Η Ζωή και η Διακονία του Ιησού
Η Ιστορία για το Χαμένο Γιο
ΟΙ Φαρισαίοι επέκριναν τον Ιησού επειδή κάνει παρέα με ανθρώπους που είναι γνωστό ότι είναι αμαρτωλοί, κι εκείνος μόλις έχει τελειώσει την αφήγηση των παραβολών για την ανεύρεση του χαμένου προβάτου και της χαμένης δραχμής, τις οποίες είπε για να τους απαντήσει σ’ αυτό. Τώρα συνεχίζει με μια άλλη παραβολή· αυτή μιλάει για ένα στοργικό πατέρα και για τον τρόπο με τον οποίο μεταχειρίζεται τους δυο γιους του, ο καθένας από τους οποίους έχει σοβαρά ελαττώματα.
Πρώτα-πρώτα, έχουμε το μικρότερο γιο, το κύριο πρόσωπο της παραβολής. Αυτός παίρνει την κληρονομιά του, την οποία ο πατέρας του τού δίνει χωρίς δισταγμό. Έπειτα φεύγει από το σπίτι και μπλέκεται σ’ έναν πολύ ανήθικο τρόπο ζωής. Αλλά ακούστε καλύτερα τον Ιησού να αφηγείται αυτή την ιστορία, και δείτε αν μπορείτε να προσδιορίσετε ποιους έχουν σκοπό να αντιπροσωπεύσουν τα διάφορα πρόσωπα.
‘Κάποιος άνθρωπος’, αρχίζει ο Ιησούς, ‘είχε δυο γιους. Κι ο μικρότερος απ’ αυτούς είπε στον πατέρα του: «Πατέρα, δώσε μου το μερίδιο της περιουσίας που μου αναλογεί». Τότε ο πατέρας τούς μοίρασε το βιος του’. Τι κάνει αυτός ο μικρότερος γιος μ’ αυτά που παίρνει;
‘Ύστερα από λίγες μέρες’, λέει ο Ιησούς, ‘ο μικρότερος γιος τα μάζεψε όλα και ταξίδεψε σε χώρα μακρινή, κι εκεί σκόρπισε την περιουσία του κάνοντας ακόλαστη ζωή’. Αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι ότι ξοδεύει τα λεφτά του, ζώντας με πόρνες. Ύστερα, έρχονται δύσκολοι καιροί, όπως συνεχίζει και λέει ο Ιησούς:
‘Όταν τα ξόδεψε όλα, έπεσε μεγάλη πείνα σ’ ολόκληρη τη χώρα εκείνη, κι αυτός άρχισε να στερείται. Έφτασε στο σημείο να πάει και να προσκολληθεί σ’ έναν από τους πολίτες εκείνης της χώρας, κι αυτός τον έστειλε στα χωράφια του να βόσκει χοίρους. Και λαχταρούσε να χορτάσει από τα χαρούπια που έτρωγαν οι χοίροι και κανείς δεν του έδινε τίποτα’.
Τι ατιμωτικό να είναι αναγκασμένος να γίνει βοσκός χοίρων, τη στιγμή που τα ζώα αυτά ήταν ακάθαρτα σύμφωνα με το Νόμο! Αλλά το γιο αυτόν τον πονούσε περισσότερο η βασανιστική πείνα που τον έκανε να φτάνει στο σημείο να λαχταράει το φαγητό με το οποίο τάιζαν τα γουρούνια. Και λόγω αυτής της τρομερής του συμφοράς, ‘ήρθε στα λογικά του’, είπε ο Ιησούς.
Και συνεχίζει την ιστορία του ο Ιησούς, εξηγώντας: ‘Είπε στον εαυτό του: «Πόσοι μισθωτοί του πατέρα μου έχουν άφθονο ψωμί, ενώ εγώ εδώ χάνομαι από την πείνα! Θα σηκωθώ και θα πάω στον πατέρα μου και θα του πω: ‘Πατέρα, αμάρτησα κατά του ουρανού και ενώπιόν σου. Δεν είμαι πια άξιος να λέγομαι γιος σου. Κάνε με σαν έναν από τους μισθωτούς σου’». Σηκώθηκε λοιπόν και πήγε στον πατέρα του’.
Εδώ υπάρχει κάτι που πρέπει να το σκεφτούμε: Αν ο πατέρας του τού είχε αγριέψει και του είχε βάλει οργισμένα τις φωνές όταν έφευγε από το σπίτι, ο γιος αυτός πιθανώς να μην αποφάσιζε έτσι, χωρίς δισταγμό, τι θα έκανε. Ίσως έπαιρνε την απόφαση να γυρίσει στην πατρίδα του και να προσπαθήσει να βρει δουλειά κάπου αλλού, ώστε να μη χρειαστεί να έρθει αντιμέτωπος με τον πατέρα του. Όμως καμιά τέτοια σκέψη δεν πέρασε από το μυαλό του. Στο σπίτι του· εκεί ήθελε να πάει!
Είναι ξεκάθαρο ότι ο πατέρας στην παραβολή αυτή του Ιησού αντιπροσωπεύει το στοργικό και ελεήμονα ουράνιο Πατέρα μας, τον Ιεχωβά Θεό. Και ίσως να καταλάβατε ότι ο χαμένος γιος, ο άσωτος γιος δηλαδή, αντιπροσωπεύει τους ανθρώπους που είναι γνωστό ότι είναι αμαρτωλοί. Οι Φαρισαίοι, στους οποίους απευθύνεται ο Ιησούς, είχαν επικρίνει προηγουμένως τον Ιησού επειδή τρώει με τέτοια άτομα.
Ποιον όμως αντιπροσωπεύει ο μεγαλύτερος γιος; Και ποια εφαρμογή έχει η παραβολή του Ιησού στον 20ό μας αιώνα; Το επόμενο τεύχος του περιοδικού μας θα δώσει την απάντηση σ’ αυτά τα ερωτήματα, εξετάζοντας το υπόλοιπο της ιστορίας του Ιησού σχετικά με το χαμένο γιο που βρέθηκε. Λουκάς 15:11-20, 30· Λευιτικόν 11:7, 8.
◆ Σε ποιους λέει ο Ιησούς την παραβολή, δηλαδή την ιστορία αυτή, και γιατί;
◆ Ποιο είναι το κύριο πρόσωπο της ιστορίας, και τι συμβαίνει σ’ αυτό;
◆ Ποιον αντιπροσωπεύει ο πατέρας και ποιον ο μικρότερος γιος;
◆ Ποια πληροφορία περιμένουμε να πάρουμε στο επόμενο τεύχος αυτού του περιοδικού;