Ερωτήσεις από Αναγνώστες

◼ Γιατί τόσο λίγοι Μάρτυρες του Ιεχωβά μετέχουν από το ψωμί και το κρασί στον ετήσιο εορτασμό του Δείπνου του Κυρίου;

Αυτό συμβαίνει γιατί οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, σε αντίθεση με τις εκκλησίες του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου, αποδέχονται τη διδασκαλία της Αγίας Γραφής ότι ένας μικρός αριθμός ανθρώπων θα κερδίσει ουράνια ζωή και οι υπόλοιποι πιστοί δούλοι του Θεού θα ανταμειφθούν με αιώνια ζωή εδώ στη γη.

Οι εκκλησίες δίδασκαν και διδάσκουν ότι ο ουρανός είναι η αμοιβή για όλους όσους ευαρεστούν τον Θεό· οι υπόλοιποι πηγαίνουν στην πύρινη κόλαση. Η Αγία Γραφή λέει άλλα πράγματα. Οι Γραφές δείχνουν σαφέστατα ότι μόνο μερικοί άνθρωποι, όπως οι απόστολοι, θα βασιλέψουν μαζί με τον Χριστό στον ουρανό. Ο Ιησούς είπε ότι αυτοί είναι «μικρόν ποίμνιον». Η Αγία Γραφή λέει ότι αυτοί είναι συνολικά 144.000 άνθρωποι. (Λουκάς 12:32· Αποκάλυψις 14:3, 4) Πολλοί οι οποίοι υπηρέτησαν πιστά τον Ιεχωβά και είχαν την επιδοκιμασία του, πέθαναν πριν ο Ιησούς ανοίξει το δρόμο για την ουράνια ζωή. (Ματθαίος 11:11· Εβραίους 10:19-21) Και μετά την εκλογή ‘του μικρού ποιμνίου’, εκατομμύρια άλλοι έχουν γίνει αληθινοί Χριστιανοί. Σε όλους αυτούς τους όσιους, που δεν είναι από το «μικρόν ποίμνιον», η Αγία Γραφή προσφέρει την προοπτική ατελεύτητης ζωής σε έναν αποκαταστημένο επίγειο παράδεισο. (Ψαλμός 37:20, 29· Αποκάλυψις 21:4, 5) Αλλά γιατί δεν μετέχουν κι αυτοί επίσης από το ψωμί και το κρασί; Ο Ιησούς έδειξε ότι η συμμετοχή στα εμβλήματα στη διάρκεια του Δείπνου του Κυρίου προοριζόταν μόνο για όσους καλούνται σε ζωή στον ουρανό, για όσους είναι στη νέα διαθήκη.

Φυσικά, είναι ζωτικό να έχουν πίστη στη θυσία του Ιησού όλοι όσοι θέλουν να κερδίσουν τη συγχώρηση του Θεού και αιώνια ζωή, είτε ζωή στον ουρανό είτε ζωή σε μια παραδεισένια γη. Ο Χριστός το έδειξε αυτό στα εδάφια Ιωάννης 6:51-54: «Εγώ είμαι ο άρτος ο ζων, ο καταβάς εκ του ουρανού. Εάν τις φάγη εκ τούτου του άρτου, θέλει ζήσει εις τον αιώνα. Και ο άρτος δε, τον οποίον εγώ θέλω δώσει, είναι η σαρξ μου, την οποίαν εγώ θέλω δώσει υπέρ της ζωής του κόσμου [του λυτρώσιμου ανθρώπινου γένους]. . . . Όστις τρώγει την σάρκα μου και πίνει το αίμα μου, έχει ζωήν αιώνιον».

Είναι αξιοσημείωτο εξάλλου, το ότι ο Ιησούς δεν απεύθυνε αυτά τα λόγια στους μαθητές του και μόνο. Όταν ο Ιησούς έθρεψε θαυματουργικά χιλιάδες ανθρώπους, την επομένη ο κόσμος πήγε και τον βρήκε στην περιοχή της Καπερναούμ. Ο Ιησούς άρχισε μια συζήτηση μαζί τους, και σ’ αυτήν είπε και τα λόγια που αναφέρονται στα εδάφια Ιωάννης 6:51-54. Έτσι, ο Ιησούς δεν μιλούσε κυρίως σε μαθητές όταν έλεγε ότι αυτός ήταν ο συμβολικός ‘άρτος ο καταβάς εκ του ουρανού’, ο οποίος μπορεί να χορηγήσει προοπτική για ζωή που θα διαρκέσει περισσότερο απ’ ό,τι η ζωή που χορηγούσε το μάννα το οποίο είχε δοθεί ως τροφή στην έρημο.—Ιωάννης 6:24-34.

Ας εξετάσουμε εκείνο το αρχαίο περιστατικό στην έρημο και ας θυμηθούμε ποιοι είχαν βγει από την Αίγυπτο και είχαν φτάσει στην έρημο: ‘Οι υιοί Ισραήλ, εξακόσιες χιλιάδες άνδρες πεζοί, χωρίς τα παιδιά, και ένα μεγάλο σύμμικτο πλήθος’. (Έξοδος 12:37, 38· 16:13-18) ‘Το σύμμικτο πλήθος’ περιλάμβανε άτομα αιγυπτιακής καταγωγής που είχαν παντρευτεί με άτομα ισραηλιτικής καταγωγής και άλλους Αιγύπτιους που είχαν ενωθεί με το Ισραήλ. Τόσο οι Ισραηλίτες όσο και ‘το σύμμικτο πλήθος’ είχαν ανάγκη από το μάννα για να διατηρηθούν στη ζωή. Είχε όμως ‘το σύμμικτο πλήθος’ τις προοπτικές που είχαν οι Ισραηλίτες; Όχι. Αν και μπορούσαν να αποδίδουν λατρεία ανάμεσα στους Ισραηλίτες και μπορούσαν να ελπίζουν να μπουν στην Υποσχεμένη Γη, δεν θα μπορούσαν ποτέ να γίνουν βασιλιάδες ή ιερείς κάτω από τη διαθήκη του Νόμου. Έτσι, το ότι έτρωγαν όλοι από το κατά γράμμα μάννα στην έρημο δεν τους άνοιγε τις ίδιες προοπτικές.

Αυτή τη διάκριση πρέπει να την έχετε υπόψη καθώς κάνετε σκέψεις πάνω στα όσα είπε ο Ιησούς στους μαθητές του ένα περίπου χρόνο αφότου είπε τα λόγια των εδαφίων Ιωάννης 6:51-54. Στη δεύτερη περίπτωση, ο Ιησούς περιέγραφε κάτι καινούριο που θα έπρεπε να τεθεί σε εφαρμογή και που είχε να κάνει με αληθινό ψωμί και κρασί, τα οποία επρόκειτο να συμβολίζουν τη σάρκα και το αίμα του. Την ώρα που ο Ιησούς θέσπιζε τον εορτασμό του Δείπνου του Κυρίου, είπε στους στενούς ακολούθους του: ‘Αυτό το ποτήρι σημαίνει τη νέα διαθήκη μέσω της αξίας του αίματός μου, το οποίο πρόκειται να χυθεί για χάρη σας’. Ο Ιησούς είπε επίσης σ’ αυτήν τη μικρή ομάδα των αποστόλων: ‘Εσείς είστε αυτοί που παραμείνατε στο πλευρό μου στις δοκιμασίες μου· και εγώ κάνω μαζί σας μια διαθήκη, όπως ο Πατέρας μου έχει κάνει διαθήκη με μένα, για μια βασιλεία, για να τρώτε και να πίνετε στο τραπέζι μου στη βασιλεία μου και να κάθεστε σε θρόνους για να κρίνετε τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ’.—Λουκάς 22:20, 28-30, ΜΝΚ.

Παρατηρήστε απ’ αυτά τα τελευταία λόγια ότι αυτοί που επρόκειτο να φάνε το αληθινό ψωμί και να πιουν το αληθινό κρασί, ως εμβλήματα που συμβόλιζαν το σώμα και το αίμα του Ιησού, ήταν οι μαθητές που βρίσκονταν ‘στη νέα διαθήκη’. Αυτοί θα ήταν και σε μια άλλη διαθήκη, τη διαθήκη που κάνει ο Ιησούς μαζί τους για να μπορέσουν να συμμετέχουν στη διακυβέρνηση ‘στη βασιλεία του’. Είναι φανερό λοιπόν ότι ο Ιησούς αναφερόταν εδώ σ’ αυτούς που θα ‘γίνονταν βασιλιάδες και ιερείς στον Θεό μας, για να κυβερνήσουν τη γη’. (Αποκάλυψις 5:10) Τον πρώτο αιώνα, ο Θεός άρχισε να εκλέγει τους 144.000 που θα συμμετείχαν στην ουράνια Βασιλεία. Οι Χριστιανοί της Κορίνθου ανήκαν σ’ αυτήν την ομάδα, γιατί περιγράφονται ως ‘καθαγιασμένοι σε ενότητα με τον Χριστό Ιησού, που έχουν κληθεί να είναι άγιοι’. (1 Κορινθίους 1:2, ΜΝΚ· παράβαλε Ρωμαίους 1:7· 8:15-17.) Αυτοί ‘οι άγιοι’ θα συμμετείχαν στο Δείπνο του Κυρίου, λαμβάνοντας με εκτίμηση το ψωμί που ήταν έμβλημα και το κρασί που σήμαινε ‘τη νέα διαθήκη μέσω της αξίας του αίματός του’.—1 Κορινθίους 11:23-26.

Σήμερα, ζουν ακόμα εδώ στη γη μόνο ένα μικρό υπόλοιπο από εκείνους που έχει διαλέξει ο Θεός για ουράνια ζωή. Μόνο αυτοί, που βρίσκονται ‘στη νέα διαθήκη’ επιτρέπεται να μετέχουν από τα εμβλήματα, το ψωμί και το κρασί, όταν γίνεται ο ετήσιος εορτασμός της Ανάμνησης.

Φυσικά, όλοι οι σημερινοί αληθινοί Χριστιανοί, που αποβλέπουν να ζήσουν για πάντα στη γη κάτω από τη διακυβέρνηση της Βασιλείας, ξέρουν ότι αυτό γίνεται δυνατό μέσω άσκησης πίστης στη θυσία του Ιησού. Όπως είπε ο Ιησούς στον κόσμο, αυτός είναι «ο άρτος ο ζων, ο καταβάς εκ του ουρανού». (Ιωάννης 6:51) Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι όσοι έχουν επίγεια ελπίδα πρέπει να μετέχουν από τα κατά γράμμα εμβλήματα της Ανάμνησης, γιατί αυτοί δεν βρίσκονται ‘στη νέα διαθήκη’ ούτε βρίσκονται σε διαθήκη, με τον Ιησού για να είναι ‘στη βασιλεία του, καθισμένοι σε θρόνους’.

Επομένως, αυτή η πολυπληθής ομάδα που την αποτελούν εκείνοι που έχουν επίγεια ελπίδα, δεν μετέχει από τα εμβλήματα, το ψωμί και το κρασί. Αλλά, αυτό με κανένα τρόπο δεν δείχνει έλλειψη πίστης ή εκτίμησης για το σώμα και το αίμα του Ιησού. Στην πραγματικότητα, επειδή αυτοί εκτιμούν βαθιά τη θυσία του και τη χαρωπή προοπτική που ανοίγεται μπροστά τους, είναι οπωσδήποτε παρόντες κάθε χρόνο στον εορτασμό του Δείπνου του Κυρίου, εορτασμό τον οποίον παρακολουθούν γεμάτοι σεβασμό. Μ’ αυτόν τον τρόπο δείχνουν την πίστη τους και δίνουν αποδείξεις για το χαρωπό γεγονός, ότι δηλαδή το υπόλοιπο ‘του μικρού ποιμνίου’ και τα πολυάριθμα «άλλα πρόβατα» έχουν μεταξύ τους θερμή ενότητα.—Ιωάννης 10:16.