Ερωτήσεις από Αναγνώστες
◼ Είναι κατάλληλο να μιλούμε για έναν ερχόμενο «νέο κόσμο»;
Μπορεί ορθά να τεθεί αυτή η ερώτηση, αφού η ελληνική λέξη κόσμος, βασικά σημαίνει ανθρώπινο γένος, και ο Θεός δεν πρόκειται να φτιάξει μια νέα φυλή ανθρώπινου γένους. Επιπλέον, στην Αγία Γραφή δεν βρίσκουμε την έκφραση καινός κόσμος (δηλαδή, νέος κόσμος).
Αλλά η βιβλική χρήση της λέξης κόσμος επιτρέπει σε ένα χριστιανό να μιλά για ένα «νέο κόσμο» όταν αναφέρεται στον ερχόμενο Παράδεισο που θα αποκατασταθεί στη γη. The New International Dictionary of New Testament Theology, (Το Νέο Διεθνές Λεξικό Θεολογίας της Καινής Διαθήκης) στην αγγλική, εξηγεί: ‘Το ουσιαστικό κόσμος αρχικά σήμαινε κατασκευή, αλλά ειδικότερα σημαίνει τάξη’. Το λεξικό αυτό προσθέτει ότι η λέξη έχει επίσης ειδικές έννοιες, τέτοιες όπως «κόσμημα και στολισμός», «η διάταξη της ζωής στην ανθρώπινη κοινωνία» και «οι κάτοικοι της γης, η ανθρωπότητα».
Στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές, η λέξη κόσμος χρησιμοποιείται συχνά με την έννοια ολόκληρης της ανθρώπινης οικογένειας. Έτσι διαβάζουμε ότι «πάντες ήμαρτον [δηλαδή, όλοι οι ατελείς απόγονοι του Αδάμ] και υστερούνται της δόξης του Θεού». (Ρωμαίους 3:19, 23) Από την άλλη πλευρά, «τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, δια να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον». (Ιωάννης 3:16) Ναι, η θυσία του Χριστού είναι διαθέσιμη για τον καθένα από την ανθρώπινη οικογένεια που ασκεί πίστη.
Αν ήταν αυτή και μόνο η βιβλική χρήση της λέξης κόσμος, δεν θα μπορούσαμε να μιλάμε για ένα «νέο κόσμο» που πλησιάζει. Γιατί; Επειδή μερικοί από το ανθρώπινο γένος θα επιζήσουν από την ερχόμενη μεγάλη θλίψη. Αυτοί θα έχουν τότε την ευκαιρία να ζήσουν στον αποκαταστημένο Παράδεισο. Επομένως, ο Θεός δεν θα δημιουργήσει μια νέα φυλή ανθρώπων, ένα νέο ανθρώπινο γένος, ένα νέο κόσμο ανθρώπων. Ωστόσο, η Αγία Γραφή δεν χρησιμοποιεί τη λέξη κόσμος μόνο με την έννοια όλου του ανθρώπινου γένους.
Για παράδειγμα, η ελληνική λέξη μερικές φορές σημαίνει όλους τους ανθρώπους που είναι αποξενωμένοι από τον Θεό. Το εδάφιο Εβραίους 11:7 λέει ότι «δια πίστεως ο Νώε . . . κατέκρινε τον κόσμον». Προφανώς αυτός δεν κατέκρινε κάθε άτομο, όλο το ανθρώπινο γένος· ο Νώε και εφτά από την οικογένειά του επέζησαν από τον Κατακλυσμό. Παρόμοια, ο Ιησούς προσευχήθηκε: «Εγώ περί αυτών παρακαλώ· δεν παρακαλώ περί του κόσμου, αλλά περί εκείνων, τους οποίους μοι έδωκας . . . ο κόσμος εμίσησεν αυτούς, διότι δεν είναι εκ του κόσμου, καθώς εγώ δεν είμαι εκ του κόσμου».—Ιωάννης 17:9, 14· παράβαλε 2 Πέτρου 2:5· 3:6.
Όμως, ας συγκεντρώσουμε την προσοχή μας σε άλλη μια ακόμη έννοια με την οποία χρησιμοποιεί η Αγία Γραφή τη λέξη κόσμος. Είναι αυτή που σημαίνει το πλαίσιο, την τάξη ή τη σφαίρα της ανθρώπινης ζωής.a Συναντάμε αυτή τη χρήση στην παρατήρηση του Ιησού: «Επειδή τι ωφελείται άνθρωπος εάν τον κόσμον όλον κερδήση, την δε ψυχήν αυτού ζημιωθή;» (Ματθαίος 16:26) Είναι φανερό ότι ο Χριστός δεν εννοούσε ότι κάποιο άτομο θα μπορούσε ‘να κερδήσει ολόκληρο τον κόσμο του ανθρώπινου γένους’ ούτε εννοούσε ‘ολόκληρο τον κόσμο των ανθρώπων που είναι αποξενωμένοι από τον Θεό’. Δεν ήταν η ανθρωπότητα εκείνο που θα μπορούσε να κερδίσει ένα υλιστικό άτομο, αλλά ήταν όσα έχουν, κάνουν ή διευθετούν οι άνθρωποι. Αυτό αλήθευε επίσης σχετικά με τις παρατηρήσεις του αποστόλου Παύλου για ένα παντρεμένο άτομο που ‘ανησυχεί για τα πράγματα του κόσμου’. Παρόμοια, ένας χριστιανός δεν πρέπει ‘να χρησιμοποιεί τον κόσμο στο πλήρες’.—1 Κορινθίους 7:31-33, ΜΝΚ.
Μ’ αυτή την έννοια, η λέξη κόσμος έχει παρόμοια σημασία μ’ εκείνη της ελληνικής λέξης αιών, που μπορεί να αποδοθεί «σύστημα πραγμάτων». (Βλέπε Βοήθημα για Κατανόηση της Βίβλου, στην αγγλική, σελίδες 1671-1674.) Διαπιστώνουμε ότι σε μερικές περιπτώσεις θα μπορούσε να μπει η μια λέξη αντί της άλλης. Εξετάστε δυο παραδείγματα όπου υπάρχει ομοιότητα μεταξύ των λέξεων κόσμος και αιών: (1) Ο Παύλος έγραψε ότι ο Δημάς τον εγκατέλειψε, γιατί «αγάπησε τον παρόντα αιώνα [σύστημα πραγμάτων (ΜΝΚ)]». Αλλά ο απόστολος Ιωάννης συμβούλευσε να αποφεύγει κάποιος να ‘αγαπάει τον κόσμο’ από τον οποίο πηγάζει «η επιθυμία της σαρκός και η επιθυμία των οφθαλμών και η αλαζονεία του βίου». (2 Τιμόθεον 4:10, Νεοελληνική Δημοτική Μετάφραση· 1 Ιωάννου 2:15-17) (2) Το εδάφιο Ιωάννης 12:31 μιλά για τον ‘άρχοντα του κόσμου τούτου’, ο οποίος προσδιορίζεται από το εδάφιο 2 Κορινθίους 4:4 (Νεοελληνική Δημοτική Μετάφραση) ως «ο θεός αυτού του αιώνα [συστήματος πραγμάτων (ΜΝΚ)]».
Επομένως, η λέξη κόσμος μπορεί να χρησιμοποιείται σε ό,τι αφορά όλο το ανθρώπινο γένος, καθώς επίσης και το πλαίσιο της σφαίρας δράσης των ανθρώπων. Γι’ αυτό το λόγο, μπορούμε να μιλάμε κατάλληλα και με την ίδια ακρίβεια για τον ερχομό ενός ‘νέου συστήματος πραγμάτων’ ή ενός ‘νέου κόσμου’. Αυτό θα είναι ένα νέο πλαίσιο, παγκόσμια τάξη ή σφαίρα δράσης της ανθρώπινης ζωής. Οι περισσότεροι κάτοικοι του αποκαταστημένου επίγειου Παράδεισου θα έχουν ζήσει στο παλιό σύστημα πραγμάτων. Είτε θα έχουν επιζήσει απ’ αυτό είτε θα έχουν αναστηθεί. Έτσι αυτοί θα είναι η ίδια ανθρωπότητα. Ωστόσο, με την απουσία του κόσμου του ανθρώπινου γένους που είναι αποξενωμένος από τον Θεό, και με την επικράτηση μιας νέας διευθέτησης ή τάξης που βασίζεται στο αποκαλυμμένο θέλημα του Θεού, εκείνος ο αποκαταστημένος Παράδεισος θα είναι ένας νέος κόσμος.
[Υποσημειώσεις]
a Το λεξικό που αναφέρεται παραπάνω τονίζει ότι ακόμα και στα αρχαία ελληνικά, άσχετα με τη γλώσσα της Αγίας Γραφής, η λέξη «κόσμος είναι ο βασικός όρος για την παγκόσμια τάξη, το παγκόσμιο σύστημα».
[Εικόνα στη σελίδα 31]
Το δίκαιο ανθρώπινο γένος θα αποκαταστήσει τον Παράδεισο στο νέο κόσμο