Αδάμ και Εύα—Μύθος ή Πραγματικότητα;
«ΔΕΝ είναι κατάφωρη αντίφαση για τη Βίβλο να λέει ότι ο Αδάμ και η Εύα προήλθαν από το βασίλειο των ζώων;» Αυτό το ερώτημα, που έκανε η Καθολική εφημερίδα Λα Κρουά συνοψίζει με λίγα λόγια το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν πολλοί Χριστιανοί. Αναρωτιούνται για το τι εκπροσωπεί η Χριστιανοσύνη αν η δημιουργία αμφισβητείται.
Για να καταλάβουμε καλύτερα τα προβλήματα που περιλαμβάνονται, θα χρειαστεί να ερευνήσουμε να βρούμε τι λέει η Βίβλος για το ζήτημα της αμαρτίας και του θανάτου. Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να διαβάσουμε την αφήγηση για το τι συνέβη στο κήπο της Εδέμ.
Η Αμαρτία και το Αντίλυτρο
Το 2 κεφάλαιο της Γένεσης αναφέρει ότι ο Θεός έδωσε μια εντολή στον πρώτο άνθρωπο. Δεν έπρεπε να φάει από κάποιο συγκεκριμένο δέντρο που λεγόταν «το ξύλο της γνώσεως του καλού και του κακού». (Γένεσις 2:17) Όπως εξηγεί σε μια υποσημείωση Η Βίβλος της Ιερουσαλήμ, όταν ο άνθρωπος παραβίασε την εντολή του Θεού, ανάλαβε ένα δικαίωμα που δεν του ανήκε, «την εξουσία να αποφασίζει μόνος του για το τι είναι καλό και τι κακό και να ενεργεί ανάλογα, μια αξίωση για πλήρη ηθική ανεξαρτησία με την οποία ο άνθρωπος αρνείται να αναγνωρίσει τη θέση του σαν δημιούργημα».
Με το να μην υπακούσει ο Αδάμ στο νόμο του Θεού αμάρτησε και εισήγαγε την ατέλεια στην ανθρώπινη φυλή, με αποτέλεσμα το θάνατο όπως είχε προείπει ο Θεός. Επειδή το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι έχασε την τελειότητά του, το μόνο που μπορούσε να κληροδοτήσει στους απογόνους του ήταν η ατέλεια. Όλοι οι μελλοντικοί απόγονοι του Αδάμ και της Εύας—μ’ άλλα λόγια, ολόκληρη η ανθρώπινη φυλή—θα ήταν καταδικασμένοι σε θάνατο.—Γένεσις 3:6· Ψαλμός 51:5· Ρωμαίους 5:14, 18, 19.
Πώς θα μπορούσε η ανθρωπότητα να αποκτήσει και πάλι την ελπίδα για αιώνια ζωή που είχε χάσει ο Αδάμ; Η αρχή που διατυπωνόταν στο Νόμο που έδωσε ο Θεός μέσω του Μωυσή «ζωή αντί ζωής», διευκρίνιζε τι χρειαζόταν: μια τέλεια ζωή έπρεπε να προσφερθεί για την τέλεια ζωή που έχασε ο Αδάμ. (Δευτερονόμιον 19:21, Η Νέα Αγγλική Βίβλος) Ο Ιησούς, ο θεμέλιος λίθος της Χριστιανοσύνης, είχε πλήρως τα προσόντα γι’ αυτό. Απαλλαγμένος από αμαρτία και ατέλεια, αυτός μόνο μπορούσε να προσφέρει μια τέλεια ανθρώπινη ζωή σαν «αντίλυτρον υπέρ πάντων». (1 Τιμόθεον 2:5, 6) Ο Χριστός έδειξε πως αυτός ήταν ένας από τους κύριους σκοπούς που ήρθε στη γη, όταν ανέφερε: «Ο Υιός του ανθρώπου δεν ήλθε διά να υπηρετηθή, αλλά διά να υπηρετήση και να δώση την ζωήν αυτού λύτρον αντί πολλών».—Ματθαίος 20:28.
Αυτή η ίδια απαίτηση—δηλαδή, ότι το αντίλυτρο έπρεπε να προσφερθεί από κάποιον που ήταν ανώτερος από τον ατελή άνθρωπο—γίνεται σαφές και στον Ψαλμό 49:7, όπου διαβάζουμε σχετικά με την τύχη του ανθρώπου: «Ουδείς δύναται ποτέ να εξαγοράση αδελφόν, μηδέ να δώση εις τον Θεόν λύτρον δι’ αυτόν». Γιατί δεν μπορεί κανείς ‘να εξαγοράσει τον αδελφό του’; Απλούστατα επειδή καμιά ατελής ζωή δεν θα μπορούσε ποτέ να αντικαταστήσει την τέλεια ζωή που έχασε ο Αδάμ.
Δύο Ισχυρές Αποδείξεις
Με μια έρευνα σχετικά με το τι είπε ο απόστολος Παύλος και ο ίδιος ο Χριστός για το ζήτημα, μπορούμε να κρίνουμε μόνοι μας αν η αφήγηση για τον Αδάμ και την Εύα ήταν συμβολική ή αν υπήρξαν πραγματικά ή όχι.
Ο απόστολος Παύλος παραλληλίζει το ρόλο που έπαιξε ο Αδάμ και το ρόλο που έπαιξε ο Ιησούς, εξηγώντας: «Δι’ ενός ανθρώπου [του Αδάμ] η αμαρτία εισήλθεν εις τον κόσμον και διά της αμαρτίας ο θάνατος . . . Διότι αν και διά το αμάρτημα του ενός ο θάνατος εβασίλευσε διά του ενός, πολύ περισσότερον οι λαμβάνοντες την αφθονίαν της χάριτος και της δωρεάς της δικαιοσύνης θέλουσι βασιλεύσει εν ζωή διά του ενός Ιησού Χριστού». (Ρωμαίους 5:12, 17) Το ίδιο σημείο θίγει και σε μια άλλη επιστολή του, όπου αποκαλεί τον Ιησού «έσχατο Αδάμ», δείχνοντας έτσι ότι μόνο ο Ιησούς μπορούσε να εξαγοράσει αυτό που είχε χάσει ο Αδάμ. Έπειτα, μετά την ανάστασή του σε πνευματική ζωή στους ουρανούς, ο Ιησούς μπορούσε να γίνει «πνεύμα ζωοποιούν» για λογαριασμό όλων εκείνων που σώζονται. (1 Κορινθίους 15:45) Τώρα, αν ο Αδάμ ήταν απλώς ένα σύμβολο της ανθρώπινης φύσης, ή μια «συλλογική ύπαρξη», όπως το εκφράζει μια υποσημείωση στη Γαλλική Οικουμενική Μετάφραση της Βίβλου, ποια βάση θα είχε το επιχείρημα του αποστόλου Παύλου;
Ωστόσο, την πιο σημαντική μαρτυρία για την αυθεντικότητα της αφήγησης που κάνει η Γένεση για τον Αδάμ και την Εύα την έδωσε ο ίδιος ο Χριστός, ο οποίος αναφέρθηκε σ’ αυτή όταν ρωτήθηκε από τους θρησκευτικούς ηγέτες της εποχής του. Δήλωσε: «Δεν ανεγνώσατε [στη Γένεση] ότι ο πλάσας απ’ αρχής άρσεν και θήλυ έπλασεν αυτούς και είπεν, Ένεκεν τούτου θέλει αφήσει άνθρωπος τον πατέρα και την μητέρα και θέλει προσκολληθή εις την γυναίκα αυτού, και θέλουσιν είσθαι οι δύο εις σάρκα μίαν; . . . Εκείνο λοιπόν το οποίον ο Θεός συνέζευξεν, άνθρωπος ας μη χωρίζη». (Ματθαίος 19:4-6) Μπορούμε να φανταστούμε τον Ιησού να βασίζει τη διδασκαλία του σχετικά με την ιερότητα του γάμου πάνω σε κάτι φανταστικό ή μυθολογικό;
Η Σοφία του Κόσμου ή η Σοφία του Θεού;
Ο Γάλλος Ιησουίτης ιερέας Τεϊλάρντ ντε Σαρντέν προκάλεσε μια από τις μεγαλύτερες αλλαγές στην Καθολική σκέψη. Θεώρησε την εξέλιξη σαν μια βαθμιαία ανάβαση σε πνευματική ύπαρξη. Σύμφωνα με τη θεωρία του, οι μορφές της ζωής εξελίσσονται, περνώντας μέσα από τα στάδια του ζώου και του ανθρώπου, με τελικό προορισμό να ενωθούν μαζί με τον Χριστό. Αν και στην αρχή καταδικάστηκε η θεωρία αυτή από την εκκλησία, κέρδισε την επιδοκιμασία πολλών Καθολικών ιερωμένων. Ωστόσο, ήταν σαφώς αντίθετη με τις Γραφικές αποδείξεις και έφερε όνειδος πάνω στον ίδιο τον Θεό, επειδή αυτή αρνείται ότι το αντίλυτρο είναι αναγκαίο για να αποκατασταθούν οι άνθρωποι σε τέλεια ανθρώπινη ζωή.
Αυτή η ψευτοεπιστημονική θεωρία είχε πολύ σοβαρές συνέπειες για την εκκλησία. Όπως εξήγησε ο Τζιν Ρόνντοτ στο βιβλίο Το Έπος των Αδαμιτών: «Όλες οι ανατρεπτικές ή επαναστατικές τάσεις στην Εκκλησία, τόσο στους κληρικούς όσο και στους λαϊκούς, κυριολεκτικά ξέσπασαν από το ρήγμα που ανοίχτηκε από τον Τεϊλάρντ. Τώρα που έχει επιτραπεί κάποια ελευθερία στην ερμηνεία των Γραφών (ακόμη και αν σήμαινε αυτό αλλαγή στο πνεύμα του κειμένου), γιατί να μην επωφεληθούμε απ’ αυτό και να φτιάξουμε μια νέα θρησκεία σύμφωνα με την προσωπική μας προτίμηση;»
Η καρποφορία αυτής της τάσης φαίνεται ιδιαίτερα σήμερα. Το 1980 μια σφυγμομέτρηση που οργανώθηκε από ένα σπουδαίο Γαλλικό ίδρυμα έδειξε ότι μόνο το 40 τοις εκατό των Γάλλων Καθολικών πίστευαν στον Αδάμ και στην Εύα καθώς και στο προπατορικό αμάρτημα. Η αμφιβολία είχε επίσης μολύνει άλλους εξίσου σπουδαίους τομείς επειδή μόνο το 59 τοις εκατό των Καθολικών στη Γαλλία πιστεύουν τώρα στη θεμελιώδη Χριστιανική διδασκαλία της ανάστασης του Ιησού Χριστού.
Αντί να παραμένουν στενά προσκολλημένες στη Γραφική διδασκαλία, οι διάφορες εκκλησίες που έχουν δεχθεί τη θεωρία της εξέλιξης αποκαλύπτουν ότι εκείνο που τους ενδιαφέρει κυρίως είναι να εγκολπωθούν δημοφιλείς, νεωτεριστικές φιλοσοφίες. Ο Παύλος προειδοποίησε τους πρώτους Χριστιανούς ενάντια σ’ αυτό τον τρόπο σκέψης. Υπενθύμισε στους Κορίνθιους ότι η Χριστιανοσύνη δεν είχε τίποτα το κοινό με τις απόψεις ή τις φιλοσοφίες που ήταν δημοφιλείς στην εποχή του. Έγραψε: «Πού ο σοφός; πού ο γραμματεύς; πού ο συζητητής του αιώνος τούτου; δεν εμώρανεν ο Θεός την σοφίαν του κόσμου τούτου; . . . Επειδή και οι Ιουδαίοι σημείον αιτούσι και οι Έλληνες σοφίαν ζητούσιν, ημείς δε κηρύττομεν Χριστόν εσταυρωμένον, . . . εις δε τους Έλληνας μωρίαν [στα έθνη ανοησία, ΜΝΚ]».—1 Κορινθίους 1:20-23.
Παρόμοια και σήμερα, η επιδίωξη αυτής της ‘σοφίας του κόσμου’ δεν μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο στο να γνωρίσει τον Θεό ούτε στο να αποκτήσει την επιδοκιμασία Του. (Παράβαλε Ιωάννης 17:3.) Η σωτηρία που οδηγεί σε αιώνια ζωή είναι διαθέσιμη σε όλους εκείνους οι οποίοι δέχονται πλήρως τη θυσία του Χριστού, το αντίλυτρο που πλήρωσε για να εξαγοράσει την τέλεια ζωή που έχασε ο Αδάμ. Μόνο με βάση αυτή τη θυσία μπορούν οι άνθρωποι να πλησιάσουν τον Θεό και να συγχωρηθούν οι αμαρτίες τους. Ο απόστολος Πέτρος ήταν απόλυτα πεπεισμένος γι’ αυτό όταν δήλωσε μπροστά στους θρησκευτικούς ηγέτες που είχαν συγκεντρωθεί στην Ιερουσαλήμ: «Δεν υπάρχει δι’ ουδενός άλλου η σωτηρία [εκτός από τον Ιησού]· διότι ούτε όνομα άλλο είναι υπό τον ουρανόν δεδομένον μεταξύ των ανθρώπων, διά του οποίου πρέπει να σωθώμεν».—Πράξεις 4:12.
Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι έχουν ήδη θέσει την εμπιστοσύνη τους σ’ αυτό το ‘πνεύμα που δίνει ζωή’. Περιμένουν με λαχτάρα το κοντινό μέλλον όταν θα αποκατασταθεί ο Παράδεισος στη γη και αυτοί θα μπορούν να πραγματοποιήσουν την ελπίδα που έχασε ο Αδάμ, να ζουν για πάντα στη γη. Αν δεν έχετε ενεργήσει ήδη έτσι, μπορείτε να αποκτήσετε αυτή τη ζωτική γνώση της Βίβλου μελετώντας με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, δωρεάν, και παρακολουθώντας τις Χριστιανικές συναθροίσεις τους. Έτσι θα μάθετε τι απαιτείται για να γίνετε ένας μαθητής του Ιησού. Μέσω αυτού, ‘του έσχατου Αδάμ’, μπορείτε να κληρονομήσετε θαυμάσιες ευλογίες από τον Θεό.—1 Κορινθίους 15:45· Αποκάλυψις 21:3, 4.
[Εικόνα στη σελίδα 6]
Ο Ιησούς ήταν όμοιος με τον τέλειο άνθρωπο Αδάμ