Ερωτήσεις από Αναγνώστες

◼ Αφού το διάταγμα του Ιεχωβά στο εδάφιο Ιερεμίας 22:30 απαγόρευε σε απόγονο του Ιωαχείν (Ιεχονία ή Χονία) να καθήσει στο θρόνο Δαβίδ, αυτό δεν ακύρωνε το δικαίωμα του Ιωσήφ να μεταβιβάσει στον Ιησού το νόμιμο δικαίωμα της βασιλείας;

Το διάταγμα του Ιεχωβά σχετικά με τον Ιωαχείν (Χονία) λέει: «Γράψατε τον άνθρωπον τούτον άτεκνον, άνθρωπον όστις δεν θέλει ευοδωθεί εν ταις ημέραις αυτού· διότι δεν θέλει ευοδωθεί εκ του σπέρματος αυτού άνθρωπος καθήμενος επί του θρόνου του Δαβίδ και εξουσιάζων πλέον επί του Ιούδα». Το διάταγμα αυτό απαγόρευε σε οποιονδήποτε απόγονο του Ιωαχείν να κυβερνήσει ποτέ τον Ιούδα πάνω στο θρόνο του Δαβίδ. Δεν εμπόδιζε όμως τη μεταβίβαση της βασιλικής γραμμής και των κληρονομικών προνομίων μέσω του Ιωαχείν και των απογόνων του στον Ιωσήφ και έπειτα στον Ιησού. Δε θα εμπόδιζε τον Ιησού να εκπληρώσει ένα άλλο διάταγμα του Ιεχωβά σχετικά με το στέμμα του Δαβίδ: «[Το στέμμα] δεν θέλει υπάρχει εωσού έλθη εκείνος, εις ον ανήκει· και εις τούτον θέλω δώσει αυτό». (Ιεζεκιήλ 21:27) Γιατί; Επειδή ο Ιησούς, στον οποίο δόθηκε ‘το νόμιμο δικαίωμα^’, δε θα κυβερνούσε από κάποιο θρόνο στον Ιούδα, αλλά από τους ουρανούς!

Όσο ο Ιωαχείν βρισκόταν στη Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία γέννησε εφτά γιους, στους οποίους περιλαμβάνονταν ο Σαλαθιήλ και ο Φεδαΐας. Αλλά επειδή κανένας απόγονος του Ιωαχείν δεν κάθησε ποτέ στο θρόνο του Δαβίδ για να κυβερνήσει τον Ιούδα, ήταν σαν «άτεκνος». Ωστόσο, στην καταγραφή της γενεαλογίας του Ιησού ο Ματθαίος περιλαμβάνει μεταξύ άλλων τον Ιεχονία (Ιωαχείν), τον Σαλαθιήλa και τον Ζοροβάβελ. Δεν έχει σημασία το ότι σ’ αυτούς προσωπικά απαγορεύτηκε να κυβερνήσουν από κάποιον επίγειο θρόνο. Επιπλέον, δε δημιούργησε κανένα πρόβλημα στο Λουκά και σ’ άλλους Ιουδαίους του πρώτου αιώνα το ότι η γενεαλογία της Μαρίας μπορούσε να φτάσει στον Ιωαχείν μέσω του Σαλαθιήλ.—Ματθαίος 1:11, 12· Λουκάς 3:27.

Για να βεβαιωθούν τα διαπιστευτήρια κάποιου που θα ισχυριζόταν ότι ήταν ο Μεσσίας, ή ο Χρισμένος του Ιεχωβά, θα ήταν πολύ σπουδαίο να μπορούν οι Ιουδαίοι να βρουν τη γενεαλογία του μέσω της βασιλικής γραμμής των βασιλιάδων του οίκου Δαβίδ. (Παράβαλε Ιωάννης 7:40-42· Πράξεις 2:30.) Η νομική γραμμή μέσω του Ιωσήφ (που καταγράφτηκε από το Ματθαίο) και η φυσική γραμμή (που καταγράφτηκε από το Λουκά), ακολουθεί καθεμιά διαφορετικό δρόμο πίσω προς το Δαβίδ, χρησιμεύοντας και οι δυο για να επιβεβαιώσουν ότι ο Ιησούς έχει σαφώς τα γενεαλογικά διαπιστευτήρια για να είναι ο Μεσσίας, Εκείνος που θα κληρονομούσε το θρόνο του Δαβίδ.

Ο Λουκάς θεώρησε σημαντικό να καταγράψει το γεγονός ότι η Μαρία ήταν ‘υποσχεμένη σε γάμο σε έναν άντρα που λεγόταν Ιωσήφ από τον οίκο Δαβίδ’ και ότι αυτός ήταν ‘μέλος του οίκου και της οικογένειας του Δαβίδ’. (Λουκάς 1:27· 2:4) Επομένως, έχει σημασία το ότι ο άγγελος του Ιεχωβά όταν έδωσε οδηγίες στον Ιωσήφ, απευθύνθηκε σ’ αυτόν με τα λόγια: «Ιωσήφ, υιέ του Δαβίδ». Του ειπώθηκε σχετικά με το γιο που θα γεννούσε η Μαρία: «Θέλεις καλέσει το όνομα αυτού Ιησούν», που δείχνει ότι ο Ιωσήφ θα υιοθετούσε το αγόρι και θα του έκανε περιτομή σαν να ήταν δικός του υιοθετημένος γιος. (Ματθαίος 1:20, 21) Και στη Μαρία, ο Γαβριήλ είπε σχετικά με τον Ιησού: «Και θέλει δώσει εις αυτόν Κύριος [Ιεχωβά, ΜΝΚ] ο Θεός τον θρόνον Δαβίδ του πατρός αυτού, και θέλει βασιλεύσει επί τον οίκον του Ιακώβ εις τους αιώνας, και της βασιλείας αυτού δεν θέλει είσθαι τέλος».—Λουκάς 1:32, 33.

Ο Ιησούς χαιρετίστηκε σαν ο ‘υιός του Δαβίδ’ όταν ήταν στη γη, αλλά ο Ιησούς δεν προσπάθησε να αρχίσει να κυβερνάει ενόσω ήταν στη γη. (Ματθαίος 9:27· 21:9, 15) Κληρονόμησε όλα όσα περιλάμβανε το δικαίωμα της βασιλείας του Δαβίδ πάνω στη γη ως προς τα βασιλικά προνόμια, τους υπηκόους και την επικράτεια, αλλά κληρονόμησε πολύ περισσότερα από τον ουράνιο Πατέρα του. Η επίγεια βασιλεία του Δαβίδ ήταν μόνο ένα μικρό δείγμα του τι θα ήταν η ουράνια βασιλεία του Ιησού όταν θα κυβερνούσε ολόκληρη τη γη. (Δανιήλ 2:44· 7:13, 14) Μετά το θάνατό του και την ανάστασή του, ο Ιησούς ανυψώθηκε στο θρόνο του Ιεχωβά στους ουρανούς. Και ενώ η επίγεια γενεαλογία του, και από τον Ιωσήφ και από τη Μαρία, μπορεί να φτάνει ως τον Ιωαχείν, το γεγονός ότι ο Ιησούς κυβερνά από ουράνιο θρόνο δεν παραβιάζει το διάταγμα του Ιεχωβά. Ο Πέτρος το βεβαίωσε αυτό αναφερόμενος σ’ αυτά που έγραψε ο Δαβίδ κάτω από έμπνευση: «Επειδή λοιπόν [ο Δαβίδ] ήτο προφήτης και ήξευρεν ότι μεθ’ όρκου ώμοσε προς αυτόν ο Θεός, ότι εκ του καρπού της οσφύος αυτού θέλει αναστήσει κατά σάρκα τον Χριστόν δια να καθίσει αυτόν επί του θρόνου αυτού, προϊδών ελάλησε περί της αναστάσεως του Χριστού . . . υψώθη δια της δεξιάς του Θεού [στα δεξιά του Θεού, ΜΝΚ]» όπου, στον κατάλληλο καιρό, θα άρχιζε να κυβερνάει στο μέσο των εχθρών του.—Πράξεις 2:30-36· Ψαλμός 110:1, 2.

■ Θα ήταν εσφαλμένο να καπνίζουμε τσιγάρα χωρίς ταμπάκο σαν βοήθεια για την αντιμετώπιση του εθισμού στον καπνό;

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους πρέπει να αποφεύγεται αυτό από άτομα που θέλουν να εφαρμόσουν τις Γραφικές συμβουλές και να είναι μέλη της Χριστιανικής εκκλησίας.

Πολλά άτομα που είχαν εθιστεί στο κάπνισμα, και ιδιαίτερα στο ναρκωτικό νικοτίνη που υπάρχει στον καπνό, προσπάθησαν να απαλλαγούν απ’ αυτή τη συνήθεια. Ένας τρόπος ήταν με αντικατάσταση, καπνίζοντας τσιγάρα φτιαγμένα από άλλα χόρτα που δεν περιείχαν νικοτίνη. Αυτό θα μπορούσε να φανεί αρκετά επιθυμητό για τον εξής λόγο: Ο καπνιστής αποφεύγει τη νικοτίνη και η κοπιώδης προσπάθεια να απαλλαγεί από μια συνήθεια πολλών χρόνων μπορεί να φαίνεται λιγότερο σοβαρή επειδή μπορεί να κρατάει στο χέρι του και να καπνίζει κάτι άλλο, ένα τσιγάρο χωρίς ταμπάκο.

Για να καταλάβουμε γιατί αυτό δεν είναι για Χριστιανούς, ας σκεφτούμε μερικούς λόγους για τους οποίους οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν καπνίζουν.

Πρώτα-πρώτα, η πλατιά διαδεδομένη συνήθεια του καπνίσματος ταμπάκου—με τσιγάρα, πίπες ή πούρα—βρίσκεται σε αντίθεση μ’ αυτό που έγραψε ο απόστολος Παύλος στην εκκλησία των Κορινθίων: «Αγαπητοί . . . ας καθαρίσωμεν εαυτούς από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος». (2 Κορινθίους 7:1) Πριν απ’ αυτά ακριβώς τα λόγια, ο Παύλος είχε μιλήσει για θρησκευτικές δραστηριότητες που ισοδυναμούσαν με το ‘άγγιγμα του ακάθαρτου^’. (2 Κορινθίους 6:17) Κατόπιν γενίκευσε το θέμα με τα σχόλια στο εδάφιο 2 Κορινθίους 7:1, το οποίο εφαρμόζεται σε κάθε δραστηριότητα η οποία θα μόλυνε το Χριστιανό ηθικά, πνευματικά ή σωματικά. Η αρχή ασφαλώς μπορεί να εφαρμοστεί στην σχετικά σύγχρονη συνήθεια χρήσης ταμπάκου.

Παρατηρώντας από κοντά αυτούς που χρησιμοποιούν ταμπάκο, πιθανόν να έχετε δει τα βαμμένα δάχτυλα και δόντια τους, και πιθανόν να ξέρετε για τη μαυρισμένη, μολυσμένη κατάσταση των πνευμόνων των καπνιστών. Η συνήθειά τους είναι ακάθαρτη και βάζει σε σοβαρό κίνδυνο την υγεία και τη ζωή τους. Αλλά οφείλεται η βλάβη αποκλειστικά στο ότι καπνίζουν ταμπάκο; Όχι. Ακόμη κι αν κάπνιζε τακτικά κάποιος τσιγάρα φτιαγμένα από άλλα χόρτα—ας πούμε από μαριχουάνα, μαρούλι, καλαμπόκι ή από κάτι άλλο—η εισπνοή καπνού τη μια μέρα μετά την άλλη είναι αφύσικο πράγμα. Δε συμφωνείτε ότι η τακτική εισπνοή οποιουδήποτε καπνού θα μόλυνε τα πνευμόνια και θα έβαζε πιθανόν σε κίνδυνο την υγεία κάποιου; Έτσι, είτε καπνίσει κάποιος τσιγάρα από ταμπάκο, μαριχουάνα ή από κάποιο είδος που δεν περιέχει νικοτίνη, το κάπνισμα και μόνο είναι ακατάλληλο γι’ αυτούς που θέλουν να ζουν σύμφωνα με τη συμβουλή που βρίσκεται στο εδάφιο 2 Κορινθίους 7:1.—Παράβαλε Ρωμαίους 12:1.

Ούτε μπορεί να λεχθεί ότι δείχνει κάποιος αγάπη για τον πλησίον του, στην οικογένειά του και στους φίλους του όταν τους αναγκάζει να εισπνέουν τον καπνό του, έστω και αν προέρχεται από κάτι άλλο και όχι από ταμπάκο.—Μάρκος 12:31.

Επίσης, το κάπνισμα είναι τόσο διαδεδομένο που αν μερικοί δουν κάποιον να καπνίζει κάποιο είδος τσιγάρου, πούρου ή πίπας, δύσκολα μπορούν να κατηγορηθούν αν συμπεράνουν πως το άτομο αυτό κάπνιζε ταμπάκο. Έτσι κι αν ακόμη περιοριστεί κάποιος στο κάπνισμα τσιγάρων χωρίς νικοτίνη, αυτοί που τον βλέπουν μπορεί να προσκόψουν ή να συμπεράνουν ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν είναι συνεπείς στο να αποφεύγουν τη συνήθεια του ταμπάκου που μολύνει και καταστρέφει την υγεία.—Λουκάς 17:1, 2.

Πολλοί που είναι τώρα καθαροί, υγιείς Χριστιανοί δούλοι του Ιεχωβά έχουν με επιτυχία υπερνικήσει τη συνήθεια του ταμπάκου χωρίς να καπνίζουν κάποιο άλλο είδος. Βοηθητικά σχόλια γι’ αυτό υπάρχουν στο άρθρο «Αυτές οι Αδυναμίες Μπορούν να Υπερνικηθούν», στην Σκοπιά 15 Φεβρουαρίου 1983.

[Υποσημειώσεις]