«Δίδαξέ μου Καλοσύνη»

ΜΟΝΟ δυο άτομα ανταποκρίθηκαν όταν η ηλικιωμένη γυναίκα ξαφνικά σωριάστηκε μέσα στο κατάμεστο βαγόνι του υπόγειου σιδηρόδρομου. Οι άλλοι επιβάτες, που ανυπομονούσαν με τις καθυστερήσεις την ώρα της μεγάλης κίνησης, θεώρησαν την κατάστασή της σαν άλλη μια ενόχληση. ‘Μα, δεν μπορεί κάποιος να απομακρύνει αυτή τη γυναίκα από μπροστά μας;’ φώναξε ένας εξοργισμένος επιβάτης. Στους άλλους επιβάτες, η ετοιμοθάνατη γυναίκα και οι δυο που προσπαθούσαν απεγνωσμένα να την επαναφέρουν, φαίνονταν απλώς σαν εμπόδια. Γι’ αυτό και «επανειλημμένα ποδοπατήθηκαν».

Τέτοιες σκηνές παρατηρούνται σε πολλά μέρη του κόσμου. Με δραματικό τρόπο τονίζεται η πρόρρηση της Γραφής ότι «εν ταις εσχάταις ημέραις . . . θέλουσιν είσθαι . . . αφιλάγαθοι». Οι Χριστιανοί, όμως θέλουν να ευαρεστούν τον Ιεχωβά. Πρέπει να «φεύγουν» από αφιλάγαθους ανθρώπους. (2 Τιμόθεον 3:1-5) Αλλά απλώς να προσέχουμε τις συναναστροφές μας δεν είναι αρκετό. Η καλοσύνη πρέπει μ’ επιμέλεια να καλλιεργείται σαν ένας καρπός του πνεύματος του Θεού. (Γαλάτας 5:22) Αλλά πώς; Και τι είναι καλοσύνη;

Καλοσύνη και Δικαιοσύνη

Η καλοσύνη είναι ηθική υπεροχή και αρετή, είναι η ιδιότητα ή η κατάσταση του να είναι κανείς καλός. Αλλ’ είναι περισσότερο από μια παθητική κατάσταση. Ο απόστολος Παύλος, μιλώντας για την προμήθεια του αντιλύτρου, είπε: «Μόλις υπέρ δικαίου θέλει αποθάνει τις· επειδή υπέρ του αγαθού ίσως και τολμά τις να αποθάνη· αλλ’ ο Θεός δεικνύει την εαυτού αγάπην εις ημάς, διότι ενώ ημείς ήμεθα έτι αμαρτωλοί, ο Χριστός απέθανεν υπέρ ημών». (Ρωμαίους 5:7, 8) Εδώ η καλοσύνη προφανώς αντιπαραβάλλεται με τη δικαιοσύνη. Αλλά είναι ακριβώς αντίθετες;

Όχι. Ο Παύλος προφανώς είχε στο νου του τη σκέψη ότι η δικαιοσύνη υπονοεί συμμόρφωση σε έναν κανόνα. Πραγματικά, η δικαιοσύνη σχετίζεται με την κρίση. (Παράβαλε Αποκάλυψις 19:11.) Ο «δίκαιος» άνθρωπος είναι νομοταγής. Ανταποκρίνεται σε έναν κανόνα, εκπληρώνει μια απαίτηση, αλλά λίγα μπορεί να κάνει πέρα απ’ αυτά. Έτσι, κερδίζει τον σεβασμό, αλλ’ όχι κατ’ ανάγκη και την καρδιά. Λίγοι θα υποκινούνταν να πεθάνουν γι’ αυτό. Εντούτοις, ο καλός άνθρωπος κάνει περισσότερα από το να εκπληρώνει υποχρεώσεις ή να αποφεύγει την αδικοπραγία. Η καλοσύνη του τον υποκινεί να προθυμοποιείται για τους άλλους, να κάνει κάτι γι’ αυτούς.

Εκείνοι που προθυμοποιούνται να κάνουν το καλό για τους άλλους αποδεικνύονται πραγματικοί συμπαραστάτες. Η παραβολή του Ιησού για τον στοργικό Σαμαρείτη διευκρινίζει αυτό το σημείο. «Εσπλαγχνίσθη», ο Σαμαρείτης, έδεσε τις πληγές ενός τραυματισμένου θύματος ληστείας, ενός Ιουδαίου. Κατόπιν, αυτός που έκανε αυτό το καλό «επιβιβάσας αυτόν επί το κτήνος αυτού, έφερεν αυτόν εις ξενοδοχείον και επεμελήθη αυτού». (Λουκάς 10:29-37) Είναι λοιπόν παράξενο, ότι μερικοί χαρακτήρισαν αυτή την αφήγηση παραβολή του καλού Σαμαρείτη;—Παράβαλε Ματθαίος 12:35· 20:10-15· Λουκάς 6:9, 33-36.

Η καλοσύνη δεν είναι παθητική, αλλ’ είναι δυναμικά ενεργητική. Οι λήπτες της καλοσύνης ενός ανθρώπου, της γενναιοδωρίας και της αυτοθυσίας του, θα μπορούσαν να υποκινηθούν για να πεθάνουν ακόμη γι’ αυτόν! Για σοβαρό, λοιπόν, λόγο, ο ψαλμωδός προσευχήθηκε: «Δίδαξέ μου καλοσύνη». (Ψαλμός 119:66, ΜΝΚ) Αλλά πώς θα το κάνει αυτό ο Ιεχωβά;

Το Παράδειγμα Καλοσύνης του Ιεχωβά

Ο Ιεχωβά μάς διδάσκει καλοσύνη με το δικό του παράδειγμα. Αυτός είναι η πραγματική προσωποποίηση της καλοσύνης. Όταν ο Μωυσής ζήτησε να δει τη δόξα του Θεού, Αυτός είπε: «Εγώ θέλω κάμει να περάση έμπροσθέν σου όλη η αγαθότης μου και θέλω κηρύξει το όνομα του Ιεχωβά έμπροσθέν σου». Πώς έγινε αυτό; Λίγο αργότερα, «Παρήλθε ο Κύριος, έμπροσθεν αυτού και εκήρυξε, Κύριος, Κύριος ο Θεός, οικτίρμων και ελεήμων, μακρόθυμος και πολυέλεος και αληθινός, φυλάττων έλεος εις χιλιάδας, συγχωρών ανομίαν και παράβασιν και αμαρτίαν, και ουδόλως αθωόνων τον ένοχον».—Έξοδος 33:18, 19· 34:6, 7.

Εκείνο τον καιρό η καλοσύνη του Ιεχωβά είχε εξαρθεί με διάφορους τρόπους. Προεξείχε το έλεός του και η αγάπη της αλήθειας. Ο Ιεχωβά, γνωρίζοντας την ατελή κατάσταση του ανθρώπινου γένους, είναι διακριτικός και υπομονετικός σ’ εκείνους που θέλουν πραγματικά να κάνουν ό,τι είναι ορθό. Ωστόσο, δεν συγχωρεί την κακία. Ασφαλώς, λοιπόν, μπορούμε να ωφεληθούμε από τον στοχασμό στο παράδειγμα που έθεσε ο Ιεχωβά.

Ο Ιεχωβά εκδήλωσε επίσης καλοσύνη μέσω της δημιουργίας του. Πραγματικά, μπόρεσε να θεωρήσει το δημιουργικό του έργο σαν «καλό». (Γένεσις 1:12, 18, 25, 31· Ρωμαίους 1:20) Ο Θεός έκανε περισσότερα από τα αναγκαία για να εφοδιάσει αυτόν τον πλανήτη με τα μέσα συντήρησης της ζωής.

Η ‘βροχή που κατεβαίνει’ αποτελεί ένα καλό παράδειγμα. (Ησαΐας 55:10) Με αξιόλογη επιστημονική ακρίβεια, ο Ελιού είπε ότι ο Ιεχωβά «ανασύρη τας ρανίδας του ύδατος, αυταί καταχέουσιν εκ των ατμών αυτού βροχήν, την οποίαν τα νέφη ραίνουσιν· αφθόνως σταλάζουσιν επί τον άνθρωπον . . . Και δίδει τροφήν αφθόνως». (Ιώβ 36:27-31) Περίπου 132.000 εκατομμύρια εκατομμυρίων γαλόνια (500.000 εκατομμύρια εκατομμυρίων λίτρα) νερού περιλαμβάνονται κάθε μέρα σ’ αυτόν τον κύκλο, ο ήλιος ‘αποσύρει’ το μεγαλύτερο μέρος αυτού του νερού από τους ωκεανούς.

Σύμφωνα με ένα δημοσίευμα της εφημερίδας Τάιμς Νέας Υόρκης, «ερευνητές που μελετούν το δυναμικό των τροπικών δασών της Νοτίου Αμερικής, παρουσίασαν επιστημονικά στοιχεία που δείχνουν με ακρίβεια για πρώτη φορά ότι ένα δάσος μπορεί να αποδώσει ως 75 τοις εκατό της υγρασίας που προσλαμβάνει, στην ατμόσφαιρα της γης. Το δημοσίευμα τόνιζε επίσης ότι «η ποσότητα του νερού που μαζεύει ένα δάσος μπορεί να επιστρέψει στον αέρα, σε αρκετά μεγάλες ποσότητες, για να σχηματιστούν νέα νέφη βροχής». Και, φυσικά, η βροχή είναι ένας από τους ζωτικούς παράγοντες της παραγωγής τροφής. Πραγματικά, ο Ιεχωβά έχει προμηθεύσει με ικανότητα και με αφθονία για τη ζωή πάνω στη γη. Τι καλοσύνη έδειξε κάνοντας όλες αυτές τις προμήθειες να είναι στη διάθεση και των αχάριστων ακόμη, και εκείνων που δεν εκτιμούν την πρόνοιά του.—Ματθαίος 5:44, 45.

Αλλά ένα πιο έντονο ακόμη παράδειγμα της καλοσύνης του Ιεχωβά αποτελεί ο τρόπος με τον οποίον εργάστηκε για να εκτελέσει τον αρχικό του σκοπό για το ανθρώπινο γένος. (Γένεσις 1:28· 3:15· Ρωμαίους 5:12) Η καλοσύνη του τον υποκίνησε να λάβει πρόνοια για την απολύτρωση του αμαρτωλού ανθρώπινου γένους, δίνοντας «τον Υιόν αυτού τον μονογενή, διά να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον». (Ιωάννης 3:16· Ρωμαίους 3:23, 24) Μέσω της Βασιλείας του Θεού, η καλοσύνη του Θεού προς τους ειλικρινείς ανθρώπους θα εκδηλωθεί σε λίγο καιρό με το να τερματίσει το πονηρό αυτό σύστημα πραγμάτων. (Δανιήλ 2:44· Ματθαίος 6:9, 10· 2 Πέτρου 3:9, 10) Και τι καλοσύνη Θεού θα είναι φανερή όταν η γη αυτή γίνει ένας παράδεισος κάτω από τη διακυβέρνηση της Βασιλείας!—Λουκάς 23:43· 2 Πέτρου 3:13· Αποκάλυψις 21:1-5.

Μιμηθείτε την Καλοσύνη του Ιεχωβά

Η τακτική μελέτη της Αγίας Γραφής διατηρεί συνεχώς εμπρός μας το τέλειο παράδειγμα καλοσύνης του Ιεχωβά. Αυτό, αντίστοιχα, πρέπει να μας υποκινεί να μιμούμαστε το παράδειγμά του. Είναι αλήθεια ότι πολλές αναγκαίες δραστηριότητες θα μπορούσαν να μας εμποδίσουν να μελετούμε τακτικά τη Γραφή, όπως λόγου χάρη, το μαγείρεμα, η καθαριότητα, τα ψώνια και οι επισκευές του σπιτιού. Ωστόσο, πρέπει να τηρούμε τα πνευματικά πράγματα στην πρώτη θέση. Ο Ιησούς Χριστός το έδειξε αυτό όταν επισκέφθηκε το σπίτι της Μαρίας και Μάρθας. Ενώ η Μάρθα ασχολούνταν σε σπιτικά καθήκοντα, η Μαρία κάθησε μπρος στα πόδια του Ιησού και «ήκουε τον λόγον αυτού». Όταν η Μάρθα ζήτησε τη βοήθεια της Μαρίας για ‘τις δουλειές του σπιτιού’, ο Ιησούς είπε: «Μάρθα, Μάρθα, μεριμνάς και αγωνίζεσαι περί πολλά· πλην ενός είναι χρεία· η Μαρία όμως εξέλεξε την αγαθήν μερίδα, ήτις δεν θέλει αφαιρεθή απ’ αυτής». Και σεις επίσης, μπορείτε να εκλέξετε εκείνο που είναι καλό, δίνοντας προτεραιότητα στα πνευματικά ζητήματα, όπως είναι η ατομική και η οικογενειακή μελέτη.—Λουκάς 10:38-42.

Ο Ιεχωβά επίσης μας διδάσκει την καλοσύνη μέσω της Χριστιανικής εκκλησίας. Εκεί συναναστρεφόμαστε ανθρώπους ‘πλήρεις καλοσύνης’. (Ρωμαίους 15:14) Πολλές εμπειρίες το δείχνουν αυτό. Μια μάρτυρας του Ιεχωβά (που ήταν ήδη μητέρα δυο παιδιών), θυμόταν την κατάπληξή της όταν έμαθε ότι απόκτησε τρίδυμα! ‘Πώς θα μπορέσουμε ποτέ να πάμε σε Χριστιανικές συναθροίσεις;’ αναρωτιόταν. ‘Πώς θα μπορέσουμε να πληρώσουμε τον λογαριασμό του μαιευτηρίου; Πώς θα μπορέσουμε να θρέψουμε και να ντύσουμε πέντε παιδιά;’

Γρήγορα όμως, αυτή η γυναίκα είχε αποδείξεις ότι οι Χριστιανοί αδελφοί και αδελφές είναι ‘πλήρεις καλοσύνης’. «Όταν έφτασα στο σπίτι μου», είπε, «έμαθα ότι διάφορες Χριστιανές αδελφές μου είχαν καθαρίσει το διαμέρισμά μας. Επίσης, φρόντισαν οι αδελφές να φέρουν φαγητά και έκαναν τις καθημερινές δουλειές του σπιτιού ως τότε που ξαναπόκτησα τις δυνάμεις μου». Πολλοί από τους αδελφούς συνεισέφεραν υλικά είδη, και ένας μάλιστα έστειλε, με ανωνυμία, 1.000 δολάρια! Στη διάρκεια του χειμώνα όμως, αυτή η οικογένεια είχε ένα πολύ μεγάλο λογαριασμό θέρμανσης. Φανταστείτε λοιπόν την ανησυχία της γυναίκας αυτής όταν έλαβε ένα τηλεφώνημα από την εταιρία καυσίμων υλών. Προς ανακούφισή της όμως, έμαθε ότι μια Χριστιανή αδελφή πλήρωσε τον λογαριασμό! Μια ειδοποίηση για διακοπή της υπηρεσίας για θέρμανση που επρόκειτο να σταλεί σ’ αυτή την ταλαιπωρημένη οικογένεια είχε ταχυδρομηθεί κατά λάθος σ’ αυτή τη συμμάρτυρα, και η καλοσύνη την υποκίνησε να τη βοηθήσει.

Τέτοια καλοσύνη, όχι μόνο συγκινεί την καρδιά, αλλά είναι και μεταδοτική. Από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά «διδάχτηκα να αγαπώ και να είμαι φιλάγαθος», είπε στη σύντροφό του, αφού αυτή παρακολούθησε την πρώτη της συνάθροιση (ο άντρας της προηγουμένως την κτυπούσε). «Γι’ αυτό δεν σε κτυπώ πια».

Ευλογίες από τη Μάθηση Καλοσύνης

Και τώρα ακόμη θερίζουμε ευλογίες μαθαίνοντας και αγαπώντας την καλοσύνη. Η συναναστροφή μας με τους αδελφούς μας, και με κοσμικούς ακόμη, γίνεται έτσι πιο ευχάριστη. (Παροιμίαι 11:10· 1 Πέτρου 3:13) Και το σπουδαιότερο απ’ όλα, αν υπομένουμε παθήματα «αγαθοποιούντες», «τούτο είναι χάρις παρά τω Θεώ». (1 Πέτρου 2:20) Πραγματικά, το να πιστεύουμε και να εκδηλώνουμε καλοσύνη, θα οδηγήσει στο να προστατευτούμε στη διάρκεια της «μεγάλης θλίψεως» και θα εξασφαλίσει την είσοδό μας στη Νέα Τάξη.—Εβραίους 10:36-39· Ματθαίος 24:21.

Αφήστε λοιπόν, να σας διδάξει ο Ιεχωβά την καλοσύνη. Και ποια θα είναι η αμοιβή; Θα υπάρξει βέβαια «δόξα και τιμή και ειρήνη εις πάντα τον εργαζόμενον το αγαθόν»!—Ρωμαίους 2:6-11.

[Εικόνα στη σελίδα 27]

Η γενναιόδωρη παροχή νερού για τη συντήρηση της ζωής δείχνει την καλοσύνη του Ιεχωβά