Μη Συμμετέχετε στις Αμαρτίες Άλλων

«Δεν εκάθησα μετά ανθρώπων ματαίων [με ψεύτες, ΜΝΚ]· και μετά υποκριτών δεν θέλω υπάγει».—ΨΑΛΜΟΣ 26:4.

1. Γιατί ο Ιούδας άλλαξε το σκοπό του όταν έγραψε σε συγχριστιανούς του;

ΠΡΙΝ από δεκαεννιά αιώνες, ο μαθητής Ιούδας είχε σκοπό να γράψει σε ομοπίστους του για ‘την κοινή σωτηρία’. Αλλά αναγκάστηκε να τους παροτρύνει να ‘αγωνίζονται σκληρά για την πίστη που παραδόθηκε μια για πάντα στους αγίους’. Γιατί; Επειδή μέσα στην εκκλησία είχαν εισχωρήσει ορισμένοι ‘ασεβείς’ και ‘μετέστρεφαν την παρ’ αξία καλοσύνη του Θεού μας σε δικαιολογία για χαλαρή διαγωγή’.—Ιούδας 3, 4, ΜΝΚ.

2. Μολονότι είναι αναψυκτικό να συζητάει κανείς για τη σωτηρία, τι πρέπει μερικές φορές να εξετάζουμε με προσευχή;

² Πόσο αναψυκτική είναι η συζήτηση για την κοινή σωτηρία! Ο στοχασμός πάνω σ’ αυτό το ζήτημα φέρνει μεγάλη ικανοποίηση, και χαιρόμαστε προκαταβολικά για όλες τις ευλογίες εκείνης της σωτηρίας. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν στιγμές που, αντί να μιλούμε για τη σωτηρία, χρειάζεται να εξετάσουμε άλλα σοβαρά ζητήματα. Αν δεν διορθωθούν αυτά μπορούν να καταστρέψουν την πίστη μας και να μας κάνουν να χάσουμε τον αγώνα για τη ζωή. Όπως ακριβώς η προειδοποίηση του Ιούδα ενάντια στην εσφαλμένη διαγωγή ήταν έντονη και ισχυρή, έτσι και οι Χριστιανοί σήμερα πρέπει μερικές φορές να εξετάζουν με προσευχή τη Γραφική συμβουλή που είναι άμεση, πάρα πολύ σχετική με το θέμα.

Οι Δικές μας Αμαρτίες

3. Γιατί χρειαζόμαστε διαπαιδαγώγηση, και πώς πρέπει αυτή να λαμβάνεται;

³ Ο ψαλμωδός Δαβίδ είπε: «Ιδού, συνελήφθην εν ανομία, και εν αμαρτία με εγέννησεν η μήτηρ μου». (Ψαλμός 51:5) Όλοι μας έχουμε γεννηθεί αμαρτωλοί. (Ρωμαίους 5:12) Ο απόστολος Ιωάννης έγραψε: «Εάν είπωμεν ότι αμαρτίαν δεν έχομεν, εαυτούς πλανώμεν και η αλήθεια δεν είναι εν ημίν». (1 Ιωάννου 1:8) Σαν αμαρτωλοί, έρχονται στιγμές που χρειαζόμαστε διαπαιδαγώγηση για να διορθώσουμε την πορεία μας. Η διαπαιδαγώγηση αυτή έρχεται από τον Ιεχωβά μέσω του Λόγου του, της Βίβλου, και της οργάνωσής του. Η διαπαιδαγώγησή του μας διορθώνει και μας βοηθάει να βαδίζουμε με ευθύτητα ενώπιόν του. Όπως παρατήρησε ο απόστολος Παύλος: «Πάσα δε παιδεία προς μεν το παρόν δεν φαίνεται ότι είναι πρόξενος χαράς, αλλά λύπης, ύστερον όμως αποδίδει εις τους γυμνασθέντας δι’ αυτής καρπόν ειρηνικόν δικαιοσύνης». (Εβραίους 12:11) Έχοντας υπόψη τον ειρηνικό καρπό αυτής της διαπαιδαγώγησης, θα πρέπει ασφαλώς να την λαμβάνουμε με ευγνωμοσύνη.

4. Πότε μπορεί να δοθεί διαπαιδαγώγηση, και ποιο μπορεί να είναι το αποτέλεσμα από αυτή;

⁴ Η διαπαιδαγώγηση από τον Ιεχωβά μπορεί να δοθεί όταν μόλις αρχίζουμε μια πορεία που θα μπορούσε να οδηγήσει σε μεγαλύτερη αδικοπραγία. (Γαλάτας 6:1) Άλλες φορές, η διαπαιδαγώγηση μπορεί να έρθει αφού έχουμε πληρέστερα προχωρήσει σε μια εσφαλμένη πορεία. Αυτή η διαπαιδαγώγηση μπορεί να χρειαστεί να είναι αυστηρή, όπως στην περίπτωση του αποστόλου Παύλου που παρότρυνε έντονα τους Κορίνθιους να ενεργήσουν ενάντια σ’ έναν πόρνο που ήταν μέσα στην εκκλησία. (1 Κορινθίους 5:1-5) Σε οποιαδήποτε περίπτωση, η διαπαιδαγώγηση δίνεται για να μπορεί ο παραβάτης να μετανοήσει, να μεταστραφεί, και να ακολουθήσει μια σταθερή πορεία μακριά από τις αμαρτωλές επιθυμίες που οδηγούν σε σοβαρή αδικοπραγία. (Παράβαλε Πράξεις 3:19.) Οι δούλοι του Ιεχωβά είναι ευγνώμονες γι’ αυτή τη διαπαιδαγώγηση, όπως ακριβώς και το άτομο στην αρχαία Κόρινθο που είχε δεχτεί την επίπληξη ωφελήθηκε και προφανώς αποκαταστάθηκε στη στοργική συντροφιά της εκκλησίας.—2 Κορινθίους 2:5-8.

5. Τι συνήθως κάνουν οι Χριστιανοί που αναμιγνύονται σε σοβαρό αμάρτημα;

⁵ Η μεγαλύτερη πλειονότητα αυτών που έχουν αφιερωθεί στον Ιεχωβά γνωρίζουν πολύ καλά πόσο χρειάζεται να βαδίζουν με ευθύ τρόπο ενώπιον του Θεού. Αν αναμιχθούν σε σοβαρό αμάρτημα, αποστρέφονται γρήγορα την κακή πορεία, πηγαίνουν στους διορισμένους πρεσβυτέρους, και δίνουν απόδειξη γνήσιας μετάνοιας. (Ιακώβου 5:13-16) Το γεγονός ότι σχετικά λίγοι Μάρτυρες του Ιεχωβά αποκόπτονται κάθε χρόνο είναι απόδειξη ότι αυτοί μισούν το κακό και επιθυμούν να κάνουν το καλό.—Ψαλμός 34:14· 45:7.

Οι Αμαρτίες των Άλλων

6, 7. Πώς μερικοί παραβάτες προσπαθούν να επηρεάσουν άλλους;

⁶ Ωστόσο μερικοί οι οποίοι προφανώς αγαπούν το ορθό φαίνεται να έχουν επιτρέψει στις καρδιές τους να τους εξαπατήσουν, γιατί δείχνουν να μη μισούν το κακό. (Ψαλμός 97:10· Αμώς 5:15) Το αποτέλεσμα είναι ότι μπλέκονται στο να κάνουν αμαρτωλά πράγματα και δεν εμμένουν στον αγώνα για να κάνουν το ορθό. Μερικές φορές, μπορεί να πηγαίνουν ακόμη παραπέρα, επιζητώντας να αναμίξουν και άλλους στην αμαρτωλή τους πορεία. Πόσο σπουδαίο είναι να απορρίπτουμε τέτοιες εισηγήσεις!—Παράβαλε Παροιμίαι 1:10-15.

⁷ Μερικές φορές αυτοί οι οποίοι προφανώς δεν μισούν το κακό μιλούν τόσο παραπλανητικά ώστε μέσα στις καρδιές αυτών που τους ακούνε μπορεί να αναπτυχθεί μια ζωηρή επιθυμία να κάνουν αυτό που είναι εσφαλμένο. Μπορεί να ενθαρρύνονται να αναμιχθούν σε ανηθικότητα ή σε κάποια ενέργεια που αγγίζει τα όρια της διαγωγής που αποδοκιμάζει ο Θεός. Ή ένα άτομο μπορεί να προτρέπεται να αναμιχθεί σε μια υπόθεση που είναι ενδεχομένως επικίνδυνη πνευματικά. Αυτοί λοιπόν που προσπαθούν να πείσουν άλλους μπορεί να ισχυριστούν ότι ο Ιεχωβά είναι ένας στοργικός Θεός που δείχνει έλεος όταν αμαρτάνουμε. Αυτή η απάτη της καρδιάς μπορεί να προξενήσει μόνιμη βλάβη. (Ιερεμίας 17:9· Ιούδας 4) Ασφαλώς, πρέπει να ‘απομακρύνουμε το πόδι μας από το δρόμο τους’!—Παροιμίαι 1:15.

Μετέχοντας στις Αμαρτίες Άλλων

8. Ποια ερωτήματα απαιτείται να λάβουμε υπόψη;

⁸ Αλλά τι γίνεται αν καταλάβουμε ότι μια προτεινόμενη πορεία ενέργειας είναι εσφαλμένη; Μήπως η απόρριψη από μέρους μας μάς ελευθερώνει κατ’ ανάγκη από περαιτέρω ευθύνη πάνω στο ζήτημα; Αν ξέρουμε ότι αυτοί που συστήνουν την αδικοπραγία είναι αναμιγμένοι σ’ αυτήν, τι πρέπει να κάνουμε;

9. Γιατί μπορεί μερικοί να μην αναφέρουν την αδικοπραγία άλλων, αλλά γιατί αυτό είναι σοβαρό ζήτημα;

⁹ Μερικοί που γνωρίζουν την αδικοπραγία άλλων μπορεί να έχουν την τάση να μη λένε τίποτα γι’ αυτό σ’ αυτούς που έχουν την κύρια ευθύνη για να κρατούν την εκκλησία καθαρή. Γιατί; Ίσως δεν θέλουν να θεωρηθούν καταδότες, ή εξαιτίας μιας εσφαλμένης αντίληψης για την οσιότητα, μπορεί να σωπαίνουν για το ζήτημα ή μπορεί να το λένε μόνο σ’ εκείνους οι οποίοι υπόσχονται ότι θα το κρατήσουν κρυφό. Αυτό είναι πολύ σοβαρό. Γιατί; Επειδή μπορεί στην πραγματικότητα να οδηγήσει στο να συμμετέχει κάποιος στα αμαρτήματα άλλων.

10, 11. (α) Τι είπε ο απόστολος Ιωάννης για τη συμμετοχή στις αμαρτίες άλλων; (β) Αν έχουμε μάθει για κάποια αδικοπραγία από ένα μέλος της εκκλησίας, τι θα μπορούσαμε να ρωτήσουμε τον εαυτό μας;

¹⁰ Ο απόστολος Ιωάννης έδειξε ότι είναι δυνατόν να συμμετέχουμε στην αμαρτία κάποιου άλλου ατόμου. Έγραψε: «Πας όστις παραβαίνει και δεν μένει εν τη διδαχή του Χριστού Θεόν δεν έχει. . . . Εάν τις έρχηται προς εσάς και δεν φέρη την διδαχήν ταύτην, μη δέχεσθε αυτόν εις οικίαν και μη λέγετε εις αυτόν το χαίρειν· διότι ο λέγων εις αυτόν το χαίρειν γίνεται κοινωνός εις τα πονηρά αυτού έργα». (2 Ιωάννου 9-11) Ένας αποστάτης από ‘τη διδασκαλία του Χριστού’ δεν θα ήταν ένας αξιόλογος σύντροφος, και με το να μην τον χαιρετάει καν ο όσιος Χριστιανός θα απέφευγε να γίνει συμμέτοχος στην πονηρία του.

¹¹ Επειδή αυτό συμβαίνει με έναν αποστάτη, ασφαλώς δεν θα θέλουμε να γίνουμε συμμέτοχοι στην πονηρία άλλων των οποίων οι ανήθικες πράξεις έρχονται στην προσοχή μας. Τι θα γίνει λοιπόν αν γνωρίζουμε ότι ένα μέλος της εκκλησίας έχει γίνει κλέφτης ή μέθυσος; Αν δεν ενθαρρύνουμε το άτομο εκείνο να επιζητήσει τη συγχώρηση του Ιεχωβά και να ομολογήσει το αμάρτημά του στους πρεσβυτέρους, μήπως είμαστε εξ ολοκλήρου αθώοι; Όχι, γιατί έχουμε σοβαρή ευθύνη.

Ζωτική η Καθαρότητα και η Προστασία

12. Γιατί πρέπει να δείχνουμε ενδιαφέρον για την πνευματική καθαρότητα της εκκλησίας;

¹² Ατομικά, πρέπει να δείχνουμε ενδιαφέρον για την πνευματική καθαρότητα της εκκλησίας. Πόσο θαυμάσια τονίστηκε αυτό όταν επρόκειτο οι Ιουδαίοι εξόριστοι να εγκαταλείψουν τη Βαβυλώνα τον έκτο αιώνα π.Χ.! Η θεόδοτη εντολή ήταν: «Σύρθητε, σύρθητε, εξέλθετε εκείθεν, μη εγγίσητε ακάθαρτον· εξέλθετε εκ μέσου αυτής [της Βαβυλώνας]· καθαρίσθητε σεις οι βαστάζοντες τα σκεύη του Κυρίου».—Ησαΐας 52:11.

13. Πώς έδειξε ο Ιούδας ότι πρέπει να ενδιαφερόμαστε για να προστατεύεται ο λαός του Ιεχωβά από τους παραβάτες;

¹³ Πρέπει να ενδιαφερόμαστε επίσης να προστατεύσουμε το λαό του Ιεχωβά από εκείνους οι οποίοι θα επιζητούσαν να τους παρασύρουν στην αδικοπραγία. Οι «ασεβείς» στην εποχή του Ιούδα επιδίωκαν να ‘μετατρέψουν την παρ’ αξία καλοσύνη του Θεού σε δικαιολογία για χαλαρή διαγωγή’, αλλά ο όσιος εκείνος μαθητής ενήργησε για να προειδοποιήσει τους ομοπίστους του και έτσι να τους προστατέψει. Τους υπενθύμισε προειδοποιητικά παραδείγματα άπιστων Ισραηλιτών, απειθών αγγέλων, και άλλων. Διαβάστε τη θεόπνευστη επιστολή του, και θα δείτε ότι οι όσιοι Χριστιανοί δεν μπορούν να παραμένουν αδρανείς όταν απειλείται η καθαρότητα της εκκλησίας ή χρειάζεται προστασία ο λαός του Θεού από ανήθικα άτομα που έχουν ακάθαρτα ελατήρια.

14. Αν ένας παραβάτης δεν ομολογήσει στους πρεσβυτέρους, πώς μπορεί το εδάφιο Ψαλμός 26:4 να μας βοηθήσει να αποφασίσουμε τι θα κάνουμε;

¹⁴ Ωστόσο, υποθέστε ότι έχουμε ενθαρρύνει έναν παραβάτη να επιζητήσει τη συγχώρηση του Θεού και να ομολογήσει το σφάλμα του στους πρεσβυτέρους, αλλά αυτός το αναβάλλει ή δεν βλέπει πως χρειάζεται να κάνει αυτά τα βήματα. Μπορούμε εμείς απλώς να εγκαταλείψουμε το ζήτημα; Μερικοί μπορεί να σκέφτονταν ότι δεν θα ήθελαν να μπλεχτούν. Μπορεί να μη θέλουν να διακινδυνέψουν να χάσουν τη φιλία τους μ’ αυτόν που έχει κάνει το σφάλμα. Ή μπορεί να μη θέλουν να θεωρηθούν σαν άτομα που προδίδουν ένα μυστικό με το να το πουν στους πρεσβυτέρους. Αλλά αυτός είναι εσφαλμένος συλλογισμός. Ο ψαλμωδός Δαβίδ είπε: «Δεν εκάθησα μετά ανθρώπων ματαίων [με ψεύτες, ΜΝΚ]· και μετά υποκριτών δεν θέλω υπάγει». (Ψαλμός 26:4) Ασφαλώς λοιπόν δεν θα θέλαμε να γίνουμε συνεργοί «υποκριτών».

15. Πώς δείχνει το εδάφιο Λευιτικόν 5:1 την ευθύνη μας αφού δώσουμε σ’ έναν που έχει σφάλει ένα λογικό χρονικό διάστημα για να πλησιάσει τους πρεσβυτέρους για την αδικοπραγία του;

¹⁵ Επομένως, αφού δώσουμε στο άτομο που έχει σφάλει ένα λογικό χρονικό διάστημα για να πλησιάσει τους πρεσβυτέρους σχετικά με το αμάρτημά του, είναι ευθύνη μας ενώπιον του Ιεχωβά να μη γίνουμε συμμέτοχοι στην αμαρτία του. Πρέπει να πληροφορήσουμε τους υπεύθυνους επισκόπους ότι το άτομο έχει αποκαλύψει σοβαρή αδικοπραγία και αξίζει να ερευνήσουν το ζήτημα. Αυτό θα ήταν σε αρμονία με το εδάφιο Λευιτικόν 5:1, το οποίο λέει: «Εάν δε τις αμαρτήση και ακούση φωνήν ορκισμού και ήναι μάρτυς, είτε είδεν είτε εξεύρει· εάν δεν φανερώση αυτό, τότε θέλει βαστάσει την ανομίαν αυτού». Φυσικά, πρέπει να αποφεύγουμε να ενεργούμε βιαστικά κάνοντας μόνο υποθέσεις για αδικοπραγία.

16. Τι είναι πολύ μεγαλύτερης σπουδαιότητας από την οσιότητα σ’ ένα φίλο που αρνείται να αποκαλύψει τη σοβαρή αδικοπραγία του στους διορισμένους πρεσβυτέρους;

¹⁶ Στο σημερινό κόσμο, είναι γενικό το φαινόμενο να καλύπτει κανείς τις αδικοπραγίες των άλλων. Πολλοί είναι τόσο βουβοί όσο ένας πέτρινος τοίχος όταν πρόκειται να αποκαλύψουν την αδικοπραγία άλλων σ’ εκείνους που πρέπει να ξέρουν γι’ αυτές τις πράξεις. Αυτό απαιτεί δύναμη από τη Χριστιανική προσωπικότητα για να πληροφορήσει τους διορισμένους πρεσβυτέρους για το σοβαρό αμάρτημα ενός ομόπιστου. Αλλά αν θέλουμε να έχουμε την εύνοια του Ιεχωβά, πρέπει να μην αφήνουμε την προσωπική φιλία να μας τυφλώνει ως προς την αδικοπραγία κάποιου άλλου ατόμου. Οι σχέσεις μας με τον Θεό είναι πολύ μεγαλύτερης σπουδαιότητας από την οσιότητα σ’ ένα φίλο που είναι ένοχος σοβαρής αδικοπραγίας και αρνείται να αποκαλύψει το ζήτημα στους διορισμένους πρεσβυτέρους.

Ένα Πρόβλημα που Πρέπει Όλοι να το Εξετάσουν

17. Τι δείχνει ότι ορισμένοι νεαροί ανάμεσά μας πρέπει να προσέξουν ώστε να μη συμμετέχουν στις αμαρτίες άλλων;

¹⁷ Το πρόβλημα της συμμετοχής στις αμαρτίες άλλων υπάρχει μερικές φορές σε ορισμένους νεαρούς ανάμεσά μας. Αυτοί μπορεί να παραμένουν σιωπηροί και να αρνούνται να μιλήσουν σ’ αυτούς που πρέπει να πληροφορηθούν όταν άλλοι κάνουν πράγματα τα οποία θα μπορούσαν να επηρεάσουν καταστροφικά την εκκλησία ή θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην αποδοκιμασία του Ιεχωβά. Η συγκάλυψη της αδικοπραγίας άλλων είναι αρκετά συνηθισμένο φαινόμενο στα κοσμικά σχολεία. Αλλά όταν η άποψη αυτή επεκταθεί και στην εκκλησία, μπορεί να προκύψουν πολλά προβλήματα. Έχουν αναφερθεί μάλιστα περιπτώσεις παιδιών που αποφάσισαν ομαδικά να αναμιχθούν σε εσφαλμένη διαγωγή και ορκίστηκαν ο ένας στον άλλο να μην πουν τίποτα έτσι ώστε να μη μάθουν οι πρεσβύτεροι και οι γονείς σχετικά μ’ αυτή τη δραστηριότητα. Η υποχώρηση στην πίεση των συνομηλίκων και στην επιθυμία να γίνουν δεκτοί από την παρέα τους έχει προξενήσει πολλές στενοχώριες στους νεαρούς αυτούς, στους γονείς τους, και σε άλλους μέσα στην εκκλησία, όταν ανακαλύφθηκε η αδικοπραγία. Πρέπει να θυμούμαστε ότι δεν υπάρχει τίποτα κρυφό που δεν θα αποκαλυφθεί, και μια από τις κύριες ευθύνες μας ενώπιον του Ιεχωβά είναι να βοηθήσουμε να κρατηθεί η οργάνωσή του καθαρή.—Λουκάς 8:17.

18. Τι πρέπει να κάνουν οι Χριστιανοί γονείς αν τα παιδιά τους παραστρατήσουν;

¹⁸ Όλοι οι δούλοι του Ιεχωβά πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί να μην συμμετέχουν στις αμαρτίες άλλων. Μερικοί γονείς προσπαθούν να δικαιολογήσουν την εσφαλμένη διαγωγή των παιδιών τους, καλύπτοντάς τα. Αλλά οι Χριστιανοί γονείς δεν πρέπει να υιοθετήσουν την άποψη ότι όλοι είναι εναντίον των παιδιών τους όταν αυτά τα παιδιά κάνουν εσφαλμένα πράγματα. Αντίθετα, οι θεοσεβείς γονείς πρέπει να βοηθήσουν τα παιδιά τους που έχουν κάνει σφάλματα να λάβουν, να υιοθετήσουν και να ωφεληθούν από οποιαδήποτε απαραίτητη διαπαιδαγώγηση που εκτίθεται στο Λόγο του Θεού.

19. (α) Σχετικά με σοβαρά αμαρτήματα, για ποιο πράγμα πρέπει να είναι προσεκτικά τα Χριστιανικά έγγαμα ζευγάρια; (β) Τι πρέπει να κάνουν οι πρεσβύτεροι αν κάποιος απ’ αυτούς ή κάποιος διακονικός υπηρέτης διαπράξει κάποιο σοβαρό αμάρτημα;

¹⁹ Τα Χριστιανικά έγγαμα ζευγάρια χρειάζονται επίσης να είναι προσεκτικά ώστε να μην παραβιάζουν τους νόμους του Θεού καλύπτοντας σοβαρά αμαρτήματα ο ένας του άλλου. Πρέπει να θυμούνται την περίπτωση του Ανανία και της Σαπφείρας, οι οποίοι συνωμότησαν αλλά ανεπιτυχώς επεδίωξαν να καλύψουν ένα σοβαρό αμάρτημα. (Πράξεις 5:1-11) Οι πρεσβύτεροι πρέπει επίσης να είναι άγρυπνοι ώστε να μην προστατεύει ο ένας τον άλλον ή τους διακονικούς υπηρέτες αν κάποιος απ’ αυτούς έχει διαπράξει σοβαρό αμάρτημα που θα μπορούσε να οδηγήσει σε αποκοπή. Πρέπει να ακολουθούν την αρχή που εξέθεσε ο Παύλος, ο οποίος έγραψε: «Μη επίθετε χείρας ταχέως εις μηδένα, μηδέ γίνου κοινωνός αλλοτρίων αμαρτιών· φύλαττε σεαυτόν καθαρόν».—1 Τιμόθεον 5:22.

Η Σοφία της Διακράτησης Άψογης Διαγωγής

20. Αντί να καλύπτουμε ή να συμμετέχουμε στα χονδροειδή αμαρτήματα άλλων, τι πρέπει να κάνουμε;

²⁰ Οι δούλοι του Ιεχωβά δεν πρέπει ούτε να συμμετέχουν ούτε να μιμούνται τους κακούς τρόπους του κόσμου αυτού. Ο απόστολος Ιωάννης γράφοντας στον Γάιο είπε: «Αγαπητέ, μη μιμού το κακόν, αλλά το αγαθόν. Ο αγαθοποιών εκ του Θεού είναι, ο δε κακοποιών δεν είδε τον Θεόν». (3 Ιωάννου 11) Πόσο καλό είναι να οδηγούμαστε από τον ασφαλή Λόγο του Θεού και να κάνουμε έτσι αυτό που είναι καλό! Επομένως, αντί να καλύπτουμε ή να μετέχουμε στα χονδροειδή αμαρτήματα άλλων, η απόφασή μας πρέπει να είναι να λάμπουμε σαν φωστήρες, να είμαστε άψογοι και αθώοι. (Φιλιππησίους 2:14, 15) Κάθε δούλος του Θεού είναι υπεύθυνος για να κρατείται η εκκλησία καθαρή, καθώς ο ίδιος παραμένει ακηλίδωτος. (2 Πέτρου 3:14) Αλλά τι θα πούμε αν βασανίζεστε για το αν ήταν σωστό κάτι που έκανε κάποιος; Πρέπει να αισθάνεστε ελεύθερος να μιλήσετε με τους πρεσβυτέρους και να πάρετε κατεύθυνση σχετικά με τη σωστή πορεία που πρέπει να ακολουθήσετε.

21. (α) Πώς η αγάπη του Χριστού για την εκκλησία του είναι παράδειγμα για μας; (β) Σχετικά με την αδικοπραγία άλλων, ποια ευθύνη πρέπει να επωμιστούμε;

²¹ Η αγάπη μας για την οργάνωση του Ιεχωβά πρέπει να μιμηθεί την αγάπη του Ιησού Χριστού για την πνευματική του νύμφη, την εκκλησία. Αυτός «ηγάπησε την εκκλησίαν και παρέδωκεν εαυτόν υπέρ αυτής, διά να αγιάση αυτήν, καθαρίσας με το λουτρόν του ύδατος διά του λόγου, διά να παραστήση αυτήν εις εαυτόν ένδοξον εκκλησίαν, μη έχουσαν κηλίδα ή ρυτίδα ή τι των τοιούτων, αλλά διά να ήναι αγία και άμωμος». (Εφεσίους 5:25-27) Παρόμοια, η αγάπη μας για την οργάνωση του Ιεχωβά θα πρέπει να μας υποκινήσει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να την κρατήσουμε καθαρή. Είθε ποτέ να μην κάνουμε κάτι που θα ατιμάσει τον Θεό ή την οργάνωσή του ή θα παραβλέψει την αδικοπραγία άλλων μέσα στην εκκλησία. Αντίθετα, ας ενθαρρύνουμε τους παραβάτες να διορθώσουν τη διαγωγή τους και να επιζητήσουν τη βοήθεια των πρεσβυτέρων. Αν δεν το κάνουν αυτό μέσα σ’ ένα λογικό χρονικό διάστημα, ας επωμιστούμε εμείς την ευθύνη μας για να πληροφορήσουμε τους διορισμένους επισκόπους. Μ’ αυτό τον τρόπο, θα αποφύγουμε να γίνουμε συμμέτοχοι στις αμαρτίες άλλων και να φέρουμε κάποια ευθύνη για την εσφαλμένη διαγωγή τους.

22. (α) Για να αποκτήσουμε σωτηρία, τι πρέπει να κάνουμε; (β) Ποια ερωτήματα παραμένουν για εξέταση;

²² Η κοινή σωτηρία είναι ένας ασύγκριτος θησαυρός. Για να την αποκτήσουμε πρέπει να συνεχίσουμε να βαδίζουμε ενώπιον του Ιεχωβά με έναν ευθύ τρόπο. Ας βοηθάμε λοιπόν ο ένας τον άλλο για να το κάνουμε αυτό, χωρίς να συμμετέχουμε ποτέ σε αμαρτίες άλλων. Ο Ιεχωβά έχει προνοήσει στοργικά ώστε να υπάρχει μια οργανωτική διευθέτηση για να μας βοηθάει σ’ αυτές τις προσπάθειες, και σχετικά μ’ αυτό οι διορισμένοι πρεσβύτεροι παίζουν σπουδαίο ρόλο. Αλλά πώς μιμούνται αυτοί τον Ιεχωβά και το Γιο του, τον Καλό Ποιμένα; Ποια βοήθεια μπορούν να μας δώσουν οι πρεσβύτεροι στο δρόμο για τη ζωή; Το επόμενο άρθρο θα απαντήσει σ’ αυτά τα ερωτήματα.

Θυμάστε;

◻ Πώς πρέπει να βλέπετε τη διαπαιδαγώγηση;

◻ Αν ένας ομόπιστος σας πει ότι διέπραξε σοβαρό αμάρτημα, τι πρέπει να τον παροτρύνετε να κάνει;

◻ Τι πρέπει να κάνετε αν γνωρίζετε ότι ένας παραβάτης δεν έχει ομολογήσει το αμάρτημά του στους διορισμένους πρεσβυτέρους;

◻ Είτε είμαστε πρεσβύτεροι, είτε γαμήλιοι σύντροφοι, είτε παιδιά, πώς μπορούμε να αποφύγουμε τη συμμετοχή στις αμαρτίες άλλων;

[Εικόνα στη σελίδα 20]

Ο απόστολος Ιωάννης προειδοποίησε ενάντια στη συμμετοχή στις αμαρτίες άλλων