Σκαπανείς του 20ού Αιώνα

Η ΛΕΞΗ «σκαπανέας» είναι γνωστή σ’ όλο τον κόσμο. Αναφέρεται συχνά σε κάποιον ο οποίος εγκαθίσταται πρώτος σε μια περιοχή, προετοιμάζοντας το δρόμο για να έρθουν κι άλλοι αργότερα. Οι προσπάθειες προηγούμενων σκαπανέων για τη διάνοιξη νέων τομέων εξυπηρέτησαν πάρα πολύ τις μελλοντικές γενιές.

Υπάρχουν ακόμη νέοι τόποι ανεξερεύνητοι; Ναι. Όχι στο έξω διάστημα, αλλά εδώ ακριβώς στη γη. Χρειαζόμαστε σκαπανείς που να μπορούν να πρωτοπορούν έξω από το σημερινό ηθικό, οικονομικό και πολιτικό βούρκο στον οποίο έχει πέσει ο άνθρωπος. Μια μικρή ομάδα αφοσιωμένων ανθρώπων δείχνει για εκατό και πλέον χρόνια τη διέξοδο απ’ αυτό το βούρκο. Αυτοί είναι οι αληθινοί σκαπανείς του 20ού αιώνα.

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά χρησιμοποιούν την Αγία Γραφή σαν οδηγό τους για να βρουν τη διέξοδο. (Ψαλμός 119:105) Ο γραπτός Λόγος του Θεού τους οδηγεί στη Βασιλεία του σαν το μόνο μέρος για την επίλυση των περίπλοκων προβλημάτων μέσα στα οποία βουλιάζουν οι ανθρώπινοι κυβερνήτες. Δεν θα εξαλειφθεί μόνο η σημερινή καταπίεση αλλά οι καλές υποσχέσεις του Ιεχωβά προχωρούν και πάρα πέρα. Το μέλλον θα δει μια Παραδεισένια γη. (Αποκάλυψις 21:1-4) Μέσω της ουράνιας κυβέρνησης του Θεού, με Βασιλιά τον Χριστό Ιησού, θα εκπληρωθούν αυτά. Το εδάφιο Ησαΐας 9:7 λέει: «Εις την αύξησιν της εξουσίας αυτού και της ειρήνης δεν θέλει είσθαι τέλος, επί τον θρόνον του Δαβίδ και επί την βασιλείαν αυτού, δια να διάταξη αυτήν και να στερεώση αυτήν εν κρίσει και δικαιοσύνη από του νυν και έως αιώνος. Ο ζήλος του Κυρίου των δυνάμεων θέλει εκτελέσει τούτο.»

Σαν τους πρώτους σκαπανείς, ανάμεσα στους οποίους υπήρχαν άντρες, γυναίκες, και παιδιά που συμμετείχαν στον εποικισμό μιας νέας γης, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, από διάφορες ηλικίες, άντρες και γυναίκες, μετέχουν στην επέκταση των καλών νέων της Αγίας Γραφής. Ανάμεσα σ’ αυτούς, όμως, υπάρχουν κι εκείνοι οι οποίοι εθελοντικά παίρνουν την ηγεσία, δαπανώντας από 60 ως 140 ώρες το μήνα στο ευαγγελιστικό έργο. Κατάλληλα, αυτοί οι ολοχρόνιοι κήρυκες λέγονται σκαπανείς.a

Μήπως αυτό το είδος σκαπανέα θα ήταν το καλύτερο για σας; Ή θα διαλέγατε κάποιο άλλο είδος σκαπανικού στον 20ό αιώνα;

Δεν Φέρνουν Ικανοποίηση Όλα τα Είδη Σκαπανικού Έργου

Τα άτομα που προετοιμάζουν το δρόμο για μια νέα μέθοδο στην τεχνολογία ή μια καινούργια γραμμή σκέψης είναι κι αυτοί σκαπανείς. Το σκαπανικό στον κοσμικό τομέα, όμως, μπορεί συχνά να οδηγήσει σε απογοήτευση και πίκρα. Εδώ υπάρχουν μερικά πασίγνωστα παραδείγματα.

Ένας πρωτοπόρος της βιομηχανίας χάλυβα, ο Άντριου Κάρνετζι, για πολύ καιρό θαυμαζόταν από πολλούς. Ήταν ένας από τους πιο πλούσιους της εποχής του. Σαν φιλάνθρωπος που ήταν μοίραζε πολλά εκατομμύρια. Ήταν ευτυχισμένος; Όταν κάποτε κάποιος δημοσιογράφος είπε στον Κο Κάρνετζι πόσο πολύ τον ζήλευε, ο δημοσιογράφος ένιωσε έκπληξη από την απάντηση του: «Δεν θα έπρεπε να με ζηλεύει κανείς. Πώς μπορούν τα λεφτά μου να με βοηθήσουν; Είμαι εξήντα χρόνων, και δεν μπορώ να χωνεύω την τροφή μου. Θα έδινα όλα τα εκατομμύρια μου αν μπορούσα να έχω και πάλι νιάτα και υγεία.» Έπειτα, με πίκρα συνέχισε, «Με χαρά θα τα πουλούσα όλα για να ξαναζήσω πάλι.»

Ένας άλλος πολυεκατομμυριούχος, ο Τζ. Πωλ Γκεττύ, μεγιστάνας του πετρελαίου, επανέλαβε αυτή τη σκέψη όταν είπε: «Τα χρήματα δεν έχουν κατ’ ανάγκη καμιά σχέση με την ευτυχία. Ίσως να έχουν σχέση με τη δυστυχία.»

Τι θα πούμε για μια καριέρα πρωτοπορίας στον τομέα της επιστήμης; Ακούστε τι είπε κάποτε για τη σύγχρονη επιστήμη ένας από τους πιο σεβαστούς επιστήμονες και πρωτοπόρος στην πυρηνική φυσική, ο Άλμπερτ Αϊνστάιν: «Στον πόλεμο η επιστήμη μάς κάνει να δηλητηριάζουμε και να σακατεύουμε ο ένας τον άλλον. Στην ειρήνη έχει κάνει τη ζωή μας βιαστική και αβέβαιη. . . . Έχει κάνει τους ανθρώπους δούλους στις μηχανές οι οποίοι τελειώνουν κυρίως το μονότονο μακρό έργο τους τη μέρα με αγανάκτηση.» Κι ακόμη, ο Αϊνστάιν, σε μια επιστολή που έστειλε σ’ ένα φίλο του, έκφρασε την πίκρα του όταν έβλεπε να χρησιμοποιείται η γνώση του για το άτομο για τη δημιουργία της ατομικής βόμβας.

Μήπως η πολιτική καριέρα θα ήταν πιο ανταμειφτική; Ακόμη κι αν μπορούσαμε να μεταφερθούμε πίσω στον καιρό μιας λιγότερο περίπλοκης κοινωνίας, το σκαπανικό στην πολιτική αρένα δεν θα έδινε εγγύηση για ικανοποίηση. Για παράδειγμα, ο Αβραάμ Λίνκολν είναι ένας από τους πιο αξιοθαύμαστους πολιτικούς. Υπηρέτησε σαν Πρόεδρος στις Ηνωμένες Πολιτείες. Όμως όταν δολοφονήθηκε, ο γιος του, ο Ταντ, είπε γι’ αυτόν: «Ποτέ από τότε που ήρθε εδώ δεν ήταν ευτυχισμένος. Δεν ήταν καλός τόπος γι’ αυτόν.»

Ούτε τα πλούτη, ούτε η κοσμική γνώση ούτε η φήμη μπορούν να εξασφαλίσουν ικανοποίηση. Πολλοί ονειρεύονται να πρωτοπορήσουν σε επιχειρήσεις, σε αθλήματα, στη διασκέδαση, στον πολιτικό ή στον επιστημονικό τομέα. Κυνηγούν το όνειρό τους και αν και όταν αυτό πραγματοποιηθεί, καταλήγουν λέγοντας με απογοήτευση : ‘Αυτό ήταν όλο;’

Σκαπανικό που Ικανοποιεί

Άλλοι έχουν αποφασίσει ν’ ακολουθήσουν ένα διαφορετικό μονοπάτι για καριέρα τους—το ολοχρόνιο έργο κηρύγματος. Είναι πραγματικά μια δύναμη που υποκινεί το να βλέπει κανείς τι έχουν πετύχει οι σκαπανείς και πώς αισθάνονται για το έργο τους.

Το 1923 ζητήθηκε από κάποιον μαζί με τη γυναίκα του και το παιδί του να μετακομίσουν από το σπίτι τους στο Τρινιδάδ και να πάνε στη Σιέρρα Λεόνε. Για ποιο σκοπό; Για να αρχίσουν το έργο κηρύγματος στη Δυτική Αφρική. Ο Γ. Ρ. Μπράουν και η οικογένεια του δέχτηκαν. Σύντομα μετά την άφιξη τους εκεί, νοίκιασαν μια αίθουσα για μια Βιβλική διάλεξη. Η αίθουσα γέμισε ασφυκτικά, ώστε εκατοντάδες έφευγαν. Την άλλη Κυριακή δόθηκε μια άλλη ομιλία. «Στον Άδη και Πίσω—Ποιοι Πάνε;» Πάλι, η αίθουσα γέμισε ασφυκτικά—οι άνθρωποι πεινούσαν για τις αλήθειες της Αγίας Γραφής. Και οι Μπράουνς ήταν εκεί για να τους θρέψουν πνευματικά, πρωτοπόροι στο δρόμο για να τους ακολουθήσουν κι άλλοι δάσκαλοι της Αγίας Γραφής.

Έπειτα, το 1930, οι Μπράουνς πήγαν στη Νιγηρία για να οργανώσουν το έργο κηρύγματος σ’ εκείνη τη χώρα. Στα επόμενα 17 χρόνια είδαν τον αριθμό των εκκλησιών να αυξάνει από μηδέν σε 165 στη Νιγηρία. Διέθεταν χρόνο επίσης για να επισκέπτονται και να δίνουν Βιβλικές ομιλίες και σε άλλες χώρες όπως στη Γκάνα, στη Λιβερία και στη Γκάμπια. Σ’ όλη τη Δυτική Αφρική είχε γίνει γνωστός σαν ο Βιβλικός Μπράουν. Σήμερα στο μέρος αυτό της Αφρικής υπάρχουν περισσότεροι από 131.000 Μάρτυρες.

Και το πιο σημαντικό από τους αριθμούς, όμως, είναι η επίδραση που είχε η Βιβλική αυτή διδασκαλία στη ζωή των ανθρώπων, με πρωτοπόρους τον Γ. Ρ. Μπράουν και τη σύζυγό του. Ο Δρ Αζικίγουε, ο γενικός κυβερνήτης της Νιγηρίας το 1960 είπε: «Γνωρίζω τον Κο και την Κα Μπράουν για τριάντα χρόνια περίπου, κι έχουν βοηθήσει πάρα πολύ στην πνευματική εποικοδόμηση του λαού μας στη Νιγηρία. . . Αν όλα τα θρησκευτικά δόγματα ήταν σαν τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, δεν θα είχαμε φόνους, διαρρήξεις, εγκληματικότητα, φυλακισμένους και ατομικές βόμβες. Οι πόρτες δεν θα χρειαζόταν να κλειδώνονται.»

Πώς αισθανόταν ο Γ. Ρ. «Βιβλικός» Μπράουν μετά από 53 χρόνια σαν πρωτοπόρος διάκονος; Είπε: «Τι χαρά είναι να βλέπεις άντρες και γυναίκες να υπακούν στα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού!. . . Αγαπώ το έργο σκαπανέα. Είναι ένα από τα μεγαλύτερα προνόμια που μπορεί να προσφερθεί σε ανθρώπινο πλάσμα, το να είναι πρέσβυς του Ιεχωβά!» Αισθάνεστε κι εσείς την ίδια αγάπη για την υπηρεσία σκαπανέα ;

Η Κάθυ Μπ. Παλμ άρχισε την καριέρα της στο ολοχρόνιο κήρυγμα το 1931. Απ’ αυτά τα χρόνια τα 46 τα έχει δαπανήσει στη Χιλή, στη Νότια Αμερική, δίνοντας μαρτυρία από το ένα άκρο της χώρας ως το άλλο. Αναπολώντας το παρελθόν στην καριέρα της σαν σκαπάνισσα λέει: «Δεν θα μπορούσα να βρω κανένα άλλο έργο που θα μπορούσε να μου έχει φέρει τόση μεγάλη ευχαρίστηση ή να με ανταμείψει τόσο πνευματικά. . . Με διαπερνάει ένα θερμό ικανοποιητικό αίσθημα όταν βλέπω τόσο πολλά άτομα με τα οποία συμμελετούσα να μιλούν για τα καλά νέα, και να βοηθούν κι άλλους να έρθουν στο νερό της ζωής. Όπως εγώ τους προσκάλεσα να πιουν από τα νερά της αλήθειας, έτσι κι αυτοί τώρα προσκαλούν άλλους.» Όταν άρχισε το 1936, υπήρχαν μόνο 50 Μάρτυρες που υπηρετούσαν σ’ όλη τη Χιλή. Τώρα υπάρχουν πάνω από 18.000. Έχετε δοκιμάσει την ευχαρίστηση και την πνευματική ανταμοιβή του έργου σκαπανέα;

Το 1967 η Μαλίντα Ζ. Κήφερ είπε: «Η ευτυχία μου οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι τα προηγούμενα πενήντα και πλέον χρόνια πρόσφερα τον εαυτό μου σαν μια πρόθυμη εθελόντρια στην ολοχρόνια υπηρεσία.» Σήμερα έχει συμπληρώσει περισσότερα από 75 χρόνια σαν σκαπανέας! Πηγαίνοντας πίσω στον Ιούνιο του 1907, επειδή δεν της έφτανε το έργο μαρτυρίας από πόρτα σε πόρτα μόνο την Κυριακή το πρωί, είπε στον Αδελφό Ρώσσελ, τον πρόεδρο της Εταιρίας Σκοπιά, την επιθυμία της να μπει στην ολοχρόνια υπηρεσία. Αμφέβαλλε, όμως, αν είχε αρκετή γνώση. Ο Αδελφός Ρώσσελ της είπε: «Αν περιμένεις μέχρις ότου τα μάθεις όλα, ποτέ δεν θα αρχίσεις, αλλά θα μαθαίνεις καθώς θα κάνεις το έργο αυτό.» Τον άλλο μήνα άρχισε την καριέρα της σαν σκαπανέας η οποία την έφερε σε 15 πολιτείες των Ηνωμένων Πολιτειών. Καθώς η Μαλίντα μπαίνει στο 100ό έτος της ζωής της, εξακολουθεί να είναι δραστήρια στη διακονία του σκαπανέα.

Ένα καλό σκαλοπάτι για την καριέρα του σκαπανέα είναι η υπηρεσία βοηθητικού σκαπανέα. Η αφιέρωση 60 μόνο ωρών σ’ ένα μήνα στο κήρυγμα μπορεί να γίνει μια ευχάριστη εμπειρία και για σας. Ο Ιεχωβά μάς προσκαλεί να ‘γευθούμε και να δούμε’ ότι η λατρεία του είναι καλή. (Ψαλμός 34:8) Αυτή η μορφή σκαπανικού θα σας δώσει μια «γεύση» του τι είναι περίπου το ολοχρόνιο κήρυγμα και η διδασκαλία. Αν δεν έχετε ποτέ δοκιμάσει το έργο σκαπανέα μ’ αυτό τον τρόπο, δεν έχετε ακόμη ανακαλύψει τι χαρές και τι ικανοποίηση μπορεί να φέρει το ολοχρόνιο ευαγγελιστικό έργο.

Έχετε εξετάσει σοβαρά την καριέρα σας; Μήπως κι εσείς, επίσης, μπορείτε να δεχτείτε αυτή τη θαυμάσια κληρονομιά του σκαπανικού έργου; Θα ενωθείτε κι εσείς στις αυξανόμενες τάξεις των ολοχρόνιων κηρύκων και θα γίνετε σκαπανέας του 20ού αιώνα;

[Υποσημειώσεις]