Η Τριάδα—Πρέπει να Πιστεύετε σ’ Αυτήν;

ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ, πιστεύετε στην Τριάδα; Εκατοντάδες εκατομμύρια του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου πιστεύουν σ’ αυτή. Ίσως να νομίζατε πάντα ότι βασίζεται στην Αγία Γραφή. Ξέρετε τι ακριβώς είναι; Την καταλαβαίνετε; Μπορείτε να την εξηγήσετε;

Το Σύμβολο Πίστης του Αθανασίου, μια από τις πρώτες πλήρεις δηλώσεις που έγιναν για την Τριάδα, δίνει την εξής εξήγηση:

«Η Θεία φύση του Πατέρα, του Γιου και του Αγίου Πνεύματος είναι μία: η δόξα ίση, η μεγαλοπρέπεια συναιώνια. . . . ο Πατέρας είναι παντοδύναμος, ο Γιος παντοδύναμος και το Άγιο Πνεύμα παντοδύναμο. . . . Έτσι ο Πατέρας είναι Θεός, ο Γιος είναι Θεός, και το Άγιο Πνεύμα είναι Θεός. Κι όμως δεν υπάρχουν τρεις Θεοί, αλλά ένας Θεός. . . . Σ’ αυτήν την Τριάδα κανένας δεν προηγείται ούτε έπεται του άλλου· κανένας δεν είναι μεγαλύτερος ή μικρότερος του άλλου. Αλλά και τα τρία πρόσωπα είναι συναιώνια μαζί, και ίσα».

Σύμφωνα λοιπόν με τη διδασκαλία της Τριάδας, ο Πατέρας, ο Γιος και το Άγιο Πνεύμα, είναι ίσοι σε δύναμη, εξουσία και αιωνιότητα. Αλλά το ζωτικό ερώτημα είναι το εξής: Πίστευε και δίδασκε ο Ιησούς Χριστός και οι απόστολοι του την Τριάδα; Αν πιστέψουμε ότι αυτοί πίστευαν, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με πολλά πολύ περίπλοκα ερωτήματα.

Στο εδάφιο Μάρκος 13:32, ο Ιησούς Χριστός είπε: «Περί δε της ημέρας εκείνης και της ώρας [για την ερχόμενη εκτέλεση κρίσης του Θεού] ουδείς γινώσκει, ουδέ οι άγγελοι οι εν ουρανώ, ουδέ ο Υιός, ειμή ο Πατήρ». (Βλέπε το πλαίσιο στη σελίδα 7 «Γιατί Λείπουν;») Αλλά, αν ο Πατέρας και ο Γιος είναι ίσοι, πώς θα μπορούσε ο Γιος ν’ αγνοεί πράγματα που γνωρίζει ο Πατέρας; Μερικοί μπορεί ν’ απαντήσουν, ‘Ο Ιησούς είχε δύο φύσεις’. ‘Εδώ μιλάει με τη φύση του ανθρώπου’. Αλλά κι αν έτσι είχαν τα πράγματα, τι θα πούμε για το «Άγιο Πνεύμα»; Αν είναι το τρίτο πρόσωπο της Τριάδας, γιατί δεν τα γνωρίζει; Το πόσο γερή είναι μια αλυσίδα εξαρτάται από τον πιο αδύνατο κρίκο της, και το «Άγιο Πνεύμα» είναι μέρος της Τριαδιστικής αλυσίδας.

Παρόμοια, σε μια προηγούμενη περίπτωση, ο Ιησούς είχε πει: «Ουδείς γινώσκει τις είναι ο Υιός, ειμή ο Πατήρ, και τις είναι ο Πατήρ, ειμή ο Υιός». (Λουκάς 10:22) Για άλλη μια φορά, τι θα πούμε για το «Άγιο Πνεύμα»; Αν είναι ένα συνειδητό μέρος της «Θεότητας», ισότιμο με τον Πατέρα και το Γιο, γιατί δεν το γνωρίζει αυτό;

Μετά από 20 και πλέον χρόνια από τότε που πέθανε ο Ιησούς και αναλήφθηκε στον ουρανό, ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Διότι τις εγνώρισε τον νουν του Κυρίου [του Πατέρα], ώστε να διδάξη αυτόν; ημείς όμως έχομεν νουν Χριστού». (1 Κορινθίους 2:16) Πώς γίνεται να έχουμε ‘το νου του Χριστού’ και να μην ξέρουμε ‘το νου του Κυρίου’—αν ο Πατέρας και ο Γιος είναι ίσοι;

Στα εδάφια Παροιμίαι 8:22-24 διαβάζουμε: «Ο ΚΥΡΙΟΣ με είχεν εν τη αρχή των οδών αυτού, προ των έργων αυτού, απ’ αιώνος. Προ του αιώνος με έχρισεν, απ’ αρχής, πριν υπάρξη η γη. Εγεννήθην ότε δεν ήσαν αι άβυσσοι». Οι πρώτοι Χριστιανοί κατάλαβαν καθαρά ότι η περιγραφή αυτή εφαρμόστηκε στο Χριστό. Όπως γράφει ο Τριαδιστής λόγιος Έντμοντ Τζ. Φόρτμαν: «Ο Παύλος το εφάρμοσε αυτό [τα εδάφια Παροιμίαι 8:22-31] στο Γιο του Θεού. Οι Απολογιστές το χρησιμοποίησαν αυτό για ν’ αποδείξουν στους Εθνικούς και στους Ιουδαίους την προΰπαρξη του Λόγου και το ρόλο Του στη δημιουργία». (Παράβαλε με Κολοσσαείς 1:15-17· Αποκάλυψις 3:14.) Αλλά αν ο Ιησούς είχε μια καθορισμένη αρχή, ‘δημιουργήθηκε’, ‘γεννήθηκε’, μολονότι αυτό έγινε πολύ πριν από τη γέννηση του στη γη, πώς θα μπορούσε να είναι ίσος με τον Πατέρα σε αιωνιότητα; Επίσης, μόνο ένας που είναι κτίσμα (επομένως, κάποιος που είχε αρχή) θα μπορούσε να πει: «Εγώ ζω δια τον Πατέρα, [εξαιτίας του Πατέρα, ΜΝΚ]».—Ιωάννης 6:57.

Ο Ιησούς επανειλημμένα αναφέρθηκε στον Πατέρα σαν «Θεό μου»—ακόμη και μετά την επάνοδό του σε ουράνια δόξα. (Ματθαίος 27:46· Ιωάννης 20:17· Αποκάλυψις 3:2, 12) Μόνο ένας κατώτερος, ένας λάτρης, μπορεί ν’ αναφερθεί σε κάποιον άλλο σαν «Θεό μου». Αλλά, γιατί δε βρίσκουμε ούτε μια φορά τον Πατέρα ν’ απευθύνεται στο Γιο σαν «Θεό μου»; Και γιατί δε βλέπουμε ποτέ τον Πατέρα ή το Γιο ν’ απευθύνεται στο «Άγιο Πνεύμα» σαν «Θεό μου»;

Δε συμφωνείτε πως αυτές είναι ερωτήσεις που απαιτούν βαθιά σκέψη;

Γιατί Δεν Υπήρξε Καμιά Αντίδραση;

Αν νομίζουμε ότι ο Ιησούς Χριστός πίστευε και δίδασκε ότι ήταν ίσος με το Θεό, υπάρχει κάτι άλλο που προβληματίζει: Γιατί δε διαβάζουμε μέσα στην «Καινή Διαθήκη» για τα αποτελέσματα τα οποία αναπόφευκτα θα προέκυπταν από μια τέτοια διδασκαλία; Ποια αποτελέσματα;

Πρώτα-πρώτα, σκεφτείτε πώς θα επηρέαζε μια τέτοια διδασκαλία τους μαθητές του Ιησού. Στην αρχή, πρέπει να θεωρούσαν τον Ιησού σαν απλό άνθρωπο. (Παράβαλε με Μάρκο 6:3.) Έπειτα, κάποια στιγμή, υποτίθεται πως ο Ιησούς τους αποκάλυψε ότι ήταν ο ίδιος ο Θεός. Πώς θα είχαν αντιδράσει αυτοί; Πώς θα αντιδρούσατε εσείς αν διαπιστώνατε ξαφνικά ότι στέκεστε δίπλα στο Θεό;

Εξετάζοντας αυτήν την πιθανότητα, ο Άντριους Νόρτον, ένας από τους πρώτους καθηγητές της Θεολογικής Σχολής του Χάρβαρντ του 19ου αιώνα, αναφώνησε τα εξής: «Τι ανείπωτη κατάπληξη θα μας συνέτριβε!» Κι αν μάθαινε πραγματικά ένα άτομο ότι ο Θεός ήταν μπροστά του σωματικά, «δε θα μιλούσε συνεχώς γι’ αυτό με την πιο πειστική γλώσσα κάθε φορά που θα είχε την ευκαιρία να μιλήσει γι’ αυτόν;»

Αλλά, με κάθε ειλικρίνεια, καθώς διαβάζετε τα Ευαγγέλια βλέπετε αυτήν την καταπληκτική αντίδραση στους μαθητές του Ιησού; Μερικοί ίσως πουν ‘Βεβαίως, γι’ αυτό ο Ιησούς τούς το αποκάλυπτε αυτό, σιγά-σιγά’. Αλλά και πάλι, γιατί δεν υπάρχει κανένα ίχνος τέτοιας κατάπληξης ακόμη και στις επιστολές της «Καινής Διαθήκης», οι οποίες γράφτηκαν χρόνια μετά το θάνατο και την ανάσταση του Ιησού; Δε σας προβληματίζει αυτό;

Εκτός απ’ αυτό, υπάρχουν κι άλλες συνέπειες οι οποίες αναπόφευκτα θα είχαν δημιουργηθεί αν ο Ιησούς είχε διδάξει ότι ήταν ο Θεός. Για τους Ιουδαίους οι οποίοι πίστευαν ότι «Κύριος . . . είναι εις Κύριος», θα ήταν ασέβεια να υποθέσουν ότι ο Χριστός ήταν ίσος με το Θεό σαν το δεύτερο πρόσωπο της Τριάδας. (Δευτερονόμιον 6:4) Αυτό δημιουργεί δύο ερωτήματα.

(1) Γιατί οι συγγραφείς της «Καινής Διαθήκης» δεν εξηγούν, δε διευκρινίζουν, δεν ξεδιαλύνουν και δεν υπερασπίζονται αυτή την απίστευτη διδασκαλία ξανά και ξανά προς όφελος των πιστευόντων Ιουδαίων; Καμιά άλλη διδασκαλία δε θα χρειαζόταν περισσότερη εξήγηση!

(2) Και γιατί δε βρίσκουμε άπιστους Ιουδαίους, οι οποίοι εναντιώθηκαν δριμύτατα και με πάθος στη Χριστιανοσύνη, να επιτίθενται στη διδασκαλία αυτή, η οποία θα τους ήταν βδελυρή; Καμιά διδασκαλία δε θα γινόταν αντικείμενο μεγαλύτερης διένεξης!a

Έτσι, ο Καθηγητής Νόρτον παρατήρησε:

«Φαίνεται, λοιπόν, ότι ενώ άλλα ερωτήματα λιγότερο δύσκολα (για παράδειγμα η περιτομή των Εθνικών προσήλυτων), ήταν αντικείμενα τέτοιας αμφιβολίας και διένεξης, που μόλις και μετά βίας κατάφερε η εξουσία των αποστόλων να επιβάλει την αλήθεια, η διδασκαλία αυτή [η Τριάδα], η οποία είναι τόσο παράξενη, τόσο αποκρουστική και τόσο δύσκολη για να την καταλάβει κανείς, επιβλήθηκε σιωπηλά, κι έγινε δεκτή χωρίς δισταγμό, δυσαρέσκεια, εναντίωση ή παρανόηση».

Το λιγότερο που μπορούμε να πούμε είναι ότι αυτό μάς προβληματίζει!

Γιατί λοιπόν δεν κάνουν καμιά διευκρίνιση οι συγγραφείς της «Καινής Διαθήκης»; Γιατί δεν επιτίθενται σ’ αυτήν οι Ιουδαίοι εναντιούμενοι; Επειδή ούτε ο Ιησούς ούτε οι απόστολοι του δίδαξαν αυτό που πιστεύει ο λεγόμενος Χριστιανικός κόσμος—την Τριάδα! Από πού λοιπόν ήρθε η διδασκαλία της Τριάδας;

Η Τριάδα—Τιμάει το Θεό;

Μερικοί ίσως πουν, ‘Η Τριάδα μεταδόθηκε αργότερα μέσω της παράδοσης, μολονότι δε διδάσκεται στη Γραφή’. Ωστόσο, πώς εναρμονίζεται το γεγονός αυτό με τα λόγια του Παύλου στο εδάφιο Γαλάτας 1:8: «Αλλά και εάν ημείς ή άγγελος εξ ουρανού σάς κηρύττη άλλο ευαγγέλιον παρά εκείνο, το οποίον σας εκηρύξαμεν, ας ήναι ανάθεμα»;

Η Βίβλος προειδοποίησε για μια αποστασία από την αληθινή Χριστιανοσύνη, λέγοντας: «Εν υστέροις καιροίς θέλουσιν αποστατήσει τινές από της πίστεως, προσέχοντες εις πνεύματα πλάνης και εις διδασκαλίας δαιμονίων». (1 Τιμόθεον 4:1) Αφού λοιπόν, σύμφωνα με τη Νέα Καθολική Εγκυκλοπαίδεια, δεν είχε αναπτυχθεί η διδασκαλία της Τριάδας μέχρι «το τελευταίο τέταρτο του 4ου αιώνα», ρωτάμε: Μήπως είναι δυνατόν η διδασκαλία της Τριάδας να είναι αποτέλεσμα της αποστασίας από την αληθινή Χριστιανοσύνη; Μήπως θα μπορούσε η Τριάδα να είναι στην πραγματικότητα ‘διδασκαλία δαιμονίων’;

Ένας παράγων που θα μπορούσε με βεβαιότητα να το καθορίσει αυτό θα ήταν η καρποφορία της διδασκαλίας. Όταν οι Ιουδαίοι κατηγόρησαν τον Ιησού ότι ‘έχει δαιμόνιο’, ο Ιησούς απάντησε: «Εγώ δαιμόνιον δεν έχω, αλλά τιμώ τον Πατέρα μου». (Ιωάννης 8:49) Τι θα πούμε λοιπόν για τη διδασκαλία της Τριάδας; Σας έχει φέρει πιο κοντά στο Θεό της Βίβλου; Έχει τιμήσει το Θεό φέρνοντας τους ανθρώπους πιο κοντά σ’ αυτόν; Τι δείχνουν τα γεγονότα;

Όπως παραδέχεται ο Καθολικός κληρικός Ρόμπερτ Ι. Κάννον, «Η διδασκαλία της Αγίας Τριάδας είναι πολύ δύσκολο να εξηγηθεί και κανένας δεν την καταλαβαίνει». Για να μπορέσουν να την πιστέψουν τα άτομα που κάνουν βαθιές σκέψεις σε τέτοια ζητήματα, χρειάζονται εξηγήσεις που να ικανοποιούν τη λογική διάνοια. Δεν υπάρχει κάτι εσφαλμένο σε μια αντίληψη σχετικά με το Θεό η οποία δεν μπορεί να εξηγηθεί; Είναι δυνατόν ο Θεός να τιμηθεί με μια αντίληψη γι’ αυτόν, την οποία «κανείς δεν καταλαβαίνει»; Οι αληθινοί Χριστιανοί πρέπει να ξέρουν το Θεό τον οποίο λατρεύουν. Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για μυστήριο!—Ιωάννης 17:3

Αλλά, η διδασκαλία της Τριάδας όχι μόνο δεν έφερε τους ανθρώπους πιο κοντά στον Πατέρα, αλλά τον έχει ακόμη και παραγκωνίσει. Σύμφωνα με την Προτεσταντική παράδοση, αυτό έχει οδηγήσει στο να υποβιβάζεται ο Πατέρας σε μια θέση σχεδόν πλήρους αφάνειας. Ρωτήστε οποιονδήποτε, σε ποιον απευθύνεται όταν λέει «αινείτε τον Κύριο», και είναι βέβαιο πως θα απαντήσει «Στον Ιησού Χριστό φυσικά!»

Πιο Κοντά στο Θεό—Ή στη Μαρία;

Σύμφωνα με την Καθολική παράδοση στο αποτέλεσμα αυτό έχει συμβάλει και ο σεβασμός προς τη Μαρία σαν τη «μητέρα του Θεού», σαν τη «Μεσίτρια σ’ όλες τις προσευχές», σαν τη «συναπολυτρώτρια του ανθρώπου» και σαν τη «Βασίλισσα του Ουρανού»—όλες αυτές είναι λογικές συνέπειες της διδασκαλίας της Τριάδας! Όπως εξηγεί η Νέα Καθολική Εγκυκλοπαίδεια: «Η Μαρία είναι πραγματικά η μητέρα του Θεού αν εκπληρώνονται δυο πράγματα: ότι είναι πραγματικά η μητέρα του Ιησού και ότι ο Ιησούς είναι πράγματι ο Θεός».—Τα πλάγια γράμματα δικά μας.

Ο Άρνολντ Τόυνμπυ, στο βιβλίο Πώς Βλέπει Ένας Ιστορικός το Ζήτημα της Θρησκείας, θέλοντας να δείξει το βαθμό στον οποίο ο Πατέρας έχει παραγκωνιστεί, αναφέρει για το Γάλλο Ουγενότο του 17ου αιώνα Πιερ Μπέιλ, ο οποίος σατιρίζει ότι ο Θεός παρέδωσε το σύμπαν στη Μαρία:

«Από τότε κι έπειτα, ο Θεός δεν παρενέβη σε τίποτα πια, αλλά εμπιστεύθηκε τα πάντα στην επαγρύπνηση της Μαρίας· αυτές οι εντολές δόθηκαν σε αρκετούς αγγέλους για ν’ αναγγείλουν στη Γη αυτήν την αλλαγή της κυβέρνησης, ώστε το Ανθρώπινο Γένος να ξέρει σε ποιον ν’ απευθύνει τις προσευχές του στο μέλλον και με ποιον τρόπο να τις απευθύνει· και ότι . . . δε θα απευθύνονταν στην Παρθένα Μαρία σαν να ήταν μεσίτρια ή κατώτερη βασίλισσα, αλλά θα απευθύνονταν σ’ αυτήν σαν την κυρίαρχο και απόλυτη αυτοκράτειρα των πάντων».

Αντίθετα, ο Ιεχωβά Θεός επιμένει να έχει την αποκλειστική αφοσίωση! (Έξοδος 20:5) Προειδοποιεί «δεν θέλω δώσει την δόξαν μου εις άλλον».—Ησαΐας 42:8.

Τι δείχνουν λοιπόν τα γεγονότα; Δείχνουν ότι η διδασκαλία της Τριάδας δεν έχει τιμήσει το Θεό φέρνοντας τους ανθρώπους πιο κοντά σ’ αυτόν. Αντίθετα, έχει κακοπαραστήσει πολύ το Θεό. Είναι φανερό λοιπόν ότι αυτοί που ευθύνονται για την ανάπτυξη αυτής της διδασκαλίας είχαν αποστατήσει από την αληθινή Χριστιανοσύνη.

Από Πού Προήλθε;

Στην πραγματικότητα τριάδες θεών προϋπήρχαν πολύν καιρό από τη Χριστιανοσύνη, και συνηθίζονταν στην αρχαία Αιγυπτιακή και Βαβυλωνιακή μυθολογία. Πώς γλίστρησε αυτή η ιδέα μέσα στον λεγόμενο Χριστιανικό κόσμο; Το βιβλίο Ιστορία της Χριστιανοσύνης, που εκδόθηκε από τον Πήτερ Έκλερ, εξηγεί τα εξής:

«Αν η Ειδωλολατρία υποτάχθηκε στη Χριστιανοσύνη, αληθεύει εξίσου ότι και η Χριστιανοσύνη διεφθάρηκε από την Ειδωλολατρία. Ο αγνός Δεϊσμός [η πίστη σ’ έναν προσωπικό Θεό] των πρώτων Χριστιανών, (οι οποίοι διέφεραν από τους συμπατριώτες τους Ιουδαίους στην πίστη, μόνο στο ότι ο Ιησούς ήταν ο υποσχεμένος Μεσσίας), άλλαξε, από την Εκκλησία της Ρώμης, και έγινε το ακατανόητο δόγμα της Τριάδας. Πολλά ειδωλολατρικά δόγματα, τα οποία είχαν επινοηθεί από τους Αιγυπτίους και εξιδανικεύτηκαν από τον Πλάτωνα, διατηρήθηκαν σαν άξια για να τα πιστεύει κανείς».

«Άξια για να τα πιστεύει κανείς»; Συμφωνείτε; Ο Ιησούς Χριστός δήλωσε σαφώς ότι οι αληθινοί μαθητές του πρέπει ‘να λατρεύουν τον Πατέρα με . . . αλήθεια’. (Ιωάννης 4:23, 24) Ναι, η λατρεία μας πρέπει να είναι σε αρμονία με την αλήθεια που βρίσκεται στο Λόγο του Θεού, τη Βίβλο. Η αλήθεια αυτή περιλαμβάνει το να δεχτούμε τον Ιησού Χριστό σαν «τον Υιό του Θεού», και όχι ότι ο Γιος είναι ο Θεός! (Ιωάννης 20:31· 1 Ιωάννου 4:15) Απαιτεί να απορρίψουμε σταθερά όλες τις ειδωλολατρικές θρησκευτικές ψευτιές. Το περιοδικό που διαβάζετε τώρα έχει βοηθήσει για 100 και πλέον χρόνια εκατομμύρια ειλικρινή άτομα να λατρεύσουν ‘με αλήθεια’ τον ένα Θεό, τον ‘Ιεχωβά τον Κυρίαρχο Θεό’.—Ψαλμός 140:7.

[Υποσημειώσεις]

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 6]

Γιατί οι εναντιούμενοι Ιουδαίοι δεν επιτέθηκαν εναντίον της δοξασίας η οποία γι’ αυτούς ήταν βδελυρή;

[Πλαίσιο στη σελίδα 7]

Γιατί Λείπουν;

Σχετικά με το χρονικό υπολογισμό της ‘μεγάλης θλίψης’, το εδάφιο Ματθαίος 24:36 λέει: «Περί δε της ημέρας εκείνης και της ώρας ουδείς γινώσκει, ουδέ οι άγγελοι των ουρανών, ειμή ο Πατήρ μου μόνος». Σημειώστε ότι οι λέξεις «ουδέ ο Υιός» παραλείπονται μολονότι υπάρχουν σε πολλές άλλες μεταφράσεις. Γιατί λείπουν; Προφανώς το εδάφιο αυτό ενοχλούσε τους Τριαδιστές! Γιατί, πώς θα μπορούσε ο Γιος να μην ξέρει τα πράγματα που ξέρει ο Πατέρας—αν είναι ίσοι; Ο Σιναϊτικός και ο Αλεξανδρινός Κώδικας, που εκδώσαν οι επιμελητές του Βρετανικού Μουσείου, σχολιάζοντας το εδάφιο Ματθαίος 24:36, εξηγούν τα εξής: «Το Σιναϊτικό και το Βατικανό [Βιβλικά χειρόγραφα] προσθέτουν ουδέ ο Υιός μετά τον ουρανό, όπως προφανώς αρχικά έλεγε το εδάφιο και αφαιρέθηκε από φόβο δογματικής παρανόησης».

[Εικόνα στη σελίδα 4]

Αναπαράσταση της Τριάδας τον 14ο αιώνα στην Καθολική Εκκλησία του Αγίου Πέτρου στην Τανιόν της Γαλλίας

[Εικόνα στη σελίδα 8]

Γνωρίζατε ότι τριάδες θεών υπήρχαν πριν από τη Χριστιανοσύνη;