Περπατάτε με Εμπιστοσύνη στην Ηγεσία του Ιεχωβά
«Ανδρίζεσθε και θαρρείτε, μη φοβείσθε μηδέ δειλιάτε από προσώπου αυτών· διότι Κύριος ο Θεός σου, αυτός είναι ο πορευόμενος μετά σου· δεν θέλει σε αφήσει ουδέ θέλει σε εγκαταλείψει».—ΔΕΥΤΕΡΟΝΟΜΙΟΝ 31:6.
1. Πώς ο Ιεχωβά αποδείχθηκε ασύγκριτος ηγέτης των Ισραηλιτών;
Ο ΙΕΧΩΒΑ αποδείχθηκε ότι είναι ένας ασύγκριτος ηγέτης όταν έβγαλε τους Ισραηλίτες από τη δουλεία της Αιγύπτου. Όχι μόνο τους οδήγησε μέσω της ερήμου αλλά τους προμήθευσε επίσης τροφή και νερό και τους έδωσε άψογη εκπαίδευση. Έτσι, οι Λευίτες στην εποχή του Νεεμία μπορούσαν να λένε: «Συ [Ιεχωβά Θεέ] όμως, εν τοις οικτιρμοίς σου τοις μεγάλοις, δεν εγκατέλιπες αυτούς εν τη ερήμω· ο στύλος της νεφέλης δεν εξέκλινεν απ’ αυτών την ημέραν, διά να οδηγή αυτούς εν τη οδώ, ουδέ ο στύλος του πυρός την νύκτα, διά να φωτίζη εις αυτούς την οδόν δι’ ης έμελλεν να διέλθωσι. Και έδωκας εις αυτούς το αγαθόν σου πνεύμα, διά να συνετίζη αυτούς· και δεν εστέρησας το μάννα σου από του στόματος αυτών, και ύδωρ έδωκας εις την δίψαν αυτών. Και τεσσαράκοντα έτη έθρεψας αυτούς εν τη ερήμω· δεν έλειψεν εις αυτούς ουδέν· τα ιμάτια αυτών δεν επαλαιώθησαν και οι πόδες αυτών δεν επρήσθησαν».—Νεεμίας 9:19-21.
2. Γιατί μπορούσε ο Μωυσής να παροτρύνει τους Ισραηλίτες «ανδρίζεσθε και θαρρείτε»;
2 Με τη διαπαιδαγώγηση που παρείχε ο Θείος Δάσκαλος από πατρική καλοσύνη, δίδαξε τους Ισραηλίτες τι σήμαινε να είναι ευτυχείς και δίκαιοι. Ό,τι έκανε ήταν για τα καλύτερα συμφέροντά τους. Ακόμη και όταν αυτοί γόγγυζαν και στασίαζαν, αυτός μακροθυμούσε και δεν τους εγκατέλειπε. Ιδιαίτερα όταν έρχονταν αντιμέτωποι με ακαταμάχητα εχθρικά στρατεύματα, ο Ιεχωβά παρείχε απόδειξη της επιδέξιας ηγεσίας του και κατέστρεφε τις τάξεις των επιτιθέμενων. Ο Μωυσής είπε την αλήθεια όταν ενθάρρυνε τους Ισραηλίτες με τα εξής λόγια: «Ανδρίζεσθε και θαρρείτε, μη φοβείσθε μηδέ δειλιάτε από προσώπου αυτών· διότι Κύριος ο Θεός σου, αυτός είναι ο πορευόμενος μετά σου· δεν θέλει σε αφήσει ουδέ θέλει σε εγκαταλείψει». (Δευτερονόμιον 31:1, 6) Ο Θεός θα ‘πορευόταν’ μαζί τους αν αυτοί ασκούσαν πίστη. Τι κίνητρο είναι αυτό για μας ώστε να περπατάμε με εμπιστοσύνη στην ηγεσία του Ιεχωβά!
Προειδοποιήσεις Από το Παρελθόν
3. Πώς ο λαός Ισραήλ σύντομα μετά την απελευθέρωσή του από τη δουλεία της Αιγύπτου έδειξε αγνωμοσύνη και έλλειψη εμπιστοσύνης στον Ιεχωβά;
3 Οι πείρες των Ισραηλιτών παρέχουν προειδοποιήσεις για μας. Μολονότι είχε περάσει λίγο μόνο διάστημα από τότε που ελευθερώθηκαν από τα δεσμά της Αιγύπτου, επανειλημμένα αμάρτησαν ενάντια στον αόρατο Ηγέτη τους. Ενόσω ο Μωυσής ήταν στο Όρος Σινά για να πάρει το Νόμο, αυτοί έδειξαν αγνωμοσύνη για όλα όσα είχε κάνει ο Θεός γι’ αυτούς. Έπεισαν τον Ααρών να φτιάξει ένα χρυσό μοσχάρι και το λάτρευαν σ’ αυτό που ο Ααρών αποκαλούσε «εορτή εις τον Κύριον [Ιεχωβά, ΜΝΚ]». (Έξοδος 32:1-6) Οι δέκα από τους 12 κατασκόπους που στάλθηκαν για να εξετάσουν τη Χαναάν αποδείχθηκαν άπιστοι, μόνο ο Ιησούς του Ναυή και ο Χάλεβ παρακίνησαν το λαό να μπουν στη γη και να την καταλάβουν. Αλλά ο Ισραήλ δεν ενήργησε με πίστη στον Θεό, γι’ αυτό ο Θεός αποφάσισε να πεθάνουν στη διάρκεια μιας 40χρονης περιόδου στην έρημο όλοι οι άντρες «από είκοσι ετών και επάνω», εκτός από τη φυλή του Λευί και τους πιστούς Χάλεβ και Ιησού του Ναυή. (Αριθμοί 13:1–14:38· Δευτερονόμιον 1:19-40) Ασφαλώς, όλα αυτά πρέπει να μας προειδοποιούν ενάντια σε παρόμοια αγνωμοσύνη και σε έλλειψη εμπιστοσύνης στην ηγεσία του Ιεχωβά!
4. Πώς η ιστορία του Ισραήλ δικαιολογεί τη συμφορά που ήρθε στον Ιούδα, στην Ιερουσαλήμ και στο ναό το 607 π.Χ.;
4 Μολονότι οι Ισραηλίτες περιπλανιούνταν στην έρημο 40 χρόνια, ο Ιεχωβά δεν τους εγκατέλειψε. Συνέχισε να διεξάγει αυτός τις μάχες τους. Μετά το θάνατο του Μωυσή και του Ιησού του Ναυή, ο Θεός ήγειρε κριτές για να απελευθερώνουν το λαό του από καταπιεστικούς εχθρούς. Αλλά εκείνο τον καιρό οι Ισραηλίτες έκαναν αυτό που ήταν σωστό στα δικά τους μάτια και άρχισε να αφθονεί η παράνομη βία, η ανηθικότητα και η ειδωλολατρία. (Κριταί 17:6–19:30) Αργότερα, όταν απαίτησαν ανθρώπινο βασιλιά για να είναι σαν τα γύρω έθνη, ο Ιεχωβά δέχτηκε την αίτησή τους αλλά τους προειδοποίησε για τις συνέπειες. (1 Σαμουήλ 8:10-18) Ωστόσο, ούτε και η βασιλεία του οίκου του Δαβίδ ικανοποίησε το λαό και οι δέκα φυλές στασίασαν στις μέρες του Ροβοάμ. (1 Βασιλέων 11:26–12:19) Όλο και περισσότερο έσβηνε από τις διάνοιες της πλειονότητας η ιδέα να έχουν τον Θεό οδηγό τους. Η καταστροφή της Ιερουσαλήμ και του ναού της, καθώς επίσης και η πτώση του βασιλείου του Ιούδα στα χέρια των Βαβυλωνίων το 607 π.Χ., ήταν κρίσεις που άξιζαν σ’ ένα λαό ο οποίος δεν περπατούσε με εμπιστοσύνη στην ηγεσία του Ιεχωβά. Τι προειδοποίηση για μας!
Η Ηγεσία του Ιεχωβά σ’ ένα Νέο Έθνος
5. Τι προμήθευσε ο Ιεχωβά στο πρόσωπο του Ιησού, και τι θα έκανε ο Ιησούς;
5 Σαν τους αρχαίους Ισραηλίτες, οι μετέπειτα δούλοι του Ιεχωβά αντιμετώπισαν μεταβαλλόμενες περιστάσεις, αλλά αυτός αδιάκοπα τους καθοδηγούσε. Όταν ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ βαφτίστηκε στο νερό το 29 μ.Χ., ο Θεός προμήθευσε έναν Προφήτη και Ηγέτη μεγαλύτερο από τον Μωυσή. Σαν Μεσσίας, αυτός θα οδηγούσε το λαό έξω από τον κακό αυτό κόσμο που βρίσκεται στην εξουσία του Σατανά. (Ματθαίος 3:13-17· Δανιήλ 9:25· Δευτερονόμιον 18:18, 19· Πράξεις 3:19-23· 1 Ιωάννου 5:19) Αλλά ποιο λαό; Τους Ιουδαίους εκείνους και άλλους οι οποίοι θα ασκούσαν πίστη στον Μεσσία που προμήθευσε ο μεγάλος ουράνιος Ηγέτης, ο Ιεχωβά Θεός!
6. (α) Γιατί μπορούσαν οι ακόλουθοι του Ιησού να κηρύττουν και να φροντίζουν για μια αυξανόμενη οργάνωση; (β) Γιατί φάνηκε αργότερα ότι το φως της Βιβλικής αλήθειας είχε σβηστεί;
6 Ο Ιησούς δίδαξε στους ακολούθους του τη θαυμάσια αλήθεια του Θεού και τους έδωσε την εκπαίδευση που χρειάζονταν για τη διακονία. (Λουκάς 10:1-16) Έτσι, όταν ο Χριστός ολοκλήρωσε τη διακονία του και παρουσίασε τον εαυτό του σαν θυσία υπέρ της αμαρτωλής ανθρωπότητας, άφησε πίσω ακολούθους που είχαν εκπαιδευτεί για να συνεχίσουν το έργο κηρύγματος και για να χειριστούν τις υποθέσεις της αυξανόμενης οργάνωσης των πιστών του. Στη διάρκεια της αποστολικής περιόδου, υπήρξε σκληρός διωγμός. Αλλά το χέρι του Ιεχωβά ήταν με το λαό του, και οι δοκιμασίες τους αντισταθμίζονταν από τις θαυμάσιες αυξήσεις στον αριθμό των πιστών. (Πράξεις 5:41, 42· 8:4-8· 11:19-21) Μετά το θάνατο των αποστόλων του Ιησού και των άμεσων συνεργατών τους, οι καθ’ ομολογία ακόλουθοι του Χριστού ήρθαν κάτω από την κυριαρχία βίαιων και αλαζονικών κληρικών και βασιλιάδων. (Πράξεις 20:28-30) Επειδή η κατάσταση αυτή συνεχίστηκε για 15 περίπου αιώνες, φάνηκε ότι το φως της Βιβλικής αλήθειας είχε σβηστεί.
7. Πότε και πώς ανέλαβε πάλι ο Ιεχωβά την ηγεσία του, και τι αποκάλυψε στους σύγχρονους δούλους του;
7 Κατόπιν, όμως, σαν ‘μια φωνή που φώναζε στην έρημο’, ήρθε η αγγελία: ‘Η Βασιλεία είναι κοντά!’ (Παράβαλε Ησαΐας 40:3-5· Λουκάς 3:3-6· Ματθαίος 10:7.) Στο τελευταίο μέρος του 19ου αιώνα, ο Ιεχωβά ανέλαβε πάλι την ηγεσία του και άρχισε να καλεί τους γνήσιους λάτρεις του να βγουν απ’ αυτό τον κακό κόσμο και τα Βαβυλωνιακά θρησκευτικά του συστήματα. (Αποκάλυψις 18:1-5) Μέσω του γραπτού του Λόγου και του αγίου πνεύματος, ο Θεός αποκάλυψε στους σύγχρονους δούλους του ότι το έτος 1914 θα χαρακτήριζε το τέλος της αδιάκοπης κυριαρχίας των Εθνών καθώς και την ουράνια ενθρόνιση του δοξασμένου Ιησού Χριστού, τον οποίο έκλεξε ο Θεός σαν Βασιλιά πάνω σ’ όλη την ανθρωπότητα.—Λουκάς 21:24· βλέπε Βιβλίο Έτους 1983 των Μαρτύρων του Ιεχωβά, σελίδες 34-37.
8. (α) Τι επομένως οργανώθηκε; (β) Με ποιους έχουν ενωθεί οι χρισμένοι ακόλουθοι του Ιησού, και πώς έχει γίνει φανερή η ηγεσία του Θεού και του Χριστού;
8 Κατά συνέπεια, οργανώθηκε ένα νέο έθνος που αποτελούνταν από το υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ και ήταν, περισσότερο ενημερωμένο στους σκοπούς του Θεού και πλήρως εκπαιδευμένο για τη διακονία. Αργότερα, αυτοί οι χρισμένοι ακόλουθοι του Χριστού ενώθηκαν μ’ ένα πλήθος πιστών που είχαν επίγειες ελπίδες. Τώρα, όλοι αυτοί οι μάρτυρες του Ιεχωβά κηρύττουν μαζί με χαρά το όνομά του και τη Βασιλεία του στα πέρατα της γης. (Ησαΐας 66:7, 8· Γαλάτας 6:16· Αποκάλυψις 7:4, 9, 10) Στην οργανωμένη δράση των Μαρτύρων είναι ολοφάνερη η ηγεσία του Ιεχωβά και του βασιλικού του Γιου, ιδιαίτερα στην ανταπόκριση των εκατομμυρίων ειλικρινών ανθρώπων οι οποίοι έχουν γίνει πιστοί υποστηρικτές της διακυβέρνησης της Βασιλείας. Εσείς, αποτελείτε μέρος αυτού του ευτυχισμένου πλήθους περπατώντας με εμπιστοσύνη στην ηγεσία του Ιεχωβά;—Μιχαίας 4:1, 2, 5.
9. Ποια παγκόσμια οργάνωση έχει έρθει σε ύπαρξη και με ποια στάση απέναντι στην ηγεσία του Θεού και στη θεοκρατική διακυβέρνηση;
9 Τελικά, οι ακόλουθοι του Ιησού θα ήταν μάρτυρές του «έως εσχάτου της γης». (Πράξεις 1:6-8· Μάρκος 13:10) Γι’ αυτό, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά κηρύττουν τώρα τα καλά νέα της Βασιλείας σ’ όλη τη γη, και αυτοί που ‘έχουν σωστή διάθεση για την αιώνια ζωή’ δέχονται την αλήθεια με χαρούμενη καρδιά. Γίνονται μέρος μιας παγκόσμιας οργάνωσης, που αποτελείται από πνευματικούς αδελφούς και αδελφές, οι οποίοι με χαρά έχουν δεχτεί την ηγεσία του Θεού και έχουν υποταχθεί στη θεοκρατική διακυβέρνηση. (Πράξεις 13:48· 1 Πέτρου 2:17) Έχετε και σεις, όπως αυτοί, πλήρη πεποίθηση ότι ο Ιεχωβά Θεός και ο Βασιλιάς-Γιος του, ο Ιησούς Χριστός, κατευθύνουν αυτή την οργάνωση των διαγγελέων της Βασιλείας;
Φυλαχθείτε να μη Χάσετε την Εμπιστοσύνη Σας
10. Ποια προειδοποίηση πρέπει να υποκινήσει κάθε Χριστιανό για να εξετάσει τον εαυτό του πολύ προσεκτικά;
10 Μπορούν αυτοί που έχουν λάβει όλες τις ευλογίες που έρχονται από την ηγεσία του Ιεχωβά να πέσουν στην παγίδα να χάσουν την πίστη τους και την εμπιστοσύνη τους σ’ αυτόν; Ναι, γιατί προειδοποιούμαστε: «Προσέχετε, αδελφοί, να μη υπάρχη εις μηδένα από σας πονηρά καρδία απιστίας, ώστε να αποστατήση από Θεού ζώντος, αλλά προτρέπετε αλλήλους καθ’ εκάστην ημέραν, ενόσω ονομάζεται το σήμερον, διά να μη σκληρυνθή τις εξ υμών διά της απάτης της αμαρτίας». (Εβραίους 3:12, 13) Γι’ αυτό, κάθε Χριστιανός πρέπει να εξετάζει τον εαυτό του πολύ προσεκτικά.
11. (α) Με ποιους τρόπους μπορεί η συνείδηση κάποιου να σκληρυνθεί; (β) Τι συνέβη σε μερικούς τον πρώτο αιώνα μ.Χ.;
11 Η συνείδηση κάποιου μπορεί να σκληρυνθεί τόσο ώστε να μη βλέπει τίποτα το εσφαλμένο σε κάποια πορεία ενέργειας που δεν είναι σε αρμονία με το πνεύμα της Χριστιανοσύνης και που προδίδει έλλειψη πίστης και εμπιστοσύνης στον Ιεχωβά. Για παράδειγμα, μερικοί θα μπορούσαν να πέσουν στην παγίδα να βάλουν τις υλιστικές επιδιώξεις και τις κοσμικές απολαύσεις στην ίδια θέση ή ακόμη και πιο πάνω από την υπηρεσία τους στον Θεό. Άλλοι μπορεί να γίνουν ανήθικοι ή να μιλούν δυσφημιστικά για υπεύθυνους μέσα στην εκκλησία. Τον πρώτο αιώνα μ.Χ., «ασεβείς» που είχαν εισχωρήσει μέσα στην εκκλησία ‘μόλυναν τη σάρκα και καταφρονούσαν την κυριότητα και μιλούσαν υβριστικά για τους ένδοξους’ που επωμίζονταν εκκλησιαστικές ευθύνες. (Ιούδας 4-8, 16) Αυτοί οι ψευτοχριστιανοί είχαν χάσει την αληθινή τους πίστη στον Ιεχωβά και στην ηγεσία του. Είθε ποτέ να μη συμβεί αυτό σε μας!
12. (α) Τι αγνοεί το ανεξάρτητο και στασιαστικό πνεύμα; (β) Ποια αντίθεση υπήρχε μεταξύ του Κορέ και του Δαβίδ;
12 Συχνά μαζί με την ‘καταφρόνηση της κυριότητας’ είναι και το ανεξάρτητο και στασιαστικό πνεύμα που αγνοεί το γεγονός ότι ο Ιεχωβά κατευθύνει την οργάνωσή του. Το πνεύμα αυτό είχε καταστρεπτικές συνέπειες για τον Κορέ και τους άλλους οι οποίοι αμφισβήτησαν τη θεόδοτη εξουσία του Μωυσή και του Ααρών. (Αριθμοί 16:1-35) Αλλά τι αντίθεση βρίσκουμε στον Δαβίδ! Επειδή ήταν πρόθυμος να περιμένει τον Θεό να διορθώσει τα λάθη, δεν σκότωσε τον πονηρό εχθρό του Βασιλιά Σαούλ επειδή ήταν ‘ο χρισμένος του Ιεχωβά’. (1 Σαμουήλ 24:2-7) Ναι, ο Ιεχωβά διόρισε τον Μωυσή, τον Ααρών, τον Σαούλ, τον Δαβίδ, τον Ιησού Χριστό και άλλους. Παρόμοια, στην οργάνωση του Θεού σήμερα οι διορισμοί υπηρεσίας γίνονται σύμφωνα με τις Γραφικές απαιτήσεις και κάτω από την κατεύθυνση του αγίου πνεύματος του Ιεχωβά.—1 Τιμόθεον 3:1-13· Τίτον 1:5-9· Πράξεις 20:28.
13. (α) Γιατί πρέπει να είμαστε ευγνώμονες για την ηγεσία του Ιεχωβά; (β) Σαν ποιους πρέπει να περπατάμε, και με ποια στάση;
13 Επειδή ‘δεν ανήκει στον άνθρωπο να κατευθύνει τα βήματά του’ πρέπει να είμαστε ευγνώμονες για την ηγεσία του Ιεχωβά. (Ιερεμίας 10:23) Ο Αβραάμ και η αφοσιωμένη σύζυγός του Σάρρα υπάκουσαν στον Θεό και ενήργησαν με πίστη. Ο Βοόζ και η Ρουθ συμμορφώθηκαν με τις θείες διευθετήσεις. Ναι, και πολλοί άλλοι πιστοί άντρες και γυναίκες δέχθηκαν με χαρά την καθοδηγία του Ιεχωβά. (Εβραίους 11:4-38· Ρουθ 3:1–4:17) Σαν τους πρώτους δούλους του Θεού, λοιπόν, πρέπει να κρατιόμαστε μακριά από το ανεξάρτητο πνεύμα, να συνεργαζόμαστε χαρούμενα με τη θεοκρατική οργάνωση του Θεού και να περπατάμε με πλήρη εμπιστοσύνη στην ηγεσία του Ιεχωβά.
Με Εμπιστοσύνη ‘Ρίξτε το Φορτίο σας στον Ιεχωβά’
14. Τι μπορεί να μας βοηθήσει να φυλαχθούμε από το στασιαστικό πνεύμα;
14 Τι μπορεί να μας βοηθήσει, σαν όσιοι μάρτυρες του Ιεχωβά που είμαστε, να φυλαχθούμε από το στασιαστικό πνεύμα; Πρώτα πρέπει να παραδεχθούμε ότι είναι εσφαλμένο να είμαστε στασιαστικοί και να αγνοούμε αλαζονικά την κατεύθυνση του Θεού. (Νεεμίας 9:16, 28-31· Παροιμίαι 11:2) Μπορούμε να προσευχηθούμε στον ουράνιο Πατέρα μας όπως έκανε ο Δαβίδ, ο οποίος παρακάλεσε: «Και έτι προφύλαξον τον δούλον σου από υπερηφανιών· ας μη με κυριεύσωσι· τότε θέλω είσθαι τέλειος και θέλω καθαρισθή [και θα έχω παραμείνει αθώος, ΜΝΚ] από μεγάλης παρανομίας». (Ψαλμός 19:13) Θα μας βοηθήσει επίσης αν θυμούμαστε πόσο μεγάλη αγάπη μας έχει δείξει ο Ιεχωβά. Αυτό θα μας κάνει να αυξήσουμε την αγάπη μας γι’ αυτόν και θα μας υποκινήσει να δεχόμαστε πάντοτε την ηγεσία του.—Ιωάννης 3:16· Λουκάς 10:27.
15. Ποια πορεία συστήνεται αν κάποιος αδελφός νομίζει ότι δεν έχει διοριστεί διακονικός υπηρέτης ή πρεσβύτερος επειδή οι πρεσβύτεροι έχουν κάτι εναντίον του;
15 Δεν πρέπει να χάσουμε την όραση του γεγονότος ότι ο Θεός κατευθύνει την οργάνωσή του, μολονότι το να περπατάμε με εμπιστοσύνη στην ηγεσία του Ιεχωβά μπορεί να μην είναι μερικές φορές εύκολο. Για παράδειγμα: Υποθέστε ότι κάποιος αδελφός νομίζει ότι δεν διορίστηκε διακονικός υπηρέτης ή πρεσβύτερος επειδή οι πρεσβύτεροι έχουν κάτι εναντίον του. Αντί να αντιδράσει με τρόπο που θα διατάρασσε την ειρήνη της εκκλησίας, πρέπει να θυμηθεί ότι ο Ιεχωβά κατευθύνει τη θεοκρατική οργάνωση. Έτσι, ο αδελφός μπορεί να ζητήσει κάποια εξήγηση μ’ ένα ταπεινό, ειρηνικό τρόπο. (Εβραίους 12:14) Έπειτα πόσο συνετό θα ήταν να παραδεχθεί κάθε αδυναμία στην οποία του εφιστάται η προσοχή και με προσευχή να αγωνιστεί για να βελτιωθεί! Μετά, μπορεί να αφήσει τα ζητήματα στα χέρια του Θεού, σύμφωνα με τα λόγια: «Επίρριψον επί τον Κύριον το φορτίον σου». (Ψαλμός 55:22) Έγκαιρα και καθώς αποκτούμε τα κατάλληλα προσόντα από πνευματική άποψη, είναι βέβαιο ότι ο Ιεχωβά θα μας δώσει άφθονα να κάνουμε στην υπηρεσία του.—Παράβαλε 1 Κορινθίους 15:58.
16. Ακόμη και αν έχουμε υποστεί πραγματική αδικία μέσα στην εκκλησία, ποια πορεία δεν πρέπει να ακολουθήσουμε και γιατί;
16 Ακόμη κι αν έχουμε υποστεί πραγματική αδικία από έναν αδελφό ή μια αδελφή, θα ήταν αυτό δικαιολογία για να σταματήσουμε να συναναστρεφόμαστε με την εκκλησία; Θα είμαστε έτσι δικαιολογημένοι να πάψουμε να αποδίδουμε ιερή υπηρεσία στον Ιεχωβά; Όχι, γιατί μια τέτοια πορεία θα έδειχνε απιστία στον Θεό και αγνωμοσύνη στην ηγεσία του. Θα έδειχνε επίσης ότι δεν αγαπούμε τους όσιους ομόπιστούς μας παγκόσμια. (Ματθαίος 22:36-40· 1 Ιωάννου 4:7, 8) Επίσης, αν διασπούσαμε την ακεραιότητά μας στον Ιεχωβά, αυτό θα έδινε στον Σατανά αιτία να χλευάζει τον Θεό—κάτι που ασφαλώς δεν το επιθυμούμε!—Παροιμίαι 27:11.
17. (α) Τι θα μας βοηθήσει να διατηρήσουμε την εμπιστοσύνη μας στην ηγεσία του Ιεχωβά πάνω στην οργάνωσή του; (β) Ποια θα είναι η πείρα αυτών που θα συνεχίσουν να περπατούν με εμπιστοσύνη στην ηγεσία του Ιεχωβά;
17 Γι’ αυτό, λοιπόν, ας ‘ευλογούμε τον Ιεχωβά και ας μη ξεχνάμε ποτέ όλες τις ευεργεσίες Εκείνου ο οποίος στεφανώνει τη ζωή μας με έλεος και οικτιρμούς’. (Ψαλμός 103:2-4) Αν θυμούμαστε πάντα τον στοργικό μας Θεό και ενεργούμε σε αρμονία με το Λόγο του, θα διατηρήσουμε ισχυρή εμπιστοσύνη στην αλάνθαστη ηγεσία του. (Παροιμίαι 22:19) Αν στρεφόμαστε μακριά από τον Ιεχωβά και την οργάνωσή του, αν απορρίπτουμε την κατεύθυνση του «πιστού και φρονίμου δούλου» και αν εμπιστευόμαστε απλώς στην προσωπική ανάγνωση και ερμηνεία της Βίβλου θα μοιάζουμε μ’ ένα απομονωμένο δέντρο σε ξεραμένη γη. Αντίθετα, όμως, το άτομο που εμπιστεύεται στον Μεγαλύτερο Ηγέτη μας, τον Ιεχωβά, «θέλει είσθαι ως δένδρον πεφυτευμένον πλησίον των υδάτων, το οποίον εξαπλόνει τας ρίζας αυτού πλησίον του ποταμού, και δεν θέλει ιδεί όταν έρχεται το καύμα αλλά το φύλλον αυτού θέλει θάλλει». Επιπλέον, «δεν θέλει μεριμνήσει εν τω έτει της ανομβρίας ουδέ θέλει παύσει από του να κάμνη καρπόν» προς δόξα του Θεού. (Ματθαίος 24:45-47· Ιερεμίας 17:8) Αυτή μπορεί να είναι η ευλογημένη σας εμπειρία αν συνεχίσετε ανυποχώρητα να περπατάτε με εμπιστοσύνη στην ηγεσία του Ιεχωβά.
Μπορείτε να Απαντήσετε;
◻ Με ποιους τρόπους αποδείχθηκε ο Θεός ασύγκριτος ηγέτης των Ισραηλιτών;
◻ Σχετικά με την ηγεσία του Θεού, τι προειδοποιήσεις παρέχει ο αρχαίος Ισραήλ;
◻ Πάνω σε ποιους ασκεί ο Ιεχωβά την ηγεσία του σήμερα;
◻ Τι μπορεί να μας βοηθήσει να φυλαχθούμε από το να χάσουμε την εμπιστοσύνη μας στην ηγεσία του Ιεχωβά;
◻ Ακόμη και αν υποστούμε αδικία μέσα στην εκκλησία, ποια στάση πρέπει να έχουμε απέναντι στην ηγεσία του Ιεχωβά;
[Εικόνα στη σελίδα 17]
Το 607 π.Χ. ήρθε συμφορά σ’ εκείνους οι οποίοι δεν περπατούσαν με εμπιστοσύνη στην ηγεσία του Ιεχωβά. Πόσο συνετό είναι να προσέξουμε την προειδοποίηση!
[Εικόνα στη σελίδα 19]
Ο Αβραάμ, η Σάρρα, ο Δαβίδ, ο Ιησούς και άλλοι περπάτησαν με εμπιστοσύνη στην ηγεσία του Ιεχωβά. Περπατάτε και εσείς έτσι;