Η Ακεραιότητα του Ιώβ—Γιατί Τόσο Αξιοσημείωτη;
«Έως να εκπνεύσω, δεν θέλω απομακρύνει την ακεραιότητά μου απ’ εμού»!—ΙΩΒ 27:5.
1. Ποιος ήταν ο Ιώβ, και πώς γνωρίζουμε ότι ήταν πραγματικό πρόσωπο;
Ο ΙΩΒ ήταν ένας εξέχων άνθρωπος στην ιστορία. Όχι μόνο είχε πολλά υλικά πλούτη, αλλά ήταν σεβαστός σαν συμπονετικός κριτής και ηγέτης. Η Βίβλος λέει ότι ήταν «ο μεγαλήτερος πάντων των κατοίκων της Ανατολής». (Ιώβ 1:3· 29:12-25) Αναφέρεται, μαζί με τον Νώε και τον Δανιήλ, σαν ένας πολύ δίκαιος άνθρωπος. (Ιεζεκιήλ 14:14, 20) Η Βίβλος παρουσιάζει επίσης τον Ιώβ σαν παράδειγμα για να το μιμηθούν οι Χριστιανοί, δείχνοντας έτσι ότι ήταν ένα πραγματικό πρόσωπο της ιστορίας.—Ιακώβου 5:11.
2. Πώς μπορούμε να καθορίσουμε πότε υπέφερε ο Ιώβ τη δοκιμασία του Σατανά;
2 Ο Ιώβ ζούσε στη γη της Ουζ, τη σημερινή Αραβία. Μολονότι δεν ήταν Ισραηλίτης, ο Ιώβ ήταν λάτρης του Ιεχωβά, κάτι στο οποίο ο Ιεχωβά έστρεψε την προσοχή τού Σατανά. Η δήλωση του Θεού ότι «δεν υπάρχει όμοιος αυτού εν τη γη, άνθρωπος άμεμπτος και ευθύς» αποκαλύπτει ότι εκείνο τον καιρό δεν ζούσε κανένας άλλος εξέχοντας δούλος του Θεού. (Ιώβ 1:8) Έτσι, η δοκιμασία του Ιώβ από τον Σατανά πρέπει να συνέβη ενόσω οι μακρινοί του εξάδελφοι, οι Ισραηλίτες, ήταν σε δουλεία στην Αίγυπτο—κάποια περίοδο στη διάρκεια των ετών που ακολούθησαν μετά το θάνατο του Ιωσήφ το 1657 π.Χ. που ήταν ένας εξέχων τηρητής ακεραιότητας, και προτού αρχίσει ο Μωυσής την πορεία του ακεραιότητας.
3. Ποιος έγραψε το βιβλίο του Ιώβ, και γιατί μπόρεσε να πάρει τις πληροφορίες;
3 Ο Μωυσής προφανώς έγραψε το βιβλίο τού Ιώβ. Αλλά πώς θα μπορούσε να είχε μάθει για τη δοκιμασία του Ιώβ; Αφού ο Μωυσής αναγκάστηκε να φύγει από την Αίγυπτο το 1553 π.Χ., εγκαταστάθηκε στη Μαδιάμ, όχι μακριά από τη γη Ουζ. (Έξοδος 2:15-25· Πράξεις 7:23-30) Ο Ιώβ τότε ζούσε τα τελευταία 140 χρόνια της ζωής του στα οποία ο Ιεχωβά τον ευλόγησε. (Ιώβ 42:16) Αργότερα, όταν οι Ισραηλίτες ήταν κοντά στην Ουζ προς το τέλος του ταξιδιού τους στην έρημο, ο Μωυσής θα μπορούσε να είχε ακούσει για τα τελευταία χρόνια της ζωής του Ιώβ και το θάνατό του.
Η Περιορισμένη Γνώση του Ιώβ
4. (α) Ποια ήταν προφανώς η πηγή της γνώσης του Ιώβ σχετικά με τον Ιεχωβά, και γιατί θα πρέπει χωρίς αμφιβολία να είχε επικοινωνήσει με τους απογόνους τού Αβραάμ και του Ισαάκ; (β) Πώς ο Ιώβ έγινε άνθρωπος εξέχουσας ακεραιότητας;
4 Όταν ο Ιώβ δοκιμάστηκε, η γνώση του για τον Θεό και τους σκοπούς του ήταν περιορισμένη, επειδή δεν είχε ακόμη καταγραφεί κανένα μέρος της Βίβλου. Ωστόσο, ο Ιώβ θα γνώριζε κάτι για τον τρόπο πολιτείας του Ιεχωβά με τον Αβραάμ, τον Ισαάκ, τον Ιακώβ και τον Ιωσήφ. Και αυτό επειδή ο Ιώβ ήταν προφανώς απόγονος του αδελφού τού Αβραάμ, του Ναχώρ, μέσω του πρωτότοκου γιου τού Ναχώρ, του Ουζ. Επιπλέον, ο αδελφός τού Ουζ ήταν ο Βαθουήλ, ο πατέρας τής γυναίκας τού Ισαάκ, της Ρεβέκκας και ο προπάππος τού Ιωσήφ. (Γένεσις 22:20-23) Ο Ιώβ χωρίς αμφιβολία διαφύλαττε σαν θησαυρό οποιαδήποτε γνώση είχε για τις επικοινωνίες του Ιεχωβά με τον Αβραάμ και τους απογόνους του, και ανησυχούσε να ευαρεστεί τον Ιεχωβά. Έτσι ο Ιώβ έγινε άνθρωπος εξέχουσας ακεραιότητας, άμεμπτος και πλήρως αφοσιωμένος στον Ιεχωβά.
5. Τι ιδιαίτερα κάνει την ακεραιότητα του Ιώβ τόσο εξέχουσα;
5 Δεν πέρασε πολύς καιρός από το θάνατο του Ιωσήφ στην Αίγυπτο και η ακεραιότητα του Ιώβ έγινε αντικείμενο αντιλογίας μεταξύ του Ιεχωβά Θεού και του Σατανά στους αόρατους ουρανούς. Ωστόσο, ο Ιώβ δεν ήξερε τίποτα γι’ αυτή την αντιλογία που περιστρεφόταν γύρω από την ακεραιότητά του. Και ιδιαίτερα αυτή η άγνοιά του σχετικά με το γιατί υπέφερε, κάνει τόσο αξιοσημείωτη την αδιάσπαστη ακεραιότητά του. Για το όφελος όλων των μετέπειτα δούλων του Θεού, όμως, ο Ιεχωβά έκανε τον Μωυσή να καταγράψει τις λεπτομέρειες της αντιλογίας σχετικά με την ακεραιότητα του Ιώβ.
Το Ζήτημα της Ακεραιότητας του Ιώβ
6. (α) Πώς μια συνέλευση στον ουρανό αποκάλυψε την ύπαρξη ενός ζητήματος μεταξύ Θεού και Σατανά; (β) Πότε δημιουργήθηκε το ζήτημα αυτό και τι περιλάμβανε;
6 Το βιβλίο του Ιώβ αφαιρεί το πέπλο της αορασίας και μας δίνει την εικόνα μιας συνάθροισης αγγέλων που έλαβε χώρα ενώπιον του Ιεχωβά Θεού στον ουρανό. Εκεί ο Ιεχωβά υπενθυμίζει στον Σατανά, που είναι και αυτός παρών, ότι «δεν υπάρχει όμοιος αυτού [του Ιώβ] εν τη γη, άνθρωπος άμεμπτος και ευθύς, φοβούμενος τον Θεόν και απεχόμενος από κακού». (Ιώβ 1:8) Σαφώς, υπάρχει κάποιο ζήτημα που περιλαμβάνει την ακεραιότητα του Ιώβ. Αλλά δεν είναι καινούργιο. Το ζήτημα υπονοήθηκε όταν ο Σατανάς απομάκρυνε τον Αδάμ και την Εύα από τον Θεό, και στην πραγματικότητα είπε: ‘Μόνο δος μου την ευκαιρία και εγώ μπορώ να απομακρύνω καθέναν από το να σε υπηρετεί’.—Γένεσις 3:1-6.
7. Ποιες προτάσεις υποχρεώθηκε να παρουσιάσει ο Σατανάς για να εξηγήσει την ακεραιότητα του Ιώβ και πώς προκάλεσε ο Διάβολος τον Θεό;
7 Τώρα, στη διάρκεια όλης αυτής της επίσημης συνάθροισης στον ουρανό, ο Σατανάς υποχρεώνεται να παρουσιάσει τις προτάσεις σχετικά με τη βάση της ακεραιότητας του Ιώβ. «Μήπως δωρεάν φοβείται ο Ιώβ τον Θεόν;» ρωτάει. «Δεν περιέφραξας κυκλόθεν αυτόν και την οικίαν αυτού και πάντα όσα έχει; . . . Πλην τώρα έκτεινον την χείρα σου», προκαλεί ο Σατανάς, «και έγγισον πάντα όσα έχει, δια να ίδης εάν δεν σε βλασφημήση κατά πρόσωπον».—Ιώβ 1:9-11.
8. (α) Πώς ανταποκρίθηκε ο Ιεχωβά στην πρόκληση του Σατανά; (β) Ποια φριχτά χτυπήματα κατάφερε ο Σατανάς στον Ιώβ;
8 Ο Ιεχωβά δέχεται την πρόκληση του Σατανά. Εμπιστεύεται πλήρως στην ακεραιότητα του Ιώβ και απαντά στον Σατανά: «Ιδού, εις την χείρα σου πάντα όσα έχει· μόνον επ’ αυτόν μη επιβάλης την χείρα σου». (Ιώβ 1:12) Ο Σατανάς πλήττει αμέσως τον Ιώβ. Σε μια επιδρομή που έκαναν οι Σαβαίοι αποσπούν από τον Ιώβ 1.000 βόδια και 500 όνους, και σκοτώνουν όλους τους υπηρέτες του εκτός από έναν. Μετά ο Σατανάς στέλνει φωτιά από τον ουρανό για να κατακάψει 7.000 πρόβατα του Ιώβ μαζί με τους υπηρέτες του, και γλιτώνει μόνο ένας απ’ αυτούς. Μετά ο Σατανάς κάνει τρεις συμμορίες Χαλδαίων να αποσπάσουν από τον Ιώβ 3.000 καμήλες και να σκοτώσουν όλους τους υπηρέτες εκτός από έναν. Τελικά, ο Σατανάς στέλνει έναν μεγάλο άνεμο που πλήττει το σπίτι στο οποίο συμποσιάζονται τα δέκα παιδιά του Ιώβ, και όλοι τους πεθαίνουν. Μετά, σε γρήγορη διαδοχή, οι επιζώντες απ’ αυτές τις συμφορές αναφέρουν στον Ιώβ τις φρικτές ειδήσεις.—Ιώβ 1:13-19.
9. Τι ήταν εκείνο που έκανε τις συμφορές του Ιώβ ιδιαίτερα δύσκολες για να τις αντέξει, και όμως ποια ήταν η ανταπόκριση του Ιώβ σ’ αυτές;
9 Τι συμφορές! Ακόμη και αν κατανοούσε ο Ιώβ ποιος τις είχε προκαλέσει, θα ήταν δύσκολο να τις αντέξει. Αλλ’ όμως δεν ήξερε! Δεν ήξερε ότι ήταν το επίκεντρο μιας αντιλογίας στον ουρανό και ότι ο Ιεχωβά τον χρησιμοποιούσε για να δείξει ότι υπάρχουν άνθρωποι που θα κρατήσουν την ακεραιότητά τους παρ’ όλα τα άδικα παθήματα που ο Σατανάς μπορεί να φέρει πάνω τους. Ωστόσο, καθώς πλήττεται ο Ιώβ από θλίψη και σκέφτεται μάλιστα ότι κατά κάποιον τρόπο ο Θεός ήταν υπεύθυνος για τις απώλειές του, λέει: «Ο Κύριος έδωκε και ο Κύριος αφήρεσεν· είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον». Ναι, «εν πάσι τούτοις δεν ημάρτησεν ο Ιώβ και δεν έδωκεν αφροσύνην εις τον Θεόν».—Ιώβ 1:20-22.
10. (α) Ποια περαιτέρω παραχώρηση σχετικά με τον Ιώβ ζήτησε ο Σατανάς, και γιατί ο Ιεχωβά ήταν πρόθυμος να του τη δώσει; (β) Ποιες ήταν οι συνέπειες στον Ιώβ εξαιτίας της ελεεινής κατάστασης στην οποία είχε καταντήσει;
10 Πόσο ταπεινωτικό ήταν για τον Σατανά, σε μια άλλη συνάθροιση των αγγέλων, να του υπενθυμίσει ο Ιεχωβά σχετικά με τον Ιώβ: «Έτι κρατεί την ακεραιότητα αυτού»! Αλλ’ ο Σατανάς δεν εγκαταλείπει την προσπάθεια. Τώρα προκαλεί ότι αν του δοθεί η ευκαιρία να πλήξει σωματικά τον Ιώβ, ο Ιώβ θα βλασφημήσει τον Θεό κατά πρόσωπο. Εμπιστευόμενος ο Ιεχωβά στην ακεραιότητα του Ιώβ, ακόμη και σ’ αυτό το βαθμό, δίνει την άδεια, προειδοποιώντας μόνο τον Σατανά να μην πειράξει τη ζωή του Ιώβ. Έτσι ο Σατανάς πλήττει «τον Ιώβ με έλκος κακόν από του ίχνους των ποδών αυτού έως της κορυφής αυτού». (Ιώβ 2:1-8) Ο Ιώβ καταντάει σε τέτοια αηδιαστικά ελεεινή κατάσταση που οι συγγενείς του και οι φίλοι του φεύγουν μακριά, και οι πρώην γνωστοί του τον χλευάζουν.—Ιώβ 12:4· 17:6· 19:13-19· 30:1, 10-12.
11. Ποιο περαιτέρω χτύπημα αναγκάστηκε να υπομείνει ο Ιώβ, και τι έκανε τόσο αξιοσημείωτη την τήρηση ακεραιότητας από μέρους του ενόψει όλων των δυσκολιών του;
11 Μετά έρχεται ένα άλλο χτύπημα! Η πίστη της γυναίκας τού Ιώβ εξασθενεί. Του λέει: «Έτι κρατείς την ακεραιότητά σου; βλασφήμησον τον Θεόν και απόθανε»! Αλλά αυτός της λέει: «Ελάλησας ως λαλεί μία εκ των αφρόνων γυναικών· τα αγαθά μόνον θέλομεν δεχθή εκ του Θεού, και τα κακά δεν θέλομεν δεχθή;» Και όπως η αφήγηση λέει, «Εν πάσι τούτοις δεν ημάρτησεν ο Ιώβ με τα χείλη αυτού». (Ιώβ 2:9, 10) Και όταν θυμηθείτε ότι ο λόγος για τα παθήματά του δεν είχε αποκαλυφθεί στον Ιώβ, πόσο πραγματικά αξιοσημείωτη είναι η ακεραιότητά του!
Ένα Άλλο Είδος Επίθεσης
12. (α) Ποιοι ήταν οι άντρες που ήρθαν να παρηγορήσουν τον Ιώβ; (β) Πώς χρησιμοποίησε ο Σατανάς τους άντρες αυτούς για να δοκιμάσουν τον Ιώβ περαιτέρω;
12 Αλλά ο Σατανάς δεν τελείωσε. Εγείρει τρεις άντρες υποτιθέμενης σοφίας οι οποίοι είτε γνώριζαν προσωπικά τον Ιώβ είτε είχαν ακούσει για τη φήμη του ότι ήταν «ο μεγαλήτερος πάντων των κατοίκων της Ανατολής». Προφανώς αυτοί είναι αρκετά μεγαλύτεροι από τον Ιώβ. (Ιώβ 1:3· 15:10· 32:6) Οι δυο απ’ αυτούς είναι μακρινοί συγγενείς. Ο Ελιφάς ο Θαιμανίτης είναι απόγονος του Αβραάμ μέσω του Θαιμάν, εγγονός του Ησαύ, και ο Βιλδάδ ο Σαυχίτης είναι απόγονος του γιου του Αβραάμ του Σουά. (Ιώβ 2:11· Γένεσις 36:15· 25:2) Η καταγωγή του Σωφάρ είναι αβέβαιη. Φαινομενικά οι τρεις αυτοί έρχονται να παρηγορήσουν τον Ιώβ, αλλά στην πραγματικότητα ο Σατανάς τους χρησιμοποιεί σε μια προσπάθειά του να υπονομεύσει την ακεραιότητα του Ιώβ. Όπως ακριβώς οι πολιτικοί ανακριτές παριστάνουν τους φίλους για να υπονομεύσουν τις οσιότητες των φυλακισμένων ενάντια στις ίδιες τους τις κυβερνήσεις, ο Σατανάς έλπιζε ότι οι ‘παρηγορητές’ του θα έστρεφαν τον Ιώβ ενάντια στον Θεό του.—Ιώβ 16:2, 3.
13. (α) Τι έκαναν οι επισκέπτες του Ιώβ όταν έφτασαν; (β) Όταν άρχισε ο γύρος των ομιλιών ποια πορεία ακολούθησε;
13 Όταν φτάνουν, οι τρεις επισκέπτες περνούν εφτά μέρες και εφτά νύχτες παρατηρώντας σιωπηλά τον μαρτυρικό πόνο του Ιώβ και την υπερβολική ταπείνωση. (Ιώβ 2:12, 13) Ο Ελιφάς ο οποίος προφανώς είναι ο μεγαλύτερος, τελικά παίρνει την πρωτοβουλία να μιλήσει, καθορίζοντας τη διάθεση και το γενικό θέμα σε μια συζήτηση με τρεις γύρους. Ο λόγος του Ελιφά, καθώς και οι λόγοι των συντρόφων του, αποτελείται κυρίως από κατηγορίες. Μετά το λόγο καθενός από τους κατηγόρους του, ο Ιώβ, με τη σειρά, απαντάει, αντικρούοντας τα επιχειρήματά τους. Ο Σωφάρ δεν παίρνει μέρος στον τρίτο γύρο της συζήτησης, επειδή προφανώς πιστεύει ότι δεν μπορεί να προσθέσει τίποτα περισσότερο. Έτσι, ο Σωφάρ απευθύνει μόνο δυο λόγους, ενώ ο Ελιφάς και Βιλδάδ απευθύνουν τρεις ο καθένας.
14. Ποιο είδος επιχειρημάτων χρησιμοποίησαν οι τρεις ενάντια στον Ιώβ, και πώς ο Σατανάς χρησιμοποίησε παρόμοια τακτική ενάντια στον Ιησού;
14 Οι λόγοι του Ελιφά είναι μακρύτεροι, και η γλώσσα του είναι κάπως πιο ήπια. Η γλώσσα του Βιλδάδ είναι πιο καυστική, και του Σωφάρ ακόμη περισσότερο. Τα επιχειρήματά τους είναι ύπουλα σχεδιασμένα για να πετύχουν το σκοπό του Σατανά να διασπάσει την ακεραιότητα του Ιώβ. Συχνά αναφέρουν πραγματικά γεγονότα, αλλά η τοποθέτηση και η εφαρμογή είναι λάθος. Ο Σατανάς χρησιμοποίησε την ίδια τακτική ενάντια στον Ιησού. Παραθέτοντας ένα εδάφιο που λέει ότι άγγελος Θεού θα προστάτευε το δούλο του από βλάβη, ο Σατανάς προσκάλεσε τον Ιησού να αποδείξει πως ήταν γιος του Θεού με το να πέσει κάτω από τον ναό. (Ματθαίος 4:5-7· Ψαλμός 91:11, 12) Ο Ιώβ, για μια εκτεταμένη περίοδο, αντιμετώπισε παρόμοιο σατανικό συλλογισμό.
15. Τι ισχυρίστηκε ο Ελιφάς πως ήταν η πηγή των δυσκολιών του Ιώβ;
15 Στον αρχικό του λόγο, ο Ελιφάς ισχυρίζεται ότι τα προβλήματα του Ιώβ είναι τιμωρία από τον Θεό για τις αμαρτίες του. «Τις αθώος ων απωλέσθη;» ρωτάει. «Καθώς εγώ είδον, όσοι ηροτρίασαν ανομίαν και έσπειραν ασέβειαν, θερίζουσιν αυτάς». (Ιώβ 4:7, 8) Στη συνέχεια, ο Ελιφάς ισχυρίζεται ότι ο Θεός δεν εμπιστεύεται τους δούλους του. «Αυτός δεν εμπιστεύεται εις τους δούλους αυτού», λέει ο Ελιφάς, «και εν τοις αγγέλοις αυτού βλέπει ελάττωμα· πόσω μάλλον εις τους κατοικούντας οικίας πηλίνας».—Ιώβ 4:18, 19.
16. Πώς έδωσε συνέχεια ο Βιλδάδ στην επίθεση του Ελιφά, και ποιο άδικο παράδειγμα χρησιμοποίησε;
16 Ο Βιλδάδ δίνει συνέχεια στην προφορική επίθεση. «Εάν ήσο καθαρός και ευθύς», λέει, «βεβαίως τώρα [ο Θεός] ήθελεν εγερθή δια σε, και ήθελεν ευτυχεί η κατοικία της δικαιοσύνης σου [θα αποκαθιστούσε βεβαίως τη δίκαιη κατοικία σου, ΜΝΚ]». Ο Βιλδάδ παρατηρεί ότι οι πάπυροι και τα καλάμια στεγνώνουν και μαραίνονται χωρίς νερό, και αληθινά καταλήγει ότι το ίδιο θα συμβεί και σε ‘όλους εκείνους που ξεχνούν τον Θεό’. Αλλά πόσο λάθος ήταν να εφαρμόσει το παράδειγμα αυτό στον Ιώβ, και να προσθέσει, «Η ελπίς του υποκριτού [αποστάτη, ΜΝΚ] θέλει χαθή»!—Ιώβ 8:6, 11-13.
17. Ποια έντονα σχόλια έκανε ο Σωφάρ;
17 Τα σχόλια του Σωφάρ είναι ακόμη πιο έντονα. Στην πραγματικότητα, λέει ‘Ω, και να μίλαγε ο Θεός και να σου έλεγε τι σκέφτεται! Ο Θεός ξέρει τι έχεις κάνει. Σε τιμωρεί πολύ λιγότερο απ’ ό,τι σου αξίζει. Απόβαλε τις αμαρτίες σου και άφησε πίσω όλη την κακία σου, και τότε θα έχεις ασφάλεια και πολλούς φίλους’.—Ιώβ 11:4-6, 14-20.
18. Στο δεύτερο γύρο της συζήτησης, πώς συνέχισαν και οι τρεις την επίθεσή τους στον Ιώβ;
18 Στο δεύτερο γύρο της συζήτησης, ο Ελιφάς συνεχίζει την επίθεση στην ακεραιότητα του Ιώβ. ‘Γιατί, ο Θεός δεν εμπιστεύεται καν τους αγγέλους του, πόσο περισσότερο κάποιον σαν και εσένα! Ο κακός άνθρωπος έχει πάντοτε προβλήματα’. (Ιώβ 15:14-16, 20) Ο Βιλδάδ, θυμωμένος από τη σταθερή αντίσταση του Ιώβ στα επιχειρήματά του, λέει: ‘Το φως σου θα σβήσει. Κάθε ανάμνηση για την ύπαρξή σου θα χαθεί. Αυτό συμβαίνει σ’ εκείνους που ξεχνούν τον Θεό’. (Ιώβ 18:5, 12, 13, 17-21) Ο Σωφάρ, θίγοντας την προηγούμενη ευημερία του Ιώβ, ρωτάει: ‘Δεν ξέρεις ότι οι χαρούμενες φωνές του κακού είναι σύντομες, και η χαρά του αποστάτη στιγμιαία; Ο ουρανός αποκαλύπτει τα παραπτώματα του κακού’.—Ιώβ 20:4, 5, 26-29.
19. (α) Σύμφωνα με τον Ελιφά, τι αξία δίνει ο Θεός στην ακεραιότητα του ανθρώπου; (β) Πώς τελείωσε ο Βιλδάδ την προφορική του επίθεση στον Ιώβ;
19 Ξεκινώντας τον τρίτο γύρο της συζήτησης, ο Ελιφάς ρωτάει: ‘Μπορεί να έχει κανένας άνθρωπος αξία στον Θεό; Ακόμη και αν ήσουν άμεμπτος, μήπως θα ωφελούνταν ο Θεός απ’ αυτό; Επίστρεψε στον Θεό’, λέει, ‘και τακτοποίησε τις υποθέσεις σου. Τότε θα αποκατασταθείς’. (Ιώβ 22:2, 3, 21-23) Ο Βιλδάδ τελειώνει την προφορική επίθεση. ‘Ποιος πάνω στη γη μπορεί να καυχηθεί ότι είναι καθαρός;’ ρωτάει. ‘Ο Θεός είναι τόσο ένδοξος που ακόμη και το φεγγάρι και τα άστρα είναι τίποτα γι’ αυτόν. Πόσο μικρότερος είναι ο άνθρωπος, ο οποίος μπροστά του είναι σαν σκουλήκι!’—Ιώβ 25:2-6.
Η Απολογία του Ιώβ και η Διόρθωση
20. (α) Πώς απάντησε ο Ιώβ στο επιχείρημα ότι τα παθήματα είναι τιμωρία από τον Θεό για αμαρτίες; (β) Ποια ήταν η απόφαση του Ιώβ, και πώς γνωρίζουμε ότι η ακεραιότητά του ενδιέφερε πραγματικά τον Θεό;
20 Παρά τα φρικτά του παθήματα, ο Ιώβ ούτε για μια στιγμή δεν ενδίδει στους απατηλούς ισχυρισμούς των βασανιστών του. Αν τα παθήματα είναι μια τιμωρία από τον Θεό για αμαρτίες, ρωτάει, «δια τι οι ασεβείς [κακοί, ΜΝΚ] ζώσι, γηράσκουσι, μάλιστα ακμάζουσιν εις πλούτη;» (Ιώβ 21:7-13) Και σε αντίθεση μ’ αυτά που λένε οι κατήγοροι του Ιώβ, ο Ιεχωβά εκτιμάει τους τηρητές ακεραιότητας οι οποίοι μ’ αυτόν τον τρόπο δίνουν απάντηση στο χλευασμό του Σατανά ότι μπορεί να απομακρύνει καθέναν από το να υπηρετεί τον Θεό. (Παροιμίαι 27:11· Ψαλμός 41:12) Ο Ιώβ είναι βέβαιος για την ακεραιότητά του, αναφωνώντας: «Έως να εκπνεύσω, δεν θέλω απομακρύνει την ακεραιότητά μου απ’ εμού»! (Ιώβ 27:5) Όχι, δεν έχει κάνει τίποτα που να αξίζει τα όσα του συνέβησαν.
21. Τι είπε ο Ελιού στους ψεύτικους παρηγορητές του Ιώβ, και ποια απαραίτητη διόρθωση έδωσε στον Ιώβ;
21 Ο νεαρός Ελιού έχει ακούσει προσεκτικά κάθε λέξη απ’ αυτή την παρατεταμένη συζήτηση. Τώρα μιλάει, λέγοντας στους ψεύτικους παρηγορητές του Ιώβ ότι δεν είπαν τίποτα που να απέδειξε ότι ο Ιώβ είναι αμαρτωλός. (Ιώβ 32:11, 12) Μετά, στρέφοντας στον Ιώβ, ο Ελιού λέει: «Ήκουσα την φωνήν των λόγων σου, είμαι καθαρός χωρίς αμαρτίας· είμαι αθώος· και ανομία δεν υπάρχει εν εμοί· ιδού, ευρίσκει αφορμάς εναντίον μου· με νομίζει εχθρόν αυτού . . . Κατά τούτο δεν είσαι δίκαιος». (Ιώβ 33:8-13· 6:29· 13:24, 27· 19:6-8) Ναι, ο Ιώβ έδειξε πάρα πολύ ενδιαφέρον για τη δικαίωσή του. Ωστόσο, ταυτόχρονα, ποτέ δεν καταδίκασε τον Θεό, ούτε έχασε την εμπιστοσύνη του ότι ο Θεός θα έκανε το σωστό.
22. (α) Αφού άκουσε προσεκτικά τον Ιεχωβά, ποια ήταν η ανταπόκριση του Ιώβ; (β) Τι απαίτησε ο Θεός για τους ψεύτικους παρηγορητές του Ιώβ, και ποια ήταν η τελική έκβαση στον Ιώβ;
22 Μια θύελλα προμηνύεται καθώς ο Ελιού τελειώνει το λόγο του, και ο Ιεχωβά ο ίδιος μιλάει από ανεμοστρόβιλο: «Τις ούτος, όστις σκοτίζει την βουλήν μου διά λόγων ασυνέτων; Ζώσον ήδη την οσφύν σου . . . Θέλω σε ερωτήσει, και φανέρωσόν μοι». Αφού ο Ιώβ ακούει τον Ιεχωβά, παραδέχεται ότι μίλησε βιαστικά, χωρίς πλήρη γνώση, και μετανοιώνει ‘με χώμα και στάχτη’. Έπειτα, ο Ιεχωβά καταδικάζει έντονα τον Ελιφά και τους δυο συντρόφους του, δίνοντας οδηγία στον Ιώβ να μεσολαβήσει για χάρη τους. Μετά απ’ αυτό ο Ιώβ αποκαθίσταται, και ευλογείται με εφτά γιους και τρεις όμορφες κόρες και διπλά ζωντανά απ’ όσα είχε πριν. Αφού ζει 140 χρόνια ακόμη, ο Ιώβ πεθαίνει «γέρων και πλήρης ημερών».—Ιώβ 38:1-4· 42:1-17.
23. Πώς πρέπει να μας επηρεάσει η ακεραιότητα του Ιώβ;
23 Πραγματικά, ο Ιώβ ήταν ένας αξιόλογος άνθρωπος ακεραιότητας! Δεν είχε κανένα τρόπο για να γνωρίζει ότι είχε γίνει στόχος της κακής πρόκλησης του Σατανά. Αυτό τονίζει περισσότερο την ακεραιότητά του γιατί μολονότι πίστευε ότι όλα τα παθήματά του προέρχονταν από τον Θεό, ωστόσο δεν αρνήθηκε τον Θεό ούτε τον βλασφήμησε. Τι μάθημα είναι αυτό για μας, αφού γνωρίζουμε την πηγή των δοκιμασιών της ακεραιότητάς μας! Ασφαλώς θα πρέπει να υποκινηθούμε να μιμηθούμε το παράδειγμα του Ιώβ και να συνεχίσουμε στο έργο του Ιεχωβά άσχετα με το τι μπορεί να φέρει εναντίον μας ο Αντίδικος του Θεού.
Μπορείτε να Απαντήσετε;
◻ Ποιοι παράγοντες κάνουν την ακεραιότητα του Ιώβ τόσο αξιοσημείωτη;
◻ Ποιοι επισκέφθηκαν τον Ιώβ, και τι έλπιζε ο Σατανάς ότι θα κατάφερναν;
◻ Ποια επιχειρήματα χρησιμοποίησαν οι τρεις ενάντια στον Ιώβ;
◻ Ποια απολογία έκανε ο Ιώβ, και πώς διορθώθηκε;
◻ Ποια ήταν η έκβαση, και πώς πρέπει εμείς να επηρεαστούμε;
[Εικόνα στη σελίδα 25]
Ο Σατανάς έστειλε τρεις ‘παρηγορητές’ για να στρέψει τον Ιώβ ενάντια στον Θεό