Τι Σημαίνουν οι Δέκα Εντολές για Εσάς;
ΤΡΕΙΣ μήνες μετά από την απελευθέρωσή τους από την Αίγυπτο, το 1513 πριν από την Κοινή μας Χρονολογία, (Π.Κ.Χ.), οι Ισραηλίτες στρατοπέδευσαν μπροστά στο Όρος Σινά στην έρημο. Υπακούοντας στο κάλεσμα του Ιεχωβά, ο προφήτης Μωυσής ανέβηκε στο βουνό και άκουσε τον Θεό να του υπόσχεται ότι Αυτός θα καθιστούσε το έθνος Ισραήλ ‘εκλεκτό [ειδική ιδιοκτησία, ΜΝΚ] από πάντων των λαών’. Ο Μωυσής με τη σειρά του διαβίβασε τα λόγια αυτά στους πρεσβυτέρους του έθνους. ‘Και απεκρίθη ομοφώνως πας ο λαός, λέγων, Πάντα όσα είπεν ο Ιεχωβά θέλομεν πράξει’.—Έξοδος 19:1-8.
Κατόπιν, ο Θεός διατύπωσε στον Μωυσή σαφώς τις Δέκα Εντολές, προλογίζοντας τους νόμους αυτούς με τη δήλωση: ‘Εγώ είμαι ο Ιεχωβά ο Θεός σου, ο εξαγαγών σε εκ γης Αιγύπτου, εξ οίκου δουλείας’. (Έξοδος 20:2) Αυτός ο Δεκάλογος προοριζόταν για τους Ισραηλίτες, στους οποίους λέχτηκε μέσω της Πρώτης Εντολής: «Μη έχης άλλους θεούς πλην εμού».—Έξοδος 20:3.
Ο Ιεχωβά έδωσε, στη συνέχεια, οδηγίες στον Μωυσή, με άλλες θεϊκές εντολές που αφορούσαν τον Ισραήλ. (Έξοδος 20:4–23:19) Συνολικά οι νόμοι αυτοί αριθμούσαν περίπου τους 600. Και πόσο έντονη θα έπρεπε να ήταν η συγκίνηση όταν καταλάβαινε κανείς ότι ο άγγελος του Θεού προχωρούσε μπροστά από το έθνος, για να προετοιμάσει το δρόμο που οδηγούσε στην Υποσχεμένη Γη! (Έξοδος 23:20-22) Ο Ιεχωβά δήλωσε: ‘Έμπροσθεν παντός του λαού σου θέλω κάμει θαυμάσια, οποία δεν έγειναν καθ’ όλην την γην και εις ουδέν έθνος· και πας ο λαός, εν μέσω του οποίου είσαι, θέλει ιδεί το έργον του Ιεχωβά· διότι φοβερόν είναι εκείνο, το οποίον εγώ θέλω κάμει μετά σου’. Τι ζητούσε σε αντάλλαγμα ο Θεός από το λαό του; «Φύλαξον εκείνο, το οποίον εγώ σε προστάζω σήμερον». Ναι, η υπακοή σε όλους τους νόμους και τους κανόνες του Ιεχωβά ήταν υποχρεωτική.—Έξοδος 34:10, 11.
Τι Σήμαινε ο Δεκάλογος για τον Ισραήλ;
Ως αποτέλεσμα της φυγής τους από την αιγυπτιακή δουλεία, που έγινε με θεϊκή προστασία, οι Ισραηλίτες γνώρισαν το όνομα του Θεού από μια νέα άποψη. Ο Ιεχωβά είχε γίνει ο Απελευθερωτής τους. (Έξοδος 6:2, 3) Επομένως, η τρίτη εντολή απέκτησε ιδιαίτερη σημασία γι’ αυτούς, εφόσον τους απαγόρευε να χρησιμοποιούν το θεϊκό όνομα με ανάξιο τρόπο.—Έξοδος 20:7, ΜΝΚ.
Αλλά τι μπορούμε να πούμε σχετικά με την τέταρτη εντολή που σχετίζεται με τη μέρα του Σαββάτου; Αυτή η εντολή τόνιζε το σεβασμό για τα ιερά πράγματα, όπως υπέδειξε ο Ιεχωβά σε μια προηγούμενη περίπτωση, όταν καθιέρωσε την τήρηση ‘σαββάτου’ σε σχέση με το μάζεμα του μάννα. (Έξοδος 16:22-26) Επειδή μερικοί Ισραηλίτες δεν υπάκουσαν αμέσως, ο Ιεχωβά τούς υπενθύμισε χωρίς περιστροφές ότι τους είχε δώσει μια τέτοια εντολή. ‘Ίδετε [σημειώστε το γεγονός, ΜΝΚ] ότι ο Ιεχωβά έδωκεν εις εσάς το σάββατον. . . . Και έκαμε κατάπαυσιν [και ετήρησε το σάββατο, ΜΝΚ] ο λαός την εβδόμην ημέραν’. (Έξοδος 16:29, 30) Αργότερα, ο Ιεχωβά έδειξε πόσο αποκλειστική ήταν η διευθέτηση αυτή, δηλώνοντας: «Τούτο είναι σημείον μεταξύ εμού και των υιών Ισραήλ διαπαντός».—Έξοδος 31:17.
Ας εξετάσουμε επίσης την απαράμιλλη δέκατη εντολή που απαγόρευε την πλεονεξία. Εδώ πρόκειται για ένα νόμο που κανένας άνθρωπος δεν θα μπορούσε να τον επιβάλει. Κάθε Ισραηλίτης ήταν υπόλογος στον Θεό του, τον Ιεχωβά, ο οποίος διερευνούσε την καρδιά του ατόμου για να εξακριβώσει ποια ήταν τα κίνητρά του.—Έξοδος 20:17· 1 Σαμουήλ 16:7· Ιερεμίας 17:10.
Μια Αλλαγμένη Άποψη
Ο Ιησούς Χριστός, που γεννήθηκε στο έθνος Ισραήλ, είπε στους μαθητές του: «Μη νομίσητε ότι ήλθον να καταλύσω τον νόμον ή τους προφήτας· δεν ήλθον να καταλύσω, αλλά να εκπληρώσω». (Ματθαίος 5:17) Στους Εβραίους Χριστιανούς, ο απόστολος Παύλος έγραψε: ‘Ο νόμος έχει σκιάν των μελλόντων αγαθών, ουχί αυτήν την εικόνα [ουσία, ΜΝΚ] των πραγμάτων’. (Εβραίους 10:1) Αν ήσασταν εσείς Εβραίος και είχατε προσηλυτιστεί στη Χριστιανοσύνη, πώς θα καταλαβαίνατε αυτά τα σχόλια; Μερικά μέλη της πρώτης Χριστιανικής εκκλησίας πίστευαν ότι είχαν ακόμα ισχύ όλοι οι εκατοντάδες νόμοι που έδωσε ο Θεός μέσω του Μωυσή, περιλαμβανομένων και των Δέκα Εντολών. Αλλά ήταν η άποψη αυτή σωστή;
Εξετάστε τα λόγια του Παύλου προς τους Ιουδαίους που είχαν γίνει Χριστιανοί στην επαρχία της Γαλατίας: «Ημείς εκ γεννήσεως Ιουδαίοι όντες και ουχί εκ των εθνών αμαρτωλοί, εξεύροντες ότι δεν δικαιούται άνθρωπος εξ έργων νόμου ειμή δια πίστεως Ιησού Χριστού, και ημείς επιστεύσαμεν εις τον Ιησούν Χριστόν, δια να δικαιωθώμεν εκ πίστεως Χριστού και ουχί εξ έργων νόμου, διότι δεν θέλει δικαιωθεί εξ έργων νόμου ουδείς άνθρωπος». (Γαλάτας 2:15, 16) Πράγματι, η δίκαιη υπόσταση ενώπιον του Θεού δεν εξαρτάται από τέλεια υπακοή στο Μωσαϊκό Νόμο, γιατί αυτό θα ήταν κάτι ακατόρθωτο για ατελείς ανθρώπους. Ο Παύλος πρόσθεσε: «Διότι όσοι είναι εξ έργων νόμου, υπό κατάραν είναι· επειδή είναι γεγραμμένον· Επικατάρατος πας όστις δεν εμμένει εν πάσι τοις γεγραμμένοις εν τω βιβλίω του νόμου, ώστε να πράξη αυτά. . . . Ο Χριστός εξηγόρασεν ημάς εκ της κατάρας του νόμου, γενόμενος κατάρα υπέρ ημών».—Γαλάτας 3:10-13.
Εφόσον οι Ιουδαίοι ακόλουθοι του Ιησού δεν βρίσκονταν πια κάτω από την κατάρα του Νόμου, θα υπήρχαν Χριστιανοί που θα ήταν υποχρεωμένοι να τηρούν όλες τις εντολές που δόθηκαν στον Ισραήλ; Στους Κολοσσαείς ο Παύλος έγραψε: «[Ο Θεός] συγχωρήσας εις εσάς πάντα τα πταίσματα, εξαλείψας το καθ’ ημών χειρόγραφον, συνιστάμενον εις διατάγματα, το οποίον ήτο εναντίον εις ημάς, και αφήρεσεν αυτό εκ του μέσου, προσηλώσας αυτό επί του σταυρού [ξύλου του μαρτυρίου, ΜΝΚ] [του Χριστού]». (Κολοσσαείς 2:13, 14) Χωρίς αμφιβολία, πολλοί από τους πρώτους Χριστιανούς χρειάστηκε να αλλάξουν τον τρόπο σκέψης τους και να αναγνωρίσουν ότι είχαν ‘απαλλαχθεί από του νόμου’. (Ρωμαίους 7:6) Με το να ασκούν πίστη στο θυσιαστικό θάνατο του Ιησού, ο οποίος έθεσε τέρμα στο Νόμο και χάραξε το δρόμο για να εγκαινιαστεί η προειπωμένη ‘νέα διαθήκη’, απέκτησαν την προοπτική να κερδίσουν μια δίκαιη υπόσταση ενώπιον του Ιεχωβά.—Ιερεμίας 31:31-34· Ρωμαίους 10:4.
Τι Σημαίνουν για Εμάς
Μήπως σημαίνει αυτό ότι οι Δέκα Εντολές, οι οποίες ήταν ένα ουσιώδες μέρος του Νόμου, δεν έχουν πια καμιά σημασία για τους Χριστιανούς; Σίγουρα όχι! Μολονότι ο Δεκάλογος δεν είναι νομικά δεσμευτικός για τους Χριστιανούς, οι νόμοι αυτοί εξακολουθούν να προσφέρουν σωστές κατευθυντήριες γραμμές, όπως και άλλες εντολές του Μωσαϊκού Νόμου. Για παράδειγμα, ο Ιησούς είπε ότι οι δυο μεγαλύτερες εντολές ήταν εκείνες που απαιτούσαν να αγαπάει κανείς τον Θεό και τον πλησίον. (Λευιτικόν 19:18· Δευτερονόμιον 6:5· Ματθαίος 22:37-40) Συμβουλεύοντας τους Χριστιανούς της Ρώμης, ο Παύλος παρέθεσε την έκτη, την έβδομη, την όγδοη και τη δέκατη εντολή, προσθέτοντας: «Πάσα άλλη εντολή, εν τούτω τω λόγω συμπεριλαμβάνεται, εν τω· Θέλεις αγαπά τον πλησίον σου ως σεαυτόν».—Ρωμαίους 13:8, 9.
Επομένως, ως μέρος του εμπνευσμένου Λόγου του Θεού, ποιο σκοπό εξυπηρετούν οι Δέκα Εντολές σήμερα; Αποκαλύπτουν την άποψη του Ιεχωβά γύρω από ορισμένα ζητήματα. (2 Τιμόθεον 3:16, 17) Ας εξετάσουμε πώς το κάνουν αυτό.
Οι πρώτες τέσσερις εντολές τονίζουν τις ευθύνες που έχουμε απέναντι στον Ιεχωβά. (Πρώτη) Αυτός είναι Θεός που απαιτεί αποκλειστική αφοσίωση. (Ματθαίος 4:10) (Δεύτερη) Κανένας λάτρης του δεν πρέπει να χρησιμοποιεί είδωλα. (1 Ιωάννου 5:21) (Τρίτη) Η από μέρους μας χρήση του ονόματος του Θεού πρέπει να είναι κατάλληλη και αξιοπρεπής, και ποτέ να μη φανερώνει έλλειψη σεβασμού. (Ιωάννης 17:26· Ρωμαίους 10:13) (Τέταρτη) Ολόκληρη η ζωή μας θα πρέπει να περιστρέφεται γύρω από τα ιερά ζητήματα. Αυτό μας επιτρέπει να αναπαυόμαστε ή να ‘τηρούμε σάββατο’ ως προς μια πορεία αυτοδικαίωσης.—Εβραίους 4:9, 10, ΜΝΚ.
(Πέμπτη) Η υπακοή των παιδιών στους γονείς τους εξακολουθεί να αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της οικογενειακής ενότητας και φέρνει ταυτόχρονα τις ευλογίες του Ιεχωβά. Και τι υπέροχη ελπίδα προσφέρει αυτή η ‘πρώτη εντολή με επαγγελία’! Όχι μόνο «δια να γείνη εις σε καλόν», αλλά επίσης για «να ήσαι μακροχρόνιος επί της γης». (Εφεσίους 6:1-3) Τώρα που ζούμε στις ‘έσχατες ημέρες’ αυτού του τωρινού πονηρού συστήματος, τέτοια θεοσεβής υπακοή προσφέρει στα νεαρά άτομα την προοπτική να μην πεθάνουν ποτέ.—2 Τιμόθεον 3:1· Ιωάννης 11:26.
Η αγάπη για τον πλησίον θα μας εμποδίσει να τον βλάψουμε, διαπράττοντας πονηρά έργα όπως (Έκτη) φόνο, (Έβδομη) μοιχεία, (Όγδοη) κλοπή και (Ένατη) ψευδομαρτυρία. (1 Ιωάννου 3:10-12· Εβραίους 13:4· Εφεσίους 4:28· Ματθαίος 5:37· Παροιμίαι 6:16-19) Αλλά τι θα πούμε για τα κίνητρά μας; Η (Δέκατη) εντολή, κατά της πλεονεξίας, μας υπενθυμίζει ότι ο Ιεχωβά έχει την απαίτηση να είναι οι προθέσεις μας πάντα ευθείες ενώπιόν του.—Παροιμίαι 21:2.
Τι πλούτο νοημάτων βρίσκουμε στις Δέκα Εντολές! Επειδή αυτές βασίζονται σε θεϊκές αρχές, οι οποίες δεν θα γίνουν ποτέ ξεπερασμένες, θα πρέπει να τις εκτιμούμε ως πολύτιμες υπενθυμίσεις της υποχρέωσής μας να αγαπούμε τον Θεό και τον πλησίον μας.—Ματθαίος 22:37-39.
[Εικόνα στη σελίδα 6]
Ο θάνατος του Ιησού έθεσε τέρμα στο Νόμο, περιλαμβανομένων και των Δέκα Εντολών που δόθηκαν στους Ισραηλίτες στο Όρος Σινά