε τι βλέπουμε. Πολύ συχνά περπατάμε ή καθόμαστε στο ύπαιθρο καρφώνοντας το βλέμμα μας ίσα μπροστά μας και κάνοντας κάθε είδους δυσάρεστες σκέψεις. Αλλά κάθε δέντρο, κάθε φυτό, κάθε ζώο και ακόμη και ο ουρανός μπορούν να μας πουν κάτι για τον Δημιουργό, αν απλά και μόνο αφήσουμε την ομορφιά του σχεδίου, τα υπέροχα χρώματα και καθετί που ανακαλύπτουμε να έχουν επίδραση πάνω μας. Καθώς κοιτάζουμε τους έναστρους ουρανούς στα υπέροχα βραδινά, λέξεις σαν κι αυτές του ψαλμωδού μπορούν κάλλιστα να μας πλημμυρίσουν: «Οι ουρανοί διηγούνται την δόξαν του Θεού, και το στερέωμα αναγγέλλει το έργον των χειρών αυτού.» (Ψαλμός 19:1) Σε τέτοιες στιγμές όλες οι ανθρώπινες σκοτούρες ξεθωριάζουν και αισθανόμαστε κάτι από το μεγαλείο του Θεού. Μετά δεν θα έχουμε καμία δυσκολία να ξεχάσουμε τις ανησυχίες μας και να στείλουμε λόγια ευχαριστίας και αίνου στον Μεγάλο μας Δημιουργό.
Ο ύπνος είναι ένα άλλο από τα δώρα του Θεού. Στο τέλος μιας πολυάσχολης μέρας μπορούμε ν’ αναπαυθούμε, εμπιστευόμενοι πλήρως στην προστασία του Θεού. Αυτό μας βοηθάει να αρχίζουμε την επόμενη μέρα με ανανεωμένη ενέργεια. Αλλά αν κοιμηθούμε άσχημα, τι μπορούμε να κάνουμε; Μπορούμε να προσευχηθούμε στον ουράνιο Πατέρα μας, ενθυμούμενοι επίσης τους ομόπιστούς μας σε αυτές τις ικεσίες. Μπορούμε να σκεφτούμε το Λόγο του και τις μεγαλειώδεις υποσχέσεις του. (Ψαλμός 77:6· Εφεσίους 6:17-20) Πόσο καλύτερο είναι αυτό από το να σκεφτόμαστε απλώς όλα τα προβλήματα μας! Χρειάζεται να γεμίσουμε τη διάνοια μας με πολλά καλά πνευματικά πράγματα. Κατόπιν θα μπορούσαμε απλώς να πούμε στον εαυτό μας, ‘Καλή σου νύχτα, λοιπόν’.
Δεν Είμαστε Μόνοι
Βέβαια, δεν είμαστε οι μόνοι άνθρωποι με προβλήματα. Αν θα ρωτούσαμε τους άλλους για τις δυσκολίες τους, πιθανόν θα σκεφτόμασταν: Ασφαλώς είναι καλύτερο να σιωπήσω. Πράγματι, θα προτιμούσαμε τα δικά μας προβλήματα από εκείνα που μαστίζουν τους άλλους ανθρώπους.
Σαν αφιερωμένοι Χριστιανοί, δεν μπορούμε να είμαστε ελεύθεροι από όλες τις κακουχίες τώρα, γιατί ο Ιεχωβά είπε στους ακολούθους του ότι θα δοκίμαζαν διωγμό. (Ιωάννης 15:20) Δεν είμαστε οι μόνοι που υποφέρουμε αυτά που ο αρχιεχθρός μας, ο Σατανάς ο Διάβολος, ίσως φέρνει πάνω μας, γιατί «τα αυτά παθήματα γίνονται εις τους αδελφούς σας τους εν τω κόσμω». Εκείνο όμως που είναι το πιο σημαντικό είναι ότι εμείς και οι συγχριστιανοί μας που υποφέρουν έχουμε τη θεία βοήθεια. Έτσι ας εμπιστευθούμε στον «Θεό πάσης χάριτος», ο οποίος είναι μαζί μας. Και μπορούμε ν’ αποβλέπουμε με εμπιστοσύνη στη μέρα που είναι τόσο κοντά μας, όταν οι θλίψεις μας δεν θα υπάρχουν πια.—1 Πέτρου 5:6-11· 2 Θεσσαλονικείς 1:6-10.
Οι δύσκολοι καιροί για όλους τους πιστούς Χριστιανούς πρόκειται πολύ σύντομα να τελειώσουν, γιατί πολύ γρήγορα πλησιάζουμε σε μια νέα, ευτυχισμένη εποχή. Βρισκόμαστε στο κατώφλι των ‘νέων ουρανών και της νέας γης.’ (Αποκάλυψις 21:1-4) Τι μεγάλη πηγή ευτυχίας!
Ο Ιησούς Χριστός δίδαξε τους ακολούθους του να ζητούν από τον Θεό στην προσευχή τους: «Ελθέτω η βασιλεία σου.» (Ματθαίος 6:10) Ώστε ας ελπίζουμε πραγματικά στη Βασιλεία εκείνη και ας αποβλέπουμε με χαρά στο μέλλον. Ο Ιησούς μπόρεσε να υπομείνει τη μεγάλη ντροπή και την αγωνία του πασσάλου του βασανισμού γιατί, μέσα σ’ όλα τα παθήματα του, κρατούσε στο μυαλό του ‘την χαράν την προκειμένην’. (Εβραίους 12:1-3) Σύντομα θα έβλεπε τον ουράνιο Πατέρα του και πάλι πρόσωπο με πρόσωπο και θα περιβαλόταν από όλους τους ευτυχισμένους ουράνιους συντρόφους του.
Στην πορεία των αιώνων, οι ακόλουθοι του Χριστού υπέμειναν πολλές δοκιμασίες, αντιμετώπισαν ακόμη και άγρια θηρία στις αρένες της Ρώμης και τον τρόμο των στρατοπέδων συγκεντρώσεως. Μπόρεσαν να τα υπομείνουν όλα αυτά γιατί επεδίωκαν να ευχαριστήσουν τον Ιεχωβά και κράταγαν τα μάτια τους πάνω στο βραβείο της αιώνιας ζωής. Ο Ιεχωβά Θεός δεν θα τους ξεχάσει. Ούτε θα ξεχάσει εμάς αν παραμένουμε πιστοί σαν λάτρεις του και παραμένουμε στο «δρόμο της ζωής». Γιαυτό με την υπέροχη ελπίδα μας ενόψει, μπορούμε να φωνάξουμε δυνατά με χαρά: «Ανοίγεις την χείραν σου [Θεέ μας, Ιεχωβά] και χορταίνεις την επιθυμίαν παντός ζώντος.»—Ψαλμός 145:16.