Ερωτήσεις από Αναγνώστες
◼ Ποιο ήταν το σφάλμα του Μωυσή που του στοίχισε το προνόμιο να μπει στην Υποσχεμένη Γη; Τιμωρήθηκε επειδή χτύπησε το βράχο αντί να του μιλήσει ή επειδή δεν δόξασε τον Ιεχωβά Θεό;
Φαίνεται ότι το σφάλμα του Μωυσή ήταν κάτι παραπάνω από το ότι απλώς χτύπησε το βράχο αντί να του μιλήσει, όπως είχε προστάξει ο Θεός.
Προς το τέλος της 40χρονης περιπλάνησης, οι Ισραηλίτες στρατοπέδευσαν στην Κάδης-βαρνή μέσα στην έρημο Σιν (ή Φαράν). Μερικές δεκαετίες προηγουμένως είχαν ξαναστρατοπεδεύσει εκεί, πιθανόν επειδή στην περιοχή υπάρχουν τρεις πηγές που σχηματίζουν μια καταπράσινη όαση, όπως αυτή που φαίνεται στη συνοδευτική φωτογραφία. Όμως, στην προκειμένη περίπτωση το νερό ήταν πολύ λιγοστό, πράγμα που ίσως να σήμαινε ότι ο λαός δεν μπορούσε να βρει αρκετή τροφή. Έτσι λογομάχησαν με τον Μωυσή, τον εκπρόσωπο του Ιεχωβά, λέγοντας: «Δια τι ανεβιβάσατε ημάς εκ της Αιγύπτου, δια να φέρητε ημάς εις τον κακόν τούτον τόπον; ούτος δεν είναι τόπος σποράς ή σύκων ή αμπέλων ή ροδίων· ουδέ ύδωρ υπάρχει δια να πίωμεν».—Αριθμοί 20:5.
Τότε ο Θεός είπε στον Μωυσή και στον Ααρών: «Λάβε την ράβδον και συγκάλεσον την συναγωγήν . . . και λαλήσατε προς την πέτραν ενώπιον αυτών· και θέλει δώσει τα ύδατα αυτής, και θέλεις εκβάλει εις αυτούς ύδωρ εκ της πέτρας· και θέλεις ποτίσει την συναγωγήν και τα κτήνη αυτών». (Αριθμοί 20:8) Τι συνέβη κατόπιν;
«Και συνεκάλεσαν ο Μωυσής και ο Ααρών την συναγωγήν έμπροσθεν της πέτρας· και είπε προς αυτούς, Ακούσατε τώρα, σεις οι απειθείς· να σας εκβάλωμεν ύδωρ εκ της πέτρας ταύτης; Και υψώσας ο Μωυσής την χείρα αυτού εκτύπησε με την ράβδον αυτού την πέτραν δις· και εξήλθον ύδατα πολλά».—Αριθμοί 20:10, 11.
Μερικοί έχουν σημειώσει ότι ο Θεός πρόσταξε τον Μωυσή και τον Ααρών να ‘λαλήσουν προς την πέτρα’, αλλά αυτοί ‘χτύπησαν την πέτρα’. Μήπως αυτή η παρέκκλιση δυσαρέστησε τον Θεό σε σημείο που να πει στον Μωυσή και στον Ααρών ότι δεν θα τους επέτρεπε να οδηγήσουν τον Ισραήλ στην Υποσχεμένη Γη;
Δεν φαίνεται να έχουν έτσι τα πράγματα. Τα γεγονότα δείχνουν ότι λίγους μήνες μετά την Έξοδο ο λαός είχε παραπονεθεί για πρώτη φορά ότι υπήρχε έλλειψη νερού. Αυτό συνέβη κοντά στο Όρος Σινά (Χωρήβ), στον τόπο που ονομάστηκε Μεριβά (στην περιοχή που φαίνεται παρακάτω). Παρατηρήστε τι είπε ο Θεός στον Μωυσή σ’ εκείνη την περίπτωση: «Εγώ θέλω σταθή εκεί έμπροσθέν σου επί της πέτρας εν Χωρήβ, και θέλεις κτυπήσει την πέτραν και θέλει εξέλθει ύδωρ εξ αυτής δια να πίη ο λαός». (Έξοδος 17:2-7· 33:6) Έτσι, όταν στην Κάδης ο Θεός είπε στον Μωυσή να μιλήσει στο βράχο, εκείνος μπορεί να προτίμησε να κάνει το ίδιο που είχε κάνει προηγουμένως με θεϊκή κατεύθυνση, παρ’ ότι τα λόγια του Θεού άφηναν να εννοηθεί ότι θα αρκούσε να μιλήσει απλώς στο βράχο.
Φαίνεται ότι κάτι πιο σημαντικό ήταν εκείνο που οδήγησε στην απόφαση που πήρε ο Θεός για τον Μωυσή και τον Ααρών. Τι θα μπορούσε να είναι αυτό; Ο Μωυσής είπε στον φιλόνικο λαό: «Να σας εκβάλωμεν ύδωρ εκ της πέτρας ταύτης;» Το εδάφιο Ψαλμός 106:33 μας βοηθάει να δούμε σε βάθος τα πράγματα, γιατί δείχνει ότι ο Μωυσής ενέργησε με πνεύμα παροξυσμού και ότι ‘μίλησε αστόχαστα με τα χείλη του’. Με θυμωμένα λόγια, έστρεψε την προσοχή στον εαυτό του και στον Ααρών αντί να τη στρέψει σ’ Εκείνον που στην πραγματικότητα μπορούσε να τους προμηθεύσει νερό θαυματουργικά. Γι’ αυτό και λίγο πριν από το θάνατο του Μωυσή στα σύνορα της Υποσχεμένης Γης, ο Θεός αναφέρθηκε στο περιστατικό της Κάδης-βαρνή και έδειξε ότι ο Μωυσής απότυχε ‘να αγιάσει τον Θεό ενώπιον του λαού’.—Αριθμοί 27:12-14.
Αυτό μπορεί να μας διδάξει κάποιο μάθημα. Μολονότι είναι σημαντικό να συγκρατούμε τους εαυτούς μας από πράξεις θυμού, είναι εξίσου ζωτικό να ελέγχουμε το πνεύμα μας, ιδιαίτερα όταν οι άλλοι κάνουν σφάλματα. Αν αφήσουμε τον εαυτό μας να ενοχλείται υπερβολικά, μπορεί να αρχίσουμε να βλέπουμε τους δούλους του Θεού από ανθρώπινη άποψη αντί να αναγνωρίζουμε ότι εξακολουθούν να είναι «πρόβατα» του Θεού. Ναι, είναι ατελείς και ίσως κάνουν πράγματα που μας ερεθίζουν, αλλά είναι «λαός αυτού και πρόβατα της βοσκής αυτού». (Ψαλμός 100:3) Ο Θεός επέτρεψε να πεθάνει ο Γιος του για τέτοια άτομα, γι’ αυτό δεν θα πρέπει κι εμείς να αγωνιζόμαστε να είμαστε υπομονετικοί μαζί τους, να ενδιαφερόμαστε λιγότερο για το πώς εμείς αισθανόμαστε ή για το πώς εμείς επηρεαζόμαστε και περισσότερο για τη θέση τους ενώπιον του Θεού;
[Εικόνα στη σελίδα 31]
Όαση κοντά σε μια πηγή της Κάδης-βαρνή την εποχή της άνοιξης