Αύξηση της Ανομίας—Σημείο του Τέλους του Κόσμου;
«ΤΙ το σημείον της παρουσίας σου και της συντέλειας του αιώνος;»
Σε απάντηση ο Ιησούς Χριστός αποκάλυψε ότι μια περίοδος της ιστορίας θα χαρακτηριζόταν από διεθνή πόλεμο, ελλείψεις τροφίμων και σεισμούς, και πρόσθεσε: «Επειδή θέλει πληθυνθή η ανομία, η αγάπη των πολλών θέλει ψυχρανθή. Ο δε υπομείνας έως τέλους, ούτος θέλει σωθή.»—Ματθαίος 24:3, 7-13.
Αύξηση της ανομίας—μια πραγματικά απειλητική επέκταση, αφού η λέξη υπονοεί περιφρόνηση για τους γνωστούς νόμους του Θεού. Εκείνο που θέλει να τονιστεί είναι ότι το επίκεντρο στη ζωή ενός ατόμου γίνεται ο ίδιος ο εαυτός του, και όχι ο Θεός. Ο Ιησούς δεν είπε πως θα υπήρχε μια ‘αρχή’ ανομίας, αλλά μια ‘αύξηση,’ δηλαδή πολλαπλασιασμός και επέκταση της ανομίας. Το χαρακτηριστικό αυτό θα ήταν μια επέκταση τόσο φανερή που η πλειονότητα, «οι πολλοί» από τους λεγόμενους Χριστιανούς θα επηρεάζονταν. Η αγάπη τους για τον Θεό, τους νόμους του και τον πλησίον τους θα ψυχραινόταν, όπως ακριβώς παγώνει ένα καυτό αφέψημα με παγωμένο αέρα!
Υπάρχει δυνατή απόδειξη ότι ο 20ός μας αιώνας έφερε, ιδιαίτερα με τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, μια αύξηση της ανομίας πολύ μεγαλύτερη από κάθε άλλη φορά από τότε που είπε αυτά τα λόγια ο Ιησούς. Αν έτσι έχουν τα πράγματα, αυτό σημαίνει ότι ζούμε στις «έσχατες ημέρες»—στο τελικό μέρος της «συντέλειας του αιώνος.» (2 Τιμόθεον 3:1· Ματθαίος 24:3) Δεν ποθείτε να δείτε το τέλος αυτού του άνομου συστήματος που έχει διαποτίσει τη γη μας με βία, ανηθικότητα και αδικία, και την αντικατάστασή του με μια στοργική κοινωνία ανθρώπων, «μια νέα γη» στην οποία θα κατοικεί δικαιοσύνη;—2 Πέτρου 3:13.
‘Αλλά, μια στιγμή,’ λένε μερικοί μελετητές της ιστορίας. ‘Δεν είναι ο 20ός αιώνας ο πιο πολιτισμένος στην ιστορία; Δεν ήταν πολύ χειρότερη η ωμή βία και η ανηθικότητα των περασμένων αιώνων;’
Το Παρελθόν—Πόσο Κακό Ήταν;
«Κανένας άνθρωπος δεν θα αισθανόταν ασφάλεια για το άτομο του ή για την περιουσία του αν περπατούσε στο δρόμο το βράδι, ούτε θα μπορούσε κανείς να υποσχεθεί στον εαυτό του ασφάλεια όταν πέφτει στο κρεβάτι του,» είπε εκφράζοντας τη λύπη του ο νομικός σύμβουλος του στέμματος του Λονδίνου το 1785. Κι άλλοι τότε εξέφρασαν μεγάλο φόβο για το έγκλημα.
Αλλά πώς ήταν πραγματικά η εγκληματική δράση στους περασμένους καιρούς; Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα, κυρίως γιατί τα πρακτικά των δικαστηρίων είναι ελλιπή. Και επειδή δεν υπάρχουν αξιόπιστα ή συγκεκριμένα στοιχεία για τον πληθυσμό του παρελθόντος, δεν υπάρχει έγκυρος τρόπος για να γίνει σύγκριση στο ποσοστό των εγκλημάτων σε σχέση με τον πληθυσμό εκείνης της εποχής με τον δικό μας σήμερα. Σύμφωνα με μερικά στοιχεία, οι πρώτοι αιώνες ήταν συγκριτικά ειρηνικοί. «Ποτέ στην ιστορία της Μασσαχουσέττης,» ανέφερε ο γενικός εισαγγελέας της πολιτείας το 1859, «η ζωή, η ελευθερία και η ιδιοκτησία δεν βρισκόταν σε μεγαλύτερη ασφάλεια απ’ ό,τι τώρα.»
Αλλά μέσα σε 150 χρόνια πριν από το 1914, μια σειρά εξελίξεων—μοναδικές σ’ όλη την ιστορία—έθεσαν το σκηνικό για μια άνευ προηγουμένου ανομία στον 20ό αιώνα.
Η Βιομηχανική Επανάσταση
«Η πιο σαρωτική επανάσταση σε όλη την ανθρώπινη ιστορία.» Μ’ αυτό τον τρόπο περιγράφουν στο βιβλίο τους Πρίζονερς οφ Προγκρές οι καθηγητές Ιστορίας Μ. Κλάιν και Χ. Α. Κάντορ, τις επιδράσεις της βιομηχανικής επανάστασης στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής ανάμεσα στα έτη 1850 και 1920. Η εκτεταμένη βιομηχανική χρήση νέων μηχανών όπως είναι η ατμομηχανή, και οι τεχνικές μαζικής παραγωγής ξεκίνησε στην Αγγλία. Σαν παλιρροϊκό κύμα σάρωσε όλη την Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες, εξαφανίζοντας τον προηγούμενο τρόπο ζωής.
Κάνοντας σκέψεις ο Κλάιν και ο Κάντορ για την περίοδο πριν από τη Βιομηχανική Επανάσταση συνέχισαν: «Σε σύγκριση με τον δικό μας αιώνα, η ζωή φαινόταν να είναι πιο εύτακτη και σταθεροποιημένη. Οι άνθρωποι έδιναν μεγάλη σημασία στη θρησκεία και οργάνωναν τις αξίες τους και τον τρόπο της ζωής τους γύρω από το πιστεύω τους.»
Οι περισσότεροι τότε εργάζονταν για δικό τους λογαριασμό και ήταν περήφανοι για το έργο τους—τα χρήματα δεν ήταν το αποκλειστικό αντικείμενο της εργασίας τους. Μολονότι υπήρχαν κλέφτες και φονιάδες, και οι θρησκευτικές πεποιθήσεις που επικρατούσαν ήταν συνυφασμένες με τη μαγεία και τη δεισιδαιμονία, ο μέσος άνθρωπος στα λεγόμενα Χριστιανικά έθνη σεβόταν συνήθως τους νόμους του Θεού.
Ανάμεσα στα έτη 1880 και 1913 η παγκόσμια βιομηχανική παραγωγή αυξήθηκε τρεις φορές πιο γρήγορα απ’ όσο ο παγκόσμιος πληθυσμός—ένα ποσοστό που ποτέ πριν ή μετά δεν είχε το όμοιό του. Σαν αποτέλεσμα, περισσότεροι εργάτες είχαν περισσότερα χρήματα για να δαπανήσουν γι’ αυτά τα νεοκατασκευασμένα πράγματα. Αλλά πολλοί, επειδή παγιδεύονταν από τους μύθους για εύκολο πλουτισμό, λάτρευαν την επιτυχία σαν θεά.
«Όσοι δε θέλουσι να πλουτώσι,» προειδοποιεί η Αγία Γραφή, «πίπτουσιν εις πειρασμόν και παγίδα . . . Διότι ρίζα πάντων των κακών είναι η φιλαργυρία, την οποίαν τινές ορεγόμενοι απεπλανήθησαν από της πίστεως.» (1 Τιμόθεον 6:9, 10) Αυτό συνέβη σε πολύ κόσμο. Οι άνθρωποι ζούσαν για να εργάζονται. Η οικογενειακή ζωή έπασχε επειδή το πρόγραμμα εργασίας την εβδομάδα ήταν σχεδόν 60 ώρες. Και όταν πολλές γυναίκες βγήκαν στη δουλειά, τα παιδιά συχνά έμεναν χωρίς καθοδηγία και γίνονταν εγκληματίες. Η αφοσίωσή τους για να βγάλουν τα αναγκαία για τη ζωή έκανε πολλούς να παραμερίσουν τη θρησκεία.
Ο διάσημος Γερμανός φιλόσοφος Νίτσε παρότρυνε, «Να γίνετε αυτοί που είστε!» Η ιδιοτέλεια και η απληστία οδήγησε σε βίαιες εργατικές διαμάχες—2.093 απεργίες και λοκάουτς στις Ηνωμένες Πολιτείες στη διάρκεια του πρώτου μόνο εξαμήνου του 1916! Οι εξοντωτικές εμπορικές ενέργειες ήταν συνηθισμένες. Πολλοί μιμήθηκαν τον έμπορο που περιγράφτηκε ως εξής σ’ ένα μυθιστόρημα του 1905: «Αυτός είναι το μεγαλύτερο σκυλί, και στην επιχείρηση μας το ένα σκυλί τρώει το άλλο.» Πραγματικά, άρχισε τελικά η αγάπη για τον πλησίον να ψυχραίνεται.
Ραγδαία Αυξανόμενες Πόλεις
Αναζητώντας μόρφωση, φήμη, περιπέτεια, διασκέδαση, περισσότερη προσωπική ελευθερία—αλλά ιδιαίτερα χρήματα—οι μάζες συνέρεαν στις πόλεις. Το 1815 ούτε το 2 τα εκατό όλων των Ευρωπαίων δεν ζούσε σε πόλεις με πληθυσμούς πάνω από 100.000· το 1910 το ποσοστό ήταν 15 τα εκατό—εφτά φορές περισσότερο, ενώ ο πληθυσμός απλώς διπλασιάστηκε. Στις Ηνωμένες Πολιτείες ο αριθμός εκείνων που ζούσαν σε πόλεις με 8.000 κατοίκους ή περισσότερους πήδησε από 131.000 το 1790 σε πάνω από 18 εκατομμύρια το 1890—από 3 τα εκατό σε 29 τα εκατό σε σχέση με τον συνολικό πληθυσμό!
Οι πόλεις σε όλο τον βιομηχανικό κόσμο αναπτύσσονταν με τρομακτική ταχύτητα. «Η αστυφιλία, στην πραγματικότητα, αυξήθηκε πολύ γρηγορότερα και έφτασε σε πολύ μεγαλύτερες αναλογίες στη διάρκεια του τελευταίου ενάμιση αιώνα από οποιαδήποτε προηγούμενη περίοδο στην παγκόσμια ιστορία,» έγραψε ο Κίνγκσλεϋ Ντέιβις, αυθεντία στην αύξηση της αστυφιλίας.—Τα πλάγια γράμματα δικά μας.
Οι περισσότεροι από αυτούς που έρχονταν από τα χωράφια στην πόλη ήταν νέοι και ανύπαντροι. Στην πόλη, όπου υπήρχε πνεύμα ανεκτικότητας και μπορούσαν να μην γίνονται εύκολα αντιληπτοί, οι άνθρωποι από την επαρχία δεν δεσμεύονταν πια από τις κοινωνικές σχέσεις του χωριού. «Είναι δύσκολο να βρεις ένα νεαρό ή μια νεαρή, πάνω από τα δεκαεφτά, που να είναι αγνοί,» έγραψε ένας προσεχτικός παρατηρητής σχετικά με την εργατική τάξη μιας πόλης. Ο άντρας αυτός, ο οποίος έζησε στην αρχή του 20ού αιώνα, πρόσθεσε: «Οι σεξουαλικές σχέσεις, που είναι κυρίως το προϊόν των αιθουσών χορού, έχουν πάρει τεράστιες διαστάσεις ανάμεσα στους σημερινούς νέους. Τις θεωρούν πολύ απλά σαν φυσιολογικές και συνηθισμένες.»
Ναι, πολλοί έδειξαν περιφρόνηση για τους ηθικούς νόμους του Θεού. Η Αγία Γραφή προστάζει: «Να απέχησθε από της πορνείας, . . . ο αθετών ταύτα δεν αθετεί άνθρωπον, αλλά τον Θεόν.» (1 Θεσσαλονικείς 4:3, 8) Ωστόσο, μερικοί νεαροί στην Ευρώπη, για να αποδείξουν τον αντρισμό τους, καμάρωναν όταν κοιμούνταν με πόρνες—μάλιστα υπερηφανεύονταν αν κολλούσαν αφροδίσιο νόσημα απ’ αυτές! Σύμφωνα με μια μελέτη που έγινε σε μια Ευρωπαϊκή χώρα και δημοσιεύθηκε το 1914, ο ένας περίπου σε κάθε πέντε άντρες εκεί είχε σύφιλη.
«Οι πόλεις είναι εστία ανηθικότητας,» έγραψε ο ιστορικός Άντνα Βέμπερ το 1899. Τόνισε ότι το ποσοστό παρανομίας στις πόλεις στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης ήταν, κατά μέσο όρο, δύο φορές μεγαλύτερο απ’ ό,τι στην ύπαιθρο. Στην Αγγλία τον ίδιο καιρό οι πόλεις είχαν διπλάσιο, ή ακόμη και τετραπλάσιο ποσοστό εγκλήματος απ’ ό,τι οι αγροτικές κοινότητες.
Αλλά δεν ήταν μόνο η Βιομηχανική Επανάσταση και οι αναπτυσσόμενες πόλεις που προετοίμασαν το δρόμο για την αύξηση της ανομίας στον 20ό μας αιώνα· κι ένα άλλο συμβάν—που είναι μοναδικό επίσης για την εποχή μας—επρόκειτο να επιδράσει βαθιά.
Ο Μεγάλος Πόλεμος
Ο πόλεμος αυτός, ο οποίος ξέσπασε το 1914, χαρακτηρίστηκε σαν «ο πιο αιματηρός και δαπανηρός στην ιστορία του ανθρώπινου γένους» μέχρι την εποχή του. Τα μεγαλύτερα κράτη που πήραν μέρος σ’ αυτή την τερατώδη πράξη ανομίας ήταν «Χριστιανικά»! Σχετικά με τις ωμότητες του πολέμου, μια επιστολή που στάλθηκε σε μια εφημερίδα το 1914 κατηγορούσε ειρωνικά: «Τα έθνη θα έπρεπε να πολεμήσουν σαν Χριστιανοί, ή τουλάχιστον, σαν καθώς πρέπει κύριοι.»
Εξαιτίας αυτού του πολέμου, έφτασαν να θεωρούνται αποδεκτά τόσο ο καταναγκασμός όσο και η βία. «Όταν οι νόμοι της πολιτισμένης κοινωνίας αναστέλλονται, όταν ο φόνος γίνεται επάγγελμα, και σημάδι αντρείας και ηρωισμού,» έγραψε ο κληρικός Τσαρλς Πάρσονς το 1917, «τότε φαίνεται σχεδόν ανώφελο να μιλάμε για το έγκλημα με τη συνηθισμένη έννοια.» Δεν εκπλήσσει το γεγονός ότι οι ερευνητές Ντ. Άρτσερ και Ρ. Γκάρτνερ διαπίστωσαν ότι τα περισσότερα από τα έθνη που είχαν συμμετάσχει στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο είχαν «σημαντικές μεταπολεμικές αυξήσεις» στο ποσοστό των φόνων—η Ιταλία είχε 52 τα εκατό αύξηση και η Γερμανία 98 τα εκατό αύξηση απ’ ό,τι πριν από τον πόλεμο! Αλλά ο πόλεμος οδήγησε σ’ ένα διαφορετικό είδος ανομίας.
Ο Ιεχωβά Θεός, ο οποίος ‘μισεί το διαζύγιο,’ θεωρεί σοβαρό αμάρτημα το να διώξει κάποιος τον γαμήλιο σύντροφο του και να ξαναπαντρευτεί. (Μαλαχίας 2:16) Με τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο υπήρξε μια άνευ προηγουμένου απότομη αύξηση στα διαζύγια. Για παράδειγμα, στην Αγγλία και στην Ουαλλία στη διάρκεια των 50 χρόνων πριν από το 1911, ο αριθμός των διαζυγίων ήταν κατά μέσο όρο 516 κάθε χρόνο. Το 1919 δηλαδή στο πρώτο μεταπολεμικό έτος, υπήρχαν 5.184—10 φορές περισσότερα από τον μέσο όρο της προηγούμενης 50-χρονης περιόδου!
Ο πόλεμος επιστράτευσε 65.000.000 άντρες, χωρίζοντας πολλούς από τις οικογένειες τους για χρόνια. «Οι αφύσικες υπερεντάσεις και οι επιβλημένοι χωρισμοί του Πολέμου 1914-18,» σύμφωνα με τους ιστορικούς Τζ. Ρόουντρη και Ν. Χ. Κάρριερ, δεν αύξησαν μόνο το ποσοστό των διαζυγίων αλλά και με δόλιο τρόπο «τροποποίησαν την κοινή γνώμη . . . Η πιο φιλελεύθερη άποψη που καθιερώθηκε μετά τον πόλεμο, φαίνεται να έχει επεκταθεί.» Αυτή η δήθεν ευρεία στάση άρχισε τότε και έχει επεκταθεί μέχρι σήμερα!
Έτσι με τη γρήγορη μετανάστευση που εμφανίστηκε στα «Χριστιανικά» έθνη προς τις βιομηχανικές πόλεις, καθώς και με τα βίαια μαθήματα που δίδαξε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, το περιβάλλον ήταν ώριμο για μια αύξηση της ανομίας σε τέτοια έκταση που δεν υπήρχε ποτέ προηγουμένως. Ποια ήταν τα αποτελέσματα μετά το 1914; Ψυχράνθηκε πραγματικά η αγάπη των περισσότερων λεγόμενων Χριστιανών;
Ο Χείμαρρος της Ανομίας που Υπάρχει Σήμερα
Το 1945 πολλοί στις Ηνωμένες Πολιτείες ένιωσαν έκπληξη όταν ο συνολικός αριθμός των εγκλημάτων που αναφέρθηκαν στην αστυνομία ήταν 1.566.000. Αλλά 35 χρόνια αργότερα το σύνολο έφτασε στα 13.295.000—και εξακολουθεί να αυξάνει! Πρόκειται δηλαδή για μια αύξηση 750 τα εκατό, ενώ ο πληθυσμός αυξήθηκε περίπου 60 τα εκατό! Ο βιασμός αυξήθηκε πάνω από 600 τα εκατό! Τα βίαια εγκλήματα γενικά, αυξήθηκαν σχεδόν 900 τα εκατό! Φανταστείτε, το 1981 σε κάθε τρία σπίτια το ένα δοκίμαζε κάποιο είδος εγκλήματος! Και η τάση αυτή δεν υπάρχει μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες. «Εκείνο που σου χτυπάει στο μάτι όταν βλέπεις το έγκλημα σε παγκόσμια κλίμακα,» έγραψε ένας εξέχων εγκληματολόγος, ο Σερ Λεών Ραντζίνοβιτς, στο βιβλίο του Η Αύξηση του Εγκλήματος, «είναι μια διεισδυτική και συνεχής αύξηση παντού. Οι εξαιρέσεις που υπάρχουν μετριούνται στα δάχτυλα, και γρήγορα θα χαθούν μέσα στο ανερχόμενο κύμα.»
Οφείλεται όλη αυτή η αύξηση απλώς στο γεγονός ότι τώρα αναφέρονται περισσότερα εγκλήματα στην αστυνομία; Σαν απάντηση, μια ομάδα με επικεφαλής τον Δρ Χέρμπερτ Τζέικομπ του Κέντρου Έρευνας των Αστικών Υποθέσεων στο Βορειοδυτικό Πανεπιστήμιο ανέλυσε τις στατιστικές του εγκλήματος, τις δαπάνες της αστυνομίας και τις μεθόδους της, το ρυθμό των συλλήψεων, και πολλές άλλες πληροφορίες από 396 πόλεις των Ηνωμένων Πολιτειών στην περίοδο από το 1948 ως το 1978. Σε μια συνέντευξη που έδωσε σ’ έναν εκπρόσωπο του περιοδικού αυτού, ο Δρ Τζέικομπ δήλωσε : «Η αναλογία των εγκλημάτων που αναφέρθηκαν έχει αυξηθεί πάρα πολύ παντού στις Η.Π. Αυτό, αναμφίβολα, προέρχεται εν μέρει από το ότι η αστυνομία είναι καλύτερη και οι πολίτες αναφέρουν τα εγκλήματα. Αλλά δεν οφείλεται σ’ αυτό όλη η αύξηση.»
«Αυτό που εκπλήσσει,» συνέχισε ο Δρ Τζέικομπ, «είναι ότι σε κάθε είδος πόλης—στο βορρά ή στο νότο, είτε ακμάζει είτε παρακμάζει, με μεγάλο ή μικρό ποσοστό ξένου πληθυσμού—το έγκλημα αυξήθηκε στην ίδια περίπου αναλογία. Πρόκειται για μια πανεθνική τάση.» Μπορεί η αστυνομία να σταματήσει αυτή την απειλητική τάση; «Η δύναμη της αστυνομίας έχει φανεί γενικά μη αποτελεσματική επειδή πολλές κοινωνικές δυνάμεις βρίσκονται πέρα από τον έλεγχο της,» απάντησε ο Δρ Τζέικομπ.
Φυσικά, δεν οφείλεται μόνο στο έγκλημα η αύξηση της ανομίας. Κοιτάξτε τη γενική περιφρόνηση που υπάρχει για τους νόμους του Θεού. Το ποσοστό της παρανομίας στις Ηνωμένες Πολιτείες που το 1940 σε κάθε 1.000 ανύπαντρες γυναίκες ήταν 7,1, το 1979 ήταν 27,8. Τα 83.000 διαζύγια που υπήρχαν το 1910 αυξήθηκαν απότομα σε 1.182.000 το 1980, δηλαδή μια αύξηση 1.300 τα εκατό! Τώρα, αντί για ένα διαζύγιο σε κάθε 11 γάμους το χρόνο, όπως συνέβαινε το 1910, στις Ηνωμένες Πολιτείες υπάρχει ένα διαζύγιο για κάθε 2 γάμους! Παρόμοιες τάσεις παρατηρούνται σε όλη τη γη.
Σκεφτείτε επίσης τις συγκλονιστικές ωμότητες που διαπράχθηκαν στον 20ό μας αιώνα. Πότε σε ολόκληρη την ανθρώπινη ιστορία υπήρξε κάτι με το οποίο θα μπορούσε να συγκριθεί η προσεχτικά σχεδιασμένη εκτέλεση 6 εκατομμυρίων Εβραίων στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως των Ναζί στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου; Ή ο συνολικός αριθμός θανάτων από τον πόλεμο αυτό—55.000.000; Και πιο πρόσφατα, εξετάστε τις εκθέσεις του 1979 για το σφαγιασμό 2 περίπου εκατομμυρίων και πλέον Καμποτζιανών. Ποια άλλη γενιά επινόησε ποτέ και χρησιμοποίησε ένα όπλο που με μια και μόνο έκρηξη φόνευσε τελικά 140.000 άτομα, όπως έκανε η ατομική βόμβα που έπεσε στη Χιροσίμα της Ιαπωνίας;
Ο χώρος δεν μας επιτρέπει για να δώσουμε περισσότερες λεπτομέρειες για το πόσο περιφρονούνται οι νόμοι του Θεού, αλλά αυτά που αναφέραμε ως τώρα δείχνουν καθαρά ότι από το 1914 υπάρχει μια αύξηση της ανομίας σε έκταση που δεν έχει το όμοιό της στην ιστορία! Ναι, ανάμεσα στους περισσότερους λεγόμενους ακόλουθους του Ιησού, η αγάπη για τον Θεό και τον πλησίον έχει ψυχραθεί, όπως ακριβώς προείπε ο Ιησούς.
Ωστόσο, μην αφήσετε αυτή την αυξανόμενη ανομία να επηρεάσει την καρδιά σας. Εξακολουθήστε ν’ αγαπάτε τον Θεό και τους νόμους του θερμά, και μπορεί να είναι χαρά σας να σωθείτε στην υποσχεμένη «νέα γη,» όπου ποτέ πάλι δεν θα υπάρξει η μάστιγα της ανομίας.—2 Πέτρου 3:13· Ματθαίος 24:12, 13.
[Γράφημα στη σελίδα 6]
(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)
Ο συνολικός αριθμός των σοβαρών εγκλημάτων που αναφέρθηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες αυξήθηκε πάνω από 1.000 τα εκατό από το 1935 ως το 1980, ενώ ο πληθυσμός αυξήθηκε μόνο 78 περίπου τα εκατό στην ίδια περίοδο!
1935 1.138.000
1950 2.220.000
1965 2.780.000
1980 13.295.000
[Ευχαριστίες]
Πηγή: Ενιαίες Εκθέσεις Εγκλήματος της FBI του συνολικού αριθμού για φόνους, βιασμούς, ληστείες, επιθέσεις, διαρρήξεις, μικροκλοπές και κλοπές αυτοκινήτων που αναφέρθηκαν στην αστυνομία. Επειδή οι εκθέσεις δεν είναι πλήρεις οι υπολογισμοί για το 1935 και το 1950 έχουν προσαρμοστεί για να αντιπροσωπεύσουν τον ολικό πληθυσμό
[Εικόνες στη σελίδα 5]
ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
Α΄ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ
ΡΑΓΔΑΙΑ ΑΥΞΑΝΟΜΕΝΕΣ ΠΟΛΕΙΣ
Οι εξελίξεις αυτές, που είναι μοναδικές στον σύγχρονο αιώνα μας, έχουν συμβάλει στη μεγαλύτερη αύξηση ανομίας όλης της ιστορίας