Απολαύσεις που τις Έχουν Βάλει στη Θέση του Θεού—Γιατί;
«ΔΕΝ είστε ο μόνος,» λέει μια διαφήμιση με μεγάλα και εντυπωσιακά γράμματα. «Αυτή την Κυριακή, κι άλλα 61 εκατομμύρια Αμερικανοί ενήλικες προτίμησαν να μην πάνε στην εκκλησία.» Η ίδια η διαφήμιση προσπαθεί να κάνει μερικούς απ’ αυτά τα εκατομμύρια, που αντιπροσωπεύουν το 41 τα εκατό όλων των Αμερικανών ηλικίας 18 χρόνων ή και περισσότερο, να πάνε στην εκκλησία.
Παντού, κυρίως στη Δυτική Ευρώπη, παρουσιάζεται η ίδια εικόνα, με τη διαφορά ότι το ποσοστό είναι πολύ μεγαλύτερο. Για παράδειγμα, οποιαδήποτε Κυριακή στη Βρετανία, περίπου το 98 τα εκατό από τα 28 εκατομμύρια μέλη της Εκκλησίας της Αγγλίας δεν νοιάζεται να πάει στην εκκλησία. Εκτός από μερικές αυξήσεις που υπάρχουν εδώ κι εκεί, παντού υπάρχει μια τάση για μείωση.
Γιατί Απομακρύνονται
Τι κάνει τις μάζες των ανθρώπων να απομακρύνονται από τις εκκλησίες; Προφανώς, αυτό είναι ένα πολύ περίπλοκο ερώτημα. Στο γεγονός αυτό έχει συμβάλει ο αθεϊσμός, ο υλισμός, η αποτυχία των εκκλησιών να ικανοποιήσουν τα μέλη τους και πολλοί άλλοι παράγοντες. Αλλά μήπως όλοι όσοι απομακρύνονται από την εκκλησία το κάνουν αυτό επειδή έπαψαν να πιστεύουν στον Θεό και επομένως δεν έχουν ανάγκη τη θρησκεία; Όπως δείχνουν τα πράγματα δεν συμβαίνει αυτό.
Οι συγγραφείς του βιβλίου Η Έρευνα για την Πίστη στην Αμερική, Τζώρτζ Γκάλλοπ ο νεότερος και Ντέιβιντ Πόλινγκ εξέφρασαν την έκπληξή τους όταν διαπίστωσαν ότι «αυτοί που δεν πηγαίνουν στην εκκλησία είναι κυρίως άτομα που πιστεύουν και στις περισσότερες περιπτώσεις, αυτό που έκανε τους ανθρώπους να μην πηγαίνουν στην εκκλησία δεν είναι η έλλειψη πίστης.» Τι είναι, λοιπόν, εκείνο που τους κρατάει μακριά;
Ο Γκάλλοπ και ο Πόλινγκ παρατήρησαν τέσσερις βασικούς παράγοντες που κάνουν τους ανθρώπους να αποτραβιούνται από την εκκλησία:
«1. Τα αθλήματα, η ψυχαγωγία, και τα χόμπυ
2. Οι κοινωνικές δραστηριότητες με φίλους
3. Ένα πρόγραμμα εργασίας που δυσκολεύει κάποιον να πάει στην εκκλησία
4. Η επιθυμία να υπάρχει ‘περισσότερος χρόνος για τον εαυτό μας και για την οικογένειά μας.’»
Μήπως δεν είναι αλήθεια ότι οι περισσότεροι άνθρωποι τώρα σκέφτονται και περιμένουν την Κυριακή κυρίως σαν μια ευκαιρία για να ξεκουραστούν και να ηρεμήσουν; Για πολλούς που έχουν τον τρόπο, μια βόλτα με το αυτοκίνητο στην εξοχή, ένας περίπατος ή μια ημερήσια εκδρομή είναι οπωσδήποτε πιο αναζωογονητικά πράγματα από τις εκκλησιαστικές λειτουργίες. Το τζόγκιν, το σκι, το γκολφ, το ψάρεμα ή οποιοδήποτε άλλο από τα πολλά αθλήματα που υπάρχουν αναζωογονούν περισσότερο από το μονότονο εκκλησιαστικό κήρυγμα. Και, συνήθως, οι άνθρωποι επιδιώκουν αυτές τις δραστηριότητες με τέτοια αφοσίωση και ζήλο που θα μπορούσαν να κάνουν τον μέσο εκκλησιαζόμενο να ντρέπεται.
Ποιο είναι το αποτέλεσμα; Προφανώς, αυτή η αγάπη για τις απολαύσεις έχει κάνει τους ανθρώπους να μην πηγαίνουν στις εκκλησίες. Αλλά, αυτό που είναι και το πιο σοβαρό για τα άτομα, είναι ότι η αγάπη για τις απολαύσεις έχει αντικαταστήσει την αγάπη για τον Θεό. Η θρησκεία ή αυτό που έχει απομείνει απ’ αυτή, χρησιμοποιείται σε λίγες μόνο ειδικές περιστάσεις της ζωής, όπως είναι οι γάμοι και οι κηδείες, επειδή η ευσέβεια εξακολουθεί σ’ αυτές τις περιπτώσεις να θεωρείται αναγκαία. Η κοσμική διασκέδαση έχει πάρει τη θέση της πνευματικής αφοσίωσης.
Αυτό το ανερχόμενο κύμα κοσμικότητας που υπάρχει ανάμεσα σε άτομα που ομολογούν ότι πιστεύουν στον Θεό συμπίπτει μ’ αυτά που είχε στο νου του ο απόστολος Παύλος όταν είπε ότι οι άνθρωποι θα γίνονταν «φιλήδονοι μάλλον παρά φιλόθεοι.» Και, ο Παύλος χρησιμοποίησε αυτά τα άτομα σαν μια προειδοποίηση και ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα που θα έδειχναν τον ερχομό των «εσχάτων ημερών» οπότε θα υπήρχαν «καιροί κακοί.» (2 Τιμόθεον 3:1, 2, 4) Το γεγονός ότι πλήθη σήμερα «βάζουν τις απολαύσεις στη θέση του Θεού,» όπως προείπε ο Παύλος, είναι μια από τις πολλές αποδείξεις ότι ζούμε στις έσχατες ημέρες.—Η Νέα Αγγλική Βίβλος.