Ερωτήσεις από Αναγνώστες

◼ Μέχρι τώρα γνώριζα ότι από τότε που ο άνθρωπος έπεσε στην αμαρτία ο Θεός πολιτεύεται με τους ανθρώπους μόνο μέσω του Γιου του. Έτσι, πώς μπορούσε ο Ιεχωβά να πολιτεύεται απευθείας με τον Σατανά, όπως δείχνει το βιβλίο του Ιώβ;

Ο Θεός πολιτεύτηκε με τους ανθρώπους μέσω του Γιου του και πριν και μετά που αμάρτησε ο Αδάμ και παρήγαγε ένα ατελές γένος.—Ρωμαίους 5:12.

Τα εδάφια Κολοσσαείς 1:16, 17, αναφέρουν, σχετικά με τον πρωτότοκο Γιο τού Θεού: «Επειδή δι’ αυτού εκτίσθησαν τα πάντα, τα εν τοις ουρανοίς και τα επί της γης, τα ορατά και τα αόρατα . . . τα πάντα δι’ αυτού και εις αυτόν εκτίσθησαν· και αυτός είναι προ πάντων, και τα πάντα συντηρούνται δι’ αυτού». Ένα παρόμοιο σημείο παρουσιάζουν και τα εδάφια Ιωάννης 1:1-3, αλλά μαθαίνουμε επίσης ότι αυτός ο Γιος ήταν ο Λόγος. Ακόμη και όταν όλοι οι άνθρωποι ήταν τέλειοι, πριν αμαρτήσει ο Αδάμ και η Εύα, ο Θεός πολιτευόταν μαζί τους και επικοινωνούσε μ’ αυτούς μέσω του εκπροσώπου Του, του Λόγου. Ώστε, δεν θα πρέπει να νομίζουμε ότι η πολιτεία του Θεού με το ανθρώπινο γένος μέσω του Γιου του είναι συνέπεια της πτώσης του ανθρώπου στην αμαρτία και στην ατέλεια.

Η Αγία Γραφή δεν μας δίνει πολλές λεπτομέρειες σχετικά με το πώς ο Ιεχωβά Θεός επικοινωνεί με τα πνευματικά πλάσματα. Τα κεφάλαια 1 και 2 του Ιώβ αναφέρουν ότι ο Σατανάς παρουσιάστηκε κάποτε ‘ενώπιον του Ιεχωβά’ σε μια συνάθροιση των αγγέλων στον ουρανό. «Και είπεν ο Κύριος [Ιεχωβά (ΜΝΚ)] προς τον Σατανάν, Πόθεν έρχεσαι;» (Ιώβ 1:6, 7) Σ’ αυτήν την περίπτωση το βιβλίο του Ιώβ δεν δείχνει τον Σατανά να επικοινωνεί με τον Ιεχωβά μέσω ενός μεσάζοντα. Επίσης, ο προφήτης Μιχαΐας είδε σε όραμα τον Ιεχωβά να κάθεται στο θρόνο Του. Ο προφήτης είδε έναν άγγελο να επικοινωνεί με τον Ιεχωβά, και δεν αναφέρεται κανένας μεσάζοντας. (1 Βασιλέων 22:19-23) Σ’ αυτές τις δυο περιπτώσεις δεν αναφέρεται ο Λόγος. Κατά πόσο συμπεριλαμβανόταν δεν αναφέρεται ιδιαίτερα.

Ενώ ο τρόπος επικοινωνίας του Ιεχωβά Θεού με τον Αδάμ δεν ήταν ανάγκη να αλλάξει όταν ο πρώτος άνθρωπος αμάρτησε, σίγουρα η κατάσταση του Αδάμ ήταν διαφορετική. Πριν αμαρτήσει ο Αδάμ ήταν ένας ανθρώπινος ‘γιος του Θεού’. (Λουκάς 3:38) Κατόπιν δεν ήταν. Οι απόγονοι του Αδάμ είναι επίσης ατελείς, μολυσμένοι από την αμαρτία. Έτσι, ο Ιεχωβά δεν ήταν σε θέση να θεωρεί ακόμη και τους όσιους πιστούς άντρες και γυναίκες ως ‘γιους’ του, ή ανθρώπινα παιδιά του. Ωστόσο, σκόπευε να κάνει μια αλλαγή. Ήρθε ο Ιησούς και προμήθευσε μια απολυτρωτική θυσία, θέτοντας έτσι μια βάση για να συγχωρήσει ο Ιεχωβά τις αμαρτίες εκείνων που θα πίστευαν σ’ αυτήν τη θυσία. Ο απόστολος Παύλος εξήγησε στους Χριστιανούς: «Εχθροί όντες εφιλιώθημεν με τον Θεό δια του θανάτου του Υιού αυτού».—Ρωμαίους 5:10· Εφεσίους 1:7.

Ναι, χωρίς αυτός ο ίδιος να γίνει άδικος ή ακάθαρτος, ο Ιεχωβά μπορούσε κατόπιν να συγχωρήσει την αμαρτία των ανθρώπων πίστης και να τους θεωρήσει ως καθαρούς, αναμάρτητους ανθρώπινους γιους, που θα είχαν την προοπτική να υιοθετηθούν ως πνευματικοί γιοι. (Ρωμαίους 3:25, 26· 8:15-17) Ωστόσο, ακόμα και σ’ αυτό, ο Θεός χρησιμοποίησε τον Γιο του, όπως φαίνεται από την αφήγηση σχετικά με την έκχυση αγίου πνεύματος από τον Ιησού την Πεντηκοστή.—Πράξεις 2:33.

Επομένως το ότι ο Θεός πολιτεύτηκε με τους ανθρώπους μέσω του Λόγου δεν ήταν καταρχήν εξαιτίας της αμαρτίας του ανθρώπου, ούτε πρέπει να θεωρηθεί ως αντίφαση με αυτό που διαβάζουμε στο βιβλίο του Ιώβ.